1May misugilon kang Joab nga nagahilak ang hari ug nagasubo tungod kang Absalom. 2Sa dihang nadungog kini sa mga sundalo, napulihan ug kasubo ang ilang pagsadya sa ilang kadaogan. 3Hilom silang mibalik sa lungsod sa Mahanaim, nga daw mga sundalo nga naulawan tungod kay misibog sa pagpakiggira. 4Gitabonan ni David ang iyang nawong ug mihilak ug kusog, “O Absalom, anak ko, anak ko!”
5Unya miadto si Joab sa balay sa hari ug miingon, “Gipakaulawan mo karong adlawa ang imong mga tawo nga nagluwas sa imong kinabuhi ug sa kinabuhi sa imong mga anak ug mga asawa. 6Gimahal mo ang nakigbatok kanimo, ug gikontra mo ang nagmahal kanimo. Dayag nga gipakawalay-bili nimo ang imong mga opisyal ug mga tawo. Nasabtan ko nga mas malipay ka pa kon buhi si Absalom ug kaming tanan ang namatay. 7Busa karon, gawas, ug pasalamati ang imong mga tawo. Kay kon dili, ipanumpa ko sa Ginoo nga walay usa kanila nga mahibilin uban kanimo niining gabhiona. Ug mao unya kini ang labing daotan nga mahitabo kanimo sukad sa imong pagkabatan-on hangtod karon.” 8Busa mitindog si David ug milingkod sa may pultahan sa lungsod. Sa dihang nahibaloan kini sa mga tawo, miduol silang tanan kaniya.
Mibalik si David sa Jerusalem
Sa laing bahin, ang mga sundalo sa Israel nga dapig kang Absalom, miikyas na ngadto sa ilang mga pinuy-anan. 9Nanggilalis ang mga tawo sa tibuok Israel. Nagaingon sila, “Giluwas kita ni Haring David sa atong mga kaaway nga mga Filistihanon, apan mibiya siya gikan sa atong nasod tungod kang Absalom. 10Namatay sa panag-away si Absalom nga atong gipili nga mangulo kanato. Nganong dili man kita mangitag paagi nga mapabalik si Haring David ingon nga hari?”
11-12Sa dihang nabalitaan ni Haring David ang ilang gihisgotan, nagpadala siyag mensahe sa mga pari nga si Zadok ug si Abiatar, nga nagaingon, “Isulti ninyo kini ngadto sa mga tigdumala sa Juda: ‘Nabalitaan ko nga gusto sa inyong mga lumulupyo nga ibalik ako ingon nga hari. Nganong naulahi man kamo sa pagpabalik kanako ingon nga hari? Dili ba mga paryente ko man kamo ug mga kadugo ko pa gayod?’ 13Ug isulti usab ninyo kini ngadto kang Amasa, ‘Tungod kay kadugo ko ikaw, himuon ko ikaw nga komander sa akong mga sundalo puli kang Joab. Kon dili ko kini himuon, hinaut nga silotan ako sa Dios sa labihan gayod.’ ”
14Nakombinse ang tanang taga-Juda ug nagkahiusa sila sa ilang desisyon. Nagpadala silag mensahe ngadto kang David nga nagaingon, “Balik na dinhi kanamo uban sa tanan mong mga tawo.”
15Busa mibalik si David. Ug sa pag-abot niya sa Suba sa Jordan, gitagbo siya sa taga-Juda nga miadto didto sa Gilgal sa pagtabang kaniya sa pagtabok sa suba. 16Midali-dali usab pag-uban sa pagtagbo kang David si Shimei nga anak ni Gera, nga usa ka Benjaminhon nga gikan sa Bahurim. 17May kauban siyang 1,000 ka mga Benjaminhon, apil na niini si Ziba nga alagad sa pamilya ni Saul, ug ang iyang 15 ka mga anak nga lalaki ug 20 ka sulugoon. Midali-dali gayod sila sa pagtagbo kang David didto sa Suba sa Jordan. 18Gitabangan nilang tanan si David ug ang iyang panimalay sa pagtabok sa suba, ug gituman nila ang tanang gipabuhat ni David.
Ang Kaayo ni David kang Shimei
Sa dihang motabok na si David sa Suba sa Jordan, miluhod si Shimei sa iyang atubangan 19ug miingon siya, “Mahal nga hari, pasayloa ako. Hinaut nga kalimtan mo na ang akong daotang gihimo kanimo sa dihang mibiya ka sa Jerusalem. 20Nasayod ko nga nakasala gayod ako, Mahal nga Hari. Mao gani nga una gayod akong mianhi dinhi kay sa ubang mga tribo sa amihan19:20 kay sa ubang mga tribo sa amihan: sa literal, sa tibuok panimalay ni Jose. aron sa pagtagbo kanimo.”
21Unya miingon si Abishai nga anak ni Zeruya, “Dili ba nga angay mang patyon si Shimei tungod kay gipanghimaraot niya ang hari nga pinili sa Ginoo?” 22Apan miingon si David, “Kamong mga anak ni Zeruya, unsay inyong labot? Mora kamog akong mga kaaway! Ayaw ninyog supaka ang akong hukom. Ako na karon ang hari sa Israel, ug walay tawo nga pagapatyon karong adlawa.” 23Busa miingon si David kang Shimei, “Ipanumpa ko nga dili ka patyon.”
24-25Miadto usab didto si Mefiboshet nga apo ni Saul sa pagtagbo kang David. Gikan siya sa Jerusalem. Wala siya makapanghimasa sa iyang tiil, wala makapamalbas, ug wala usab makailis sa iyang bisti sukad sa pagbiya ni David sa Jerusalem hangtod nga nahibalik kini nga luwas sa kakuyaw. Sa pag-abot niya didto, gipangutana siya ni David, “Mefiboshet, nganong wala ka man mouban kanako?” 26Mitubag siya, “Mahal nga Hari, nahibalo ka nga bakol ako. Giingnan ko ang akong sulugoon nga si Ziba nga andamon ang akong asno aron makasakay ako ug makauban kanimo. Apan gilimbongan niya ako, 27ug gibutang-butangan niya ako kanimo pinaagi sa pag-ingon nga kuno dili ako mouban. Apan nahibalo ka sa tinuod kay sama ikaw sa anghel sa Dios. Busa himoa ang giisip mong maayo. 28Angay lang unta nga patyon mo ang tanang kaliwat sa akong lolo, apan gihatagan mo ako nga imong alagad ug pabor nga mokaon uban kanimo. Busa unsa may akong katungod sa pagpangayo kanimo ug pabor?” 29Miingon si David kaniya, “Husto na kana. Nakahukom na ako nga tungaon ninyo ni Ziba ang yuta ni Saul.” 30Miingon si Mefiboshet sa hari, “Ihatag na lang kaniya ang tanan. Alang kanako kontento na ako nga nakauli ka nga luwas sa kakuyaw.”
Ang Kaayo ni David kang Barzilai
31Miadto usab kang David si Barzilai nga taga-Gilead gikan sa Rogelim. Gusto usab siyang motabang sa pagtabok nila ni David sa Suba sa Jordan. 32Tigulang na si Barzilai; 80 na ang iyang edad. Adunahan kaayo siya, ug siya ang naghatag sa mga kinahanglanon ni David sa dihang didto pa kini magpuyo sa Mahanaim. 33Miingon si David kaniya, “Tabok uban kanako ug puyo sa Jerusalem. Ako ang bahala kanimo didto.” 34Apan mitubag si Barzilai, “Dili na ako magdugay, nganong mouban pa man ako kanimo sa Jerusalem? 3580 na ka tuig ako karon, ug dili na ako makahibalo kon unsay maanindot ug dili. Dili na ako makatagamtam sa kalami sa akong kaonon ug imnon. Dili na ako makadungog sa mga mag-aawit. Makasagabal lang ako kanimo, Mahal nga Hari. 36Gusto lang akong mouban sa paghatod kanimo tabok sa Jordan, nganong gantihan mo man ako ug sama niana? 37Tugoti na lang ako sa pagpauli, aron adto ako mamatay sa akong kaugalingong lungsod, diin gilubong ang akong ginikanan. Apan ania ang akong anak nga si Kimham nga moalagad kanimo. Dad-a siya, ug himoa kaniya ang gihunahuna mo nga maayo.” 38Mitubag ang hari, “Paubanon ko siya kanako ug himuon ko kaniya ang bisan unsa nga maayo alang kanimo. Himuon ko usab alang kanimo ang bisan unsa nga ihangyo mo kanako.” 39Gigakos ni David si Barzilai ug gipanalanginan. Unya mitabok si David ug ang tanan niyang tawo sa Suba sa Jordan. Ug mipauli si Barzilai sa iyang balay.
40Mipadayon si David ngadto sa Gilgal uban si Kimham ug ang tanang sundalo sa Juda ug ang katunga sa sundalo sa Israel nga mikuyog kaniya pagtabok.
41Unya, miadto kang David ang mga sundalo sa Israel ug mireklamo kon nganong ang mga taga-Juda nga ilang kadugo ang nangunay sa pagpatabok kaniya ug sa iyang panimalay, ug sa tanan niyang tawo. 42Mitubag ang mga sundalo sa Juda sa mga taga-Israel, “Gihimo namo kini tungod kay ang hari among duol nga paryente. Busa nganong mangasuko man kamo? Ngano, nakadawat ba kami ug pagkaon o bisan unsa nga gasa gikan kaniya? Wala gayod!” 43Mitubag ang mga sundalo sa Israel, “Napulo kami ka tribo sa Israel, busa mas dako ang among katungod sa hari kay kaninyo. Nganong gitamay man ninyo kami? Dili ba nga kami man ang unang miingon nga pabalikon nato ang atong hari?” Apan dili palupig ang mga taga-Juda, ug sakit silang manubag sa mga taga-Israel.
1May nagsabi kay Joab na umiiyak ang hari at nagluluksa dahil kay Absalom. 2Nang marinig ito ng mga sundalo, natigil ang kasayahan ng kanilang tagumpay at napalitan ito ng pagluluksa. 3Tahimik silang bumalik sa lungsod ng Mahanaim, gaya ng mga sundalong nahihiya dahil tumakas mula sa labanan. 4Tinakpan ni David ang mukha niya at umiyak nang labis, “O Absalom, anak ko, anak ko!”
5Pumunta si Joab sa bahay ng hari at sinabi, “Ipinahiya nʼyo ngayon ang mga tauhan ninyong nagligtas sa buhay nʼyo at sa buhay ng mga anak at asawa ninyo. 6Minamahal nʼyo ang mga napopoot sa inyo, at kinapopootan ang mga nagmamahal sa inyo. Malinaw po na hindi nʼyo pinapahalagahan ang mga opisyal at tauhan ninyo. Sa tingin ko, mas masisiyahan pa kayo kung namatay kaming lahat at nabuhay si Absalom. 7Lumabas po kayo ngayon at pasalamatan ang mga tauhan ninyo. Dahil kung hindi, isinusumpa ko sa Panginoon na wala ni isa sa kanilang maiiwan na kasama nʼyo ngayong gabi. Ito ang pinakamasamang mangyayari sa inyo mula noon hanggang ngayon.” 8Kaya tumayo si David at umupo sa may pintuan ng lungsod. Nang malaman ito ng mga tao, nagtipon silang lahat sa kanya.
Bumalik si David sa Jerusalem
Samantala, tumakas pauwi ang mga sundalo ng Israel na mga tauhan ni Absalom. 9Nagtalo-talo ang mga tao sa buong Israel. Sinabi nila, “Iniligtas tayo ni Haring David sa kamay ng mga Filisteo, pero tumakas siya sa bayan natin dahil kay Absalom. 10Pinili nating maging hari si Absalom, pero napatay naman siya sa labanan. Bakit hindi tayo humanap ng paraan para mapabalik natin si David bilang hari?”
11-12Nang mabalitaan ni Haring David ang pinag-usapan nila, nagpadala siya ng mensahe sa mga paring sina Zadok at Abiatar, na sinasabi, “Sabihin nʼyo ito sa mga tagapamahala ng Juda: ‘Nabalitaan kong gusto ng inyong mga mamamayan na ibalik ako bilang hari, at kayo pa ang huling nagpasya na pabalikin ako sa aking trono? Hindi baʼt mga kamag-anak at kalahi ko kayo?’ 13At sabihin nʼyo rin ito kay Amasa, ‘Dahil kalahi kita, gagawin kitang kumander ng mga sundalo ko kapalit ni Joab. Kung hindi ko ito gagawin, parusahan sana ako nang matindi ng Dios.’ ”
14Napapayag ni David ang mga taga-Juda at nagkaisa sila sa kanilang desisyon. At ipinasabi nila kay David, “Bumalik po kayo rito at ang lahat ng tauhan ninyo.”
15Habang pabalik si David, sinalubong siya ng mga mamamayan ng Juda roon sa Ilog ng Jordan. Ang mga taong itoʼy nagtipon sa Gilgal para samahan siya sa pagtawid sa ilog. 16Nagmamadaling sumama sa pagsalubong kay David si Shimei na anak ni Gera, isang Benjaminita galing Bahurim. 17May kasama siyang 1,000 Benjaminita, kasama na rito si Ziba na katiwala ng sambahayan ni Saul, at ang 15 nitong anak na lalaki at 20 utusan. Nagmamadali nilang sinalubong si David sa Ilog ng Jordan. 18Tinulungan nilang lahat si David at ang sambahayan niya sa pagtawid ng ilog, at sinunod nila ang anumang gustuhin ni David.
Pinatawad ni David si Shimei
Nang patawid pa lang ng Ilog ng Jordan si David, nagpatirapa si Shimei sa harapan niya bilang paggalang, 19at sinabi, “Mahal na Hari, patawarin nʼyo po ako. Kalimutan nʼyo na po sana ang masamang ginawa ko sa inyo noong umalis kayo sa Jerusalem. 20Inaamin ko po na nagkasala ako, Mahal na Hari. Kaya nga nauna akong dumating dito kaysa sa ibang mga lahi sa hilaga19:20 ibang mga lahi sa hilaga: sa literal, ang buong lahi ni Jose. para salubungin kayo.”
21Pagkatapos, sinabi ni Abishai na anak ni Zeruya, “Hindi baʼt dapat patayin si Shimei dahil isinumpa niya ang piniling hari ng Panginoon?” 22Pero sinabi ni David, “Kayong mga anak ni Zeruya, ano ang pakialam nʼyo? Huwag na ninyong salungatin ang desisyon ko. Ako na ngayon ang hari ng Israel, at walang taong papatayin sa Israel sa araw na ito.” 23Kaya sinabi ni David kay Shimei, “Isinusumpa ko na hindi ka papatayin.”
24-25Pumunta rin doon si Mefiboset na apo ni Saul para salubungin si David. Galing siya sa Jerusalem. Hindi pa siya nakakapaghugas ng paa, nakakapag-ahit ng balbas, at nakakapagpalit ng damit niya mula nang umalis si David sa Jerusalem hanggang sa matagumpay na nakabalik ito. Nang makarating siya roon, tinanong siya ni David, “Mefiboset, bakit hindi ka sumama sa akin?” 26Sumagot siya, “Mahal na Hari, alam ninyong lumpo ako. Sinabihan ko ang utusan kong si Ziba na ihanda ang asno para makasakay ako at makasama sa inyo pero nagtraydor siya sa akin. 27At siniraan niya po ako sa inyo na hindi ako sasama. Pero nalalaman nʼyo ang totoo dahil katulad kayo ng anghel ng Dios, kaya gawin nʼyo kung ano sa tingin nʼyo ang mabuti. 28Dapat ay papatayin nʼyo na ang buong angkan ng lolo ko pero binigyan nʼyo ako ng karapatang kumain kasama ninyo. Kaya wala na po akong karapatan pang humingi sa inyo ng pabor.” 29Sinabi ni David sa kanya, “Huwag na nating pag-usapan ito. Nakapagdesisyon na akong paghatian nʼyo ni Ziba ang lupain ni Saul.” 30Sinabi ni Mefiboset sa hari, “Ibigay nʼyo na lang po sa kanya lahat. Kontento na akong nakauwi kayo nang ligtas.”
Ang Kabaitan ni David kay Barzilai
31Pumunta rin kay David si Barzilai na taga-Gilead galing sa Rogelim. Gusto rin niyang tumulong kina Haring David sa pagtawid sa Ilog ng Jordan. 32Matanda na si Barzilai; 80 taong gulang na siya. Mayaman siya at siya ang nagbibigay ng mga kailangan ni David noong doon pa ito nakatira sa Mahanaim. 33Sinabi sa kanya ni David, “Sumama kang tumawid sa akin at manirahan ka na rin sa Jerusalem. Ako ang bahala sa iyo roon.” 34Pero sumagot si Barzilai, “Hindi na po magtatagal ang buhay ko, bakit pa ako sasama sa inyo sa Jerusalem? 35Ako po ay 80 taong gulang na, at hindi ko na malaman ang ipinagkaiba ng masarap at hindi masarap. Hindi ko na malasahan ang kinakain at iniinom ko. Hindi ko na marinig ang mga umaawit. Magiging pabigat lang ako sa inyo, Mahal na Hari. 36Maliit na bagay lang po ang paghahatid ko sa inyo sa Jordan, bakit kailangan nʼyo pa akong gantihan ng ganitong gantimpala? 37Uuwi na lang ako, para kapag namatay ako, doon ako mamamatay sa sarili kong bayan, kung saan inilibing ang mga magulang ko. Narito ang anak kong si Kimham na magsisilbi sa inyo. Isama nʼyo siya, Mahal na Hari at gawin nʼyo kung ano sa tingin ninyo ang makakabuti sa kanya.” 38Sumagot ang hari, “Isasama ko siya at gagawin sa kanya ang anumang kabutihang gagawin ko sana sa iyo, at gagawin ko ang anumang hilingin mo sa akin.” 39Niyakap ni David si Barzilai at binasbasan. Pagkatapos, tumawid si David at ang mga tauhan niya sa Ilog ng Jordan, at umuwi si Barzilai sa bahay niya.
40Nang makatawid na si David, pumunta siya sa Gilgal kasama si Kimham at ang buong hukbo ng Juda at kalahati ng hukbo ng Israel.
41Nagpunta ang buong hukbo ng Israel sa hari at nagreklamo kung bakit ang mga kadugo nilang taga-Juda ang nanguna sa pagpapatawid sa kanya at sa sambahayan niya, at sa lahat ng tauhan niya. 42Sumagot ang mga taga-Juda sa mga sundalo ng Israel, “Ginawa namin ito dahil ang hari ay malapit naming kamag-anak. Bakit kayo nagagalit? Nakatanggap ba kami ng pagkain o anumang regalo galing sa kanya? Hindi!” 43Sumagot ang mga taga-Israel, “Sampu kaming lahi ng Israel kaya sampung beses ang karapatan namin sa hari kaysa sa inyo. Bakit ang baba ng tingin nʼyo sa amin? Hindi baʼt kami ang unang nagsabi na pabalikin natin ang ating hari?” Pero ayaw magpaawat ng mga taga-Juda, at masasakit na salita ang isinasagot nila sa mga taga-Israel.
