1May misugilon kang Joab nga nagahilak ang hari ug nagasubo tungod kang Absalom. 2Sa dihang nadungog kini sa mga sundalo, napulihan ug kasubo ang ilang pagsadya sa ilang kadaogan. 3Hilom silang mibalik sa lungsod sa Mahanaim, nga daw mga sundalo nga naulawan tungod kay misibog sa pagpakiggira. 4Gitabonan ni David ang iyang nawong ug mihilak ug kusog, “O Absalom, anak ko, anak ko!”
5Unya miadto si Joab sa balay sa hari ug miingon, “Gipakaulawan mo karong adlawa ang imong mga tawo nga nagluwas sa imong kinabuhi ug sa kinabuhi sa imong mga anak ug mga asawa. 6Gimahal mo ang nakigbatok kanimo, ug gikontra mo ang nagmahal kanimo. Dayag nga gipakawalay-bili nimo ang imong mga opisyal ug mga tawo. Nasabtan ko nga mas malipay ka pa kon buhi si Absalom ug kaming tanan ang namatay. 7Busa karon, gawas, ug pasalamati ang imong mga tawo. Kay kon dili, ipanumpa ko sa Ginoo nga walay usa kanila nga mahibilin uban kanimo niining gabhiona. Ug mao unya kini ang labing daotan nga mahitabo kanimo sukad sa imong pagkabatan-on hangtod karon.” 8Busa mitindog si David ug milingkod sa may pultahan sa lungsod. Sa dihang nahibaloan kini sa mga tawo, miduol silang tanan kaniya.
Mibalik si David sa Jerusalem
Sa laing bahin, ang mga sundalo sa Israel nga dapig kang Absalom, miikyas na ngadto sa ilang mga pinuy-anan. 9Nanggilalis ang mga tawo sa tibuok Israel. Nagaingon sila, “Giluwas kita ni Haring David sa atong mga kaaway nga mga Filistihanon, apan mibiya siya gikan sa atong nasod tungod kang Absalom. 10Namatay sa panag-away si Absalom nga atong gipili nga mangulo kanato. Nganong dili man kita mangitag paagi nga mapabalik si Haring David ingon nga hari?”
11-12Sa dihang nabalitaan ni Haring David ang ilang gihisgotan, nagpadala siyag mensahe sa mga pari nga si Zadok ug si Abiatar, nga nagaingon, “Isulti ninyo kini ngadto sa mga tigdumala sa Juda: ‘Nabalitaan ko nga gusto sa inyong mga lumulupyo nga ibalik ako ingon nga hari. Nganong naulahi man kamo sa pagpabalik kanako ingon nga hari? Dili ba mga paryente ko man kamo ug mga kadugo ko pa gayod?’ 13Ug isulti usab ninyo kini ngadto kang Amasa, ‘Tungod kay kadugo ko ikaw, himuon ko ikaw nga komander sa akong mga sundalo puli kang Joab. Kon dili ko kini himuon, hinaut nga silotan ako sa Dios sa labihan gayod.’ ”
14Nakombinse ang tanang taga-Juda ug nagkahiusa sila sa ilang desisyon. Nagpadala silag mensahe ngadto kang David nga nagaingon, “Balik na dinhi kanamo uban sa tanan mong mga tawo.”
15Busa mibalik si David. Ug sa pag-abot niya sa Suba sa Jordan, gitagbo siya sa taga-Juda nga miadto didto sa Gilgal sa pagtabang kaniya sa pagtabok sa suba. 16Midali-dali usab pag-uban sa pagtagbo kang David si Shimei nga anak ni Gera, nga usa ka Benjaminhon nga gikan sa Bahurim. 17May kauban siyang 1,000 ka mga Benjaminhon, apil na niini si Ziba nga alagad sa pamilya ni Saul, ug ang iyang 15 ka mga anak nga lalaki ug 20 ka sulugoon. Midali-dali gayod sila sa pagtagbo kang David didto sa Suba sa Jordan. 18Gitabangan nilang tanan si David ug ang iyang panimalay sa pagtabok sa suba, ug gituman nila ang tanang gipabuhat ni David.
Ang Kaayo ni David kang Shimei
Sa dihang motabok na si David sa Suba sa Jordan, miluhod si Shimei sa iyang atubangan 19ug miingon siya, “Mahal nga hari, pasayloa ako. Hinaut nga kalimtan mo na ang akong daotang gihimo kanimo sa dihang mibiya ka sa Jerusalem. 20Nasayod ko nga nakasala gayod ako, Mahal nga Hari. Mao gani nga una gayod akong mianhi dinhi kay sa ubang mga tribo sa amihan19:20 kay sa ubang mga tribo sa amihan: sa literal, sa tibuok panimalay ni Jose. aron sa pagtagbo kanimo.”
21Unya miingon si Abishai nga anak ni Zeruya, “Dili ba nga angay mang patyon si Shimei tungod kay gipanghimaraot niya ang hari nga pinili sa Ginoo?” 22Apan miingon si David, “Kamong mga anak ni Zeruya, unsay inyong labot? Mora kamog akong mga kaaway! Ayaw ninyog supaka ang akong hukom. Ako na karon ang hari sa Israel, ug walay tawo nga pagapatyon karong adlawa.” 23Busa miingon si David kang Shimei, “Ipanumpa ko nga dili ka patyon.”
24-25Miadto usab didto si Mefiboshet nga apo ni Saul sa pagtagbo kang David. Gikan siya sa Jerusalem. Wala siya makapanghimasa sa iyang tiil, wala makapamalbas, ug wala usab makailis sa iyang bisti sukad sa pagbiya ni David sa Jerusalem hangtod nga nahibalik kini nga luwas sa kakuyaw. Sa pag-abot niya didto, gipangutana siya ni David, “Mefiboshet, nganong wala ka man mouban kanako?” 26Mitubag siya, “Mahal nga Hari, nahibalo ka nga bakol ako. Giingnan ko ang akong sulugoon nga si Ziba nga andamon ang akong asno aron makasakay ako ug makauban kanimo. Apan gilimbongan niya ako, 27ug gibutang-butangan niya ako kanimo pinaagi sa pag-ingon nga kuno dili ako mouban. Apan nahibalo ka sa tinuod kay sama ikaw sa anghel sa Dios. Busa himoa ang giisip mong maayo. 28Angay lang unta nga patyon mo ang tanang kaliwat sa akong lolo, apan gihatagan mo ako nga imong alagad ug pabor nga mokaon uban kanimo. Busa unsa may akong katungod sa pagpangayo kanimo ug pabor?” 29Miingon si David kaniya, “Husto na kana. Nakahukom na ako nga tungaon ninyo ni Ziba ang yuta ni Saul.” 30Miingon si Mefiboshet sa hari, “Ihatag na lang kaniya ang tanan. Alang kanako kontento na ako nga nakauli ka nga luwas sa kakuyaw.”
Ang Kaayo ni David kang Barzilai
31Miadto usab kang David si Barzilai nga taga-Gilead gikan sa Rogelim. Gusto usab siyang motabang sa pagtabok nila ni David sa Suba sa Jordan. 32Tigulang na si Barzilai; 80 na ang iyang edad. Adunahan kaayo siya, ug siya ang naghatag sa mga kinahanglanon ni David sa dihang didto pa kini magpuyo sa Mahanaim. 33Miingon si David kaniya, “Tabok uban kanako ug puyo sa Jerusalem. Ako ang bahala kanimo didto.” 34Apan mitubag si Barzilai, “Dili na ako magdugay, nganong mouban pa man ako kanimo sa Jerusalem? 3580 na ka tuig ako karon, ug dili na ako makahibalo kon unsay maanindot ug dili. Dili na ako makatagamtam sa kalami sa akong kaonon ug imnon. Dili na ako makadungog sa mga mag-aawit. Makasagabal lang ako kanimo, Mahal nga Hari. 36Gusto lang akong mouban sa paghatod kanimo tabok sa Jordan, nganong gantihan mo man ako ug sama niana? 37Tugoti na lang ako sa pagpauli, aron adto ako mamatay sa akong kaugalingong lungsod, diin gilubong ang akong ginikanan. Apan ania ang akong anak nga si Kimham nga moalagad kanimo. Dad-a siya, ug himoa kaniya ang gihunahuna mo nga maayo.” 38Mitubag ang hari, “Paubanon ko siya kanako ug himuon ko kaniya ang bisan unsa nga maayo alang kanimo. Himuon ko usab alang kanimo ang bisan unsa nga ihangyo mo kanako.” 39Gigakos ni David si Barzilai ug gipanalanginan. Unya mitabok si David ug ang tanan niyang tawo sa Suba sa Jordan. Ug mipauli si Barzilai sa iyang balay.
40Mipadayon si David ngadto sa Gilgal uban si Kimham ug ang tanang sundalo sa Juda ug ang katunga sa sundalo sa Israel nga mikuyog kaniya pagtabok.
41Unya, miadto kang David ang mga sundalo sa Israel ug mireklamo kon nganong ang mga taga-Juda nga ilang kadugo ang nangunay sa pagpatabok kaniya ug sa iyang panimalay, ug sa tanan niyang tawo. 42Mitubag ang mga sundalo sa Juda sa mga taga-Israel, “Gihimo namo kini tungod kay ang hari among duol nga paryente. Busa nganong mangasuko man kamo? Ngano, nakadawat ba kami ug pagkaon o bisan unsa nga gasa gikan kaniya? Wala gayod!” 43Mitubag ang mga sundalo sa Israel, “Napulo kami ka tribo sa Israel, busa mas dako ang among katungod sa hari kay kaninyo. Nganong gitamay man ninyo kami? Dili ba nga kami man ang unang miingon nga pabalikon nato ang atong hari?” Apan dili palupig ang mga taga-Juda, ug sakit silang manubag sa mga taga-Israel.
1And it was told Joab, Behold, the king weepeth and mourneth for Absalom. 2And the victory that day was turned into mourning unto all the people: for the people heard say that day how the king was grieved for his son.19.2 victory: Heb. salvation, or, deliverance 3And the people gat them by stealth that day into the city, as people being ashamed steal away when they flee in battle. 4But the king covered his face, and the king cried with a loud voice, O my son Absalom, O Absalom, my son, my son! 5And Joab came into the house to the king, and said, Thou hast shamed this day the faces of all thy servants, which this day have saved thy life, and the lives of thy sons and of thy daughters, and the lives of thy wives, and the lives of thy concubines; 6In that thou lovest thine enemies, and hatest thy friends. For thou hast declared this day, that thou regardest neither princes nor servants: for this day I perceive, that if Absalom had lived, and all we had died this day, then it had pleased thee well.19.6 In…: Heb. By loving, etc19.6 that thou regardest…: Heb. that princes or servants are not to thee 7Now therefore arise, go forth, and speak comfortably unto thy servants: for I swear by the LORD, if thou go not forth, there will not tarry one with thee this night: and that will be worse unto thee than all the evil that befell thee from thy youth until now.19.7 comfortably…: Heb. to the heart of thy servants 8Then the king arose, and sat in the gate. And they told unto all the people, saying, Behold, the king doth sit in the gate. And all the people came before the king: for Israel had fled every man to his tent.
9¶ And all the people were at strife throughout all the tribes of Israel, saying, The king saved us out of the hand of our enemies, and he delivered us out of the hand of the Philistines; and now he is fled out of the land for Absalom. 10And Absalom, whom we anointed over us, is dead in battle. Now therefore why speak ye not a word of bringing the king back?19.10 speak…: Heb. are ye silent?
11¶ And king David sent to Zadok and to Abiathar the priests, saying, Speak unto the elders of Judah, saying, Why are ye the last to bring the king back to his house? seeing the speech of all Israel is come to the king, even to his house. 12Ye are my brethren, ye are my bones and my flesh: wherefore then are ye the last to bring back the king? 13And say ye to Amasa, Art thou not of my bone, and of my flesh? God do so to me, and more also, if thou be not captain of the host before me continually in the room of Joab. 14And he bowed the heart of all the men of Judah, even as the heart of one man; so that they sent this word unto the king, Return thou, and all thy servants. 15So the king returned, and came to Jordan. And Judah came to Gilgal, to go to meet the king, to conduct the king over Jordan.
16¶ And Shimei the son of Gera, a Benjamite, which was of Bahurim, hasted and came down with the men of Judah to meet king David. 17And there were a thousand men of Benjamin with him, and Ziba the servant of the house of Saul, and his fifteen sons and his twenty servants with him; and they went over Jordan before the king. 18And there went over a ferry boat to carry over the king’s household, and to do what he thought good. And Shimei the son of Gera fell down before the king, as he was come over Jordan;19.18 what…: Heb. the good in his eyes 19And said unto the king, Let not my lord impute iniquity unto me, neither do thou remember that which thy servant did perversely the day that my lord the king went out of Jerusalem, that the king should take it to his heart. 20For thy servant doth know that I have sinned: therefore, behold, I am come the first this day of all the house of Joseph to go down to meet my lord the king. 21But Abishai the son of Zeruiah answered and said, Shall not Shimei be put to death for this, because he cursed the LORD’s anointed? 22And David said, What have I to do with you, ye sons of Zeruiah, that ye should this day be adversaries unto me? shall there any man be put to death this day in Israel? for do not I know that I am this day king over Israel? 23Therefore the king said unto Shimei, Thou shalt not die. And the king sware unto him.
24¶ And Mephibosheth the son of Saul came down to meet the king, and had neither dressed his feet, nor trimmed his beard, nor washed his clothes, from the day the king departed until the day he came again in peace. 25And it came to pass, when he was come to Jerusalem to meet the king, that the king said unto him, Wherefore wentest not thou with me, Mephibosheth? 26And he answered, My lord, O king, my servant deceived me: for thy servant said, I will saddle me an ass, that I may ride thereon, and go to the king; because thy servant is lame. 27And he hath slandered thy servant unto my lord the king; but my lord the king is as an angel of God: do therefore what is good in thine eyes. 28For all of my father’s house were but dead men before my lord the king: yet didst thou set thy servant among them that did eat at thine own table. What right therefore have I yet to cry any more unto the king?19.28 dead…: Heb. men of death 29And the king said unto him, Why speakest thou any more of thy matters? I have said, Thou and Ziba divide the land. 30And Mephibosheth said unto the king, Yea, let him take all, forasmuch as my lord the king is come again in peace unto his own house.
31¶ And Barzillai the Gileadite came down from Rogelim, and went over Jordan with the king, to conduct him over Jordan. 32Now Barzillai was a very aged man, even fourscore years old: and he had provided the king of sustenance while he lay at Mahanaim; for he was a very great man. 33And the king said unto Barzillai, Come thou over with me, and I will feed thee with me in Jerusalem. 34And Barzillai said unto the king, How long have I to live, that I should go up with the king unto Jerusalem?19.34 How…: Heb. How many days are the years of my life 35I am this day fourscore years old: and can I discern between good and evil? can thy servant taste what I eat or what I drink? can I hear any more the voice of singing men and singing women? wherefore then should thy servant be yet a burden unto my lord the king? 36Thy servant will go a little way over Jordan with the king: and why should the king recompense it me with such a reward? 37Let thy servant, I pray thee, turn back again, that I may die in mine own city, and be buried by the grave of my father and of my mother. But behold thy servant Chimham; let him go over with my lord the king; and do to him what shall seem good unto thee. 38And the king answered, Chimham shall go over with me, and I will do to him that which shall seem good unto thee: and whatsoever thou shalt require of me, that will I do for thee.19.38 require: Heb. choose 39And all the people went over Jordan. And when the king was come over, the king kissed Barzillai, and blessed him; and he returned unto his own place.
40Then the king went on to Gilgal, and Chimham went on with him: and all the people of Judah conducted the king, and also half the people of Israel.19.40 Chimham: Heb. Chimhan
41¶ And, behold, all the men of Israel came to the king, and said unto the king, Why have our brethren the men of Judah stolen thee away, and have brought the king, and his household, and all David’s men with him, over Jordan? 42And all the men of Judah answered the men of Israel, Because the king is near of kin to us: wherefore then be ye angry for this matter? have we eaten at all of the king’s cost? or hath he given us any gift? 43And the men of Israel answered the men of Judah, and said, We have ten parts in the king, and we have also more right in David than ye: why then did ye despise us, that our advice should not be first had in bringing back our king? And the words of the men of Judah were fiercer than the words of the men of Israel.19.43 despise…: Heb. set us at light
