2 Samuel 18 – APSD-CEB & PCB

Ang Pulong Sa Dios

2 Samuel 18:1-33

Namatay si Absalom

1Gigrupo ni David ang iyang mga tawo sa tag-1,000 ug tag-100, ug nagpili siyag mga komander aron mangulo niini. 2Unya gipalakaw niya sila sa tulo ka grupo. Si Joab ang nangulo sa usa ka grupo, si Abishai usab nga igsoon ni Joab ang sa usa ka grupo, ug si Itai nga taga-Gat ang nangulo sa ikatulo nga grupo. Miingon si Haring David kanila, “Mouban gayod ako kaninyo sa pagpakiggira.” 3Apan miingon ang iyang mga tawo, “Dili ka angay mouban kanamo. Dili igsapayan sa mga kaaway kon mosibog kami, o mamatay man ang katunga kanamo. Mas gusto pa nila nga ikaw ang mamatay kay sa mamatay ang 10,000 kanamo. Busa maayo pa nga magpabilin ka lang dinhi sa lungsod ug magpadala ug tabang kon kinahanglan namo.” 4Mitubag si Haring David, “Himuon ko kon unsa ang giisip ninyo nga maayo.” Nagtindog si Haring David sa kilid sa pultahan sa lungsod samtang nanggawas ang tanan niyang mga tawo nga naggrupo sa tag-1,000 ug tag-100. 5Mimando si Haring David kang Joab, Abishai, ug kang Itai, “Tungod ug alang kanako, ayaw ninyo pasipad-i ang batan-on nga si Absalom.” Nadunggan sa tanang grupo ang gimando ni David sa iyang mga komander.

6Milakaw ang mga sundalo ni David sa pagpakiggira sa mga sundalo sa Israel. Ug didto sila nagsangka sa kalasangan sa Efraim. 7Napildi ang mga sundalo sa Israel sa mga sundalo ni David. Daghan kaayo ang nangamatay niadtong adlawa—20,000 ka mga tawo. 8Mikaylap ang panaggira sa tibuok nga kalasangan, ug mas daghan pa ang nangamatay sa peligro sa kalasangan kaysa espada.

9Nagpadayon ang gira, ug natagboan ni Absalom ang mga tawo ni David, ug miikyas siya sakay sa mula. Miagi ang mula ilalom sa dakong kahoyng terebinto (tugas) ug nasangit ang ulo ni Absalom sa labong nga mga sanga niini. Misutoy ug dagan ang mula ug nahibilin nga nagbitay si Absalom. 10Sa dihang nakita kini sa usa sa mga tawo ni David, miadto siya kang Joab ug miingon, “Nakita ko si Absalom nga nagbitay sa kahoyng terebinto (tugas).” 11Miingon si Joab kaniya, “Unsa? Nakita mo siya? Nganong wala mo siya patya? Kon gipatay mo pa siya, gigantihan ko unta ikaw ug napulo ka pilak ug bakos.18:11 bakos: Ihatag kini ngadto sa mga bayani; posible pinasahi o pang-opisyal nga bakos.12Apan mitubag ang tawo, “Bisan ug hatagan mo pa ako ug 1,000 ka pilak dili ko patyon ang anak sa hari. Nadunggan namo ang gimando sa hari kanimo, kang Abishai, ug kang Itai, nga dili ninyo pasipad-an ang batan-on nga si Absalom nga iyang anak tungod ug alang kaniya. 13Ug bisan pa kon ibutang ko sa kakuyaw ang akong kinabuhi pinaagi sa pagpatay kang Absalom, mahibaloan gihapon kini sa hari, ug dili mo ako labanan.” 14Miingon si Joab, “Nagausik lang ako ug panahon kanimo!” Unya mikuha si Joab ug tulo ka bangkaw ug iyang gibangkaw sa dughan si Absalom nga buhi pa nga nagbitay sa kahoyng terebinto (tugas). 15Unya gilibotan pa gayod si Absalom sa napulo ka tigdala sa armas ni Joab, ug gitiwasan siya. 16Unya gipatingog ni Joab ang budyong sa pagpaundang sa iyang mga tawo sa paggukod sa mga sundalo sa Israel. 17Gikuha nila ang patayng lawas ni Absalom ug gihulog sa lawom nga bangag didto sa kalasangan ug gitabonan ug daghan kaayong mga bato. Samtang sa laing bahin, nanagan pauli ang tanang sundalo sa Israel.

18Niadtong buhi pa si Absalom nagpatindog siyag monumento alang sa iyang kaugalingon didto sa Kapatagan sa Hari, tungod kay miingon siya, “Wala akoy anak nga lalaki nga modala sa akong ngalan.” Ginganlan niya kadto ug “Monumento ni Absalom,” ug mao gihapon ang ngalan niini hangtod karon.

Nagsubo si David sa Pagkamatay ni Absalom

19Unya, miingon si Ahimaaz, nga anak ni Zadok, kang Joab, “Tugoti ako nga moadto kang David aron sa pagbalita kaniya nga giluwas siya sa Ginoo gikan sa iyang mga kaaway.” 20Miingon si Joab, “Dili ikaw ang mobalita sa hari karong adlawa. Mahimo kang makabalita kaniya sa ubang adlaw apan dili karon, tungod kay namatay ang anak sa hari.” 21Unya miingon si Joab sa usa ka tawo nga taga-Etiopia,18:21 taga-Etiopia: sa Hebreo, taga-Cush. “Lakaw, ug sultihi si Haring David kon unsay imong nakita.” Pagkahuman ug yukbo sa tawo kang Joab, midagan kini. 22Miingon pag-usab si Ahimaaz kang Joab, “Bisan unsa pay mahitabo, tugoti ako nga mosunod sa tawo nga taga-Etiopia.” Miingon si Joab “Anak, nganong gusto ka man gayod moadto? Wala ka may makuha nga ganti niining imong ibalita.” 23Miingon siya, “Bisan unsa pay mahitabo, molakaw gayod ako.” Busa miingon si Joab kaniya, “Sige, lakaw!” Busa midagan si Ahimaaz, ug nanglaktod siya sa kapatagan sa Jordan, ug naunhan pa niya ang tawo nga taga-Etiopia.

24Samtang naglingkod si Haring David sa taliwala sa pultahan sa unang paril ug sa pultahan sa ikaduhang paril sa lungsod, misaka ang tigbantay sa ibabaw sa unang paril kilid sa pultahan. Sa iyang pagtan-aw-tan-aw, may nakita siyang usa ka tawo nga nagadagan. 25Misinggit siya kang Haring David nga may tawo nga nagaabot. Miingon si Haring David, “Kon usa lang siya may dala siguro siyang balita.” Samtang nagkaduol nga nagkaduol ang tawo, 26may nakita na usab ang tigbantay nga usa pa ka tawo nga nagadagan. Misinggit siya nga may lain na usab nga nagaabot. Miingon ang hari, “May dala usab siguro siyang balita.” 27Miingon ang tigbantay, “Ang nagauna morag si Ahimaaz nga anak ni Zadok.” Miingon ang hari, “Maayo siya nga tawo. May dala siguro siyang maayong balita.” 28Pag-abot ni Ahimaaz, nangumusta siya sa hari ug miluhod agig pagtahod kaniya. Unya miingon siya, “Dalaygon ang Ginoo nga imong Dios, Mahal nga Hari! Gipadaog ka niya batok sa mga tawo nga mirebelde kanimo.” 29Nangutana ang hari, “Kumusta ang batan-on nga si Absalom? Wala ba siya maunsa?” Mitubag si Ahimaaz, “Sa dihang gipatawag ako ni Joab nga imong alagad, nakita ko nga nagkagubot ang mga tawo apan wala ako masayod kon unsa kadto.” 30Miingon ang hari, “Diha ka lang una.” Busa mitindog siya sa daplin. 31Wala madugay miabot ang tawo nga taga-Etiopia ug miingon, “Mahal nga Hari, may maayo akong balita. Giluwas ka sa Ginoo karong adlawa gikan sa tanang mirebelde kanimo.” 32Nangutana ang hari kaniya, “Kumusta ang batan-on nga si Absalom? Wala ba siya maunsa?” Mitubag ang tawo, “Hinaut nga ang nahitabo kaniya, mahitabo usab sa tanan mong mga kaaway, Mahal nga Hari.”

33Nangurog si David. Misaka siya sa kuwarto sa ibabaw sa pultahan sa lungsod ug mihilak. Samtang nagsaka siya, miingon siya, “O Absalom, anak ko, ako na lang unta ang namatay ug dili ikaw. O Absalom, anak ko, anak ko!”

Persian Contemporary Bible

دوم سموئيل 18:1-33

مرگ ابشالوم

1داوود تمام افراد خود را جمع كرده، به واحدهای هزار نفره و صد نفره تقسيم كرد، و برای هر يک فرمانده‌ای تعيين نمود. 2سپس آنها را در سه دستهٔ بزرگ اعزام كرد. دستهٔ اول را به يوآب داد، دومی را به برادر يوآب، ابيشای و دستهٔ سوم را به ايتای جتی. خود داوود هم می‌خواست به ميدان جنگ برود، 3ولی افرادش گفتند: «تو نبايد با ما بيايی! چون اگر ما عقب‌نشينی كرده، فرار كنيم و نصف افراد ما نيز بميرند، برای دشمن اهميتی ندارد. آنها تو را می‌خواهند. ارزش تو بيش از ارزش ده هزار نفر ماست. بهتر است در شهر بمانی تا اگر لازم شد نيروهای تازه نفس به كمک ما بفرستی.»

4پادشاه پاسخ داد: «بسيار خوب، هر چه شما صلاح می‌دانيد انجام می‌دهم.» پس او كنار دروازهٔ شهر ايستاد و تمام سربازان از برابرش گذشتند.

5پادشاه به يوآب و ابيشای و ايتای دستور داده، گفت: «به خاطر من به ابشالوم جوان صدمه‌ای نزنيد.» اين سفارش پادشاه را همهٔ سربازان شنيدند.

6افراد داوود با سربازان اسرائيلی در جنگل افرايم وارد جنگ شدند. 7نيروهای داوود، سربازان اسرائيلی را شكست دادند. در آن روز، كشتار عظيمی شد و بيست هزار نفر جان خود را از دست دادند. 8جنگ به دهكده‌های اطراف نيز كشيده شد و كسانی كه در جنگل از بين رفتند، تعدادشان بيشتر از كسانی بود كه با شمشير كشته شدند. 9در حين جنگ، ابشالوم ناگهان با عده‌ای از افراد داوود روبرو شد و در حالی که سوار بر قاطر بود، زير شاخه‌های يک درخت بلوط بزرگ رفت و موهای سرش به شاخه‌ها پيچيد. قاطر از زيرش گريخت و ابشالوم در هوا آويزان شد. 10يكی از سربازان داوود او را ديد و به يوآب خبر داد.

11يوآب گفت: «تو ابشالوم را ديدی و او را نكشتی؟ اگر او را می‌كشتی ده مثقال نقره و يک كمربند به تو می‌دادم.»

12آن مرد پاسخ داد: «اگر هزار مثقال نقره هم به من می‌دادی اين كار را نمی‌كردم؛ چون ما همه شنيديم كه پادشاه به تو و ابيشای و ايتای سفارش كرد و گفت: به خاطر من به ابشالوم جوان صدمه‌ای نزنيد. 13اگر از فرمان پادشاه سرپيچی می‌كردم و پسرش را می‌كشتم، سرانجام پادشاه می‌فهميد چه كسی او را كشته، چون هيچ امری از او مخفی نمی‌ماند، آنگاه تو خود نيز مرا طرد می‌كردی!»

14يوآب گفت: «ديگر بس است! وقتم را با اين مهملات نگير!» پس خودش سه تير گرفت و در قلب ابشالوم كه هنوز زنده به درخت آويزان بود، فرو كرد. 15سپس ده نفر از سربازان يوآب دور ابشالوم را گرفتند و او را كشتند. 16آنگاه يوآب شيپور توقف جنگ را به صدا درآورد و سربازان او از تعقيب قشون اسرائيل باز ايستادند. 17جنازهٔ ابشالوم را در يک گودال در جنگل انداختند و روی آن را با تودهٔ بزرگی از سنگ پوشاندند. سربازان اسرائيلی نيز به شهرهای خود فرار كردند.

18(ابشالوم در زمان حيات خود يک بنای يادبود در «درهٔ پادشاه» بر پا كرده بود، چون پسری نداشت تا اسمش را زنده نگه دارد؛ پس او اسم خود را بر آن بنای يادبود گذاشت و تا به امروز آن بنا «يادبود ابشالوم» ناميده می‌شود.)

عزای داوود

19آنگاه اخيمعص، پسر صادوق كاهن، به يوآب گفت: «بگذاريد نزد داوود پادشاه بروم و به او مژده دهم كه خداوند او را از شر دشمنانش نجات داده است.»

20يوآب گفت: «نه، برای پادشاه خبر مرگ پسرش مژده نيست. يک روز ديگر می‌توانی اين كار را بكنی، ولی نه امروز.»

21سپس يوآب به غلام سودانی خود گفت: «برو و آنچه ديدی به پادشاه بگو.» او هم تعظيم كرد و با سرعت رفت.

22اما اخيمعص به يوآب گفت: «خواهش می‌كنم اجازه بده من هم بروم. هر چه می‌خواهد بشود.»

يوآب جواب داد: «نه پسرم، لازم نيست بروی؛ چون خبر خوشی نداری كه ببری.»

23ولی او با التماس گفت: «هر چه می‌خواهد باشد. بگذار من هم بروم.»

بالاخره يوآب گفت: «بسيار خوب برو.» پس اخيمعص از راه ميانبر رفت و پيش از آن غلام سودانی به شهر رسيد. 24داوود كنار دروازهٔ شهر نشسته بود. وقتی دیدبان به بالای حصار رفت تا دیدبانی كند، ديد مردی تنها دوان‌دوان از دور به طرف شهر می‌آيد.

25پس با صدای بلند به داوود خبر داد. پادشاه گفت: «اگر تنهاست، مژده می‌آورد.»

در حالی که آن قاصد نزديک می‌شد، 26دیدبان يک نفر ديگر را هم ديد كه به طرف شهر می‌دود. پس فرياد زد: «يک نفر ديگر هم به دنبال او می‌آيد!» پادشاه گفت: «او هم مژده می‌آورد.»

27دیدبان گفت: «اولی شبيه اخيمعص پسر صادوق است.» پادشاه گفت: «او مرد خوبی است؛ حتماً خبر خوشی می‌آورد.»

28اخيمعص به پادشاه نزديک شد و پس از سلام و درود او را تعظيم كرده، گفت: «سپاس بر خداوند، خدايت كه تو را بر دشمنانت پيروزی بخشيد.»

29پادشاه پرسيد: «از ابشالوم جوان چه خبر؟ حالش خوب است؟» اخيمعص جواب داد: «وقتی يوآب به من گفت كه به خدمت شما بيايم، صدای داد و فرياد بلند بود و من نتوانستم بفهمم چه اتفاقی افتاده است.»

30پادشاه به او گفت: «كنار بايست و منتظر باش.» پس اخيمعص به كناری رفته در آنجا ايستاد.

31سپس آن غلام سودانی رسيد و گفت: «من برای پادشاه خبری خوش دارم. خداوند امروز شما را از شر دشمنانتان نجات داده است.»

32پادشاه پرسيد: «از ابشالوم جوان چه خبر؟ آيا سالم است؟»

آن مرد جواب داد: «اميدوارم همهٔ دشمنانتان به سرنوشت آن جوان دچار شوند!»

33غم وجود پادشاه را فرا گرفت. او در حالی که به اتاق خود كه بالای دروازه قرار داشت می‌رفت، با صدای بلند گريه می‌كرد و می‌گفت: «ای پسرم ابشالوم، ای پسرم ابشالوم! كاش من به جای تو می‌مردم! ای ابشالوم، پسرم، پسرم!»