2 Samuel 18 – APSD-CEB & CARS

Ang Pulong Sa Dios

2 Samuel 18:1-33

Namatay si Absalom

1Gigrupo ni David ang iyang mga tawo sa tag-1,000 ug tag-100, ug nagpili siyag mga komander aron mangulo niini. 2Unya gipalakaw niya sila sa tulo ka grupo. Si Joab ang nangulo sa usa ka grupo, si Abishai usab nga igsoon ni Joab ang sa usa ka grupo, ug si Itai nga taga-Gat ang nangulo sa ikatulo nga grupo. Miingon si Haring David kanila, “Mouban gayod ako kaninyo sa pagpakiggira.” 3Apan miingon ang iyang mga tawo, “Dili ka angay mouban kanamo. Dili igsapayan sa mga kaaway kon mosibog kami, o mamatay man ang katunga kanamo. Mas gusto pa nila nga ikaw ang mamatay kay sa mamatay ang 10,000 kanamo. Busa maayo pa nga magpabilin ka lang dinhi sa lungsod ug magpadala ug tabang kon kinahanglan namo.” 4Mitubag si Haring David, “Himuon ko kon unsa ang giisip ninyo nga maayo.” Nagtindog si Haring David sa kilid sa pultahan sa lungsod samtang nanggawas ang tanan niyang mga tawo nga naggrupo sa tag-1,000 ug tag-100. 5Mimando si Haring David kang Joab, Abishai, ug kang Itai, “Tungod ug alang kanako, ayaw ninyo pasipad-i ang batan-on nga si Absalom.” Nadunggan sa tanang grupo ang gimando ni David sa iyang mga komander.

6Milakaw ang mga sundalo ni David sa pagpakiggira sa mga sundalo sa Israel. Ug didto sila nagsangka sa kalasangan sa Efraim. 7Napildi ang mga sundalo sa Israel sa mga sundalo ni David. Daghan kaayo ang nangamatay niadtong adlawa—20,000 ka mga tawo. 8Mikaylap ang panaggira sa tibuok nga kalasangan, ug mas daghan pa ang nangamatay sa peligro sa kalasangan kaysa espada.

9Nagpadayon ang gira, ug natagboan ni Absalom ang mga tawo ni David, ug miikyas siya sakay sa mula. Miagi ang mula ilalom sa dakong kahoyng terebinto (tugas) ug nasangit ang ulo ni Absalom sa labong nga mga sanga niini. Misutoy ug dagan ang mula ug nahibilin nga nagbitay si Absalom. 10Sa dihang nakita kini sa usa sa mga tawo ni David, miadto siya kang Joab ug miingon, “Nakita ko si Absalom nga nagbitay sa kahoyng terebinto (tugas).” 11Miingon si Joab kaniya, “Unsa? Nakita mo siya? Nganong wala mo siya patya? Kon gipatay mo pa siya, gigantihan ko unta ikaw ug napulo ka pilak ug bakos.18:11 bakos: Ihatag kini ngadto sa mga bayani; posible pinasahi o pang-opisyal nga bakos.12Apan mitubag ang tawo, “Bisan ug hatagan mo pa ako ug 1,000 ka pilak dili ko patyon ang anak sa hari. Nadunggan namo ang gimando sa hari kanimo, kang Abishai, ug kang Itai, nga dili ninyo pasipad-an ang batan-on nga si Absalom nga iyang anak tungod ug alang kaniya. 13Ug bisan pa kon ibutang ko sa kakuyaw ang akong kinabuhi pinaagi sa pagpatay kang Absalom, mahibaloan gihapon kini sa hari, ug dili mo ako labanan.” 14Miingon si Joab, “Nagausik lang ako ug panahon kanimo!” Unya mikuha si Joab ug tulo ka bangkaw ug iyang gibangkaw sa dughan si Absalom nga buhi pa nga nagbitay sa kahoyng terebinto (tugas). 15Unya gilibotan pa gayod si Absalom sa napulo ka tigdala sa armas ni Joab, ug gitiwasan siya. 16Unya gipatingog ni Joab ang budyong sa pagpaundang sa iyang mga tawo sa paggukod sa mga sundalo sa Israel. 17Gikuha nila ang patayng lawas ni Absalom ug gihulog sa lawom nga bangag didto sa kalasangan ug gitabonan ug daghan kaayong mga bato. Samtang sa laing bahin, nanagan pauli ang tanang sundalo sa Israel.

18Niadtong buhi pa si Absalom nagpatindog siyag monumento alang sa iyang kaugalingon didto sa Kapatagan sa Hari, tungod kay miingon siya, “Wala akoy anak nga lalaki nga modala sa akong ngalan.” Ginganlan niya kadto ug “Monumento ni Absalom,” ug mao gihapon ang ngalan niini hangtod karon.

Nagsubo si David sa Pagkamatay ni Absalom

19Unya, miingon si Ahimaaz, nga anak ni Zadok, kang Joab, “Tugoti ako nga moadto kang David aron sa pagbalita kaniya nga giluwas siya sa Ginoo gikan sa iyang mga kaaway.” 20Miingon si Joab, “Dili ikaw ang mobalita sa hari karong adlawa. Mahimo kang makabalita kaniya sa ubang adlaw apan dili karon, tungod kay namatay ang anak sa hari.” 21Unya miingon si Joab sa usa ka tawo nga taga-Etiopia,18:21 taga-Etiopia: sa Hebreo, taga-Cush. “Lakaw, ug sultihi si Haring David kon unsay imong nakita.” Pagkahuman ug yukbo sa tawo kang Joab, midagan kini. 22Miingon pag-usab si Ahimaaz kang Joab, “Bisan unsa pay mahitabo, tugoti ako nga mosunod sa tawo nga taga-Etiopia.” Miingon si Joab “Anak, nganong gusto ka man gayod moadto? Wala ka may makuha nga ganti niining imong ibalita.” 23Miingon siya, “Bisan unsa pay mahitabo, molakaw gayod ako.” Busa miingon si Joab kaniya, “Sige, lakaw!” Busa midagan si Ahimaaz, ug nanglaktod siya sa kapatagan sa Jordan, ug naunhan pa niya ang tawo nga taga-Etiopia.

24Samtang naglingkod si Haring David sa taliwala sa pultahan sa unang paril ug sa pultahan sa ikaduhang paril sa lungsod, misaka ang tigbantay sa ibabaw sa unang paril kilid sa pultahan. Sa iyang pagtan-aw-tan-aw, may nakita siyang usa ka tawo nga nagadagan. 25Misinggit siya kang Haring David nga may tawo nga nagaabot. Miingon si Haring David, “Kon usa lang siya may dala siguro siyang balita.” Samtang nagkaduol nga nagkaduol ang tawo, 26may nakita na usab ang tigbantay nga usa pa ka tawo nga nagadagan. Misinggit siya nga may lain na usab nga nagaabot. Miingon ang hari, “May dala usab siguro siyang balita.” 27Miingon ang tigbantay, “Ang nagauna morag si Ahimaaz nga anak ni Zadok.” Miingon ang hari, “Maayo siya nga tawo. May dala siguro siyang maayong balita.” 28Pag-abot ni Ahimaaz, nangumusta siya sa hari ug miluhod agig pagtahod kaniya. Unya miingon siya, “Dalaygon ang Ginoo nga imong Dios, Mahal nga Hari! Gipadaog ka niya batok sa mga tawo nga mirebelde kanimo.” 29Nangutana ang hari, “Kumusta ang batan-on nga si Absalom? Wala ba siya maunsa?” Mitubag si Ahimaaz, “Sa dihang gipatawag ako ni Joab nga imong alagad, nakita ko nga nagkagubot ang mga tawo apan wala ako masayod kon unsa kadto.” 30Miingon ang hari, “Diha ka lang una.” Busa mitindog siya sa daplin. 31Wala madugay miabot ang tawo nga taga-Etiopia ug miingon, “Mahal nga Hari, may maayo akong balita. Giluwas ka sa Ginoo karong adlawa gikan sa tanang mirebelde kanimo.” 32Nangutana ang hari kaniya, “Kumusta ang batan-on nga si Absalom? Wala ba siya maunsa?” Mitubag ang tawo, “Hinaut nga ang nahitabo kaniya, mahitabo usab sa tanan mong mga kaaway, Mahal nga Hari.”

33Nangurog si David. Misaka siya sa kuwarto sa ibabaw sa pultahan sa lungsod ug mihilak. Samtang nagsaka siya, miingon siya, “O Absalom, anak ko, ako na lang unta ang namatay ug dili ikaw. O Absalom, anak ko, anak ko!”

Священное Писание

2 Царств 18:1-33

Подготовка Давуда к битве

1Давуд осмотрел людей, которые были с ним, и назначил над ними тысячников и сотников. 2Давуд отправил войска – треть под началом Иоава, треть под началом сына Церуи Авишая, брата Иоава, и треть под началом гатянина Иттая.

Царь сказал воинам:

– Я сам непременно выступлю вместе с вами.

3Но люди сказали:

– Не ходи. Если мы будем вынуждены бежать, они не обратят на это внимания. Даже если половина из нас погибнет, они не обратят внимания, но ты стоишь десяти тысяч из нас18:3 Или: «потому что теперь есть десять тысяч таких, как мы».. Поэтому лучше тебе помогать нам из города.

4Царь ответил:

– Я сделаю так, как вам кажется лучше.

И царь стоял у ворот, пока весь народ не выступил отрядами по сотням и тысячам. 5Царь приказал Иоаву, Авишаю и Иттаю:

– Ради меня обращайтесь с юношей Авессаломом мягко.

И все воины слышали, как царь давал приказ об Авессаломе каждому из военачальников.

Гибель Авессалома

6Войско выступило в поле, чтобы сразиться с Исраилом, и битва произошла в лесу на земле Ефраима. 7Исраильское войско было разбито там людьми Давуда, и потери в тот день были очень велики – двадцать тысяч человек. 8Битва распространилась по всем окрестностям, и лес погубил в тот день больше жизней, чем меч.

9Авессалому случилось встретиться с людьми Давуда. Он был на своём муле, и когда мул пробегал под большим дубом, волосы Авессалома запутались в густых ветвях. Сам он остался висеть в воздухе, а мул, на котором он ехал, побежал дальше. 10Когда один из людей увидел это, он доложил Иоаву:

– Я только что видел Авессалома висящим на дубе.

11Иоав сказал человеку, который доложил ему об этом:

– Что! Ты видел его? Почему ты не поверг его там же на землю? Я бы с радостью наградил тебя сто двадцатью граммами18:11 Букв.: «десятью шекелями». серебра и воинским поясом.

12Но человек ответил:

– Даже если бы мне в руки отвесили двенадцать килограммов18:12 Букв.: «тысячу шекелей». серебра, я бы не поднял руки на царского сына. Мы сами слышали, как царь приказал тебе, Авишаю и Иттаю: «Ради меня защитите юношу Авессалома». 13С другой стороны, если бы я рискнул своей жизнью18:13 Или: «если бы я поступил с ним по-предательски». – ведь от царя ничего не скроешь, – ты остался бы в стороне.

14Иоав сказал:

– Нечего мне терять с тобой время.

Он взял в руку три дротика и вонзил их в сердце Авессалому, пока тот, ещё живой, висел на дубе. 15И десять оруженосцев Иоава окружили Авессалома, поразили и умертвили его.

16Затем Иоав затрубил в рог, и воины прекратили преследовать Исраил, потому что Иоав остановил их. 17Они взяли Авессалома, бросили его в большую яму в лесу и воздвигли над ним огромную груду камней. Тем временем все исраильтяне разбежались по своим домам.

18Ещё при жизни Авессалом взял камень и поставил его в долине Царей как памятник себе, потому что думал: «У меня нет сына, чтобы сохранить в памяти моё имя». Он назвал камень своим именем, и называется он «Памятник Авессалома» по сегодняшний день.

Давуду приносят весть о смерти Авессалома

19Ахимаац же, сын Цадока, сказал:

– Позволь мне побежать и принести царю весть о том, что Вечный избавил его от рук его врагов.

20– Сегодня весть понесёшь не ты, – сказал Иоав. – Ты можешь принести вести в другой раз, но сегодня не делай этого, потому что сын царя умер.

21И Иоав сказал одному эфиопу:

– Ступай, расскажи царю о том, что ты видел.

Эфиоп поклонился Иоаву и побежал.

22Сын Цадока Ахимаац снова сказал Иоаву:

– Будь что будет, позволь мне побежать вслед за эфиопом.

Но Иоав ответил:

– Мой сын, зачем ты хочешь идти? За такую весть не получишь награды.

23Он сказал:

– Будь что будет, я хочу бежать.

И Иоав сказал:

– Беги!

Ахимаац побежал по дороге Иорданской долины и обогнал эфиопа. 24В то время как Давуд сидел между внутренними и внешними воротами, дозорный поднялся на стену и стоял на крыше над воротами. Подняв глаза, он увидел человека, который бежал один. 25Дозорный позвал царя и доложил об этом. Царь сказал:

– Если он один, то, должно быть, у него хорошая весть.

А человек всё приближался и приближался. 26Потом дозорный увидел другого бегущего человека и закричал привратнику:

– Вот ещё один человек бежит!

Царь сказал:

– Должно быть, и он несёт хорошую весть.

27Дозорный сказал:

– Судя по бегу, первый – это Ахимаац, сын Цадока.

– Это хороший человек, – сказал царь. – Он идёт с хорошей вестью.

28И Ахимаац, приблизившись, закричал царю:

– Всё хорошо!

Он поклонился царю лицом до земли и сказал:

– Хвала Вечному, твоему Богу! Он отдал тебе людей, которые подняли свои руки на господина моего царя.

29Царь спросил:

– В безопасности ли юноша Авессалом?

Ахимаац ответил:

– Я видел сильное волнение как раз тогда, когда Иоав собирался послать твоего раба, но я не знаю, что это было такое.

30Царь сказал:

– Стань в сторону и подожди здесь.

Он отошёл в сторону и встал там.

31Эфиоп прибыл и сказал:

– Господин мой царь! Слушай добрую весть! Вечный избавил тебя сегодня от всех, кто восстал против тебя.

32Царь спросил эфиопа:

– В безопасности ли юноша Авессалом?

Эфиоп ответил:

– Пусть со всеми врагами господина моего царя и со всеми, кто восстаёт против тебя, случится то же, что и с этим юношей.

33Царь был потрясён. Он пошёл в комнату над воротами и заплакал. Когда он шёл, он говорил:

– О, сын мой Авессалом! Сын мой, сын мой Авессалом! Если бы только мне умереть вместо тебя, о, Авессалом, сын мой, сын мой!