Gibalitaan si David nga Patay na si Saul
1Mibalik sila si David sa Ziklag human nila mapildi ang mga Amalekanhon. Nagpabilin sila sa Ziklag sulod sa duha ka adlaw. Patay na niadto si Saul. 2Sa ikatulo nga adlaw, may miabot nga batan-ong lalaki gikan sa kampo ni Saul, nga gisi ug bisti ug may abog sa ulo timailhan sa iyang pagsubo. Miadto siya kang David ug mihapa agig pagtahod kaniya. 3Gipangutana siya ni David, “Asa ka gikan?” Mitubag siya, “Nakaikyas ako gikan sa kampo sa mga Israelinhon.” 4Nangutana si David, “Ngano, unsa may nahitabo? Sultihi ako.” Miingon siya, “Nangikyas ang mga sundalong Israelinhon sa gira. Daghan kanila ang nangamatay, lakip na si Saul ug ang iyang anak nga si Jonatan.”
5Nangutana si David sa batan-ong lalaki, “Giunsa mo man pagkahibalo nga patay na si Saul ug si Jonatan?”
6Mitubag ang batan-ong lalaki, “Naatol nga didto ako sa Bukid sa Gilboa, ug nakita ko didto si Saul nga nagsandig sa iyang bangkaw. Duol na kaayo kaniya ang mga kaaway nga nagkabayo ug nagsakay ug mga karwahe. 7Paglingi niya, nakita niya ako ug iya akong gitawag. Mitubag ako, ‘Unsay akong ikatabang?’ 8Gipangutana niya ako kon kinsa ako. Mitubag ako nga usa ako ka Amalekanhon. 9Miingon siya kanako, ‘Duol diri, palihog, ug patya ako kay labihan na ang akong pag-antos sa kasakit ug gusto na akong mamatay.’ 10Busa giduolan ko siya ug gipatay tungod kay nasayod ako nga dili na gayod siya mabuhi sa kagrabe sa iyang samad. Unya gikuha ko ang korona sa iyang ulo ug ang pulseras sa iyang bukton, ug gidala dinhi kanimo, sir.”
11Unya gigisi ni David ug sa tanan niyang mga tawo ang ilang mga bisti sa pagpakita sa ilang pagsubo. 12Nanghilak sila ug nagpuasa hangtod sa pagkagabii alang kang Saul ug sa iyang anak nga si Jonatan, ug alang sa nasod sa Israel nga katawhan sa Ginoo, tungod kay daghan kanila ang nangamatay sa gira. 13Gipangutana pag-usab ni David ang batan-ong lalaki nga nagbalita kaniya, “Taga-asa ka?” Mitubag siya, “Anak ako sa usa ka langyaw nga nagapuyo dinhi sa inyong yuta; usa ako ka Amalekanhon.” 14Miingon si David, “Wala ka ba mahadlok sa pagpatay sa hari nga pinili sa Ginoo?” 15Unya gitawag ni David ang usa sa iyang mga tawo ug giingnan, “Dali diri ug patya siya!” Busa gipatay niini ang Amalekanhon. 16Miingon si David, “Ikaw, Amalekanhon, mao ang responsable sa imong kamatayon, tungod kay ikaw mismo ang nagpamatuod batok sa imong kaugalingon sa dihang misulti ka nga gipatay mo ang hari nga pinili sa Ginoo.”
Ang Awit sa Pagbangotan ni David
17Naghimo si David ug usa ka awit sa pagbangotan alang kang Saul ug sa anak niini nga si Jonatan, 18ug nagsugo siya nga itudlo kini sa katawhan sa Juda. Gitawag kini ug Awit sa Pana, ug nahisulat kini sa libro ni Jashar. Mao kini ang iyang mensahe:
19“Mga Israelinhon, nangamatay diha sa mga bukid ang mga pangulo nga inyong garbo! Nangamatay usab ang inyong maisog nga mga sundalo!
20Ayaw kini ipanugilon sa Gat, o sa mga dalan sa Ashkelon,
kay tingalig maghudyaka ang mga babayeng Filistihanon nga wala nakaila sa Dios.
21Hinaut nga dili ulanon o yamogan ang kabukiran sa Gilboa,
ug hinaut nga walay moturok nga mga tanom sa iyang mga uma nga makuhaan ug abot alang sa halad.
Kay didto nahugawan ang taming sa isog nga hari nga si Saul,
ug dili na mahinloan ug mapasinaw pinaagi sa pagpahid ug lana.
22Pinaagi sa espada ni Saul ug sa pana ni Jonatan daghang banggiitan nga kaaway ang ilang napatay.
23Gimahal gayod sa mga Israelinhon si Saul ug si Jonatan sa buhi pa sila,
ug nagainunongay sila hangtod sa kamatayon.
Mas abtik pa sila kay sa mga agila ug mas kusgan pa kay sa mga liyon.
24Mga babaye sa Israel, panghilak kamo alang kang Saul.
Tungod kaniya nakasul-ob kamo ug mahalong mga bisti ug mga alahas nga bulawan.
25Nangamatay sa gira ang banggiitan nga mga sundalo sa Israel!
Namatay si Jonatan sa inyong kabukiran.
26Nagabangotan gayod ako tungod kanimo, Jonatan, nga akong igsoon!
Gimahal ko gayod ikaw, ug ang imong gugma kanako labaw pa kay sa gugma sa mga babaye.
27Nangamatay ang banggiitan nga mga sundalo sa Israel.
Ang ilang mga armas nangawala.”
Davi Recebe a Notícia da Morte de Saul
1Depois da morte de Saul, Davi retornou de sua vitória sobre os amalequitas. Fazia dois dias que ele estava em Ziclague 2quando, no terceiro dia, chegou um homem que vinha do acampamento de Saul, com as roupas rasgadas e terra na cabeça. Ao aproximar-se de Davi, prostrou-se com o rosto em terra, em sinal de respeito.
3Davi então lhe perguntou: “De onde você vem?”
Ele respondeu: “Fugi do acampamento israelita”.
4Disse Davi: “Conte-me o que aconteceu”.
E o homem contou: “O nosso exército fugiu da batalha, e muitos morreram. Saul e Jônatas também estão mortos”.
5Então Davi perguntou ao jovem que lhe trouxera as notícias: “Como você sabe que Saul e Jônatas estão mortos?”
6O jovem respondeu: “Cheguei por acaso ao monte Gilboa, e lá estava Saul, apoiado em sua lança. Os carros de guerra e os oficiais da cavalaria estavam a ponto de alcançá-lo. 7Quando ele se virou e me viu, chamou-me gritando, e eu disse: Aqui estou.
8“Ele me perguntou: ‘Quem é você?’
“Sou amalequita, respondi.
9“Então ele me ordenou: ‘Venha aqui e mate-me! Estou na angústia da morte!’.
10“Por isso aproximei-me dele e o matei, pois sabia que ele não sobreviveria ao ferimento. Peguei a coroa e o bracelete dele e trouxe-os a ti, meu senhor”.
11Então Davi rasgou suas vestes; e os homens que estavam com ele fizeram o mesmo. 12E se lamentaram, chorando e jejuando até o fim da tarde, por Saul e por seu filho Jônatas, pelo exército do Senhor e pelo povo de Israel, porque muitos haviam sido mortos à espada.
13E Davi perguntou ao jovem que lhe trouxera as notícias: “De onde você é?”
E ele respondeu: “Sou filho de um estrangeiro, sou amalequita”.
14Davi lhe perguntou: “Como você não temeu levantar a mão para matar o ungido do Senhor?”
15Então Davi chamou um dos seus soldados e lhe disse: “Venha aqui e mate-o!” O servo o feriu, e o homem morreu. 16Davi tinha dito ao jovem: “Você é responsável por sua própria morte. Sua boca testemunhou contra você, quando disse: ‘Matei o ungido do Senhor’ ”.
Davi Lamenta-se por Saul e Jônatas
17Davi cantou este lamento sobre Saul e seu filho Jônatas, 18e ordenou que se ensinasse aos homens de Judá; é o Lamento do Arco, que foi registrado no Livro de Jasar:
19“O seu esplendor, ó Israel, está morto sobre os seus montes.
Como caíram os guerreiros!
20“Não conte isso em Gate,
não o proclame nas ruas de Ascalom,
para que não se alegrem as filhas dos filisteus
nem exultem as filhas dos incircuncisos.
21“Ó colinas de Gilboa,
nunca mais haja orvalho
nem chuva sobre vocês,
nem campos que produzam trigo para as ofertas.
Porque ali foi profanado o escudo dos guerreiros,
o escudo de Saul, que nunca mais será polido com óleo.
22“Do sangue dos mortos,
da carne1.22 Hebraico: gordura. dos guerreiros,
o arco de Jônatas nunca recuou,
a espada de Saul sempre cumpriu a sua tarefa.
23“Saul e Jônatas, mui amados,
nem na vida nem na morte foram separados.
Eram mais ágeis que as águias,
mais fortes que os leões.
24“Chorem por Saul,
ó filhas de Israel!
Chorem aquele que as vestia de rubros ornamentos
e que suas roupas enfeitava com adornos de ouro.
25“Como caíram os guerreiros no meio da batalha!
Jônatas está morto sobre os montes de Israel.
26Como estou triste por você, Jônatas, meu irmão!
Como eu lhe queria bem!
Sua amizade era, para mim, mais preciosa
que o amor das mulheres!
27“Caíram os guerreiros!
As armas de guerra foram destruídas!”
