1Mitubag si Eliseo, “Pamatia kining giingon sa Ginoo: ‘Sa ingon niining orasa ugma, mahimong barato ang mga palaliton sa merkado7:1 merkado: sa Hebreo, pultahan. Mao usab sa bersikulo 18. sa Samaria. Ang tulo ka gantang nga harina ibaligya na lang sa kantidad nga usa ka buok nga pilak, ug ang unom ka gantang nga barley ibaligya usab sa kantidad nga usa ka buok nga pilak.’ ” 2Miingon ang opisyal nga sinaligan sa hari, “Bisan pag ablihan sa Ginoo ang mga bintana sa langit dili kana mahitabo.7:2 Bisan pag ablihan… mahitabo: o, Bisan pag paulanon sa Ginoo dili gayod ingon niana kadali ang abunda nga abot.” Mitubag si Eliseo, “Makita mo nga mahitabo kini, apan dili ka makakaon niini.”
Miundang ang mga Aramehanon sa Pagsulong
3May upat ka tawo nga may ngilngig nga sakit sa panit nga nagalingkod sa may pultahan sa lungsod. Nagsultihanay sila, “Nganong magsige man lang kitag lingkod dinhi hangtod mamatay kita? 4Kon mosulod kita sa lungsod mamatay kita didto sa gutom, ug kon maglingkod lang kita dinhi, mamatay gihapon kita. Mangadto na lang kita sa kampo sa mga Aramehanon ug itugyan ang atong kaugalingon ngadto kanila. Kon dili nila kita unsaon, maayo, apan kon patyon nila kita, bahala na, total mangamatay man gihapon kita.”
5Busa pagkagabii, nangadto sila sa kampo sa mga Aramehanon. Apan pag-abot nila, wala nay tawo didto. 6Kay gipadungog sa Ginoo ang mga sundalo sa Aram ug kasaba gikan sa mga karwahe, mga kabayo, ug sa daghang mga sundalo, busa gipakaingon nilag gisuholan sa hari sa Israel ang hari sa mga Hetanhon ug ang hari sa mga Ehiptohanon sa pagsulong kanila. 7Mao nga nangikyas sila nianang pagkagabii ug gibiyaan ang ilang mga tolda, mga kabayo, ug mga asno. Gibiyaan lang nila ang ilang kampo ug nangikyas sila aron maluwas ang ilang kaugalingon.
8Pag-abot sa mga tawo nga may ngilngig nga sakit sa panit didto sa kampo, gitagsa-tagsa nilag sulod ang mga tolda. Nangaon sila, nanginom, ug nanguha sa mga pilak, mga bulawan, mga bisti, ug gipangtagoan nila kini. 9Unya nagaingnanay sila, “Dili maayo kining atong gihimo, gibalita unta nato dayon nga nangikyas na ang mga kaaway, apan nagpakahilom lang kita. Kon paugmaan pa nato ang pagsulti niini, silotan gayod kita. Dali, manglakaw kita karon dayon ug ibalita nato kini didto sa palasyo sa hari.”
10Busa namalik sila sa lungsod sa Samaria ug gitawag nila ang mga guwardya sa pultahan sa lungsod ug giingnan, “Nangadto kami sa kampo sa mga Aramehanon ug wala gayoy tawo didto, gawas lang sa mga kabayo ug sa mga asno nga gihigot. Atua pa usab ang mga tolda.”
11Gisugilon sa mga guwardya ang balita sa palasyo. 12Bisag gabii na, mibangon ang hari ug miingon sa iyang mga opisyal, “Sultihan ko kamo kon unsay giplano sa mga Aramehanon. Nahibalo sila nga gigutom kita, busa gibiyaan nila ang ilang kampo ug nanago sa mga bukid, kay nagahunahuna sila nga manggawas gayod kita. Iniggawas nato dakpon nila kita ug ilogon ang lungsod.” 13Mitubag ang usa sa iyang mga opisyal, “May lima pa kita ka kabayo nga nahibilin, nganong dili man kita magsugo ug pipila ka mga tawo sa pagsusi kon unsa gayod ang nahitabo? Bahala na kon patyon sila, total bisag ania ra sila dinhi, mangamatay man gihapon sila uban kanato.”
14Busa nagpaandam sila ug duha ka karwahe nga giguyod sa mga kabayo, ug nagsugo ang hari ug mga tawo sa pagsusi kon unsa gayod ang nahitabo sa mga sundalo sa Aram. 15Nakaabot sila hangtod sa Suba sa Jordan, ug nakita nila sa mga dalan ang mga bisti ug mga kagamitan nga gipanglabay sa mga Aramehanon sa ilang pagdali-dali ug ikyas. Namalik ang mga sinugo ug gibalita nila kini sa hari. 16Unya nanggawas ang mga tawo sa lungsod ug gipanguha nila ang mga kagamitan nga nahibilin sa kampo sa mga Aramehanon. Ug nahitabo gayod ang giingon sa Ginoo nga ang kantidad sa tulo ka gantang nga harina usa na lang ka buok nga pilak, ug mao usab ang kantidad sa unom ka gantang nga barley.
17Aron malikayan ang pagdasok sa mga tawo didto sa pultahan sa lungsod, gibutang sa hari didto ang opisyal nga iyang sinaligan. Apan gidasmagan siya ug gitunob-tunoban sa mga tawo didto sa pultahan, ug namatay siya sumala sa giingon sa alagad sa Ginoo niadtong adlaw nga miadto kaniya ang hari. 18Tuod man nga nahitabo ang giingon sa alagad sa Dios sa hari, “Sa ingon niining orasa ugma, mahimong barato ang mga palaliton sa merkado sa Samaria. Ang tulo ka gantang nga harina ibaligya na lang sa kantidad nga usa ka buok nga pilak, ug ang unom ka gantang nga barley ibaligya usab sa kantidad nga usa ka buok nga pilak.” 19Mitubag kadto nga opisyal sa hari, “Bisan pag ablihan sa Ginoo ang mga bintana sa langit dili kana mahitabo.”7:19 Tan-awa usab ang bersikulo 2. Ug miingon si Eliseo, “Makita mo nga mahitabo kini, apan dili ka makakaon niini.” 20Ug tinuod nga nahitabo kini sa opisyal, kay gitunob-tunoban man siya sa mga tawo nga nagdasok sa pultahan sa lungsod ug namatay.
1Eliseu respondeu: “Ouçam a palavra do Senhor! Assim diz o Senhor: ‘Amanhã, por volta desta hora, na porta de Samaria, tanto uma medida7.1 Hebraico: 1 seá. O seá era uma medida de capacidade para secos. As estimativas variam entre 7 e 14 litros. de farinha como duas medidas de cevada serão vendidas por uma peça7.1 Hebraico: 1 siclo. Um siclo equivalia a 12 gramas. de prata’ ”.
2O oficial, em cujo braço o rei estava se apoiando, disse ao homem de Deus: “Ainda que o Senhor abrisse as comportas do céu, será que isso poderia acontecer?”
Mas Eliseu advertiu: “Você o verá com os próprios olhos, mas não comerá coisa alguma!”
O Cerco
3Havia quatro leprosos7.3 O termo hebraico não se refere somente à lepra, mas também a diversas doenças da pele; também no versículo 8. junto à porta da cidade. Eles disseram uns aos outros: “Por que ficar aqui esperando a morte? 4Se resolvermos entrar na cidade, morreremos de fome, mas, se ficarmos aqui, também morreremos. Vamos, pois, ao acampamento dos arameus para nos render. Se eles nos pouparem, viveremos; se nos matarem, morreremos”.
5Ao anoitecer, eles foram ao acampamento dos arameus. Quando chegaram às imediações do acampamento, viram que não havia ninguém ali, 6pois o Senhor tinha feito os arameus ouvirem o ruído de um grande exército com cavalos e carros de guerra, de modo que disseram uns aos outros: “Ouçam, o rei de Israel contratou os reis dos hititas e dos egípcios para nos atacarem!” 7Então, para salvar sua vida, fugiram ao anoitecer, abandonando tendas, cavalos e jumentos, deixando o acampamento como estava.
8Tendo chegado às imediações do acampamento, os leprosos entraram numa das tendas. Comeram e beberam, pegaram prata, ouro e roupas e saíram para esconder tudo. Depois voltaram e entraram noutra tenda, pegaram o que quiseram e esconderam isso também.
9Então disseram uns aos outros: “Não estamos agindo certo. Este é um dia de boas notícias, e não podemos ficar calados. Se esperarmos até o amanhecer, seremos castigados. Vamos imediatamente contar tudo no palácio do rei”.
10Então foram, chamaram as sentinelas da porta da cidade e lhes contaram: “Entramos no acampamento arameu e não vimos nem ouvimos ninguém. Havia apenas cavalos e jumentos amarrados, e tendas abandonadas”. 11As sentinelas da porta proclamaram a notícia, e ela foi anunciada dentro do palácio.
12O rei se levantou de noite e disse aos seus conselheiros: “Eu explicarei a vocês o que os arameus planejaram. Como sabem que estamos passando fome, deixaram o acampamento e se esconderam no campo, pensando: ‘Com certeza eles sairão, e então os pegaremos vivos e entraremos na cidade’ ”.
13Um de seus conselheiros respondeu: “Manda que alguns homens apanhem cinco dos cavalos que restam na cidade. O destino desses homens será o mesmo de todos os israelitas que ficarem, sim, como toda esta multidão condenada. Por isso vamos enviá-los para descobrir o que aconteceu”.
14Assim que prepararam dois carros de guerra com seus cavalos, o rei os enviou atrás do exército arameu, ordenando aos condutores: “Vão e descubram o que aconteceu”. 15Eles seguiram as pegadas do exército até o Jordão e encontraram todo o caminho cheio de roupas e armas que os arameus haviam deixado para trás enquanto fugiam. Os mensageiros voltaram e relataram tudo ao rei. 16Então o povo saiu e saqueou o acampamento dos arameus. Assim, tanto uma medida de farinha como duas medidas de cevada passaram a ser vendidas por uma peça de prata, conforme o Senhor tinha dito.
17Ora, o rei havia posto o oficial em cujo braço tinha se apoiado como encarregado da porta da cidade, mas, quando o povo saiu, atropelou-o junto à porta, e ele morreu, conforme o homem de Deus havia predito quando o rei foi à sua casa. 18Aconteceu conforme o homem de Deus dissera ao rei: “Amanhã, por volta desta hora, na porta de Samaria, tanto uma medida de farinha como duas medidas de cevada serão vendidas por uma peça de prata”.
19O oficial tinha contestado o homem de Deus perguntando: “Ainda que o Senhor abrisse as comportas do céu, será que isso poderia acontecer?” O homem de Deus havia respondido: “Você verá com os próprios olhos, mas não comerá coisa alguma!” 20E foi exatamente isso que lhe aconteceu, pois o povo o pisoteou junto à porta da cidade, e ele morreu.
