Ang Lana sa Biyuda
1May usa ka biyuda nga ang kanhi niyang bana miyembro sa grupo sa mga propeta. Nangayo siya ug tabang kang Eliseo. Miingon siya, “Patay na ang akong bana nga imong alagad ug nasayod ka nga mitahod siya sa Ginoo. Apan karon, ania ang tawo nga iyang nautangan aron pagkuha sa among duha ka anak nga lalaki aron himuong ulipon.” 2Miingon si Eliseo kaniya, “Unsa may ikatabang ko kanimo? Sultihi ako, unsay anaa sa imong balay?” Mitubag ang babaye, “Wala gayod, sir, gawas lang sa usa ka gamayng tibod nga lana.” 3Miingon si Eliseo, “Adtoi ang tanan mong mga silingan ug panghulam ug daghang mga sudlanan. 4Unya panulod kamo sa imong mga anak sa inyong balay ug sirad-i ninyo ang pultahan. Ibubo ang lana sa tibod ngadto sa tanang sudlanan, ug ilain ang mapuno nga sudlanan.”
5Busa mipauli ang babaye ug nanirado sila sa iyang mga anak. Unya gidala sa iyang mga anak ang mga sudlanan ngadto kaniya, ug gibubo niya niini ang lana. 6Sa dihang napuno na ang tanang sudlanan, miingon siya sa iyang anak, “Hatagi pa ako ug sudlanan.” Mitubag ang iyang anak, “Wala nay sudlanan.” Ug miundang pag-agas ang lana.
7Miadto ang babaye kang Eliseo nga alagad sa Dios ug gisuginlan niya kini sa nahitabo. Miingon si Eliseo kaniya, “Lakaw ug ibaligya ang lana ug bayri ang imong mga utang. May mahibilin pa nga kuwarta nga igo nga makabuhi kanimo ug sa imong mga anak.”
Si Eliseo ug ang Babaye nga Taga-Shunem
8Usa ka adlaw, miadto si Eliseo sa Shunem. May adunahang babaye didto nga miagda kaniya sa pagkaon. Sukad niadto, kon moagi si Eliseo sa Shunem, mohapit siya sa balay sa babaye aron mokaon.
9Unya miingon ang babaye sa iyang bana, “Nahibalo ako nga kining tawo nga kanunay maghapitan dinhi kanato usa ka balaan nga alagad sa Dios. 10Himoan nato siya ug gamay nga kuwarto sa atop, ug ato kining butangan ug katre, lamisa, bangko, ug suga, aron duna siyay kapuy-an kon moanhi siya dinhi kanato.”
11Usa ka adlaw, sa dihang miadto si Eliseo sa Shunem, misaka siya sa kuwarto ug mipahulay didto. 12Gisugo niya ang iyang sulugoon nga si Gehazi nga tawgon ang babaye. Busa gitawag ni Gehazi ang babaye, ug pag-abot sa babaye, 13miingon si Eliseo sa iyang sulugoon, “Pangutan-a siya kon unsay atong mahimo alang kaniya, sa iyang maayong pag-atiman kanato. Tingalig aduna siyay buot ihangyo sa hari o sa komander sa mga sundalo.” Mitubag ang babaye, “Dili na kinahanglan, kay maayo ang akong kahimtang dinhi uban sa akong mga katagilungsod.” 14Nangutana si Eliseo kang Gehazi, “Unsa kahay atong mahimo alang kaniya?” Mitubag si Gehazi, “Wala siyay anak nga lalaki ug tigulang na ang iyang bana.” 15Miingon si Eliseo, “Tawga siya pag-usab.” Busa gitawag ni Gehazi ang babaye, ug sa nagtindog na siya didto sa pultahan, 16miingon si Eliseo kaniya, “Sa ingon niini nga panahon sa sunod tuig magkugos ka na ug batang lalaki.” Mitubag ang babaye, “Ayaw pagbakak kanako, sir. Alagad ka sa Dios.”
17Ug namabdos gayod ang babaye, ug nanganak kini ug lalaki sa mao gayod nga panahon pagkasunod tuig, sumala sa giingon ni Eliseo kaniya.
18Usa ka adlaw, sa dihang dako na ang bata, miadto kini sa iyang amahan nga nagtrabaho didto sa uma uban sa mga mangangani. 19Ug miingon siya sa iyang amahan, “Sakit kaayo ang akong ulo!” Miingon ang iyang amahan ngadto sa sulugoon, “Dad-a siya ngadto sa iyang inahan!” 20Busa gidala sa sulugoon ang bata ngadto sa iyang inahan. Gisabak sa inahan ang bata hangtod pagkaudto ug unya namatay. 21Misaka ang inahan ug gibutang ang patayng lawas sa iyang anak sa katre sa alagad sa Dios. Unya migawas siya sa kuwarto ug gisira ang pultahan.
22Gitawag sa babaye ang iyang bana ug giingnan, “Palihog, padad-i ako ug usa ka sulugoon ug usa ka asno aron makadali akog adto sa alagad sa Dios, ug makabalik dayon.” 23Nangutana ang iyang bana, “Nganong moadto ka man karong adlawa nga dili man kini Pista sa Pagsugod sa Bulan o Adlaw nga Igpapahulay?” Mitubag ang babaye, “Sige lang.” 24Busa gimuntorahan sa babaye ang asno ug miingon sa iyang sulugoon, “Pagdali! Ug ayaw pahinaya ug dagan ang asno kon dili ako moingon kanimo.”
25Busa milakaw sila, ug nakaabot sila sa Bukid sa Carmel, diin atua ang alagad sa Dios. Pagkakita ni Eliseo sa babaye nga didto pa sa unahan, miingon siya sa iyang sulugoon nga si Gehazi, “Tan-awa, anaa ang babaye nga taga-Shunem! 26Dagan ug tagboa siya ug pangutan-a kon maayo ba ang kahimtang nila sa iyang bana ug anak.” Giingnan sa babaye si Gehazi nga maayo ra ang tanan.
27Apan pag-abot niya didto kang Eliseo sa bukid, gikuptan niya ang tiil ni Eliseo. Miduol si Gehazi aron ipalayo siya, apan miingon si Eliseo, “Pasagdi lang siya! Kay anaa siya sa kaguol. Apan gililong kini sa Ginoo kanako; wala niya ako sultihi bahin niini.” 28Miingon ang babaye, “Sir, wala ako mangayo kanimo ug anak nga lalaki; miingon pa gani ako kanimo nga ayaw ako palaoma.”4:28 palaoma: o, bakaki.
29Miingon si Eliseo kang Gehazi, “Pangandam. Dad-a ang akong sungkod ug lakaw! Kon may matagboan ka, ayaw na panimbaya, ug kon may manimbaya kanimo ayaw na pagtubag. Pagdali, ug ibutang dayon ang akong sungkod sa nawong sa bata.” 30Apan miingon ang inahan sa bata kang Eliseo, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo ug kanimo, nga dili gayod ako mopauli kon dili ka mouban kanako.” Busa miuban si Eliseo kaniya.
31Nagauna si Gehazi ug gibutang niya ang sungkod sa nawong sa bata, apan wala gayod motingog o molihok ang bata. Busa mibalik si Gehazi sa pagtagbo kang Eliseo ug miingon, “Dili man momata ang bata.”
32Sa pag-abot ni Eliseo sa balay, nakita niya nga patay na ang bata nga gipahimutang sa iyang katre. 33Misulod siya ug gisira ang pultahan, ug nagaampo sa Ginoo. 34Unya gihap-an niya ang bata, ug gibutang ang iyang baba sa baba sa bata, ang iyang mga mata sa mga mata sa bata, ug ang iyang mga kamot sa mga kamot sa bata. Samtang gihap-an niya ang bata, inanay nga miinit ang lawas niini. 35Mitindog si Eliseo, ug nagpaso-paso sa kuwarto. Unya gihap-an niya pag-usab ang bata. Nangatsi ang bata sa makapito, unya gibuka niya ang iyang mga mata.
36Gitawag ni Eliseo si Gehazi ug giingnan, “Tawga ang iyang inahan.” Busa gitawag kini ni Gehazi. Pag-abot sa babaye miingon si Eliseo kaniya, “Kuhaa ang imong anak.” 37Misulod ang babaye ug miyukbo sa tiilan ni Eliseo sa pagpasalamat4:37 pagpasalamat: o, pagpasidungog. kaniya. Unya gikuha niya ang iyang anak ug mibiya.
Ang Milagro sa Panahon sa Tinggutom
38Sa pagbalik ni Eliseo sa Gilgal, may kagutom didto. Usa ka adlaw, samtang nakig-estorya ang grupo sa mga propeta kaniya, miingon siya sa iyang sulugoon, “Itak-ang ang dako nga kolon ug pagluto ug sabaw alang niining mga propeta.” 39May usa kanila nga miadto sa uma sa pagpanguha ug utan. Nakakita siyag tanom nga nagkatay ug nanguha siya sa mga bunga niini nga igo lang niyang mapuyos. Pagpauli niya, gihiwa-hiwa niya kini ug gisagol sa sabaw nga wala gani siya makahibalo kon unsa kadto. 40Gisukad ang sabaw ngadto sa mga tawo, ug sa nakakaon na sila niini, naninggit sila, “Alagad sa Dios, may hilo kining pagkaon!” Ug wala na nila kini kan-a. 41Miingon si Eliseo, “Kuhai akog harina.” Ug gibubo niya ang harina sa kolon ug miingon sa sulugoon, “Sige, sukari na sila.” Ug maayo na ang lami niini.4:41 maayo na ang lami niini: sa literal, walay nay butang nga makadaot didto sa kolon.
42Sa lain na usab nga higayon, may usa ka tawo nga gikan sa Baal Shalisha nga nagdala kang Eliseo ug 20 ka pan nga hinimo gikan sa unang abot sa barley, ug bag-ong inani nga mga lugas diha sa iyang sako. Miingon si Eliseo, “Ihatag kana sa grupo sa mga propeta4:42 sa grupo sa mga propeta: sa Hebreo, sa mga tawo. aron makakaon sila.” 43Miingon ang iyang sulugoon, “Unsaon niini pagkaigo sa 100 ka tawo?” Mitubag si Eliseo, “Ihatag lang kanila aron makakaon sila. Kay nagaingon ang Ginoo nga makakaon sila ug may mahibilin pa.” 44Busa gihatag kini sa sulugoon ngadto sa mga propeta ug nangaon sila, ug may nahibilin pa, sumala sa giingon sa Ginoo pinaagi kang Eliseo.
Elisha Provides Olive Oil for a Widow
1The wife of a man from the group of the prophets cried out to Elisha. She said, “My husband is dead. You know how much respect he had for the Lord. But he owed money to someone. And now that person is coming to take my two boys away. They will become his slaves.”
2Elisha replied to her, “How can I help you? Tell me. What do you have in your house?”
“I don’t have anything there at all,” she said. “All I have is a small jar of olive oil.”
3Elisha said, “Go around to all your neighbors. Ask them for empty jars. Get as many as you can. 4Then go inside your house. Shut the door behind you and your sons. Pour oil into all the jars. As each jar is filled, put it over to one side.”
5The woman left him. Then she shut the door behind her and her sons. They brought the jars to her. And she kept pouring. 6When all the jars were full, she spoke to one of her sons. She said, “Bring me another jar.”
But he replied, “There aren’t any more left.” Then the oil stopped flowing.
7She went and told the man of God about it. He said, “Go and sell the oil. Pay what you owe. You and your sons can live on what is left.”
The Son of a Woman From Shunem Is Brought Back to Life
8One day Elisha went to the town of Shunem. A rich woman lived there. She begged him to stay and have a meal. So every time he came by, he stopped there to eat. 9The woman said to her husband, “That man often comes by here. I know that he is a holy man of God. 10Let’s make a small room for him on the roof. We’ll put a bed and a table in it. We’ll also put a chair and a lamp in it. Then he can stay there when he comes to visit us.”
11One day Elisha came. He went up to his room and lay down there. 12He said to his servant Gehazi, “Go and get the woman from Shunem.” So he did. She stood in front of Elisha. 13He said to Gehazi, “Tell her, ‘You have gone to a lot of trouble for us. Now what can we do for you? Can we speak to the king for you? Or can we speak to the commander of the army for you?’ ”
She replied, “I live among my own people. I have everything I need here.”
14After she left, Elisha asked Gehazi, “What can we do for her?”
Gehazi said, “She doesn’t have a son. And her husband is old.”
15Then Elisha said, “Bring her here again.” So he did. She stood in the doorway. 16“You will hold a son in your arms,” Elisha said. “It will be about this time next year.”
“No, my master!” she objected. “You are a man of God. So please don’t lie to me!”
17But the woman became pregnant. She had a baby boy. It happened the next year about that same time. That’s exactly what Elisha had told her would happen.
18The child grew. One day he went out to get his father. His father was with the people who were gathering the crops. 19The boy said to his father, “My head hurts! It really hurts!”
His father told a servant, “Carry him to his mother.” 20The servant lifted up the boy. He carried him to his mother. The boy sat on her lap until noon. Then he died. 21She went up to the room on the roof. There she laid him on the bed of the man of God. Then she shut the door and went out.
22She sent for her husband. She said, “Please send me one of the servants and a donkey. Then I can go quickly to the man of God and return.”
23“Why do you want to go to him today?” he asked. “It isn’t the time for the New Moon feast. It isn’t the Sabbath day.”
“Don’t let that bother you,” she said.
24She put a saddle on her donkey. She said to her servant, “Let’s go. Don’t slow down for me unless I tell you to.” 25So she started out. She came to Mount Carmel. That’s where the man of God was.
When she was still a long way off, he saw her coming. He said to his servant Gehazi, “Look! There’s the woman from Shunem! 26Run out there to meet her. Ask her, ‘Are you all right? Is your husband all right? Is your child all right?’ ”
“Everything is all right,” she said.
27She came to the man of God at the mountain. Then she took hold of his feet. Gehazi came over to push her away. But the man of God said, “Leave her alone! She is suffering terribly. But the Lord hasn’t told me the reason for it. He has hidden it from me.”
28“My master, did I ask you for a son?” she said. “Didn’t I tell you, ‘Don’t make me hope for something that won’t happen’?”
29Elisha said to Gehazi, “Tuck your coat into your belt. Take my walking stick and run to Shunem. Don’t say hello to anyone you see. If anyone says hello to you, don’t answer. Lay my walking stick on the boy’s face.”
30But the child’s mother said, “I won’t leave you. And that’s just as sure as the Lord and you are alive.” So Elisha got up and followed her.
31Gehazi went on ahead. He laid Elisha’s walking stick on the boy’s face. But there wasn’t any sound. The boy didn’t move at all. So Gehazi went back to Elisha. He told him, “The boy hasn’t awakened.”
32Elisha arrived at the house. The boy was dead. He was lying on Elisha’s bed. 33Elisha went into the room. He shut the door. He was alone with the boy. He prayed to the Lord. 34Then Elisha got on the bed. He lay down on the boy. His mouth touched the boy’s mouth. His eyes touched the boy’s eyes. And his hands touched the boy’s hands. As Elisha lay on the boy, the boy’s body grew warm. 35Elisha turned away. He walked back and forth in the room. Then he got on the bed again. He lay down on the boy once more. The boy sneezed seven times. After that, he opened his eyes.
36Elisha sent for Gehazi. He said to him, “Go and get the woman from Shunem.” So he did. When she came, Elisha said, “Take your son.” 37She came in and fell at Elisha’s feet. She bowed down with her face toward the ground. Then she took her son and went out.
Deadly Food in a Pot
38Elisha returned to Gilgal. There wasn’t enough food to eat in that area. The group of the prophets was meeting with Elisha. So he said to his servant, “Put the large pot over the fire. Cook some stew for these prophets.”
39One of them went out into the fields to gather herbs. He found a wild vine and picked some of its gourds. He picked as many as he could fit in his coat. Then he cut them up and put them into the pot of stew. But no one knew what they were. 40The stew was poured out for the men. They began to eat it. But then they cried out, “Man of God, the food in that pot will kill us!” They couldn’t eat it.
41Elisha said, “Get some flour.” He put it in the pot. He said, “Serve it to the men to eat.” Then there wasn’t anything in the pot that could harm them.
Elisha Feeds 100 People
42A man came from Baal Shalishah. He brought the man of God 20 loaves of barley bread. They had been baked from the first grain that had ripened. The man also brought some heads of new grain. “Give this food to the people to eat,” Elisha said.
43“How can I put this in front of 100 men?” his servant asked.
But Elisha answered, “Give it to the people to eat. Do it because the Lord says, ‘They will eat and have some left over.’ ” 44Then the servant put the food in front of them. They ate it and had some left over. It happened just as the Lord had said it would.
