Naggira ang Israel ug ang Moab
1Nahimong hari sa Israel si Joram nga anak ni Ahab sa ika-18 nga tuig sa paghari ni Jehoshafat sa Juda. Sa Samaria siya nagpuyo, ug naghari siya sulod sa 12 ka tuig. 2Daotan ang iyang gihimo atubangan sa Ginoo, apan dili sama kadaotan sa gihimo sa iyang amahan ug inahan. Gipangguba niya ang handomanan nga bato nga gipahimo sa iyang amahan isip pagpasidungog kang Baal. 3Apan gisunod niya ang gibuhat nga mga sala ni Jeroboam nga anak ni Nebat, nga nahimong hinungdan sa pagpakasala sa mga taga-Israel. Ug wala gayod siya mobiya niini.
4Si Mesha nga hari sa Moab tig-alima ug mga karnero, ug kada tuig maghatagan siya ngadto sa hari sa Israel ug 100,000 ka batan-ong mga karnero nga lalaki, ug balhibo sa 100,000 ka gulang nga mga karnero nga lalaki. 5Apan pagkamatay ni Ahab, nagrebelde siya sa hari sa Israel. 6Busa gitigom ni Joram ang tibuok Israel ug nanggawas sila sa Samaria sa pagsulong sa Moab. 7Gipadala niya kini nga mensahe kang Jehoshafat nga hari sa Juda: “Nagrebelde kanako ang hari sa Moab. Mouban ka ba kanako sa pagpakiggira kanila?” Mitubag si Jehoshafat, “Oo, andam akong mouban kanimo, ug andam ako nga ipagamit kanimo ang akong mga sundalo ug mga kabayo.” 8Unya nangutana si Jehoshafat, “Asa man kita moagi kon mosulong na kita?” Mitubag si Joram, “Didto sa kamingawan sa Edom.”
9Busa nanglakaw ang hari sa Israel ug ang hari sa Juda, apil ang hari sa Edom. Sa ilang pagpanglakaw sulod sa pito ka adlaw, nahutdan ug tubig ang mga sundalo ug ang ilang mga mananap. 10Miingon ang hari sa Israel, “Alaot gayod kitang tulo ka hari! Gidala kita sa Ginoo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” 11Apan nangutana si Jehoshafat, “Wala bay propeta sa Ginoo dinhi? Kon anaa, makapangutana kita sa Ginoo pinaagi kaniya kon unsay atong buhaton.” Mitubag ang usa ka opisyal sa hari sa Israel, “Ania dinhi si Eliseo nga anak ni Shafat. Katabang siya kaniadto ni Elias.” 12Miingon si Jehoshafat, “Mosulti ang Ginoo pinaagi kaniya.” Busa nangadto ang hari sa Israel, Juda, ug Edom kang Eliseo.
13Miingon si Eliseo sa hari sa Israel, “Unsay akong labot kanimo? Adto sa mga propeta sa imong amahan ug inahan.” Miingon ang hari sa Israel, “Dili! Kay ang Ginoo mao ang nagdala kanamong tulo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” 14Miingon si Eliseo, “Atubangan sa buhi ug Makagagahom nga Ginoo nga akong ginaalagaran, moingon ako nga kon dili lang tungod sa akong pagtahod kang Jehoshafat nga hari sa Juda, dili gayod ako manumbaling kanimo. 15Sige, dad-i ako dinhi ug tawo nga makahibalong motukar ug harpa.”
Samtang gitukar ang harpa, gigamhan sa Ginoo si Eliseo, 16ug miingon siya, “Mao kini ang giingon sa Ginoo: ‘Patubigan ko pag-usab kining yuta. 17Bisag walay ulan o hangin, mapuno sa tubig kining yuta, ug makainom kamo ug ang inyong mga mananap. 18Sayon lang kining butanga alang sa Ginoo. Itugyan usab niya kaninyo ang mga Moabihanon. 19Laglagon ninyo ang ilang maayong mga lungsod nga nalibotan sa mga paril. Pamutlon ninyo ang ilang mga maayong kahoy, sampongan ang tanan nilang mga tuboran, ug daoton ang ilang maayong mga yuta pinaagi sa pagtambak ug mga bato.’ ” 20Pagkasunod buntag, sa panahon sa paghalad, midagayday ang tubig gikan sa Edom, ug napuno sa tubig ang maong yuta.
21Unya, nakabalita ang tanang Moabihanon nga mosulong ang tulo ka hari kanila. Busa gitigom nila ang tanang makahimo na sa pagpakiggira, bata man o tigulang, ug gipahimutang sila sa utlanan sa Moab. 22Pagbangon nila pagkabuntag, nakita nila ang tubig nga morag dugo sa kapula tungod sa sidlak sa adlaw. 23Miingon sila, “Dugo kana! Sigurado nga nagaaway ang tulo ka hari ug nagpinatyanay sila. Dali, kuhaon nato ang ilang mga kabtangan!”
24Apan pag-abot sa mga Moabihanon sa kampo sa mga Israelinhon, nanggawas ang mga Israelinhon ug midasdas kanila hangtod nga nangikyas sila. Gigukod sila sa mga Israelinhon hangtod sa ilang lugar ug gipamatay. 25Gipangguba sa mga Israelinhon ang mga lungsod, ug giitsahan ug mga bato ang maayong kaumahan hangtod nga nalukop kini sa mga bato. Gipangsampongan nila ang mga tuboran ug gipangputol ang mga maayong kahoy. Ang Kir Hareset na lang ang nahibilin, apan gilibotan pa gayod nila3:25 gilibotan pa gayod nila: sa literal, gilibotan sa mga tiglambayog. kini ug gipildi.
26Pagkakita sa hari sa Moab nga mapildi na sila sa gira, gidala niya ang iyang 700 ka mga tawo nga may mga espada sa paglusot sa mga sundalo sa hari sa Edom, apan napakyas sila. 27Busa gikuha niya ang iyang kamagulangang anak nga mao unta ang mopuli kaniya ingon nga hari, ug gisunog niya kini sa may paril ingon nga halad. Tungod niini labihan gayod ang kasuko3:27 labihan gayod ang kasuko: Dili mapamatud-an sa Hebreo kon asa gikan kini nga kasuko. batok sa mga Israelinhon, busa gipasagdan nalang nila ang hari sa Moab ug mipauli sila sa ilang nasod.
A Rebelião de Moabe
1Jorão, filho de Acabe, tornou-se rei de Israel em Samaria no décimo oitavo ano de Josafá, rei de Judá, e reinou doze anos. 2Fez o que o Senhor reprova, mas não como seu pai e sua mãe, pois derrubou a coluna sagrada de Baal, que seu pai havia feito. 3No entanto, persistiu nos pecados que Jeroboão, filho de Nebate, levara Israel a cometer e deles não se afastou.
4Ora, Messa, rei de Moabe, tinha muitos rebanhos e pagava como tributo ao rei de Israel cem mil cordeiros e a lã de cem mil carneiros. 5Mas, depois que Acabe morreu, o rei de Moabe rebelou-se contra o rei de Israel. 6Então, naquela ocasião, o rei Jorão partiu de Samaria e mobilizou todo o Israel. 7Também enviou esta mensagem a Josafá, rei de Judá: “O rei de Moabe rebelou-se contra mim. Irás acompanhar-me na luta contra Moabe?”
Ele respondeu: “Sim, eu irei. Serei teu aliado, os meus soldados e os teus, os meus cavalos e os teus serão um só exército”.
8E perguntou: “Por qual caminho atacaremos?”
Respondeu Jorão: “Pelo deserto de Edom”.
9Então o rei de Israel partiu com os reis de Judá e de Edom. Depois de uma marcha de sete dias, já havia acabado a água para os homens e para os animais.
10Exclamou, então, o rei de Israel: “E agora? Será que o Senhor ajuntou a nós, os três reis, para nos entregar nas mãos de Moabe?”
11Mas Josafá perguntou: “Será que não há aqui profeta do Senhor, para que possamos consultar o Senhor por meio dele?”
Um conselheiro do rei de Israel respondeu: “Eliseu, filho de Safate, está aqui. Ele era auxiliar3.11 Hebraico: Ele costumava derramar água nas mãos. de Elias”.
12Josafá prosseguiu: “A palavra do Senhor está com ele”. Então o rei de Israel, Josafá e o rei de Edom foram falar com ele.
13Eliseu disse ao rei de Israel: “Nada tenho que ver com você. Vá consultar os profetas de seu pai e de sua mãe”.
Mas o rei de Israel insistiu: “Não, pois foi o Senhor que nos ajuntou, três reis, para entregar-nos nas mãos de Moabe”.
14Então Eliseu disse: “Juro pelo nome do Senhor dos Exércitos, a quem sirvo, que, se não fosse por respeito a Josafá, rei de Judá, eu não olharia para você nem mesmo lhe daria atenção. 15Mas agora tragam-me um harpista”.
Enquanto o harpista estava tocando, o poder do Senhor veio sobre Eliseu, 16e ele disse: “Assim diz o Senhor: Cavem muitas cisternas neste vale. 17Pois assim diz o Senhor: Vocês não verão vento nem chuva; contudo, este vale ficará cheio de água, e vocês, seus rebanhos e seus outros animais beberão. 18Mas para o Senhor isso ainda é pouco; ele também entregará Moabe nas suas mãos. 19Vocês destruirão todas as suas cidades fortificadas e todas as suas cidades importantes. Derrubarão toda árvore frutífera, taparão todas as fontes e encherão de pedras todas as terras de cultivo”.
20No dia seguinte, na hora do sacrifício da manhã, a água veio descendo da direção de Edom e alagou a região.
21Quando os moabitas ficaram sabendo que os reis tinham vindo para atacá-los, todos os que eram capazes de empunhar armas, do mais jovem ao mais velho, foram convocados e posicionaram-se na fronteira. 22Ao se levantarem na manhã seguinte, o sol refletia na água. Para os moabitas que estavam defronte dela, a água era vermelha como sangue. 23Então gritaram: “É sangue! Os reis lutaram entre si e se mataram. Agora, ao saque, Moabe!”
24Quando, porém, os moabitas chegaram ao acampamento de Israel, os israelitas os atacaram e os puseram em fuga. Entraram no território de Moabe e o arrasaram. 25Destruíram as cidades e, quando passavam por um campo cultivável, cada homem atirava uma pedra até que ficasse coberto. Taparam todas as fontes e derrubaram toda árvore frutífera. Só Quir-Haresete ficou com as pedras no lugar, mas homens armados de atiradeiras a cercaram e também a atacaram.
26Quando o rei de Moabe viu que estava perdendo a batalha, reuniu setecentos homens armados de espadas para forçar a passagem, para alcançar o rei de Edom, mas fracassou. 27Então pegou seu próprio filho, o filho mais velho, que devia sucedê-lo como rei, e o sacrificou sobre o muro da cidade. Isso trouxe grande ira contra Israel, de modo que eles se retiraram e voltaram para a sua própria terra.
