2 Mga Hari 3 – APSD-CEB & NRT

Ang Pulong Sa Dios

2 Mga Hari 3:1-27

Naggira ang Israel ug ang Moab

1Nahimong hari sa Israel si Joram nga anak ni Ahab sa ika-18 nga tuig sa paghari ni Jehoshafat sa Juda. Sa Samaria siya nagpuyo, ug naghari siya sulod sa 12 ka tuig. 2Daotan ang iyang gihimo atubangan sa Ginoo, apan dili sama kadaotan sa gihimo sa iyang amahan ug inahan. Gipangguba niya ang handomanan nga bato nga gipahimo sa iyang amahan isip pagpasidungog kang Baal. 3Apan gisunod niya ang gibuhat nga mga sala ni Jeroboam nga anak ni Nebat, nga nahimong hinungdan sa pagpakasala sa mga taga-Israel. Ug wala gayod siya mobiya niini.

4Si Mesha nga hari sa Moab tig-alima ug mga karnero, ug kada tuig maghatagan siya ngadto sa hari sa Israel ug 100,000 ka batan-ong mga karnero nga lalaki, ug balhibo sa 100,000 ka gulang nga mga karnero nga lalaki. 5Apan pagkamatay ni Ahab, nagrebelde siya sa hari sa Israel. 6Busa gitigom ni Joram ang tibuok Israel ug nanggawas sila sa Samaria sa pagsulong sa Moab. 7Gipadala niya kini nga mensahe kang Jehoshafat nga hari sa Juda: “Nagrebelde kanako ang hari sa Moab. Mouban ka ba kanako sa pagpakiggira kanila?” Mitubag si Jehoshafat, “Oo, andam akong mouban kanimo, ug andam ako nga ipagamit kanimo ang akong mga sundalo ug mga kabayo.” 8Unya nangutana si Jehoshafat, “Asa man kita moagi kon mosulong na kita?” Mitubag si Joram, “Didto sa kamingawan sa Edom.”

9Busa nanglakaw ang hari sa Israel ug ang hari sa Juda, apil ang hari sa Edom. Sa ilang pagpanglakaw sulod sa pito ka adlaw, nahutdan ug tubig ang mga sundalo ug ang ilang mga mananap. 10Miingon ang hari sa Israel, “Alaot gayod kitang tulo ka hari! Gidala kita sa Ginoo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” 11Apan nangutana si Jehoshafat, “Wala bay propeta sa Ginoo dinhi? Kon anaa, makapangutana kita sa Ginoo pinaagi kaniya kon unsay atong buhaton.” Mitubag ang usa ka opisyal sa hari sa Israel, “Ania dinhi si Eliseo nga anak ni Shafat. Katabang siya kaniadto ni Elias.” 12Miingon si Jehoshafat, “Mosulti ang Ginoo pinaagi kaniya.” Busa nangadto ang hari sa Israel, Juda, ug Edom kang Eliseo.

13Miingon si Eliseo sa hari sa Israel, “Unsay akong labot kanimo? Adto sa mga propeta sa imong amahan ug inahan.” Miingon ang hari sa Israel, “Dili! Kay ang Ginoo mao ang nagdala kanamong tulo dinhi aron itugyan ngadto sa hari sa Moab.” 14Miingon si Eliseo, “Atubangan sa buhi ug Makagagahom nga Ginoo nga akong ginaalagaran, moingon ako nga kon dili lang tungod sa akong pagtahod kang Jehoshafat nga hari sa Juda, dili gayod ako manumbaling kanimo. 15Sige, dad-i ako dinhi ug tawo nga makahibalong motukar ug harpa.”

Samtang gitukar ang harpa, gigamhan sa Ginoo si Eliseo, 16ug miingon siya, “Mao kini ang giingon sa Ginoo: ‘Patubigan ko pag-usab kining yuta. 17Bisag walay ulan o hangin, mapuno sa tubig kining yuta, ug makainom kamo ug ang inyong mga mananap. 18Sayon lang kining butanga alang sa Ginoo. Itugyan usab niya kaninyo ang mga Moabihanon. 19Laglagon ninyo ang ilang maayong mga lungsod nga nalibotan sa mga paril. Pamutlon ninyo ang ilang mga maayong kahoy, sampongan ang tanan nilang mga tuboran, ug daoton ang ilang maayong mga yuta pinaagi sa pagtambak ug mga bato.’ ” 20Pagkasunod buntag, sa panahon sa paghalad, midagayday ang tubig gikan sa Edom, ug napuno sa tubig ang maong yuta.

21Unya, nakabalita ang tanang Moabihanon nga mosulong ang tulo ka hari kanila. Busa gitigom nila ang tanang makahimo na sa pagpakiggira, bata man o tigulang, ug gipahimutang sila sa utlanan sa Moab. 22Pagbangon nila pagkabuntag, nakita nila ang tubig nga morag dugo sa kapula tungod sa sidlak sa adlaw. 23Miingon sila, “Dugo kana! Sigurado nga nagaaway ang tulo ka hari ug nagpinatyanay sila. Dali, kuhaon nato ang ilang mga kabtangan!”

24Apan pag-abot sa mga Moabihanon sa kampo sa mga Israelinhon, nanggawas ang mga Israelinhon ug midasdas kanila hangtod nga nangikyas sila. Gigukod sila sa mga Israelinhon hangtod sa ilang lugar ug gipamatay. 25Gipangguba sa mga Israelinhon ang mga lungsod, ug giitsahan ug mga bato ang maayong kaumahan hangtod nga nalukop kini sa mga bato. Gipangsampongan nila ang mga tuboran ug gipangputol ang mga maayong kahoy. Ang Kir Hareset na lang ang nahibilin, apan gilibotan pa gayod nila3:25 gilibotan pa gayod nila: sa literal, gilibotan sa mga tiglambayog. kini ug gipildi.

26Pagkakita sa hari sa Moab nga mapildi na sila sa gira, gidala niya ang iyang 700 ka mga tawo nga may mga espada sa paglusot sa mga sundalo sa hari sa Edom, apan napakyas sila. 27Busa gikuha niya ang iyang kamagulangang anak nga mao unta ang mopuli kaniya ingon nga hari, ug gisunog niya kini sa may paril ingon nga halad. Tungod niini labihan gayod ang kasuko3:27 labihan gayod ang kasuko: Dili mapamatud-an sa Hebreo kon asa gikan kini nga kasuko. batok sa mga Israelinhon, busa gipasagdan nalang nila ang hari sa Moab ug mipauli sila sa ilang nasod.

New Russian Translation

4 Царств 3:1-27

Иорам – царь Израиля

1Иорам3:1 Евр.: «Иегорам», вариант имени Иорам., сын Ахава, стал царем Израиля на восемнадцатом году правления Иосафата, царя Иудеи, и правил в Самарии двенадцать лет. 2Он делал зло в глазах Господа, но не так, как его отец и мать, потому что убрал священный камень Баала, который сделал его отец3:2 См. 3 Цар. 16:32-33.. 3И все же он держался грехов Иеровоама, сына Навата, к которым тот склонил Израиль3:3 См. 3 Цар. 12:25-33.. Он не отступал от них.

Поражение Моава

4Меша, царь Моава, разводил овец и должен был поставлять царю Израиля сто тысяч ягнят и шерсть со ста тысяч баранов. 5Но после смерти Ахава царь Моава восстал против израильского царя. 6Тогда царь Иорам вышел из Самарии и собрал все израильское войско. 7Еще он послал сказать Иосафату, царю Иудеи:

– Царь Моава восстал против меня. Ты пойдешь со мной воевать против Моава?

– Пойду, – ответил он. – Как ты, так и я, мой народ – твой народ, мои кони – твои кони.

8Потом он спросил:

– Какой дорогой мы выступим?

Иорам ответил:

– Через пустыню Эдома.

9Царь Израиля отправился в путь с царем Иудеи и царем Эдома. После семи дней кружной дороги у войска не осталось воды ни для себя, ни для животных, которые были с ними.

10– Горе! – воскликнул царь Израиля. – Господь созвал нас, трех царей, чтобы отдать в руки Моава!

11Но Иосафат спросил:

– Неужели здесь нет пророка Господа, чтобы спросить через него Господа?

Один из приближенных царя Израиля ответил:

– Здесь есть Елисей, сын Шафата. Он поливал воду на руки Илии3:11 То есть был слугой Илии..

12Иосафат сказал:

– С ним слово Господне.

Тогда царь Израиля, Иосафат и царь Эдома пошли к нему.

13Елисей сказал царю Израиля:

– Что у нас с тобой общего? Ступай к пророкам твоего отца и твоей матери.

– Нет, – ответил царь Израиля, – ведь это Господь созвал нас, трех царей, чтобы отдать в руки Моава.

14Елисей сказал:

– Верно, как и то, что жив Господь Сил3:14 Евр.: «ЙГВГ Цеваот». Также в других местах книги., Которому я служу – если бы я не уважал Иосафата, царя Иудеи, то я и не взглянул бы на тебя и даже не заметил. 15А теперь приведите мне арфиста.

И когда арфист играл, на Елисея сошла сила Господа, 16и он сказал:

– Так говорит Господь: «Копайте рвы по всей этой долине». 17Потому что так говорит Господь: «Вы не увидите ни ветра, ни дождя, но эта долина наполнится водой, и вы, ваш скот и другие ваши животные будете пить». 18Сделать это для Господа легко, Он отдаст в ваши руки и Моав. 19Вы захватите все укрепленные и большие города. Вы срубите хорошие деревья, завалите источники и забросаете камнями хорошие поля.

20На следующее утро, в то время, когда приносят жертву, со стороны Эдома потекла вода! И земля наполнилась водой. 21А моавитяне уже прослышали, что цари идут на них войной, и всех мужчин, и молодых, и старых, собрали и поставили на границе. 22Когда рано утром они поднялись, солнце светило на воду, и вода показалась моавитянам красной, как кровь.

23– Это кровь! – сказали они. – Должно быть, цари сражались и перебили друг друга. Что ж, на добычу, Моав!

24Но когда моавитяне пришли к израильскому лагерю, израильтяне поднялись и стали разить их, и те побежали. Войдя в Моав, они продолжали разить их. 25Они разрушили города, и каждый воин бросал по камню на всякое хорошее поле, пока оно не было завалено. Они завалили источники и срубили хорошие деревья. Лишь в Кир-Харесете оставались каменные стены, пока пращники не окружили его и не напали на него.

26Когда царь Моава увидел, что проигрывает сражение, он взял с собой семьсот человек, владеющих мечом, чтобы прорваться к царю Эдома, но не смог. 27Тогда он взял первенца, который должен был стать царем вместо него, и принес его в жертву на городской стене. Это вызвало большое негодование против израильтян3:27 Смысл этого места в еврейском тексте неясен.. Они отступили и вернулись в свою землю.