Gipildi ni Jehoshafat ang Moab ug Ammon
1Human niini, nakiggira kang Jehoshafat ang mga Moabihanon, ang mga Amonihanon, ug ang uban sa mga Meunhon.20:1 Meunhon: Mao kini sa ubang mga kopya sa Septuagint. Sa Hebreo, Amonihanon. 2May mga tawo nga miadto kang Jehoshafat ug miingon, “May daghan kaayong mga sundalo nga nagapadulong sa pagsulong kanimo. Gikan kini sila sa Edom20:2 Edom: Mao kini sa usa ka kopya sa Hebreo. Sa kadaghanan nga kopya sa Hebreo ug sa Septuagint, Aram. sa pikas nga bahin sa Patay nga Dagat. Anaa na sila sa Hazazon Tamar” (nga mao ang En Gedi). 3Nahadlok si Jehoshafat, ug midangop siya sa Ginoo. Unya nagmando siya nga magpuasa ang tanang taga-Juda. 4Busa nagtigom ang mga tawo gikan sa tanang mga lungsod sa Juda sa pagpangayo ug tabang sa Ginoo. 5Mitindog si Jehoshafat atubangan sa katawhan sa Juda ug sa Jerusalem didto sa atubangan sa bag-ong hawanan sa templo sa Ginoo 6ug miingon, “Ginoo, Dios sa among mga katigulangan, ikaw ang Dios nga anaa sa langit. Ikaw ang nagagahom sa tanan nga gingharian sa kalibotan. Gamhanan ka gayod ug walay makasukol kanimo. 7O among Dios, dili ba nga gipang-abog mo man ang mga lumulupyo niini nga yuta sa dihang miabot ang imong katawhan? Ug dili ba nga gihatag mo kini sa mga kaliwat ni Abraham nga imong higala aron ilang panag-iyahon, hangtod sa kahangtoran? 8Gipuy-an kini nila ug gitukoran ug templo sa pagpasidungog kanimo. Miingon sila, 9‘Kon adunay kalamidad nga moabot kanamo sama sa gira, baha,20:9 baha: Mao kini sa usa ka kopya sa Griego. Sa Hebreo, paghukom. katalagman, o kagutom, motindog kami sa imong presensya atubangan niini nga templo diin ginapasidunggan ikaw. Magpakitabang kami kanimo ug patalinghogan mo kami ug luwason.’
10“Karon ginasulong kami sa mga tawo nga gikan sa Ammon, Moab, ug sa Bukid sa Seir. Kaniadto wala ka motugot nga sakopon ang ilang mga teritoryo sa mga Israelinhon nga migawas gikan sa Ehipto. Busa milikay ang mga Israelinhon kanila ug wala sila laglaga. 11Apan karon, tan-awa kon unsa ang ilang gibalos kanamo. Gisulong nila kami aron abugon sa yuta nga imong gihatag kanamo ingon nga panulondon. 12O among Dios, dili mo ba sila silotan? Wala kamiy ikasukol niining daghang mga sundalo nga nagasulong kanamo. Dili kami kahibalo kon unsay among buhaton, apan nagasalig kami kanimo.”
13Samtang nagtindog didto ang tanang kalalakin-an sa Juda uban sa ilang mga asawa ug mga anak, apil ang ilang gagmayng kabataan, 14gigamhan sa Espiritu sa Ginoo si Jahaziel nga nagatindog didto uban kanila. Si Jahaziel anak ni Zacarias. Si Zacarias anak ni Benaya. Si Benaya anak ni Jeil. Ug si Jeil anak ni Matania nga Levita ug kaliwat ni Asaf.
15Miingon si Jahaziel, “Pamati Haring Jehoshafat, ug kamong tanan nga nagapuyo sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda! Mao kini ang gisulti sa Ginoo kaninyo, ‘Ayaw kamo kahadlok o kawad-ig kadasig tungod niining daghang mga sundalo, kay ang away dili inyo kondili iya sa Dios. 16Ugma, lugsong kamo ngadto kanila. Makita ninyo sila nga nagatungas sa tungasanan sa Ziz, sa tumoy sa lugut nga nagapaingon sa kamingawan sa Jeruel. 17Dili na kinahanglan nga makig-away pa kamo. Ipahimutang ang inyong kaugalingon, ug tan-awa ninyo ang buhaton sa Ginoo sa pagluwas kaninyo. Ayaw kamo kahadlok o kawad-ig kadasig, mga taga-Juda ug taga-Jerusalem. Atubanga ninyo sila ugma ug ang Ginoo magauban kaninyo.’ ” 18Mihapa si Jehoshafat ug ang tanang taga-Juda ug taga-Jerusalem sa pagsimba sa Ginoo. 19Unya nanindog ang mga Levita nga gikan sa mga pamilya ni Kohat ug ni Kora ug midayeg sa Ginoo, ang Dios sa Israel, sa makusog kaayo nga tingog.
20Sayo pa kaayo pagkasunod adlaw, nangadto sila si Jehoshafat sa kamingawan sa Tekoa. Samtang naglakaw sila, mihunong si Jehoshafat ug miingon, “Pamatia ninyo ako, mga taga-Juda ug taga-Jerusalem! Tuo kamo sa Ginoo nga inyong Dios, ug malig-on kamo. Tuo kamo sa iyang mga propeta, ug magmadaogon kamo.” 21Pagkahuman niyag pangayo ug tambag sa mga tawo, nagpili siyag mga mag-aawit nga mag-una kanila ug mag-awit ug mga pagdayeg sa Ginoo tungod sa iyang balaan ug halangdon nga presensya. Mao kini ang ilang giawit, “Pasalamati ang Ginoo kay ang iyang gugma walay kataposan.” 22Ug sa pagsugod nilag awit sa mga pagdayeg, gipaunay ug away sa Ginoo ang mga Amonihanon, mga Moabihanon, ug mga taga-Bukid sa Seir nga nagasulong sa Juda. Nangalaglag sila 23kay gisulong sa mga Amonihanon ug Moabihanon ang mga sundalo sa mga taga-Bukid sa Seir ug gilaglag sila sa hingpit.20:23 gilaglag sila sa hingpit: Ang Hebreo nga pulong nga gigamit dinhi nagkahulogan sa mga butang nga gihalad sa Ginoo pinaagi sa paghalad o paglaglag niini. Pagkahuman, sila na usab ang nagpinatyanay. 24Pag-abot sa mga sundalo sa Juda sa ibabaw nga bahin sa kamingawan, nakita nila ang mga patayng lawas sa ilang mga kaaway nga nanagbuy-od sa yuta. Walay bisan usa nga nakaikyas. 25Busa miadto si Jehoshafat ug ang iyang mga tawo sa pagpanguha sa mga kabtangan sa ilang mga kaaway. Daghan ang ilang nakuha nga mga kagamitan, mga bisti,20:25 mga bisti: Mao kini sa uban nga mga kopya sa Hebreo. Apan sa kadaghanan nga kopya, mga patayng lawas. ug uban pang mahalong mga butang. Tulo gayod ka adlaw silang naghakot tungod sa hilabihan nga kadaghan sa mga kabtangan. 26Sa ikaupat ka adlaw, nagtigom sila sa Kapatagan sa Beraca ug didto nagdayeg sila sa Ginoo. Mao kana ang hinungdan nga gitawag kini nga Kapatagan sa Beraca20:26 Beraca: Ang buot ipasabot, pagdayeg. hangtod karon.
27Unya namalik silang tanan sa Jerusalem pinangulohan ni Jehoshafat. Malipayon kaayo sila tungod kay gipadaog sila sa Ginoo sa ilang mga kaaway. 28Pag-abot nila sa Jerusalem, midiretso sila sa templo sa Ginoo, ug nagtukar sila ug mga harpa, lira, ug mga trumpeta.
29Sa dihang nadungog sa tanang mga gingharian sa palibot nga ang Ginoo mismo ang nakiggira sa mga kaaway sa Israel, nangahadlok sila sa Dios.20:29 nangahadlok sila sa Dios: o, nangahadlok sila pag-ayo. 30Busa nakasinati ug kalinaw ang gingharian ni Jehoshafat kay gihatagan siya sa iyang Dios ug kalinaw sa iyang palibot.
Ang Kataposan sa Paghari ni Jehoshafat
(1 Hari 22:41-50)
31Mao kadto ang kasaysayan sa paghari ni Jehoshafat sa Juda. Nagaedad siya ug 35 ka tuig sa dihang nahimo siyang hari. Sa Jerusalem siya nagpuyo, ug naghari siya sulod sa 25 ka tuig. Ang iyang inahan mao si Azuba nga anak ni Shilhi. 32Gisunod ni Jehoshafat ang pagkinabuhi sa iyang amahan nga si Asa. Gihimo niya ang matarong atubangan sa Ginoo. 33Apan wala niya panguhaa ang mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit, ug ang mga tawo wala magmatinud-anon sa pagsunod sa Dios sa ilang mga katigulangan.
34Ang uban pang sugilanon mahitungod sa paghari ni Jehoshafat, gikan sa sinugdan hangtod sa kataposan, nahisulat sa mga sugilanon ni Jehu nga Anak ni Hanani, nga nalakip sa libro sa mga sugilanon bahin sa mga hari sa Juda.
35Apan sa kaulahiang panahon sa paghari ni Jehoshafat sa Juda, nakig-abin siya kang Ahazia nga hari sa Israel, nga usa ka daotang tawo. 36Nagkasabot sila nga magpahimog mga barko nga pangnegosyo20:36 mga barko nga pangnegosyo: sa Hebreo, mga barko paingon sa Tarshish. didto sa Ezion Geber. 37Unya miingon si Eliezer nga anak ni Dodavahu nga taga-Maresha kang Jehoshafat, “Tungod kay nakig-abin ka kang Ahazia, gub-on sa Ginoo ang inyong gipahimo nga mga barko.” Busa naguba ang mga barko ug wala na kini makabiyahe.
يهوشافاط موآبیها و عمونیها را شكست میدهد
1پس از چندی، قشون موآب و عمون به اتفاق معونیها برای جنگ با يهوشافاط، پادشاه يهودا بسيج شدند. 2به يهوشافاط خبر رسيد كه سپاهی بزرگ از آن سوس دريای مرده، از ادوم به جنگ او میآيند و به حصونتامار رسيدهاند. (حصونتامار همان «عين جدی» است.) 3يهوشافاط از اين خبر بسيار ترسيد و از خداوند كمک خواست. سپس دستور داد تمام مردم يهودا روزه بگيرند. 4مردم از سراسر يهودا به اورشليم آمدند تا دعا كرده، از خداوند كمک بخواهند. 5وقتی همه در حياط تازهٔ خانهٔ خداوند جمع شدند، يهوشافاط در ميان آنها ايستاد و چنين دعا كرد:
6«ای خداوند، خدای اجداد ما، يگانه خدای آسمانها، فرمانروای تمام ممالک دنيا، تو قدرتمند و عظيم هستی. كيست كه بتواند در برابر تو بايستد؟ 7تو خدای ما هستی. هنگام ورود قوم اسرائيل به اين سرزمين، تو اقوام بتپرست را از اينجا بيرون راندی و اين سرزمين را تا به ابد به فرزندان دوست خود ابراهيم بخشيدی. 8قوم تو در اينجا ساكن شدند و اين عبادتگاه را برای تو ساختند 9تا در چنين مواقعی كه بلای جنگ و مرض و قحطی دامنگير آنان میشود، در اين خانه در حضورت بايستند (زيرا كه تو در اينجا حضور داری)، و برای نجات خود به درگاه تو دعا كنند و تو دعای ايشان را اجابت فرموده، آنان را نجات دهی.
10«حال ملاحظه فرما كه سپاهيان عمون و موآب و ادوم چه میكنند! تو به اجداد ما كه از مصر بيرون آمدند، اجازه ندادی به اين ممالک حمله كنند. پس سرزمينشان را دور زدند و آنها را از بين نبردند. 11ببين اكنون پاداش ما را چگونه میدهند! آمدهاند تا ما را از سرزمينی كه تو آن را به ما بخشيدهای، بيرون كنند. 12ای خدای ما، آيا تو آنها را مجازات نخواهی كرد؟ ما برای مقابله با اين سپاه بزرگ قدرتی نداريم. كاری از دست ما برنمیآيد، جز اينكه منتظر كمک تو باشيم.»
13تمام مردان يهودا با زنان و فرزندان خود آمده، در حضور خداوند ايستاده بودند. 14آنگاه روح خداوند بر يكی از مردانی كه در آنجا ايستاده بود، نازل شد. نام اين مرد يحزئيل بود. (يحزئيل پسر زكريا، زكريا پسر بنايا، بنايا پسر يعیئيل و يعیئيل پسر متنيای لاوی از طايفهٔ آساف بود.)
15يحزئيل گفت: «ای مردم يهودا و اورشليم، ای يهوشافاط پادشاه، به من گوش دهيد! خداوند میفرمايد: نترسيد! از اين سپاه نيرومند دشمن وحشت نكنيد! زيرا شما نمیجنگيد، بلكه من به جای شما با آنها میجنگم. 16فردا برای مقابله با آنها برويد. شما آنها را خواهيد ديد كه از دامنههای صيص، در انتهای درهای در بيابان يروئيل بالا میآيند. 17اما ای مردم يهودا و اورشليم لازم نيست شما با آنها بجنگيد. فقط بايستيد و منتظر باشيد؛ آنگاه خواهيد ديد خداوند چگونه شما را نجات میدهد. نترسيد و روحيهٔ خود را نبازيد. به مقابله با دشمن برويد، زيرا خداوند با شماست.»
18يهوشافاط پادشاه و تمام مردم يهودا و اورشليم كه در آنجا ايستاده بودند در حضور خداوند به خاک افتادند و او را سجده كردند. 19سپس لاویان طوايف قهات و قورح بلند شدند و با صدای بلند در وصف خداوند، خدای اسرائيل سرود خواندند.
20صبح زود روز بعد، سپاه يهودا به بيابان تقوع رهسپار شد. در اين ضمن يهوشافاط ايستاد و گفت: «ای مردم يهودا و اورشليم گوش كنيد: به خداوند، خدای خود ايمان داشته باشيد تا پيروز شويد. سخنان انبيای او را باور كنيد تا موفق شويد.»
21يهوشافاط بعد از مشورت با سران قوم، دستور داد كه دستهٔ سرايندگانی آراسته به جامههای مقدس تشكيل گردد و پيشاپيش سپاه برود و در وصف خداوند بسرايد و بگويد: «خداوند را حمد و ستايش كنيد، زيرا محبت او ابدی است.» 22همين كه ايشان مشغول سراييدن و حمد گفتن شدند، خداوند سپاهيان موآب و عمون و ادوم را به جان هم انداخت. 23سپاهيان عمون و موآب بر ضد سپاه ادوم برخاستند و همه را كشتند. بعد از آن عمونیها و موآبیها به جان هم افتادند. 24وقتی سربازان يهودا به برج دیدبانی بيابان رسيدند، ديدند اجساد دشمنان تا جايی كه چشم كار میكرد بر زمين افتاده و همه از بين رفته بودند. 25يهوشافاط و سربازانش به سراغ جنازهها رفتند و پول و لباس و جواهرات فراوان يافتند. غنيمت به قدری زياد بود كه جمعآوری آن سه روز طول كشيد. 26روز چهارم در «درهٔ بركت» (كه همان روز اين اسم را بر آن دره گذاشتند و تا به امروز هم به همان نام معروف است)، جمع شدند و خداوند را برای بركاتش ستايش كردند.
27سپس سپاهيان يهودا با خوشحالی تمام از اينكه خداوند ايشان را از چنگ دشمن نجات داده بود به دنبال يهوشافاط پيروزمندانه به اورشليم بازگشتند. 28آنها با صدای عود و بربط و شيپور به اورشليم آمدند و به خانهٔ خداوند رفتند. 29وقتی قومهای همسايه شنيدند كه خداوند با دشمنان اسرائيل جنگيده است، ترس خدا آنها را فرا گرفت. 30در سرزمين يهوشافاط صلح برقرار شد، زيرا خدايش به او آسايش بخشيده بود.
تاريخچهٔ زندگی يهوشافاط
(اول پادشاهان 22:41-50)
31يهوشافاط در سن سی و پنج سالگی پادشاه يهودا شد و بيست و پنج سال در اورشليم سلطنت كرد. مادرش عزوبه نام داشت و دختر شلحی بود. 32او مثل پدرش آسا، مطابق ميل خداوند عمل میكرد. 33ولی با اين همه، بتخانهها را كه بر بالای تپهها بود، خراب نكرد و قوم هنوز با تمام دل و جان به سوی خدای اجداد خود بازگشت نكرده بودند.
34شرح بقيهٔ رويدادهای دوران سلطنت يهوشافاط، از اول تا آخر، در كتاب «تاريخ ييهو پسر حنانی» كه جزو «كتاب تاريخ پادشاهان اسرائيل» است، يافت میشود.
35يهوشافاط، پادشاه يهودا در روزهای آخر عمرش با اخزيا، پادشاه اسرائيل كه بسيار شرور بود پيمان بست. 36آنها در عصيون جابر كشتیهای بزرگ تجاری ساختند. 37آنگاه العازار (پسر دوداواهوی مريشاتی) بر ضد يهوشافاط پيشگويی كرد و گفت: «چون تو با اخزيای پادشاه متحد شدی، خداوند زحمات تو را بر باد خواهد داد.» پس آن كشتیها شكسته شدند و هرگز به سفر تجاری نرفتند.
