2 Cronica 18 – APSD-CEB & PCB

Ang Pulong Sa Dios

2 Cronica 18:1-34

Nagsulti si Micaya Batok kang Ahab

(1 Hari 22:1-28)

1Nahimo nang labihan kaadunahan ug kadungganon si Jehoshafat, ug maayo ang iyang relasyon kang Ahab tungod sa pagminyoay sa iyang anak ug sa anak ni Ahab. 2Paglabay sa pila ka tuig, mibisita si Jehoshafat kang Ahab didto sa Samaria. Nagaihaw si Ahab ug daghang mga karnero ug baka, ug nagpakombira alang kang Jehoshafat ug sa iyang kaubang mga opisyal. Unya giaghat ni Ahab si Jehoshafat nga mosulong sa Ramot Gilead. 3Miingon siya kang Jehoshafat, “Mouban ka ba kanako sa pagpakiggira sa Ramot Gilead?” Mitubag si Jehoshafat, “Andam akong mouban kanimo ug ang akong mga kasundalohan. Oo, mouban kami kaninyo sa pagpakiggira. 4Apan mangutana una kita sa Ginoo kon unsay iyang ikasulti.”

5Busa gipatawag ni Ahab18:5 Ahab: sa Hebreo, hari sa Israel. Mao usab sa bersikulo 7, 8, 17, 25, 29, 33, 34. ang mga propeta—400 silang tanan, ug gipangutana, “Molakaw ba kami sa Ramot Gilead sa pagpakiggira o dili?” Mitubag sila, “Lakaw, kay hatagan kamo sa Dios ug kadaogan!” 6Apan nangutana si Jehoshafat, “Wala na bay lain dinhi nga propeta sa Ginoo nga atong mapangutan-an?” 7Mitubag si Ahab kang Jehoshafat, “Aduna pay usa nga mahimo natong mapangutan-an—si Micaya nga anak ni Imla. Apan nasuko ako kaniya kay wala gayod siyay maayong gitagna bahin kanako kondili pulos lang daotan.” Mitubag si Jehoshafat, “Ayaw pagsulti ug ingon niana.” 8Busa gipatawag ni Ahab ang usa ka opisyal ug giingnan, “Dad-a dayon ninyo dinhi si Micaya nga anak ni Imla.”

9Niadtong higayona, si Ahab nga hari sa Israel ug si Jehoshafat nga hari sa Juda, nga nagbisti sa ilang harianon nga mga bisti, nanglingkod sa ilang tagsa-tagsa ka trono didto sa giokanan dapit sa pultahan sa Samaria. Ug diha sa ilang atubangan mihatag ang mga propeta sa ilang mga panagna. 10Unya si Zedekia nga anak ni Kenaana, naghimog sungay-sungay nga puthaw. Miingon siya, “Mao kini ang giingon sa Ginoo: ‘Pinaagi niini nga sungay, laglagon mo ang mga Aramehanon hangtod nga mahurot sila.’ ” 11Mao usab ang giingon sa tanang mga propeta. Miingon sila, “Sulonga ang Ramot Gilead, Haring Ahab, ug modaog ka, kay itugyan kini sa Ginoo kanimo.”

12Sa laing bahin, ang gisugo sa pagkuha kang Micaya miingon kaniya, “Ang tanang propeta managsama nga miingon nga magmadaogon ang hari, busa kinahanglan nga mao usab kana ang imong isulti.” 13Apan miingon si Micaya, “Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga akong Dios nga isulti ko lang ang ipasulti niya kanako.”

14Pag-abot ni Micaya ngadto kang Haring Ahab nangutana kini kaniya, “Micaya, sulongon ba namo ang Ramot Gilead o dili?” Mitubag si Micaya, “Sulonga ninyo ug magmalampuson kamo, kay itugyan kini kaninyo.” 15Apan miingon ang hari kang Micaya, “Kapila ko ba ikaw papanumpaa nga ang tinuod lang gayod ang imong isulti kanako sa ngalan sa Ginoo?” 16Busa miingon si Micaya, “Nakita ko sa panan-awon nga nagkatag ang mga Israelinhon sa mga bukid sama sa mga karnero nga walay magbalantay, ug miingon ang Ginoo, ‘Wala nay agalon kining mga tawhana. Papaulia sila nga malinawon.’ ” 17Miingon si Ahab kang Jehoshafat, “Dili ba giingnan ko na man ikaw nga wala gayod siyay maayong gitagna alang kanako kondili pulos lang daotan?”

18Mipadayon pag-ingon si Micaya, “Pamatia ang mensahe sa Ginoo! Nakita ko ang Ginoo nga naglingkod sa iyang trono, ug ang tanang mga langitnong binuhat nagtindog dapit sa iyang wala ug sa iyang tuo. 19Unya miingon ang Ginoo, ‘Kinsay mohaylo kang Ahab nga hari sa Israel nga mosulong sa Ramot Gilead aron mamatay siya didto?’ Lain-lain ang tubag sa langitnong mga binuhat. 20Unya may espiritu nga mitindog atubangan sa Ginoo ug miingon, ‘Ako ang mohaylo kaniya.’ Nangutana ang Ginoo, ‘Sa unsa nga paagi?’ 21Mitubag siya, ‘Moadto ako ug pasultihon kog bakak ang mga propeta ni Ahab.’ Miingon ang Ginoo, ‘Lakaw ug buhata kana. Magmalampuson ka sa paghaylo kaniya.’ ”

22Unya miingon si Micaya, “Mao kadto ang nahitabo. Gipadad-an sa Ginoo kining imong mga propeta ug espiritu nga mipasulti kanila ug bakak. Pagbuot sa Ginoo nga malaglag ka.” 23Unya miduol si Zedekia nga anak ni Kenaana kang Micaya ug gisagpa niya kini. Miingon si Zedekia, “Diin moagi ang Espiritu sa Ginoo sa dihang mibiya siya kanako aron makigsulti kanimo?” 24Mitubag si Micaya, “Mahibaloan mo kini sa adlaw nga mapildi kamo sa pakig-away ug mosulod ka sa kinasuokan nga kuwarto aron pagtago.”

25Mimando dayon si Ahab, “Dakpa ninyo si Micaya ug dad-a balik kang Amon nga pangulo sa lungsod ug kang Joas nga akong anak. 26Ingna ninyo sila nga nagmando ako nga prisohon kining tawhana ug hatagan lang ug pan ug tubig hangtod nga makabalik ako nga wala maunsa gikan sa gira.”

27Miingon si Micaya, “Kon makabalik ka nga wala maunsa, nan, ang Ginoo wala magsulti pinaagi kanako.” Unya miingon si Micaya sa tanang mga tawo didto, “Timan-i ninyo ang akong gisulti!”

Namatay si Ahab

(1 Hari 22:29-35)

28Busa misulong sa Ramot Gilead si Ahab nga hari sa Israel ug si Jehoshafat nga hari sa Juda. 29Miingon si Ahab kang Jehoshafat, “Sa panahon sa gira, magpakaaron-ingnon ako nga dili hari, apan ikaw, magsul-ob ka sa imong harianong bisti.” Busa nagpakaaron-ingnon si Ahab, ug miadto sila sa gira.

30Unya nagmando ang hari sa Aram18:30 Aram: o, Syria. sa komander sa iyang mga tigkarwahe, “Ayaw kamo pagpakiggira ni bisan kinsa, gawas lang sa hari sa Israel.” 31Pagkakita sa mga komander sa mga tigkarwahe kang Jehoshafat, abi nilag siya ang hari sa Israel, busa midasdas sila kaniya. Apan nagpakitabang si Jehoshafat, busa gitabangan siya sa Ginoo ug gipahilayo ang iyang mga kaaway gikan kaniya. 32Sa dihang nakaamgo ang mga komander sa mga tigkarwahe nga dili diay siya ang hari sa Israel, miundang sila sa paggukod kaniya.

33Apan may usa ka Aramehanon nga pasalagma nga namana ug naigo niya si Ahab sa bahin sa iyang lawas diin mag-abot ang mga panagang sa lawas nga iyang gisul-ob. Miingon si Ahab sa nagdala sa iyang karwahe, “Ipahilayo ako sa away kay nasamdan ako!” 34Samtang nagpadayon ang gira niadtong adlawa, pabilin nga naglingkod si Ahab sa iyang karwahe, atbang sa mga Aramehanon hangtod naghapon. Ug sa pagsalop sa adlaw, namatay siya.

Persian Contemporary Bible

دوم تواريخ 18:1-34

ميكايای نبی عليه اخاب پيشگويی می‌كند

(اول پادشاهان 22‏:1‏-28)

1يهوشافاط ثروت و شهرت زيادی كسب كرد و با اخاب، پادشاه اسرائيل وصلت نمود و دختر او را به عقد پسرش درآورد. 2‏-3چند سال بعد، يهوشافاط برای ديدن اخاب به سامره رفت و اخاب پادشاه برای او و همراهانش مهمانی بزرگی ترتيب داد و تعداد زيادی گاو و گوسفند سر بريد. در آن مهمانی اخاب از يهوشافاط پادشاه خواست در حمله به راموت جلعاد به او كمک كند.

يهوشافاط گفت: «هر چه دارم مال توست، قوم من قوم توست. من و قومم در اين جنگ همراه تو خواهيم بود. 4ولی خواهش می‌كنم اول با خداوند مشورت كنی.»

5پس اخاب پادشاه، چهارصد نفر از انبيای خود را احضار كرد و از ايشان پرسيد: «آيا برای تسخير راموت جلعاد بروم يا نه؟»

همهٔ آنها يک صدا گفتند: «برو، چون خدا به تو پيروزی خواهد بخشيد.»

6آنگاه يهوشافاط پرسيد: «آيا غير از اينها نبی ديگری در اينجا نيست تا نظر خداوند را به ما بگويد؟»

7اخاب جواب داد: «چرا، يک نفر به اسم ميكايا پسر يمله هست، كه من از او نفرت دارم، چون هميشه برای من چيزهای بد پيشگويی می‌كند.»

يهوشافاط گفت: «اينطور سخن نگوييد!»

8پس اخاب پادشاه، يكی از افراد دربار خود را صدا زد و به او گفت: «برو و ميكايا را هر چه زودتر به اينجا بياور.»

9هر دو پادشاه در ميدان خرمنگاه نزديک دروازهٔ شهر سامره با لباسهای شاهانه بر تختهای سلطنتی خود نشسته بودند و تمام انبیا در حضور ايشان پيشگويی می‌كردند. 10يكی از اين انبيا به نام صدقيا، پسر كنعنه، كه شاخهای آهنی برای خود درست كرده بود، گفت: «خداوند می‌فرمايد كه با اين شاخها، سوری‌ها را تار و مار خواهی كرد!» 11ساير انبيا نيز با او همصدا شده، گفتند: «به راموت جلعاد حمله كن، چون خداوند تو را پيروز خواهد كرد.»

12قاصدی كه به دنبال ميكايا رفته بود، به او گفت: «تمام انبيا پيشگويی می‌كنند كه پادشاه پيروز خواهد شد، پس تو نيز چنين پيشگويی كن.»

13ولی ميكايا به او گفت: «به خداوند زنده قسم، هر چه خدای من بفرمايد، همان را خواهم گفت.»

14وقتی ميكايا به حضور پادشاه رسيد، اخاب از او پرسيد: «ای ميكايا، آيا به راموت جلعاد حمله كنم يا نه؟»

ميكايا جواب داد: «البته! چرا حمله نكنی! حتماً پيروز خواهی شد!»

15پادشاه به او گفت: «چند مرتبه تو را قسم بدهم كه هر چه خداوند می‌گويد، همان را به من بگويی؟»

16آنگاه ميكايا به او گفت: «تمام قوم اسرائيل را ديدم كه مثل گوسفندان بی‌شبان، روی تپه‌ها سرگردانند. خداوند فرمود: اينها صاحب ندارند. به ايشان بگو به خانه‌های خود برگردند.»

17اخاب به يهوشافاط گفت: «به تو نگفتم؟ من هرگز حرف خوب از زبان اين مرد نشنيده‌ام!»

18بعد ميكايا گفت: «به اين پيغام خداوند نيز گوش دهيد! خداوند را ديدم كه بر تخت خود نشسته بود و فرشتگان در طرف راست و چپ او ايستاده بودند. 19آنگاه خداوند فرمود: چه كسی می‌تواند اخاب را فريب دهد تا به راموت جلعاد حمله كند و همانجا كشته شود؟ هر يک از فرشتگان نظری داد. 20سرانجام روحی جلو آمد و به خداوند گفت: من اين كار را می‌كنم! خداوند پرسيد: چگونه؟ 21روح گفت: من سخنان دروغ در دهان انبیا می‌گذارم و اخاب را گمراه می‌كنم. خداوند فرمود: تو می‌توانی او را فريب دهی، پس برو و چنين كن!»

22آنگاه ميكايای نبی گفت: «خداوند روح گمراه كننده در دهان انبيای تو گذاشته تا به تو دروغ بگويند. ولی حقيقت امر اين است كه خداوند می‌خواهد تو را گرفتار مصيبت سازد.»

23با شنيدن اين جمله، صدقيا پسر كنعنه، جلو رفت و يک سيلی محكم به صورت ميكايا زد و گفت: «روح خداوند كی مرا ترک كرده و به سوی تو آمده و با تو سخن گفته است؟»

24ميكايا به او گفت: «آن روز كه در اتاقت مخفی شوی، جواب اين سؤال را خواهی يافت!»

25آنگاه اخاب پادشاه دستور داد: «ميكايا را بگيريد و پيش آمون، فرماندار شهر و به نزد يوآش، پسرم ببريد. 26و از قول من به ايشان بگوييد كه ميكايا را به زندان بيفکنند و جز آب و نان چيزی به او ندهند تا من پيروز برگردم.»

27ميكايا به او گفت: «اگر تو زنده برگشتی، معلوم می‌شود من هر چه به تو گفتم، از جانب خداوند نبوده است.» سپس رو به حاضران كرد و گفت: «همهٔ شما شاهد باشيد كه من به پادشاه چه گفتم!»

مرگ اخاب

(اول پادشاهان 22‏:29‏-35)

28با وجود اين هشدارها، اخاب پادشاه اسرائيل و يهوشافاط پادشاه يهودا به راموت جلعاد لشكركشی كردند. 29اخاب به يهوشافاط گفت: «تو لباس شاهانهٔ خود را بپوش، ولی من لباس ديگری می‌پوشم تا كسی مرا نشناسد.» پس اخاب با لباس مبدل به ميدان جنگ رفت.

30پادشاه سوريه به فرماندهان عرابه‌های خود دستور داده بود كه به ديگران زياد توجه نكنند، بلكه فقط با خود اخاب بجنگند. 31پس وقتی آنها يهوشافاط را در لباس شاهانه ديدند گمان كردند كه او همان اخاب، پادشاه اسرائيل است و برگشتند تا به او حمله كنند. اما يهوشافاط به سوی خداوند فرياد برآورد تا او را نجات دهد. خداوند هم سربازان را متوجهٔ اشتباه خودشان نمود و آنها از او دور شدند، 32زيرا به محض اينكه فهميدند او پادشاه اسرائيل نيست، از تعقيب وی دست برداشتند. 33اما تير يكی از سربازان به طور تصادفی از ميان شكاف زرهٔ اخاب، به او اصابت كرد. اخاب به عرابه‌ران خود گفت: «عرابه را برگردان و مرا از ميدان جنگ بيرون ببر، چون سخت مجروح شده‌ام.»

34جنگ به اوج شدت خود رسيده بود و اخاب نيمه جان به كمک عرابه‌ران خود، رو به سوری‌ها در عرابهٔ خود ايستاده بود. سرانجام هنگام غروب جان سپرد.