Ang Kristohanong Pagtinabangay
1Mga igsoon, gusto namong isugilon kaninyo ang gibuhat sa mga tumutuo didto sa Macedonia pinaagi sa grasya sa Dios8:1 grasya sa Dios: ang buot ipasabot, gasa sa pagkamahinatagon. kanila. 2Bisan daghan ang ilang nasinatian nga mga pagsulay, malipayon gihapon kaayo sila. Mao kana nga manggihatagon kaayo sila bisan labihan sila kakabos. 3Makapamatuod ako kaninyo nga ang ilang paghatag dili lang sumala sa ilang makaya kondili labaw pa niini, ug kinabubut-on nila kining gibuhat. 4Kay sila gayod ang nanghangyo kanamo nga kon mahimo hatagan sila ug kahigayonan nga makatabang usab sila sa mga katawhan sa Dios nga nagka-lisod didto sa Jerusalem. 5Ug dili kay kana lang, kondili una sa tanan gitugyan nila ang ilang kaugalingon sa Ginoo ug kanamo sumala sa kabubut-on sa Dios. Wala gayod kami magdahom nga makabuhat sila niadto. 6Tungod sa ilang maayong gibuhat, gidasig namo si Tito sa pagbalik diha kaninyo ug padayonon ang nasugdan na niya nga buluhaton sa pagtigom sa inyong mga hinabang alang sa mga nagka-lisod sa Jerusalem. 7Kamo diha sa Corinto wala magkulang sa tanan: lig-on ang inyong pagtuo sa Dios, maayo kamo motudlo, ug daghan ang inyong nahibaloan. Kugihan kamo sa inyong pag-alagad sa Dios, ug hilabihan ang inyong paghigugma kanamo. Busa gusto namo nga ipakita ninyo nga wala usab kamo nagakulang sa paghatag. 8Wala ko kamo sugoa sa paghatag, kondili gisugilon ko lang kaninyo ang pagkamatinabangon sa uban aron mapamatud-an usab ninyo nga ang inyong paghigugma tinuod gayod. 9Nasayod usab kamo sa gibuhat sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga bisag adunahan siya didto sa langit nagpakakabos siya pinaagi sa iyang pagpakatawo tungod sa iyang kalooy kanato, aron mahimo kitang adunahan. 10Busa mao kini ang akong tambag: maayo kon padayonon ninyo ang paghatag nga inyo nang nasugdan sa miaging tuig. Kamo gayod ang una nga naghatag ug kamo usab ang una nga nakahunahuna nga magbuhat niini. 11Busa padayona ninyo kini. Tinguhaa ninyo nga mahuman ang giplano ninyong buhaton, ug paghatag kamo sumala sa inyong mahimo. 12Kay kon tinguha gayod ninyo nga mohatag, dawaton sa Dios ang inyong ikahatag. Wala siya nagapaabot nga mohatag kamo sa dili ninyo makaya.
13Dili ko tuyo nga maglisod kamo tungod lang sa pagpasayon ninyo sa kahimtang sa uban, kondili aron nga managsama ang atong kahimtang. 14Sa pagkakaron maayo ang inyong pagkabutang, busa angay lang nga motabang kamo sa mga nagkinahanglan. Ug kon sa panahon nga kamo na usab ang magkinahanglan, ug sila ang maayo ug pagkabutang, sila na usab ang motabang kaninyo. Sa ingon niini nga pamaagi mahimong managsama ang pagkabutang sa matag usa. 15Dili ba sama man niana ang giingon sa Kasulatan:
“Siya nga nagtigom ug daghan wala masobrahi,
ug siya nga nagtigom ug gamay wala makulangi.”8:15 Tan-awa usab ang Exo. 16:18.
16Nagapasalamat kami sa Dios nga gibutang niya sa kasingkasing ni Tito ang sama sa among kahangawa alang kaninyo. 17Kay wala lang siya mosugot sa among hangyo, kondili siya mismo ang may tinguha nga moanha diha kaninyo. 18Paubanon namo kaniya ang atong igsoon nga dinayeg sa mga tumutuo sa bisan asa tungod sa iyang pagsangyaw sa Maayong Balita. 19Siya mao gayod ang gipili sa mga tumutuo sa nagkalain-laing mga lugar8:19 sa mga tumutuo sa nagkalain-laing mga lugar: sa literal, sa mga iglesia. nga mouban kanamo sa among paghatod niining hinabang alang sa mga nanginahanglan. Gibuhat namo kini aron madayeg ang Ginoo ug aron ikapakita sa mga tawo nga gusto gayod namo nga motabang. 20Paubanon namo kini nga igsoon kang Tito tungod kay dili namo gusto nga sa among pag-apod-apod niining dako nga hinabang madudahan kami. 21Kay ang among tumong mao ang pagbuhat sa maayo, dili lang sa atubangan sa Dios kondili sa katawhan usab.
22May usa pa gayod ka tumutuo nga paubanon namo kanila. Kini nga tawo makadaghan na namo nasulayi sa nagkalain-laing pamaagi ug napamatud-an na namo nga may tinguha gayod siya sa pagtabang, ug labi na gayod karon tungod kay dako ang iyang pagsalig kaninyo. 23Bahin kang Tito, kauban ko siya sa pagtabang kaninyo. Bahin usab niining duha ka mga kaigsoonan nga mouban kaniya, sila ang mga pinadala sa mga tumutuo gikan sa nagkalain-laing mga lugar. Ang ilang kinabuhi nagapasidungog kang Cristo. 24Busa, ipakita ang inyong pagkamahigugmaon kanila aron masayran nila nga tinuod gayod ang among mga pagdayeg kaninyo, ug pinaagi kanila, masayran usab kini sa mga tumutuo sa ubang lugar.
A chamada à generosidade
1Agora quero contar-vos o que Deus na sua graça tem feito pelas igrejas da Macedónia. 2Ainda que tenham passado por muitas dificuldades e apertos, nunca perderam a sua abundante alegria espiritual. E apesar da extrema pobreza arranjaram maneira de se tornarem ricos em generosidade para com os outros. 3Eles deram não só aquilo que podiam, mas até muito mais, e voluntariamente; disso sou testemunha. 4Pediram-nos com muita insistência que com esse dinheiro pudessem participar da alegria de ajudar outros crentes. 5Ultrapassaram até todas as nossas expectativas. Porque primeiramente se consagraram a si mesmos ao Senhor e depois puseram-se à nossa disposição para fazer a vontade de Deus.
6Isso encorajou-nos a pedir a Tito, que já antes tinha começado esta obra no vosso meio, animando-vos à beneficência, que vos visitasse e entusiasmasse a também completarem a vossa participação. 7Vocês que são tão ricos em tantos domínios: na fé, na exposição da palavra de Deus e no conhecimento das coisas espirituais, no entusiasmo e na dedicação para connosco, também o devem ser neste privilégio de contribuir com alegria. 8Não digo isto como uma espécie de imposição. Mas para que o exemplo dos outros vos dê ocasião de provarem que o vosso amor vai além das simples palavras.
9Vocês conhecem o amor de nosso Senhor Jesus Cristo que, sendo rico, tornou-se pobre por amor de vocês, a fim de que pela sua pobreza pudessem enriquecer.
10Queria sugerir-vos que fossem até ao fim com o que começaram há um ano, pois foram não só os primeiros a propor essa ideia, mas também os primeiros a fazer alguma coisa nesse sentido. 11Tendo, portanto, começado tão prontamente, é justo que vão até ao fim com a mesma alegria, dando tudo o que estiver nas vossas possibilidades. 12Quando se dá de boa vontade, a quantidade tem menos importância. Porque no fundo, Deus quer que se dê o que se tem, não o que se não tem.
13Não se trata, evidentemente, de levar outros a viver desafogados, para vocês passarem a ter necessidades. É antes uma questão de procurar tornar iguais as condições de vida de uns e outros. 14Presentemente, o vosso nível de vida permite ajudá-los; noutra altura poderá ser o contrário, e assim haverá uma justa repartição. 15Lembrem-se do que diz a Escritura sobre isto: “O que recolheu muito não teve demais e o que colheu pouco também nada lhe faltou.”8.15 Êx 16.18.
Tito é enviado a Corinto
16Estou muito grato a Deus porque deu a Tito o mesmo interesse e cuidado que eu tenho convosco. 17Ele aceitou o meu pedido de vos visitar de novo e tomou logo a iniciativa de partir. 18Com ele enviamos também outro irmão bem conhecido de todas as igrejas pela sua atividade como proclamador do evangelho. 19Foi até escolhido pelas igrejas para me acompanhar na minha deslocação a Jerusalém, a fim de levar o resultado destas ofertas, as quais, ao mesmo tempo que servem para glorificar o Senhor, mostram a prontidão da vossa beneficência. 20Indo assim acompanhado, procuro pôr-me ao abrigo de qualquer crítica quanto à maneira como nos responsabilizamos por esta importante soma. 21Deus bem conhece a nossa honestidade, mas queremos que os outros tenham plena confiança em nós.
22Estamos a enviar com eles um outro irmão que sabemos, por experiência, ser um cristão fervoroso. Desde que teve conhecimento da vossa prontidão em ajudar materialmente os cristãos, é com particular interesse que se prepara para essa viagem. 23Portanto vão os três: Tito, como meu colaborador e companheiro, e os outros dois irmãos como apóstolos das igrejas daqui, como homens que honram o Senhor. 24Portanto, demonstrem-lhes o vosso amor e provem a todas as igrejas que o nosso orgulho a vosso respeito tem razão de ser.
