Ang Bag-o nga Paagi sa Pagduol ngadto sa Dios
1Basin maghunahuna kamo nga gidayeg na usab namo ang among kaugalingon. Dili kami sama sa uban nga nagkinahanglan pa ug mga sulat sa pagpaila aron dawaton ninyo, ug unya mangayo na usab kaninyo ug laing sulat sa pagpaila aron dawaton sila sa laing lugar. 2Wala kami magkinahanglan ug mga sulat sa pagpaila, kay kamo mismo ang among sulat nga napatik sa among kasingkasing, tungod kay ang inyong pagkinabuhi sama sa sulat nga makita ug mabasa sa tanan. 3Klaro nga kamo sama sa sulat ni Cristo nga gisulat pinaagi kanamo. Ang gigamit sa pagsulat dili tinta kondili ang Espiritu sa Dios nga buhi, ug wala usab kini isulat sa mga bato nga sulatanan kondili sa kasingkasing sa mga tawo.
4Makasulti kami niini tungod sa gihimo ni Cristo pinaagi kanamo ug tungod sa among pagsalig sa Dios. 5Kay kon kami lang dili kami makahimo niini nga buluhaton, apan gitabangan kami sa Dios. 6Siya ang naghatag kanamo ug katakos aron masaysay namo ang bag-o nga pamaagi nga iyang gibuhat aron kita makaduol kaniya. Kining bag-o nga pamaagi dili pinaagi sa gisulat nga Kasugoan kondili pinaagi sa Espiritu Santo. Kay ang Kasugoan nagadala sa silot nga kamatayon, apan ang Espiritu Santo nagahatag ug kinabuhi nga walay kataposan.
7Sa paghatag sa Dios kang Moises sa Kasugoan nga iyang gisulat sa mga bato, ang mga Israelinhon dili na makatutok sa nawong ni Moises kay nasulawan gayod sila. (Apan kadtong kahayag sa iyang nawong hinay-hinay lang nga nawala.) Karon kon ang Dios nagpakita sa iyang gahom sa Kasugoan nga nagadala ug kamatayon, 8mas labaw pa niini ang iyang ipakita nga gahom kon ang Espiritu Santo na ang maglihok. 9Kay kon gipakita sa Dios ang iyang gahom sa paghatag niya sa Kasugoan nga nagdala ug silot, dili ba nga mas labaw pa gayod ang iyang ipakita nga gahom kon isipon na niya nga matarong ang tawo? 10Ang tinuod, ang gahom sa Kasugoan kaniadto bale-wala lang gayod kon itandi sa gahom niining bag-o nga pamaagi. 11Kay kon may gahom nga gipakita ang Dios niadtong Kasugoan nga lumalabay lang, mas labaw pa ang gahom nga iyang ipakita niining bag-o nga pamaagi nga molungtad sa walay kataposan.
12Ug tungod kay mao kini ang among gilaoman, wala kamiy kahadlok sa pagsugilon sa pulong sa Dios. 13Dili kami sama kang Moises nga nagtabon sa iyang nawong aron dili makita sa sama niya nga mga Israelinhon ang hinay-hinay nga pagkahanaw sa kahayag sa iyang nawong. 14Sa pagkatinuod, wala makasabot ang mga Israelinhon kon unsa ang kahulogan niadto kay gitaptapan ang ilang hunahuna. Ug bisan gani karon may nakataptap gihapon sa ilang hunahuna kon basahon nila ang daan nga kasabotan. Kay wala nila masabti nga kon kita anaa na kang Cristo, kadtong daan nga pamaagi nawala na. 15Oo, hangtod gani karon kon magbasa sila sa mga sinulat ni Moises dili gihapon sila makasabot, kay may nakataptap sa ilang hunahuna. 16Apan kanang nakataptap makuha kon ang tawo modangop sa Ginoo. 17Karon, ang giingon dinhi nga Ginoo mao ang Espiritu Santo, ug kon ang Espiritu sa Ginoo mao ang anaa sa tawo, gawasnon na siya. 18Ug tungod kay wala nay nakataptap sa atong hunahuna, makita na nato ang gahom sa atong Ginoo. Ug kining gahom nga gikan sa Ginoo, nga mao ang Espiritu Santo, nagapadayon sa pagbag-o kanato aron nga sa ngadto-ngadto mahisama kita kaniya.
1Mas será que com isto começamos outra vez a louvar-nos a nós mesmos? Precisamos, como outros fazem, de trazer cartas de recomendação para convosco ou que nos recomendem da vossa parte? 2Porque a única carta de que precisamos são vocês mesmos, que são como uma carta que toda a gente pode conhecer e ler, escrita nos nossos corações. 3É evidente que vocês são uma carta de Cristo que nos foi confiada. Foi escrita, não com tinta, mas com o Espírito do Deus vivo. Não uma carta gravada em pedras, mas em corações humanos.
4Se ousamos dizer estas coisas sobre nós mesmos é pela grande confiança que temos em Deus através de Jesus Cristo. 5Não porque pensamos que podemos fazer alguma coisa por nós próprios. O único poder que possuímos vem de Deus. 6Foi ele quem nos tornou aptos para estar ao serviço do seu plano da nova aliança. E essa nossa mensagem não se baseia num código de leis a que se deva obedecer ou morrer; a mensagem que anunciamos é que existe uma vida nova através do Espírito Santo.
A glória da nova aliança
7Aquele velho sistema da Lei, gravado em pedras e que não podia senão conduzir à morte, teve início com uma grande manifestação de esplendor, que se revelou até no brilho do rosto de Moisés, e que era tanto que o povo nem podia olhar para ele. E contudo esse brilho era apenas passageiro. 8Não devemos nós, portanto, esperar uma manifestação de glória muito maior no tempo atual em que o Espírito Santo nos comunica a vida divina? 9Se a antiga aliança que traz a condenação era gloriosa, muito mais gloriosa é a aliança que torna os homens justos perante Deus. 10Com efeito, aquela primeira glória, que se manifestou no brilho do rosto de Moisés, não é nada em comparação com a deslumbrante glória do novo plano de Deus. 11E se o velho sistema, que se tornou inútil, porque fora destinado a ser transitório, estava cheio de glória celestial, a glória da nova ordem divina para a nossa salvação é certamente muito maior, porque essa sim é eterna.
12E já que sabemos que esta nova glória nunca acabará, é com muito mais ousadia que pregamos. 13Não somos como Moisés que colocou um véu sobre a sua face, porque os israelitas não podiam suportar o brilho daquela glória, que era afinal transitória. 14E não era só a face de Moisés que estava encoberta, mas as próprias mentes do povo estavam como que vendadas e obscurecidas. E ainda hoje a mente dos judeus está encoberta por um véu, pois não podem compreender o sentido real das Escrituras da antiga aliança que lhes são lidas. Esse véu só lhes é tirado ao crerem em Cristo. 15É verdade que ainda hoje, quando leem os escritos de Moisés, os seus corações permanecem obscurecidos.
16Mas no momento em que se voltarem para o Senhor, então esse véu sobre os seus corações cairá. 17O Senhor é o Espírito, e onde ele estiver reina a liberdade. 18E nós cristãos, sem véu de espécie alguma sobre os nossos rostos, somos como espelhos que refletem a glória de Deus. E vamo-nos tornando cada vez mais semelhantes à imagem do Senhor, a qual refletimos também cada vez mais fielmente.