2 Corinto 10 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

2 Corinto 10:1-18

Ang Tubag ni Pablo sa mga Nagasupak Kaniya

1-2Aduna kuno kaninyoy nagaingon nga ako, si Pablo, talawan kon anaa diha kaninyo, apan kon wala gani diha, ug nagasulat lang, isog. Apan nanghangyo ako kaninyo uban sa kalumo nga sama kang Cristo, nga dili ninyo ako pugson sa pagpakita sa akong kaisog kon moabot na ako diha. Kay may mga tawo diha nga nagaingon nga ang among pagkinabuhi sama ra kuno sa mga tawo dinhi sa kalibotan. Kon mao gihapon kana ang ilang ikasulti sa akong pag-abot diha, ipakita ko gayod ang akong kaisog kanila. 3Bisan tuod tawhanon kami, apan sa among pagpakiggira sa mga nagasupak sa kamatuoran, wala kami nagasalig sa among kaugalingon nga kusog, 4-5kondili sa gahom sa Dios nga mao ang among hinagiban. Mao kana ang among gigamit sa pagpildi sa sayop nga mga katarungan sa mga tawo nga mapahitas-on ug dili motuo sa mga gitudlo sa Dios. Among gidaot bisan ang sayop nila nga mga katarungan nga sama sa lig-on nga paril nga nagababag kanila sa pagdawat sa kamatuoran. Gikabig namo ang ilang mga hunahuna sa pagtuman sa mga sugo ni Cristo. 6Karon, kon makita namo nga nagatuman na gayod kamo sa hingpit, ang wala nagatuman silotan namo.

7Hunahunaa ninyo pag-ayo. Kon may nagatuo nga siya iya ni Cristo, angay niyang hunahunaon nga kami iya usab ni Cristo. 8Bisan morag sobra na ang akong pagpasigarbo bahin sa gahom nga gihatag kanako sa Ginoo, wala ako maulaw, kay kini nga gahom wala ko gamita aron sa pagdaot sa inyong pagtuo, kondili sa pagpalig-on niini. 9Dili ko buot nga maghunahuna kamo nga gihulga ko kamo sa akong pagsulat kaninyo. 10Kay ang uban diha kaninyo nagaingon nga isog lang ako kon sa sulat, apan kon nagaatubang na gani huyang ako ug walay bili ang akong mga gipanulti. 11Angay masayod ang mga nagasulti niana nga kon unsay among giingon sa sulat, mao usab kana ang among buhaton kon anaa na kami diha.

12Dili kami mangahas nga itandi o ipakasama ang among kaugalingon sa uban diha nga labihan ang pagdayeg sa ilang kaugalingon. Mga wala silay buot, kay nanag-indigay sila ug nanagtandiay sa ilang kaugalingon nga kaayo. 13Apan kami dili magpalabi sa pagpasigarbo, kondili kutob lang sa buluhaton nga gihatag sa Dios kanamo, ug lakip niini ang among buluhaton diha kaninyo. 14Kon wala kami makaanha diha kaninyo, mahimo nilang ingnon nga sobra na ang among pagpasigarbo. Apan ang tinuod, kami ang una nga nakaanha diha nga nagdala sa Maayong Balita bahin kang Cristo. 15Busa dili sobra ang among pagpasigarbo, kay wala kami mangangkon ug magpasigarbo sa hinagoan sa uban. Masaligon kami nga samtang magdugang ang inyong pagtuo, mas daghan pa gayod ang among mahimo diha kaninyo sumala sa gipabuhat sa Dios kanamo. 16Ug human diha sa inyo, madala usab dayon namo ang Maayong Balita ngadto sa uban nga mga lugar unahan sa inyo. Kay dili namo gusto nga angkonon ang hinagoan sa uban ug unya ipasigarbo. 17Sama ba sa gi-ingon sa kasulatan, “Kon may magpasigarbo, magpasigarbo siya sa gibuhat sa Ginoo.”10:17 Tan-awa usab ang Jer. 9:24. 18Kay ang Ginoo dili malipay sa tawo nga nagadayeg sa iyang kaugalingon, kondili sa tawo nga iyang gidayeg.

Hoffnung für Alle

2. Korinther 10:1-18

Paulus verteidigt sich gegen Vorwürfe

(Kapitel 10–13)

Abwehr persönlicher Angriffe

1Ich, Paulus, möchte mit euch noch eine persönliche Angelegenheit klären, im Geist der Güte und Freundlichkeit, die Christus uns schenkt. Einige von euch sagen mir nach, ich sei feige und ängstlich, solange ich bei euch bin, aber mutig und zu allem entschlossen, wenn ich mich nur weit genug von euch entfernt habe. 2Zwingt mich bitte nicht dazu, tatsächlich hart durchgreifen zu müssen, wenn ich zu euch komme. Auf jeden Fall werde ich entschieden gegen alle vorgehen, die mir allzu menschliche Absichten unterstellen.

3Natürlich bin auch ich nur ein Mensch, aber ich kämpfe nicht mit menschlichen Mitteln. 4Ich setze nicht die Waffen dieser Welt ein, sondern die Waffen Gottes. Sie sind mächtig genug, jede Festung zu zerstören, jedes menschliche Gedankengebäude niederzureißen, 5einfach alles zu vernichten, was sich stolz gegen Gott und seine Wahrheit erhebt. Alles menschliche Denken nehmen wir gefangen und unterstellen es Christus, dem es gehorchen muss. 6In diesem Sinn werden wir auch jeden Ungehorsam strafen, aber zuerst müsst ihr als Gemeinde zum Gehorsam bereit sein.

7Seht doch den Tatsachen ins Auge! Ist jemand davon überzeugt, zu Christus zu gehören, dann soll er uns das nicht absprechen. 8Immerhin könnte ich noch für mich in Anspruch nehmen, dass Gott mir als Apostel besondere Vollmacht gegeben hat. Damit würde ich nicht einmal übertreiben und mich lächerlich machen.

Doch mein Auftrag ist, euch zu helfen, nicht euch zu schaden. 9Ihr sollt nicht denken, ich wollte euch mit meinen Briefen einschüchtern. 10Das könnte man fast annehmen, schließlich sagen manche von euch: »In seinen Briefen gebraucht er große Worte, doch wenn er dann vor uns steht, ist er ängstlich und zaghaft. Und wen beeindruckt schon, was er sagt?« 11Wer das von mir behauptet, der soll wissen: Genauso wie ich in meinen Briefen mit euch rede, werde ich handeln, wenn ich bei euch bin.

12Wir würden es natürlich niemals wagen, uns mit denen zu vergleichen, die sich überall selbst empfehlen, oder uns gar auf eine Stufe mit ihnen zu stellen. Wie unverständig sie doch sind! Sie richten ihre eigenen Maßstäbe auf, um sich dann selbst daran zu messen. 13Wir dagegen überschätzen uns nicht so maßlos. Wir möchten ausschließlich mit Gottes Maß gemessen werden, und dazu gehört auch unsere Arbeit bei euch. 14Wir sind bis zu euch gekommen und haben euch die rettende Botschaft von Christus gebracht; deshalb sind wir auch nicht maßlos, wenn wir uns rühmen. 15Dabei schmücken wir uns keineswegs mit fremden Federn. Wenn ihr erst einmal im Glauben fest und stark geworden seid, hoffen wir sogar, unsere Missionsarbeit noch weiter ausdehnen zu können10,15 Wörtlich: groß zu werden nach unserem Maßstab bis zum Übermaß.. 16Denn wir wollen auch den Menschen die rettende Botschaft bringen, die jenseits eurer Grenzen leben – aber nicht in Gebieten, in denen schon andere diese Botschaft verkündet haben. Sonst würden wir uns ja mit einer Arbeit brüsten, die nicht von uns getan wurde.

17Es heißt doch: »Wenn jemand auf etwas stolz sein will, soll er auf das stolz sein, was Gott für ihn getan hat!«10,17 Vgl. Jeremia 9,22‒23. 18Niemand ist schon deshalb ein bewährter Diener Gottes, weil er sich selbst empfiehlt. Entscheidend ist, dass Gott ihm ein gutes Zeugnis ausstellt.