1 Samuel 28 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

1 Samuel 28:1-25

Nakig-estorya si Saul sa Kalag ni Samuel

1Niadtong mga panahona gitigom sa mga Filistihanon ang ilang mga sundalo aron sa pagpakiggira sa mga Israelinhon. Miingon si Akish kang David, “Ikaw ug ang imong mga tawo kinahanglang mouban kanamo sa pagpakiggira.” 2Miingon si David, “Oo, makita mo kon unsay akong mahimo, isip imong alagad.” Mitubag si Akish, “Maayo gayod! Himuon ko ikaw nga akong permanente nga badigard.”

3Patay na niadtong panahona si Samuel. Sa dihang namatay siya, nagsubo ang tanang taga-Israel alang kaniya, ug gilubong nila siya sa iyang lungsod sa Rama. Ug giabog ni Saul gikan sa Israel ang mga espiritista apil na ang mga nagapakig-estorya sa kalag sa patay.

4Unya, nagkampo ang mga Filistihanon didto sa Shunem, ug nagkampo usab si Saul ug ang mga Israelinhon didto sa Gilboa. 5Sa dihang nakita ni Saul ang mga sundalo sa mga Filistihanon, nahadlok siya pag-ayo. 6Busa nangutana siya sa Ginoo, apan wala siya tubaga sa Ginoo bisan pinaagi sa mga damgo, mga propeta, o pinaagi sa Urim.28:6 Urim: Butang nga ginagamit sa paghibalo sa kabubut-on sa Dios. 7Unya miingon si Saul sa iyang mga alagad, “Pangitai ninyo akog babaye nga espiritista nga akong kapangutan-an.” Mitubag ang iyang mga alagad, “Anaay usa sa Endor.”

8Busa nagpakaaron-ingnon si Saul pinaagi sa pagsul-ob ug ordinaryo nga bisti, ug pagkagabii niana miadto siya sa babaye uban sa iyang duha ka tawo. Pag-abot nila, miingon si Saul sa babaye, “Gusto kong makigsulti sa kalag sa usa ka tawo. Mahimo mo bang tawgon ang iyang kalag?” 9Apan miingon ang babaye kaniya, “Unsa, gusto mo ba nga mamatay ako? Nahibaloan mo man tingali kon unsa ang gihimo ni Saul. Giabog niya gikan sa Israel ang mga espiritista apil na ang mga nagapakig-estorya sa kalag sa patay. Busa ayaw ibutang sa kakuyaw ang akong kinabuhi.” 10Nanumpa si Saul kaniya, “Sa ngalan sa buhi nga Ginoo, dili ka gayod silotan sa paghimo niini.” 11Sa kataposan miingon ang babaye, “Kinsang kalag ang gusto mong akong tawgon?” Miingon si Saul, “Tawga si Samuel.”

12Busa gitawag sa babaye si Samuel. Ug sa dihang nakita niya si Samuel, misinggit siyag kusog kaayo ug miingon kang Saul, “Nganong gilingla mo ako? Ikaw man diay si Saul!” 13Miingon si Saul kaniya, “Ayaw kahadlok. Unsay imong nakita?” Mitubag ang babaye, “Nakita ko ang usa ka gamhanan nga kalag28:13 gamhanan nga kalag: sa Hebreo: Elohim. Ang buot ipasabot, dios o, gamhanan. nga nagagawas gikan sa yuta.” 14Nangutana si Saul, “Unsay iyang hitsura?” Mitubag siya, “Usa ka tigulang nga lalaki nga nagkupo.” Unya nasabtan ni Saul nga si Samuel kadto, ug miluhod siya agig pagtahod kaniya. 15Miingon si Samuel kang Saul, “Nganong gisamok mo ako pinaagi sa pagtawag kanako?” Miingon si Saul, “May dako akong problema. Nakiggira kanako ang mga Filistihanon ug gitalikdan na ako sa Dios. Wala na niya ako tubaga, bisag pinaagi sa mga propeta o mga damgo. Busa gipatawag ko ikaw aron sultihan mo ako kon unsa ang akong himuon.” 16Miingon si Samuel, “Nganong mangutana ka pa kanako? Dili ba gitalikdan ka na man sa Ginoo ug nahimong iyang kaaway? 17Gituman sa Ginoo ang iyang giingon pinaagi kanako. Gikuha niya ang gingharian sa Israel gikan kanimo ug gihatag sa sama kanimo nga Israelinhon nga mao si David. 18Gihimo kini sa Ginoo kanimo karon tungod kay wala mo tumana ang iyang sugo nga ipakita mo ang iyang kasuko sa mga Amalekanhon. 19Ugma itugyan ikaw niya ug ang mga Israelinhon ngadto sa mga Filistihanon, ug ikauban ko ikaw ug ang imong mga anak nga lalaki sa dapit sa mga patay.” 20Unya natumba si Saul ug mihagsa sa yuta. Labihan ang iyang kahadlok sa giingon ni Samuel. Naluya siya kay wala siya mokaon tibuok adlaw ug gabii.

21Miduol ang babaye kang Saul. Ug sa dihang nakita niya nga labihan ang kahadlok ni Saul, miingon siya, “Mahal nga Hari, gituman ko ang imong gisugo bisan nahibaloan ko nga anaa sa kakuyaw ang akong kinabuhi. 22Karon, palihog pamatia ako nga imong sulugoon. Hatagan ko ikaw ug pagkaon aron may kusog ka alang sa imong paglakaw.” 23Apan mibalibad si Saul. Miingon siya, “Dili ako mokaon.” Apan ang iyang mga tawo mitabang sa babaye sa pagpugos kaniya nga mokaon, busa misugot siya. Mibangon siya ug milingkod sa higdaanan. 24Diha-diha giihaw sa babaye ang iyang gipatambok nga toriyong baka. Unya mikuha siyag harina ug gimasa niya, ug nagluto siyag pan nga walay patubo. 25Pagkahuman, gidalit niya kadto kang Saul ug sa iyang mga tawo, ug mikaon sila. Unya milakaw sila niana gayong gabhiona.

Hoffnung für Alle

1. Samuel 28:1-25

1In dieser Zeit zogen die Philister wieder ihre Truppen zusammen, um Israel anzugreifen. Achisch sagte zu David: »Dir ist doch wohl klar, dass du und deine Männer mit uns in den Kampf ziehen?«

2»Natürlich«, antwortete David, »du wirst selbst sehen, was ich fertigbringe.« »Gut«, fuhr Achisch fort, »ich will, dass du für die ganze Zeit dieses Feldzugs mein Leibwächter bist.«

Saul sucht Rat bei einer Totenbeschwörerin

3Samuel war gestorben und in seiner Heimatstadt Rama beerdigt worden. Ganz Israel hatte für ihn die Totenklage gehalten.

Als Saul König geworden war, hatte er alle Totenbeschwörer und Wahrsager aus Israel vertrieben.

4Nun hatten die Philister ihre Truppen zusammengezogen und ihr Lager bei Schunem aufgeschlagen. Auch Saul ließ die israelitischen Soldaten antreten. Ihr Lager befand sich auf dem Gilboagebirge. 5Als Saul das riesige Heer der Philister sah, packte ihn die Angst. 6Er fragte den Herrn um Rat, erhielt aber keine Antwort, weder durch Träume noch durch das Los noch durch einen Propheten. 7In seiner Verzweiflung befahl Saul seinen Dienern: »Geht los und sucht eine Totenbeschwörerin! Ich will zu ihr gehen und sie um Rat fragen.« Die Diener antworteten: »In En-Dor gibt es eine Frau, die Tote beschwören kann.«

8Saul verhüllte sein Gesicht, zog andere Kleider an und machte sich mit zwei Männern auf den Weg nach En-Dor.

Es war Nacht, als er bei der Frau ankam. »Ich möchte, dass du mir durch den Geist eines Verstorbenen die Zukunft voraussagst«, begann Saul. »Ich will mit einem ganz bestimmten Menschen reden. Bitte beschwör seinen Geist, damit er aus dem Totenreich heraufkommt!« 9Doch die Frau entgegnete: »Du weißt doch, dass König Saul das verboten hat. Hast du vergessen, mit welcher Härte er alle Totenbeschwörer und Wahrsager aus Israel vertrieben hat? Warum stellst du mir diese Falle? Willst du mich töten?« 10Da legte Saul einen Eid ab: »Ich schwöre dir beim Herrn, dass du dafür nicht bestraft wirst!« 11»Wen soll ich dir heraufholen?«, wollte die Frau wissen. »Ruf Samuel herauf!«, antwortete Saul.

12Als die Totenbeschwörerin Samuel kommen sah, schrie sie laut auf und fuhr Saul an: »Warum hast du mich hereingelegt? Du selbst bist Saul!« 13Saul beruhigte sie: »Du brauchst deswegen keine Angst zu haben. Sag, was siehst du?« »Ich sehe einen Geist aus der Erde heraufsteigen«, antwortete sie. 14»Wie sieht er aus?«, fragte Saul. »Es ist ein alter Mann. Er ist in einen Mantel gehüllt.«

Da wusste Saul, dass es Samuel war. Voller Ehrfurcht verbeugte er sich, warf sich vor ihm nieder und berührte mit seinem Gesicht den Boden. 15»Warum störst du meine Ruhe und lässt mich wieder heraufkommen?«, fragte Samuel ihn. Saul antwortete: »Weil ich keinen Ausweg mehr sehe. Die Philister führen Krieg gegen mich, und Gott hat mich verlassen. Er gibt mir keine Antwort mehr, weder durch Propheten noch durch Träume. Darum habe ich dich rufen lassen, damit du mir weiterhilfst und mir sagst, was ich tun soll.«

16Samuel entgegnete: »Warum fragst du mich, wenn du doch genau weißt, dass der Herr sich von dir abgewandt hat und dein Feind geworden ist? 17Er führt ja nur aus, was er dir längst durch mich ausrichten ließ: Er nimmt dir die Herrschaft und gibt sie David. 18Der Herr bestraft dich jetzt, weil du ihm damals nicht gehorcht hast, als er dir befahl, seinen glühenden Zorn über die Amalekiter hereinbrechen zu lassen. 19Aber das ist noch nicht alles: Der Herr wird dich und mit dir ganz Israel in die Gewalt der Philister geben. Morgen schon werden du und deine Söhne bei mir im Totenreich sein. Außerdem wird der Herr dein ganzes Heer den Philistern ausliefern.«

20Als Saul das hörte, fuhr ihm der Schreck in die Glieder, und er brach zusammen. Er war ohnehin schon geschwächt, weil er den ganzen Tag und die ganze Nacht nichts gegessen hatte.

21Als die Totenbeschwörerin sah, wie bestürzt Saul war, trat sie zu ihm und sagte: »Mein König, ich habe vorhin auf dich gehört. Ich habe mein Leben aufs Spiel gesetzt und getan, was du von mir verlangt hast. 22Nun lass dir auch von mir etwas sagen: Ich will dir schnell etwas zu essen machen. Du musst dich stärken für den Rückweg.« 23Doch Saul wehrte ab: »Ich will jetzt nichts essen!« Aber seine Diener und die Frau bedrängten ihn so sehr, dass er schließlich nachgab. Er stand vom Boden auf und setzte sich auf das Bett. 24Die Frau hatte im Stall ein gemästetes Kalb. Das schlachtete sie in aller Eile. Dann nahm sie etwas Mehl, knetete einen Teig und backte schnell ein paar Fladenbrote. 25Das alles reichte sie dem König und seinen Begleitern. Sie aßen und machten sich noch in derselben Nacht auf den Rückweg.