1Tungod kay natawo na kamo pag-usab, biyai na ninyo ang tanang matang sa pagkadaotan. Ayaw kamo pamakak o pagpakaaron-ingnon. Ayaw kamo kasina o pagsulti ug daotan batok sa inyong isigka-tawo. 2Sama sa batang masuso nga nangandoy sa gatas sa iyang inahan, pangandoya usab ninyo ang lunsayng gatas nga espirituhanon aron motubo kamo hangtod madawat ninyo ang hingpit nga kaluwasan, 3karon nga nasinati na ninyo nga ang Ginoo maayo gayod.
4Siya ang buhing bato nga gisalikway sa mga tawo, apan gipili sa Dios ug bililhon alang kaniya. Ug samtang nagaduol kamo kaniya, 5kamo ingon nga mga buhing bato ginapatindog usab sa Dios isip usa ka espirituhanong balay. Ug isip mga pari nga pinili sa Dios, nagahalad kamo kaniya sa espirituhanong mga halad nga makapahimuot kaniya tungod kay gihalad kini pinaagi kang Jesu-Cristo. 6Kay nagaingon ang Dios sa Kasulatan:
“May gipili ako nga magahari sa Zion.
Sama siya sa bililhon nga bato
nga akong gihimong patukoranan.
Ang nagatuo kaniya dili gayod maulawan.”2:6 Tan-awa usab ang Isa. 28:16.
7Busa kamo nga nagatuo pasidunggan sa Dios. Apan sa mga wala motuo matuman ang Kasulatan nga nagaingon,
“Ang bato nga gisalikway sa mga panday
mao ang nahimong patukoranan nga bato.”2:7 Tan-awa usab ang Salmo 118:22.
8Ug nagaingon pa gayod kini,
“Mao kini ang bato nga makapapandol sa mga tawo,
ug makapadagma kanila.”2:8 Tan-awa usab ang Isa. 8:14.
Napandol sila kay wala sila motuo sa pulong sa Dios. Mao kini ang kabubut-on sa Dios alang kanila.
9Apan kamo mga pinili, mga pari sa Hari, ug mga katawhan sa Dios. Nahimo kamong iya aron magmantala sa iyang kahibulongan nga mga binuhatan. Siya ang nagtawag kaninyo gikan sa kangitngit ngadto sa iyang kahibulongan nga kahayag. 10Kaniadto dili kamo mga katawhan sa Dios, apan karon iya na kamo. Kaniadto wala kamo kaloy-i sa Dios, apan karon gikaloy-an na niya kamo.
11Mga hinigugma, ang kalibotan dili ninyo tinuod nga puloy-anan. Mga dumuduong lang kamo dinhi. Busa nagapakilooy ako kaninyo nga biyaan ninyo ang daotan nga mga tinguha sa inyong lawas nga nagasupak sa inyong espiritu. 12Ipakita ninyo kanunay sa mga tawo nga wala motuo sa Dios ang inyong maayo nga paggawi. Kay kon nagaingon sila nga nagahimo kamo ug daotan, apan makita nila sa kaulahian nga maayo diay ang inyong gihimo, dayegon nila ang Dios sa adlaw sa iyang pag-anhi.
Magpasakop Kamo sa mga Tigdumala sa Lungsod
13Tungod sa Ginoo, pagpasakop kamo sa tanang mga tawo nga nangulo sa lungsod, mahimong sa hari2:13 hari: o, emperador. nga mao ang may labaw nga gahom, 14o sa mga gobernador nga mao ang iyang gihatagan sa gahom nga mosilot sa mga naghimo ug daotan ug mopasidungog sa mga naghimo ug maayo. 15Kay mao kini ang kabubut-on sa Dios, aron kon maghimo kamo ug maayo walay ikasulti ang mga tawong buang-buang nga wala pa makasabot sa kamatuoran. 16May kagawasan na kamo, apan wala kini magkahulogan nga may kagawasan na kamo sa paghimo ug daotan; kondili magkinabuhi kamo isip mga ulipon sa Dios. 17Tahora ninyo ang tanang mga tawo, ug higugmaa ninyo ang inyong mga igsoon kang Cristo. Pagkinabuhi kamo nga may kahadlok sa Dios, ug tahora ninyo ang hari.
Si Cristo ang Panig-ingnan nga Angay Sundon
18Kamo nga mga ulipon, tumana ninyo ang inyong mga agalon nga may kahadlok sa Dios, dili lang ang buotan nga agalon kondili hasta usab ang mangil-ad ug batasan. 19Kay panalanginan kamo sa Dios kon maantos ninyo ang mga kasakit2:19 kasakit: nga gipatagamtam sa inyong agalon. bisan ug wala kamoy sayop nga nahimo, tungod ug alang sa inyong pagtuman sa kabubut-on sa Dios. 20Unsa may dungog nga inyong maangkon kon mag-antos kamo sa silot sa inyong sala? Apan kon mag-antos kamo tungod sa paghimo ug maayo, kaloy-an kamo sa Dios. 21Ang pag-antos ni Cristo alang kanato mao ang panig-ingnan nga angay natong sundon. Ug mao kini ang katuyoan kon nganong gitawag kita, aron masunod ta ang kinabuhi ni Cristo. 22Wala siya makasala, ug wala mamakak. 23Giinsulto siya, apan wala siya mobalos ug insulto. Gisilotan siya, apan wala gayod siya manghulga. Nagsalig siya sa Dios nga mao ang nagahukom sa matarong. 24Si Cristo mao gayod ang miangkon sa atong mga sala sa dihang gilansang siya didto sa krus, aron dili na kita magpakasala kondili magkinabuhi na kita nga matarong. Tungod sa iyang mga samad naayo kita. 25Kaniadto sama kita sa mga karnero nga nahisalaag, apan karon nahibalik na kita sa Ginoo nga Tig-atiman ug Magbalantay sa atong kinabuhi.
1Wherefore laying aside all malice, and all guile, and hypocrisies, and envies, and all evil speakings, 2As newborn babes, desire the sincere milk of the word, that ye may grow thereby: 3If so be ye have tasted that the Lord is gracious. 4To whom coming, as unto a living stone, disallowed indeed of men, but chosen of God, and precious, 5Ye also, as lively stones, are built up a spiritual house, an holy priesthood, to offer up spiritual sacrifices, acceptable to God by Jesus Christ. 6Wherefore also it is contained in the scripture, Behold, I lay in Sion a chief corner stone, elect, precious: and he that believeth on him shall not be confounded. 7Unto you therefore which believe he is precious: but unto them which be disobedient, the stone which the builders disallowed, the same is made the head of the corner, 8And a stone of stumbling, and a rock of offence, even to them which stumble at the word, being disobedient: whereunto also they were appointed. 9But ye are a chosen generation, a royal priesthood, an holy nation, a peculiar people; that ye should shew forth the praises of him who hath called you out of darkness into his marvellous light: 10Which in time past were not a people, but are now the people of God: which had not obtained mercy, but now have obtained mercy.
11Dearly beloved, I beseech you as strangers and pilgrims, abstain from fleshly lusts, which war against the soul; 12Having your conversation honest among the Gentiles: that, whereas they speak against you as evildoers, they may by your good works, which they shall behold, glorify God in the day of visitation.
13Submit yourselves to every ordinance of man for the Lord’s sake: whether it be to the king, as supreme; 14Or unto governors, as unto them that are sent by him for the punishment of evildoers, and for the praise of them that do well. 15For so is the will of God, that with well doing ye may put to silence the ignorance of foolish men: 16As free, and not using your liberty for a cloke of maliciousness, but as the servants of God. 17Honour all men. Love the brotherhood. Fear God. Honour the king. 18Servants, be subject to your masters with all fear; not only to the good and gentle, but also to the froward. 19For this is thankworthy, if a man for conscience toward God endure grief, suffering wrongfully. 20For what glory is it, if, when ye be buffeted for your faults, ye shall take it patiently? but if, when ye do well, and suffer for it, ye take it patiently, this is acceptable with God. 21For even hereunto were ye called: because Christ also suffered for us, leaving us an example, that ye should follow his steps: 22Who did no sin, neither was guile found in his mouth: 23Who, when he was reviled, reviled not again; when he suffered, he threatened not; but committed himself to him that judgeth righteously: 24Who his own self bare our sins in his own body on the tree, that we, being dead to sins, should live unto righteousness: by whose stripes ye were healed. 25For ye were as sheep going astray; but are now returned unto the Shepherd and Bishop of your souls.
