Gisugo sa Ginoo ang Uwak sa Pagdala ug Pagkaon kang Elias
1Unya, may usa ka propeta nga ang ngalan mao si Elias. Nagpuyo siya sa Tishbe, nga sakop sa Gilead. Miingon siya kang Ahab, “Ipaniguro ko gayod kanimo, atubangan sa buhi nga Ginoo, ang Dios sa Israel nga akong ginaalagaran, nga walay yamog o ulan nga moabot sulod sa pila ka tuig gawas kon moingon ako nga moabot kini.”
2Unya miingon ang Ginoo kang Elias, 3“Biya dinhi ug lakaw sa sidlakan, ug tago sa Lugut sa Kerit, sa sidlakang bahin sa Suba sa Jordan. 4Didto pag-inom sa lugut, ug sugoon ko ang mga uwak nga dad-an ka ug pagkaon didto.” 5Gituman ni Elias ang sugo sa Ginoo kaniya. Miadto siya sa Lugut sa Kerit, sa sidlakang bahin sa Jordan ug didto nagpuyo. 6Gidad-an siya sa mga uwak ug pagkaon ug karne matag buntag ug gabii, ug sa lugut gainom.
Ang Biyuda sa Zarefat
7Wala madugay mihubas ang lugut kay wala na mag-ulan. 8Unya miingon ang Ginoo kang Elias, 9“Lakaw sa Zarefat nga sakop sa Sidon, ug didto puyo. May gisugo ako didto nga biyuda nga maoy mopakaon kanimo.” 10Busa miadto si Elias sa Zarefat. Pag-abot niya sa pultahan sa lungsod nakita niya ang usa ka biyuda nga nangahoy. Giingnan niya kini, “Palihog dad-i ako ug diotayng tubig nga mainom.” 11Sa dihang milakaw ang biyuda sa pagkuha ug tubig, giingnan siya ni Elias, “Palihog dad-i usab ako ug gamayng pan.”
12Miingon ang biyuda, “Sultihan ko ikaw sa tinuod atubangan sa buhi nga Ginoo, nga imong Dios, nga wala na akoy pan. Anaay nahibilin nga usa ka kumkom nga harina ug diotayng lana. Nangahoy ako ug mopauli aron lutuon ang nahibilin nga harina alang kanako ug sa akong anak, ug pagkahuman niini mangamatay na kami sa kagutom.”
13Miingon si Elias kaniya, “Ayaw kabalaka. Pauli, ug himoa ang imong giingon. Apan lutoi una ako ug gamayng pan gikan sa nahibilin mong harina, ug dad-a dayon dinhi kanako. Pagkahuman, pagluto usab alang kanimo ug sa imong anak. 14Kay mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa Israel, ‘Dili mahutdan ug harina ug lana ang imong mga sudlanan hangtod sa adlaw nga padad-an ko na ug ulan ang yuta.’ ” 15Milakaw ang biyuda ug gihimo niya ang giingon ni Elias. Ug kanunayng may pagkaon adlaw-adlaw alang kang Elias ug alang sa biyuda ug sa iyang anak.17:15 anak: sa Hebreo, panimalay. 16Wala mahutdi ug harina ug lana ang iyang mga sudlanan, sumala sa giingon sa Ginoo pinaagi kang Elias.
17Paglabay sa mga adlaw, nagsakit ang anak sa babaye. Migrabe kini hangtod nga namatay. 18Miingon ang babaye kang Elias, “Unsay sala nga nahimo ko kanimo, alagad sa Dios? Mianhi ka ba dinhi sa pagpatay sa akong anak ingon nga silot sa akong mga sala?” 19Mitubag si Elias, “Ihatag kanako ang imong anak.” Gikuha ni Elias ang bata gikan sa iyang inahan, ug gidala kini sa kuwarto sa taas diin siya magpuyo. Gipahigda niya ang bata sa iyang katre, 20ug nanawag siya sa Ginoo, “O Ginoo, nga akong Dios, nganong gipadad-an mo man ug katalagman kining biyuda nga akong gipuy-an pinaagi sa pagpatay sa iyang anak?” 21Unya gihap-an ni Elias sa makatulo ang bata ug nanawag sa Ginoo, “Ginoo nga akong Dios, buhia kining bata!” 22Gitubag sa Ginoo ang pag-ampo ni Elias, ug nabuhi pag-usab ang bata. 23Unya gidala ni Elias ang bata sa silong ug gihatag sa iyang inahan. Miingon si Elias, “Tan-awa, buhi ang imong anak!” 24Unya miingon ang babaye kang Elias, “Karon nasayod na ako nga alagad ikaw sa Dios, ug tinuod nga nagasulti ang Ginoo pinaagi kanimo.”
นกกาเลี้ยงเอลียาห์
1ครั้งนั้นเอลียาห์ชาวทิชบีในกิเลอาดกล่าวกับอาหับว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลซึ่งข้าพเจ้าปรนนิบัติรับใช้อยู่นั้นทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด จะไม่มีน้ำค้างหรือฝนในสองสามปีข้างหน้าจนกว่าข้าพเจ้าจะบอกให้มีฉันนั้น”
2แล้วมีพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเอลียาห์ว่า 3“จงไปซ่อนตัวที่ลำห้วยเครีททางตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน 4เจ้าจะดื่มน้ำจากลำห้วยและเราได้สั่งให้นกกานำอาหารมาเลี้ยงเจ้า”
5เอลียาห์ก็ปฏิบัติตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา และไปอาศัยอยู่ที่ลำห้วยเครีททางตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน 6นกกาคาบขนมปังและเนื้อมาให้เขาทุกเช้าและทุกเย็น และเขาดื่มน้ำจากลำธาร
หญิงม่ายที่ศาเรฟัท
7ต่อมาลำห้วยนั้นก็แห้งผากเพราะไม่มีฝนตกเลยทั่วดินแดนนั้น 8แล้วพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเอลียาห์ว่า 9“จงไปอาศัยอยู่ที่เมืองศาเรฟัทในไซดอน เราได้สั่งหญิงม่ายคนหนึ่งที่นั่นให้เลี้ยงดูเจ้า” 10เอลียาห์จึงไปยังศาเรฟัท เมื่อมาถึงประตูเมืองก็เห็นหญิงม่ายคนหนึ่งกำลังเก็บฟืน เขาจึงเรียกนางและร้องขอว่า “ช่วยเอาน้ำใส่เหยือกมาให้เราดื่มสักนิดได้ไหม?” 11ขณะที่หญิงนั้นจะไปเอามา เขาบอกนางว่า “โปรดช่วยเอาขนมปังมาให้สักชิ้นด้วย”
12หญิงนั้นตอบว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ดิฉันไม่มีขนมปังเลยสักชิ้นฉันนั้น มีเพียงแป้งหยิบมือเดียวในหม้อ กับน้ำมันก้นไห นี่ก็กำลังเก็บฟืนจะเอาไปทำอาหารกินกับลูกชาย จากนั้นก็จะต้องอดตาย”
13เอลียาห์กล่าวกับนางว่า “อย่ากลัวเลย กลับบ้านไปทำตามที่เจ้าว่าเถิด แต่ทำขนมชิ้นเล็กๆ มาให้เราก่อน จากนั้นจึงทำอาหารให้ตัวเจ้ากับลูกชายของเจ้า 14เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า ‘จะมีแป้งไม่ขาดหม้อ น้ำมันไม่ขาดไห จนถึงวันที่องค์พระผู้เป็นเจ้าให้ฝนตกลงมาบนดินแดนนี้’ ”
15หญิงม่ายนั้นจึงไปทำตามที่เอลียาห์สั่ง แล้วก็มีอาหารทุกวันไม่ขาดสำหรับเอลียาห์และนางกับครอบครัว 16เพราะมีแป้งไม่ขาดหม้อ น้ำมันไม่ขาดไห เป็นจริงตามพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่ตรัสผ่านทางเอลียาห์
17ต่อมาบุตรชายของหญิงนั้นล้มป่วย อาการทรุดหนักลงเรื่อยๆ และในที่สุดก็สิ้นลม 18นางจึงกล่าวกับเอลียาห์ว่า “โอ คนของพระเจ้า ทำไมถึงทำกับดิฉันอย่างนี้? ท่านมาที่นี่เพื่อจะเตือนให้ระลึกถึงบาปของดิฉัน และประหารลูกชายของดิฉันหรือ?”
19เอลียาห์ตอบว่า “ส่งลูกของเจ้ามาให้เราสิ” แล้วเขาก็รับตัวเด็กนั้นจากอ้อมแขนของแม่ อุ้มขึ้นไปในห้องชั้นบนซึ่งเขาพักอาศัยอยู่ วางเด็กนั้นลงบนเตียงของเขา 20แล้วร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ พระองค์ทรงนำความทุกข์โศกมายังหญิงม่ายซึ่งข้าพระองค์อาศัยอยู่ด้วยนี้ โดยทำให้ลูกของนางเสียชีวิตหรือ?” 21แล้วเขาเหยียดกายทับตัวเด็กนั้นสามครั้ง และร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอโปรดให้เด็กชายคนนี้ฟื้นคืนชีวิตด้วยเถิด!”
22องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสดับฟังคำร้องทูลของเอลียาห์ เด็กนั้นก็ฟื้นคืนชีวิต 23เอลียาห์จึงอุ้มเขาลงมาข้างล่างมอบให้แก่มารดาและกล่าวว่า “ดูเถิด ลูกของเจ้ายังมีชีวิตอยู่!”
24หญิงนั้นจึงกล่าวกับเอลียาห์ว่า “ตอนนี้ดิฉันทราบแล้วว่าท่านเป็นคนของพระเจ้า และพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าจากปากของท่านเป็นความจริง”
