Ang Saad sa Dios kang David
(2 Sam. 7:1-17)
1Sa dihang nagpuyo na si David sa iyang palasyo, miingon siya kang Propeta Natan, “Ania ako nagpuyo sa matahom nga palasyo nga hinimo sa kahoyng sedro, apan ang sudlanan sa Kasabotan sa Ginoo anaa lang sa usa ka tolda.” 2Mitubag si Natan kang David, “Himoa ang gusto mong himuon kay ang Dios nagauban kanimo.”
3Apan niadto mismong gabhiona miingon ang Dios kang Natan, 4“Lakaw, ug ingna ang akong alagad nga si David nga mao kini ang akong gisulti: ‘Dili ikaw ang motukod sa templo nga akong puy-an. 5Wala pa ako makapuyo ug templo sukad sa panahon nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto hangtod karon. Nagbalhin-balhin ako ug dapit nga tolda lay akong gipuy-an. 6Sa akong pagbalhin-balhin uban sa akong katawhan nga mga Israelinhon, wala ako moreklamo sa mga pangulo nga akong gisugo sa pag-atiman kanila, kon ngano nga wala nila ako patukori ug matahom nga templo nga hinimo sa kahoyng sedro.’ ”
7“Sultihi usab si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon, ‘Magbalantay ka kaniadto sa mga karnero, apan gipili ko ikaw nga magdumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 8Giubanan ko ikaw bisan asa ka moadto, ug gipildi ko ang tanan mong mga kaaway. Karon, himuon ko ikaw nga bantogan sama sa bantogan nga mga tawo sa kalibotan. 9Gihatagan ko na ug permanenteng dapit ang akong katawhan nga mga Israelinhon, aron may kaugalingon na silang puloy-anan ug wala nay mosamok pa kanila. Dili na sila daog-daogon sa daotang mga tawo sama niadtong 10panahon nga nagbutang ako ug mga pangulo sa akong katawhan nga mga Israelinhon. Pildihon ko usab ang tanan mong kaaway. Ako, ang Ginoo, nagaingon kanimo nga magahari kanunay ang usa sa imong mga kaliwat. 11Kon mamatay ka na ug ilubong uban sa imong mga katigulangan, ipuli ko kanimo ang usa sa imong mga anak, ug lig-onon ko ang iyang gingharian. 12Siya ang magpatukod ug templo alang kanako, ug sigurohon ko nga ang iyang mga kaliwat mao ang magahari hangtod sa kahangtoran. 13Mahisama ako sa usa ka amahan ngadto kaniya, ug mahisama siya sa usa ka anak nganhi kanako. Magpabilin ang akong gugma kaniya, dili sama sa akong gihimo kang Saul nga imong gipulihan ingon nga hari. 14Padumalahon ko siya sa akong katawhan ug gingharian, ug ang iyang mga kaliwat magahari hangtod sa kahangtoran.’ ”
15Gisugilon ni Natan kang David ang tanang gipadayag sa Dios kaniya.
Ang Pag-ampo ni David
(2 Sam. 7:18-29)
16Unya misulod si Haring David sa Tolda diin nahimutang ang sudlanan sa Kasabotan. Milingkod siya diha sa presensya sa Ginoo ug nagaampo, “Ginoong Dios, si kinsa ba gayod ako ug ang akong pamilya nga gipanalanginan mo man ako ug sama niini? 17Ug daw wala ka pa makontento, O Dios, may gisaad ka pa gayod bahin sa kaugmaon sa akong pamilya. Giisip mo ako nga daw usa ka dungganon kaayo nga tawo. O Ginoong Dios, 18unsa pa may akong ikasulti sa pagpasidungog mo kanako? Nasayod ka kon kinsa ako nga imong alagad. 19O Ginoo, tungod ug alang kanako nga imong alagad ug sumala sa imong kabubut-on, gihimo mo ug gipadayag kining dagkong mga butang. 20Wala gayoy sama kanimo, Ginoo, ug wala nay lain pang Dios gawas kanimo, sumala sa among nasayran. 21Ug walay katawhan nga sama sa imong katawhan nga mga Israelinhon. Mao lang kini ang nasod dinhi sa kalibotan nga imong giluwas gikan sa pagkaulipon aron mahimong imong katawhan. Nahimo kang bantogan sa imong pagpagawas kanila gikan sa Ehipto, ug sa imong paghimog katingalahang mga butang sa dihang giabog mo ang mga nasod aron makapuyo didto ang imong katawhan. 22Gihimo mo ang mga Israelinhon nga imong katawhan sa walay kataposan, ug ikaw, Ginoo, nahimong ilang Dios.
23-24“Ug karon, Ginoo, tumana ang imong gisaad kanako nga imong alagad ug sa akong pamilya, aron ang imong ngalan mapasidunggan sa walay kataposan. Unya moingon ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom mao ang Dios sa Israel.’ Ug ang akong pamilya magapabilin sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. 25Nakabaton ako ug kaisog sa pag-ampo niini kanimo nga akong Dios, tungod kay gipadayag mo man kanako nga imong alagad nga sa kanunay may kaliwat ako nga magahari.
26“O Ginoo, tinuod ikaw nga Dios. Gisaad mo kining maayo nga mga butang kanako nga imong alagad. 27Ug karon nalipay ka sa pagpanalangin sa akong pamilya aron magpabilin kini diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. Kay kon ikaw ang magpanalangin Ginoo, hangtod kini sa kahangtoran.”
وعدهٔ خداوند به داوود
(دوم سموئيل 7:1-17)
1پس از آنكه داوود در كاخ سلطنتی خود ساكن شد، روزی به ناتان نبی گفت: «من در اين كاخ زيبا كه با چوب سرو ساخته شده است زندگی می‌كنم، در حالی كه صندوق عهد خداوند در يک خيمه نگهداری می‌شود!»
2ناتان در جواب داوود گفت: «آنچه را كه در نظر داری انجام بده زيرا خدا با توست.»
3ولی همان شب خدا به ناتان فرمود 4كه برود و به خدمتگزار او داوود چنين بگويد: «تو آن كسی نيستی كه بايد برای من خانه‌ای بسازد. 5زيرا من هرگز در ساختمانی ساكن نبوده‌ام. از آن زمان كه بنی‌اسرائيل را از مصر بيرون آوردم تا به امروز خانهٔ من يک خيمه بوده است و از جايی به جای ديگر در حركت بوده‌ام. 6در طول اين مدت هرگز به هيچكدام از رهبران اسرائيل كه آنها را برای شبانی قوم خود تعيين نموده بودم، نگفتم كه چرا برايم خانه‌ای از چوب سرو نساخته‌ايد؟
7«و حال خداوند قادر متعال می‌فرمايد كه وقتی چوپان ساده‌ای بيش نبودی و در چراگاهها از گوسفندان نگهداری می‌كردی، تو را به رهبری قوم اسرائيل برگزيدم. 8هر جايی كه رفته‌ای با تو بوده‌ام و دشمنانت را نابود كرده‌ام. تو را از اين هم بزرگتر می‌كنم تا يكی از معروفترين مردان دنيا شوی! 9-10برای قوم خود سرزمينی انتخاب كردم تا در آن سروسامان بگيرند. اين وطن آنها خواهد بود و قومهای بت‌پرست ديگر مثل سابق كه قوم من تازه وارد اين سرزمين شده بود، بر آنها ظلم نخواهند كرد. تو را از شر تمام دشمنانت حفظ خواهم كرد. اين منم كه خانهٔ تو را می‌سازم. 11وقتی تو بميری و به اجدادت ملحق شوی، من يكی از پسرانت را وارث تاج و تخت تو می‌سازم و حكومت او را تثبيت می‌كنم. 12او همان كسی است كه خانه‌ای برای من می‌سازد. من سلطنت او را تا به ابد پايدار می‌كنم. 13من پدر او و او پسر من خواهد بود و محبت من از او دور نخواهد شد، آن طور كه از شائول دور شد. 14تا به ابد او را بر قوم خود و سرزمين اسرائيل خواهم گماشت و فرزندانش هميشه پادشاه خواهند بود.»
15پس ناتان نزد داوود بازگشت و آنچه را كه خداوند فرموده بود به او بازگفت.
دعای داوود
(دوم سموئيل 7:18-29)
16آنگاه داوود به خيمهٔ عبادت رفت و در آنجا نشسته، در حضور خداوند چنين دعا كرد: «ای خداوند، من كيستم و خاندان من چيست كه مرا به اين مقام رسانده‌ای؟ 17به اين هم اكتفا نكردی بلكه به نسل آيندهٔ من نيز وعده‌ها دادی. ای خداوند، تو مرا از همهٔ مردم سرافرازتر كرده‌ای. 18ديگر چه بگويم كه تو می‌دانی من نالايق هستم ولی با وجود اين سرافرازم كرده‌ای. 19اين خواست تو بود كه به خاطر خدمتگزارت داوود اين كارهای بزرگ را انجام دهی و وعده‌های عظيم را نصيب خدمتگزارت گردانی. 20هرگز نشنيده‌ايم كه خدايی مثل تو وجود داشته باشد! تو خدای بی‌نظيری هستی! 21در سراسر دنيا، كدام قوم است كه مثل قوم تو، بنی‌اسرائيل، چنين بركاتی يافته باشد؟ تو بنی‌اسرائيل را رهانيدی تا از آنها برای خود قومی بسازی و نامت را جلال دهی. با معجزات عظيم، مصر را نابود كردی. 22بنی‌اسرائيل را تا به ابد قوم خود ساختی و تو ای خداوند، خدای ايشان شدی.
23«ای خداوند باشد آنچه كه دربارهٔ من و خاندانم وعده فرموده‌ای، به انجام رسد. 24اسم تو تا به ابد ستوده شود و پايدار بماند و مردم بگويند: خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل است. تو خاندان مرا تا به ابد حفظ خواهی كرد. 25ای خداوند من، تو به من وعده دادی كه خاندانم تا به ابد بر قوم تو سلطنت كند. به همين سبب است كه جرأت كرده‌ام چنين دعايی در حضورت بنمايم. 26ای خداوند تو واقعاً خدا هستی و تو اين چيزهای خوب را به من وعده فرموده‌ای. 27ای خداوند، بگذار اين بركت هميشه از آن فرزندان من باشد زيرا وقتی تو بركت می‌دهی، بركت تو ابدی است.»
