1 Cronica 17 – APSD-CEB & CARST

Ang Pulong Sa Dios

1 Cronica 17:1-27

Ang Saad sa Dios kang David

(2 Sam. 7:1-17)

1Sa dihang nagpuyo na si David sa iyang palasyo, miingon siya kang Propeta Natan, “Ania ako nagpuyo sa matahom nga palasyo nga hinimo sa kahoyng sedro, apan ang sudlanan sa Kasabotan sa Ginoo anaa lang sa usa ka tolda.” 2Mitubag si Natan kang David, “Himoa ang gusto mong himuon kay ang Dios nagauban kanimo.”

3Apan niadto mismong gabhiona miingon ang Dios kang Natan, 4“Lakaw, ug ingna ang akong alagad nga si David nga mao kini ang akong gisulti: ‘Dili ikaw ang motukod sa templo nga akong puy-an. 5Wala pa ako makapuyo ug templo sukad sa panahon nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto hangtod karon. Nagbalhin-balhin ako ug dapit nga tolda lay akong gipuy-an. 6Sa akong pagbalhin-balhin uban sa akong katawhan nga mga Israelinhon, wala ako moreklamo sa mga pangulo nga akong gisugo sa pag-atiman kanila, kon ngano nga wala nila ako patukori ug matahom nga templo nga hinimo sa kahoyng sedro.’ ”

7“Sultihi usab si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon, ‘Magbalantay ka kaniadto sa mga karnero, apan gipili ko ikaw nga magdumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 8Giubanan ko ikaw bisan asa ka moadto, ug gipildi ko ang tanan mong mga kaaway. Karon, himuon ko ikaw nga bantogan sama sa bantogan nga mga tawo sa kalibotan. 9Gihatagan ko na ug permanenteng dapit ang akong katawhan nga mga Israelinhon, aron may kaugalingon na silang puloy-anan ug wala nay mosamok pa kanila. Dili na sila daog-daogon sa daotang mga tawo sama niadtong 10panahon nga nagbutang ako ug mga pangulo sa akong katawhan nga mga Israelinhon. Pildihon ko usab ang tanan mong kaaway. Ako, ang Ginoo, nagaingon kanimo nga magahari kanunay ang usa sa imong mga kaliwat. 11Kon mamatay ka na ug ilubong uban sa imong mga katigulangan, ipuli ko kanimo ang usa sa imong mga anak, ug lig-onon ko ang iyang gingharian. 12Siya ang magpatukod ug templo alang kanako, ug sigurohon ko nga ang iyang mga kaliwat mao ang magahari hangtod sa kahangtoran. 13Mahisama ako sa usa ka amahan ngadto kaniya, ug mahisama siya sa usa ka anak nganhi kanako. Magpabilin ang akong gugma kaniya, dili sama sa akong gihimo kang Saul nga imong gipulihan ingon nga hari. 14Padumalahon ko siya sa akong katawhan ug gingharian, ug ang iyang mga kaliwat magahari hangtod sa kahangtoran.’ ”

15Gisugilon ni Natan kang David ang tanang gipadayag sa Dios kaniya.

Ang Pag-ampo ni David

(2 Sam. 7:18-29)

16Unya misulod si Haring David sa Tolda diin nahimutang ang sudlanan sa Kasabotan. Milingkod siya diha sa presensya sa Ginoo ug nagaampo, “Ginoong Dios, si kinsa ba gayod ako ug ang akong pamilya nga gipanalanginan mo man ako ug sama niini? 17Ug daw wala ka pa makontento, O Dios, may gisaad ka pa gayod bahin sa kaugmaon sa akong pamilya. Giisip mo ako nga daw usa ka dungganon kaayo nga tawo. O Ginoong Dios, 18unsa pa may akong ikasulti sa pagpasidungog mo kanako? Nasayod ka kon kinsa ako nga imong alagad. 19O Ginoo, tungod ug alang kanako nga imong alagad ug sumala sa imong kabubut-on, gihimo mo ug gipadayag kining dagkong mga butang. 20Wala gayoy sama kanimo, Ginoo, ug wala nay lain pang Dios gawas kanimo, sumala sa among nasayran. 21Ug walay katawhan nga sama sa imong katawhan nga mga Israelinhon. Mao lang kini ang nasod dinhi sa kalibotan nga imong giluwas gikan sa pagkaulipon aron mahimong imong katawhan. Nahimo kang bantogan sa imong pagpagawas kanila gikan sa Ehipto, ug sa imong paghimog katingalahang mga butang sa dihang giabog mo ang mga nasod aron makapuyo didto ang imong katawhan. 22Gihimo mo ang mga Israelinhon nga imong katawhan sa walay kataposan, ug ikaw, Ginoo, nahimong ilang Dios.

23-24“Ug karon, Ginoo, tumana ang imong gisaad kanako nga imong alagad ug sa akong pamilya, aron ang imong ngalan mapasidunggan sa walay kataposan. Unya moingon ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom mao ang Dios sa Israel.’ Ug ang akong pamilya magapabilin sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. 25Nakabaton ako ug kaisog sa pag-ampo niini kanimo nga akong Dios, tungod kay gipadayag mo man kanako nga imong alagad nga sa kanunay may kaliwat ako nga magahari.

26“O Ginoo, tinuod ikaw nga Dios. Gisaad mo kining maayo nga mga butang kanako nga imong alagad. 27Ug karon nalipay ka sa pagpanalangin sa akong pamilya aron magpabilin kini diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. Kay kon ikaw ang magpanalangin Ginoo, hangtod kini sa kahangtoran.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

1 Летопись 17:1-27

Обещание Всевышнего Довуду

(2 Цар. 7:1-17)

1После того как Довуд поселился в своём дворце, он сказал пророку Нафану:

– Смотри, я живу во дворце из кедра, а сундук соглашения с Вечным стоит в шатре.

2Нафан ответил Довуду:

– Иди и делай то, что у тебя на сердце, потому что Всевышний с тобой.

3В ту ночь к Нафану было слово Всевышнего:

4– Пойди и скажи Моему рабу Довуду: Так говорит Вечный: «Не ты построишь Мне дом для обитания. 5Я не жил в доме с того дня, как вывел Исроил из Египта, и до сегодняшнего дня, но обитал в шатре и переходил с места на место. 6Где бы Я ни ходил со всеми исроильтянами, разве Я когда-либо говорил кому-нибудь из их судей17:6 В период после завоевания Ханона и до восшествия на престол царей Всевышний ставил вождей, называемых судьями, которые защищали и управляли исроильским народом. Об этом можно прочитать в книге Судей., которым Я повелел пасти Мой народ: „Почему вы не построили Мне дом из кедра?“»

7Итак, скажи Моему рабу Довуду: Так говорит Вечный, Повелитель Сил: «Я взял тебя, когда ты смотрел и ухаживал на пастбище за овцами, чтобы ты стал правителем Моего народа Исроила. 8Я был с тобой, куда бы ты ни ходил, и сокрушил перед тобой всех твоих врагов. Я сделаю твоё имя великим, подобным именам великих людей земли. 9Я устрою место для Своего народа Исроила и укореню его, чтобы у него был свой дом и чтобы никто его больше не тревожил. Нечестивые люди не будут больше притеснять его, как прежде, 10с того времени, как Я поставил судей над Своим народом Исроилом. Я смирю всех твоих врагов.

Я объявляю тебе, что Сам устрою твой дом. 11Когда твои дни завершатся, и ты отойдёшь к своим предкам, Я возведу на престол твоего потомка, одного из твоих сыновей, и упрочу его царство. 12Он построит Мне дом, а Я упрочу его престол навеки. 13Я буду назван его Отцом, а он Мне сыном наречётся. Я не отниму от него Своей любви, как отнял её от твоего предшественника. 14Я поставлю его над Своим домом и Своим царством навечно, и его престол будет установлен навеки»17:13-14 Эти слова также являются пророчеством об Исо Масехе (см. Лк. 1:32; Рим. 1:3-4; Евр. 1:5)..

15Нафан передал Довуду все слова этого откровения.

Молитва Довуда

(2 Цар. 7:18-29)

16Тогда царь Довуд вошёл, сел перед Вечным и сказал:

– Кто я, о Вечный Бог, и что такое моя семья, что Ты так возвеличил меня? 17И словно этого не было достаточно в Твоих глазах, Всевышний, Ты ещё рассказал о будущем дома Твоего раба. Ты открыл мне то, что человек желает знать, о Вечный Бог. 18Что ещё может сказать Тебе Довуд за прославление Твоего раба? Ведь Ты знаешь Своего раба, 19о Вечный! Ради Своего раба и по Своей воле Ты совершил это великое дело и дал все эти великие обещания.

20Нет подобного Тебе, Вечный, и нет Бога, кроме Тебя, как слышали мы своими ушами. 21И кто подобен Исроилу, единственному народу на земле, который Всевышний выкупил Себе, чтобы сделать Своим народом? Чтобы все узнали имя Твоё, Ты совершил великие и ужасные дела, выкупив Свой народ из Египта и изгнав перед ним другие народы. 22Ты сделал Исроил Своим собственным народом навеки, и Ты, о Вечный, стал его Богом.

23И теперь, Вечный, пусть обещание, которое Ты дал о Своём рабе и его доме, утвердится навеки, и сделай, как Ты обещал. 24Пусть пребудет и возвеличится Твоё имя вовеки, чтобы люди говорили: «Вечный, Повелитель Сил, Бог Исроила, есть Бог над Исроилом!» И дом Твоего раба Довуда утвердится перед Тобой.

25Так как Ты, мой Бог, открыл Своему рабу, что устроишь его дом, то раб Твой нашёл в себе смелость молиться перед Тобой. 26Вечный, Ты – Бог! Ты обещал Своему рабу это благо. 27Пусть же станет Тебе угодно благословлять дом Твоего раба, чтобы он был перед Тобой вечно. Ведь Ты, Вечный, благословил его, и он будет благословен навеки!