1 Corinto 14 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

1 Corinto 14:1-40

Ang Pagsulti sa Pinulongan nga Wala Matun-i

1Busa paningkamoti gayod ninyo nga maghigugma, apan paninguhaa usab ninyo nga mahatagan kamo ug mga hiyas nga gikan sa Espiritu Santo, labi na gayod ang pagsugilon sa mensahe sa Dios. 2Ang tawo nga nagasulti sa pinulongan nga wala niya matun-i wala nagasulti ngadto sa mga tawo kondili ngadto sa Dios, tungod kay ang mga tawo dili makasabot kaniya. Ang Espiritu Santo mao ang nagapasulti kaniya, ug ginasulti niya ang mga butang nga wala masayri sa uban. 3Apan ang nagasugilon sa pulong sa Dios nagasulti sa mga tawo aron sa pagtabang, pagdasig, ug paglipay kanila. 4Ang tawo nga nagasulti sa pinulongan nga wala niya matun-i nagpalig-on sa iyang kaugalingon, apan ang nagasugilon sa pulong sa Dios nagpalig-on sa mga tumutuo. 5Gusto ko unta nga kamong tanan makasulti sa pinulongan nga wala ninyo matun-i, apan mas maayo gayod kon makasugilon kamo sa pulong sa Dios. Tungod kay ang tawo nga nagasugilon sa pulong sa Dios mas mahinungdanon pa kaysa tawo nga nagasulti sa pinulongan nga wala niya matun-i, gawas lang kon mapasabot usab niya ang kahulogan sa iyang gipanulti aron mapalig-on ang mga tumutuo. 6Unsa kaha ang inyong makuha, mga igsoon ko, kon moanha ako diha kaninyo ug mosulti sa pinulongan nga dili ninyo masabtan? Siyempre wala gayod! Kinahanglan may mensahe ako kaninyo nga gikan sa Dios, o may itambag ako nga kamatuoran, o may ibalita ako nga pulong sa Dios, o may itudlo ako.

7Bisan ang mga instrumento nga walay kinabuhi sama sa plawta o gitara, kon ang pagpatingog sa mga nota dili klaro, unsaon pagkahibalo sa naminaw kon unsa ang kanta nga gitukar? 8Ug bisan ang pagpatingog sa trumpeta ngadto sa mga sundalo, kon dili maklaro ang tingog walay mangandam alang sa gira. 9Mao usab kini kaninyo, unsaon pagkasabot sa naminaw kanimo kon magsulti ka sa pinulongan nga dili masabtan? Sama lang nga nagasulti ka sa hangin. 10Daghan ang mga pinulongan dinhi sa kalibotan ug ang matag usa adunay kahulogan. 11Apan kon dili ko masabtan ang gipanulti sa usa ka tawo ug dili usab ako niya masabtan, wala kamiy makuha sa usag usa. 12Busa, tungod kay naninguha kamo nga makadawat sa mga hiyas nga gikan sa Espiritu Santo, paningkamoti ninyo nga madawat ang mga hiyas nga makapalig-on sa mga tumutuo.

13Busa ang tawo nga nagasulti sa pinulongan nga wala niya matun-i kinahanglan mag-ampo nga hatagan usab siya ug hiyas nga makapasabot kon unsa ang kahulogan sa iyang gipanulti. 14Kay kon mag-ampo ako sa pinulongan nga wala ko matun-i, bisan tinuod ug nagaampo ang akong espiritu, ang akong hunahuna dili makasabot niini. 15Busa unsa ang angay kong buhaton? Mag-ampo ug mag-awit ako sa akong espiritu bisan dili ko kini masabtan, apan mag-ampo ug mag-awit usab ako nga masabtan sa akong hunahuna. 16Kon magpasalamat ka sa Dios sa imong espiritu lang, ug dili kini masabtan, unsaon pag-ingon sa uban “Amen” kon wala man gani sila makasabot kon unsa ang imong gipanulti? 17Bisan maayo ang imong pagpasalamat sa Dios, apan kon ang uban dili makasabot, dili ka makatabang kanila.

18Nagapasalamat ako sa Dios nga makasulti ako sa mga pinulongan nga wala matun-i labaw kay kaninyo. 19Apan sa mga panagtigom sa mga tumutuo mas maayo pa nga magsulti ako ug lima lang ka pulong nga masabtan aron matudloan ko sila, kaysa magsulti ako sa linibo ka mga pulong sa pinulongan nga dili masabtan.

20Mga igsoon, kon mahitungod niining mga butanga, dili ko gusto nga sama kamo sa bata kon maghunahuna. Pagpakasama kamo kainosente sa bata kon daotan maoy hisgotan. Apan kon sa paggamit sa inyong panghunahuna, pagpakahingkod kamo. 21Nahisulat sa Kasugoan nga ang Ginoo nagaingon:

“Mosulti ako niining mga tawhana pinaagi sa nagkalain-lain nga mga pinulongan ug pinaagi sa mga taga-laing dapit,

apan dili gayod sila maminaw kanako.”14:21 Tan-awa usab ang Isa. 28:11-12.

22Busa ang pagsulti sa pinulongan nga wala matun-i dili timailhan alang sa mga tumutuo kondili alang sa mga dili tumutuo. Apan ang pagsugilon sa pulong sa Dios timailhan alang sa mga tumutuo, ug dili alang sa mga dili tumutuo.

23Busa kon magtigom kamong mga tumutuo ug tanan kamo magsulti sa mga pinulongan nga wala ninyo matun-i, ug adunay mga nanambong nga dili tumutuo nga wala masayod kon unsay inyong gipangbuhat, dili kaha sila makaingon nga nangabuang kamo? 24Apan kon tanan kamo magsugilon sa pulong sa Dios ug adunay motambong nga dili tumutuo nga wala masayod kon unsa ang inyong gipangbuhat, moila siya sa iyang kaugalingon nga usa ka makasasala ug masayod siya sa tinuod niya nga kahimtang. 25Madayag ang mga sekreto nga iyang gihunahuna. Unya moluhod siya nga maghinulsol ug mosimba sa Dios. Ug moingon siya nga tinuod gayod nga ang Dios anaa kaninyo.

Ang Bahin sa Pagsimba

26Busa, mga igsoon, mao kini ang angay ninyong buhaton kon magtigom kamo: ang uban mag-awit, ang uban magtudlo, ang uban magsugilon sa mensahe sa Dios, ang uban magsultig pinulongan nga wala niya matun-i, ug ang uban magpasabot sa kahulogan niini. Buhata ninyo kining tanan alang sa pagpalig-on sa mga tumutuo. 27Kon adunay mosultig pinulongan nga wala niya matun-i, kinahanglan duha o tulo lang ang mosulti, apan dili magdungan, ug kinahanglan adunay magpasabot kon unsa ang kahulogan sa ilang gipanulti. 28Apan kon wala gayoy makapasabot, kinahanglan maghilom sila ug magsulti na lang sa ilang kaugalingon ug sa Dios. 29Kon aduna kaninyoy may hiyas sa pagsugilon sa pulong sa Dios, tugoti ninyo nga mosulti ang duha o tulo. Ug ang uban maminaw ug magtimbang-timbang kon husto ba o dili ang ilang gipanulti. 30Kon diha sa mga naminaw adunay gihatagan sa Dios ug mensahe, kinahanglan mohilom ang nagasulti aron makasulti usab siya. 31Sa ingon niini nga pamaagi, tanan kamong tigsugilon sa pulong sa Dios makapuli-puli ug sulti, aron ang tanan makakat-on ug madasig. 32Ang tigsugilon sa pulong sa Dios makapugong sa iyang kaugalingon. 33Kay ang Dios wala nagahatag ug kasamok kondili kalinaw.

Kon mahitungod sa mga babaye, sunda ninyo ang mga tumutuo sa tanang lugar; 34nga kon magtigom kamo, ang mga babaye kinahanglan maghilom tungod kay wala sila tugoti sa pagsulti. Kinahanglan magpasakop sila sa mga lalaki sumala sa gi-ingon sa Kasugoan. 35Kon ang babaye adunay pangutana, didto na siya sa ilang balay mangutana sa iyang bana, tungod kay makauulaw nga ang babaye magsulti diha sa panagtigom sa mga tumutuo.

36Unsa, naghuna-huna ba kamo nga ang Maayong Balita naggikan kaninyo? O kamo lang ang nakadawat niini? 37Kon aduna kaninyoy naghuna-huna nga siya tigsugilon sa pulong sa Dios o gitultolan siya sa Espiritu Santo, kinahanglan ilhon niya nga ang akong mga gisulat kaninyo sugo gayod sa Ginoo. 38Ug kon adunay dili motagad niining akong gisulti, ayaw usab siya tagda.

39Busa mga igsoon ko kang Cristo, paninguhaa gayod ninyo nga makasugilon sa pulong sa Dios, ug ayaw ninyo pugngi ang pagsulti sa mga pinulongan nga wala matun-i. 40Apan buhata ninyo ang tanan sa husto ug maayo nga pamaagi.

Hoffnung für Alle

1. Korinther 14:1-40

Gottes Geist schafft Klarheit

1Die Liebe soll also euer höchstes Ziel sein. Strebt aber auch nach den Gaben, die der Geist Gottes gibt; vor allem danach, in Gottes Auftrag prophetisch zu reden. 2Wenn nämlich jemand in unbekannten Sprachen redet, dann spricht er nicht zu Menschen, denn niemand versteht ihn. Er spricht zu Gott, und was er durch Gottes Geist redet, bleibt ein Geheimnis. 3Wer aber eine prophetische Botschaft von Gott empfängt, kann sie an andere Menschen weitergeben. Er hilft ihnen, er tröstet und ermutigt sie. 4Wer in unbekannten Sprachen redet, stärkt seinen persönlichen Glauben. Wer aber in Gottes Auftrag prophetisch spricht, stärkt die ganze Gemeinde. 5Ich will schon, dass ihr alle in unbekannten Sprachen redet. Aber noch besser wäre, ihr könntet alle in Gottes Auftrag prophetisch sprechen. Das ist wichtiger, als in unbekannten Sprachen zu reden, es sei denn, das Gesprochene wird übersetzt, damit die ganze Gemeinde einen Gewinn davon hat.

6Stellt euch doch einmal vor, liebe Brüder und Schwestern, ich komme zu euch und rede in einer Sprache, die niemand kennt. Davon hättet ihr gar nichts. Nützen würde euch mein Besuch nur dann, wenn ich euch klar sage, was Gott mir offenbart hat. Nur wenn ich verständliche Worte gebrauche, um euch seinen Willen zu erklären, in Gottes Auftrag prophetisch zu reden oder euch zu unterweisen, hättet ihr einen Gewinn davon. 7Es ist genauso wie bei Musikinstrumenten. Bei einer Flöte etwa oder einer Harfe muss man unterschiedliche Töne hören können, sonst erkennt keiner die Melodie. 8Wenn der Trompeter nicht ein klares Signal gibt, wird sich kein Soldat zum Kampf bereitmachen.

9Genauso ist es beim Reden in unbekannten Sprachen. Wenn ihr unverständlich redet, wird euch niemand verstehen. Ihr redet nur in den Wind. 10Es gibt auf der Welt so viele Sprachen, und alle haben ihren Sinn. 11Wenn ich aber die Sprache eines anderen Menschen nicht kenne, können wir uns nicht verständigen. 12So ist es auch mit euch: Wenn ihr euch schon so eifrig um die Gaben bemüht, die der Heilige Geist schenkt, dann setzt auch alles daran, dass die ganze Gemeinde etwas davon hat.

13Wer also in einer unbekannten Sprache redet, der soll den Herrn darum bitten, dass er sie auch übersetzen kann. 14Denn wenn ich in solchen Sprachen aus meinem Innersten heraus zu Gott bete, verstehe ich nicht, was ich rede.

15Wie verhalte ich mich nun richtig? Ich will beten, was Gottes Geist mir eingibt;14,15 Oder: Ich will so beten, dass nur mein Geist zu Gott spricht. aber ich will beim Beten auch meinen Verstand gebrauchen. Ich will Loblieder singen, die Gottes Geist mir schenkt;14,15 Oder: Ich will Lieder singen, bei denen nur mein Geist Gott lobt. aber ebenso will ich beim Singen meinen Verstand einsetzen. 16Wenn du Gott nur in unbekannten Sprachen anbetest, die sein Geist dir eingibt, wie soll jemand, der diese Sprache nicht versteht, dein Gebet mit einem »Amen« bekräftigen? Er weiß doch gar nicht, was du gesagt hast! 17Da kann dein Gebet noch so gut und schön sein, der andere wird dadurch in seinem Glauben nicht gestärkt.

18Ich bin Gott dankbar, dass ich mehr als ihr alle in unbekannten Sprachen rede! 19In der Gemeinde aber will ich lieber fünf verständliche Worte reden, damit ich die Zuhörer unterweisen kann, als zehntausend Worte in einer Sprache, die keiner versteht.

20Liebe Brüder und Schwestern, seid, was eure Vernunft betrifft, doch nicht wie kleine Kinder, die nicht verstehen, was man ihnen erklärt! Im Bösen, darin sollt ihr unerfahren sein wie Kinder; in eurem Denken aber sollt ihr reife, erwachsene Menschen sein. 21In der Heiligen Schrift heißt es: »Ich will zu diesem Volk in fremden, unbekannten Sprachen reden. Aber auch dann wollen sie nicht auf mich hören, spricht der Herr.«14,21 Jesaja 28,11‒12 22Das Reden in unbekannten Sprachen ist also ein Zeichen Gottes, allerdings nicht für die Gläubigen; es ist vielmehr ein Zeichen des Gerichts für die Ungläubigen. Beim prophetischen Reden in Gottes Auftrag dagegen ist es umgekehrt: Es gilt nicht den Ungläubigen, sondern den Gläubigen. Daran wird deutlich, dass Gott in seiner Gemeinde gegenwärtig ist.

23Stellt euch vor, die Gemeinde versammelt sich, und jeder redet in einer anderen unbekannten Sprache. Nun kommt jemand dazu, der das nicht kennt, oder einer, der noch kein Christ ist. Wird er nicht sagen: »Ihr seid alle verrückt«? 24Wenn ihr dagegen alle in verständlichen Worten prophetisch redet und ein Ungläubiger oder Fremder kommt dazu, wird ihn dann nicht alles, was ihr sagt, von seiner Schuld überzeugen und in seinem Gewissen treffen? 25Was er bis dahin sich selbst nie eingestanden hat, wird ihm jetzt plötzlich klar. Er wird sich niederwerfen, Gott anbeten und bekennen: »Gott ist wirklich mitten unter euch!«

Regeln für den Gottesdienst

26Was bedeutet das nun für euch, liebe Brüder und Schwestern? Wenn ihr zusammenkommt, hat jeder etwas beizutragen: Einige singen ein Loblied, andere unterweisen die Gemeinde im Glauben. Einige geben weiter, was Gott ihnen offenbart hat, andere reden in unbekannten Sprachen, und wieder andere übersetzen das Gesprochene für alle. Wichtig ist, dass alles die Gemeinde aufbaut.

27Während eines Gottesdienstes sollen höchstens zwei oder drei in unbekannten Sprachen reden, und zwar einer nach dem anderen. Was sie gesagt haben, soll gleich für alle übersetzt werden. 28Wenn dafür niemand da ist, sollen die Betreffenden schweigen. Sie können ja für sich allein beten; Gott wird sie hören.

29Auch von den Propheten, die Gottes Botschaften empfangen, sollen zwei oder drei sprechen; die anderen sollen das Gesagte beurteilen. 30Der Prophet, der eine Botschaft von Gott bekommen hat, soll seine Rede beenden, wenn Gott einem der Anwesenden eine neue Botschaft eingibt. 31Ihr könnt doch alle der Reihe nach in Gottes Auftrag reden, damit alle lernen und alle ermutigt werden. 32Wer eine Botschaft von Gott bekommt, verliert dabei ja nicht die Kontrolle über sich. 33Denn Gott will keine Unordnung, er will Frieden.

Wie in allen Gemeinden 34sollen sich auch bei euch die Frauen in den Gottesdiensten still verhalten14,34 Wörtlich: schweigen. – Allerdings handelt es sich hier wohl nicht um ein absolutes Redeverbot, weil Paulus an anderen Stellen ganz selbstverständlich davon ausgeht, dass sich Frauen an den Gottesdiensten beteiligen. Vgl. Kapitel 11,5. und dort nicht das Wort führen. Stattdessen sollen sie sich unterordnen, wie es schon das Gesetz vorschreibt. 35Wenn sie etwas wissen wollen, können sie zu Hause ihren Mann fragen. Denn es gehört sich nicht, dass Frauen in der Gemeinde das Wort führen.

36Ihr seid anderer Meinung? Bildet ihr euch etwa ein, Gottes Botschaft sei von euch in die Welt ausgegangen? Oder glaubt ihr, die Einzigen zu sein, die sie gehört haben? 37Wenn einer meint, Gott rede durch ihn oder er sei in besonderer Weise von Gottes Geist begabt, dann muss er auch erkennen, dass alles, was ich hier anordne, dem Willen des Herrn entspricht. 38Wer das aber nicht anerkennt, den erkennt auch Gott nicht an.

39Also, meine Brüder und Schwestern, strebt nach der Gabe, in Gottes Auftrag prophetisch zu sprechen, und hindert keinen, in unbekannten Sprachen zu reden. 40Aber sorgt dafür, dass alles einwandfrei und geordnet vor sich geht.