Ang Gugma
1Bisan makasulti ako sa nagkalain-laing mga pinulongan sa mga tawo ug sa mga anghel, apan kon wala akoy gugma sa akong isigka-tawo, sama lang ako sa agong nga saba o piyangpiyang nga nagtagingting. 2Ug bisan makasugilon ako sa pulong sa Dios ug makasabot sa tanang tinagong mga kamatuoran ug sa tanang kahibalo, ug bisan mapabalhin ko ang bukid tungod sa akong dakong pagtuo, kon wala akoy gugma wala gayod akoy kapuslanan. 3Bisan iapod-apod ko pa sa mga kabos ang tanan kong mga kabtangan, ug bisan ihalad ko ang akong lawas aron sunogon,13:3 lawas aron sunogon: Sa uban nga Griego nga teksto, lawas aron makapasigarbo. kon wala akoy gugma, wala gihapon akoy kapuslanan.
4Ang tawo nga nagahigugma, mapailubon, maayo sa iyang isigka-tawo, dili masinahon, dili hambogiro o garboso, 5dili bastos, dili hakog, dili ulitan, dili madinumtanon, 6dili malipay sa daotan kondili sa matarong, 7sa kanunay mainantuson, sa kanunay may pagsalig ug paglaom, ug sa kanunay molahutay.
8May kataposan ang mga pagsugilon sa pulong sa Dios, ug ang mga pagsulti sa mga pinulongan nga wala matun-i, ug ang kahibalo, apan ang gugma wala gayoy kataposan. 9Kay ang mga butang nga atong nasayran ug ang atong pagpasabot sa pulong sa Dios dili pa gayod kompleto. 10Apan kon moabot na ang adlaw nga mahingpit na ang tanan mawala na ang pagkadili-hingpit.13:10 mawala na ang pagkadili-hingpit: Siguro ang buot ipasabot, ang mga hiyas nga karon kinahanglanon sa iglesia mawala kon atua na kitang tanan sa langit.
11Sa bata pa ako, ang akong pagsulti, ang akong pagsabot, ug ang akong hunahuna binata. Apan sa dihang may buot na ako, gibiyaan ko ang binata nga paggawi. 12Karon mora kitag nagtan-aw sa salamin nga hanap; apan moabot ang adlaw nga maklaro gayod ang tanan. Karon tipik lamang ang atong nasayran; apan moabot ang adlaw nga masayran nato ang tanan, sama sa pagkasayod sa Dios kanato.
13Tulo ka butang ang magpadayon ug kining tulo mao ang pagsalig, paglaom, ug ang gugma. Apan ang gugma mao gayod ang labing mahinungdanon.
1Ainda que eu fale as línguas dos homens e dos anjos, se não tiver amor, serei como o sino que ressoa ou como o prato que retine. 2Ainda que eu tenha o dom de profecia, saiba todos os mistérios e todo o conhecimento e tenha uma fé capaz de mover montanhas, se não tiver amor, nada serei. 3Ainda que eu dê aos pobres tudo o que possuo e entregue o meu corpo para ser queimado13.3 Alguns manuscritos dizem corpo para que eu tenha de que me gloriar., se não tiver amor, nada disso me valerá.
4O amor é paciente, o amor é bondoso. Não inveja, não se vangloria, não se orgulha. 5Não maltrata, não procura seus interesses, não se ira facilmente, não guarda rancor. 6O amor não se alegra com a injustiça, mas se alegra com a verdade. 7Tudo sofre, tudo crê, tudo espera, tudo suporta.
8O amor nunca perece; mas as profecias desaparecerão, as línguas cessarão, o conhecimento passará. 9Pois em parte conhecemos e em parte profetizamos; 10quando, porém, vier o que é perfeito, o que é imperfeito desaparecerá. 11Quando eu era menino, falava como menino, pensava como menino e raciocinava como menino. Quando me tornei homem, deixei para trás as coisas de menino. 12Agora, pois, vemos apenas um reflexo obscuro, como em espelho; mas, então, veremos face a face. Agora conheço em parte; então, conhecerei plenamente, da mesma forma com que sou plenamente conhecido.
13Assim, permanecem agora estes três: a fé, a esperança e o amor. O maior deles, porém, é o amor.
