Segundo discurso de Job
1A esto Job respondió:
2«¡Cómo quisiera que mi angustia se pesara
y se pusiera en la balanza, junto con mi desgracia!
3¡De seguro pesarían más que la arena de los mares!
¡Por algo mis palabras son tan impetuosas!
4Las saetas del Todopoderoso me han herido,
y mi espíritu absorbe su veneno.
¡Dios ha enviado sus terrores contra mí!
5¿Rebuzna el asno salvaje si tiene hierba?
¿Muge el buey si tiene forraje?
6¿Puede comerse sin sal la comida desabrida?
¿Tiene algún sabor la clara de huevo?6:6 la clara de huevo. Alt. el suero del queso, o el jugo de malva.
7Mi paladar se niega a probarla;
¡esa comida me enferma!
8»¡Ah, si Dios me concediera lo que pido!
¡Si Dios me otorgara lo que anhelo!
9¡Ah, si Dios se decidiera a destrozarme por completo,
a descargar su mano sobre mí y aniquilarme!
10Aun así me quedaría este consuelo,
esta alegría en medio de mi implacable dolor:
¡el no haber negado las palabras del Dios Santo!
11»¿Qué fuerzas me quedan para seguir esperando?
¿Qué fin me espera para querer vivir?
12¿Tengo acaso la fuerza de la roca?
¿Acaso tengo piel de bronce?
13¿Cómo puedo valerme por mí mismo,
si me han quitado todos mis recursos?
14»Al amigo que sufre no se le niega la lealtad,6:14 Al amigo … lealtad (lectura probable); para el desahuciado hay lealtad de su amigo (TM).
aunque se haya apartado del temor al Todopoderoso.
15Pero mis hermanos me traicionan como un torrente;
como corrientes de arroyos que desaparecen:
16se enturbian cuando el hielo se derrite;
se ensanchan al derretirse la nieve,
17pero dejan de fluir durante las sequías;
en pleno calor desaparecen de sus lechos.
18Las caravanas se apartan de sus rutas;
se encaminan al desierto y allí mueren.
19Las caravanas de Temá van en busca de agua,
los mercaderes de Sabá abrigan esperanzas.
20Se desaniman, a pesar de su confianza;
llegan allí y se quedan frustrados.
21Lo mismo pasa con ustedes:
¡ven algo espantoso y se asustan!
22¿Acaso les he pedido que me den algo
o que paguen con su dinero mi rescate?
23¿Acaso les he pedido que me libren de mi enemigo
o que me rescaten de las garras de los opresores?
24»Instrúyanme y me quedaré callado;
muéstrenme en qué estoy equivocado.
25¡Qué dolorosas son las palabras justas!
¡Pero los argumentos de ustedes, qué pretenden probar!
26¿Pretenden ustedes corregir lo que digo
y tratar mis palabras desesperadas como si fueran viento?
27¡Ustedes echarían suertes hasta por un huérfano
y venderían a su amigo por cualquier cosa!
28»Tengan la bondad de mirarme a los ojos.
¿Creen que les mentiría en su propia cara?
29Reflexionen, no sean injustos;
reflexionen, que en esto radica mi integridad.
30¿Acaso hay malicia en mi lengua?
¿No puede mi paladar discernir la maldad?
โยบ
1แล้วโยบตอบว่า
2“อยากให้ชั่งดูความทุกข์ร้อนของข้า
และเอาความลำเค็ญทั้งหมดของข้าขึ้นตราชู!
3แน่นอนว่ามันจะหนักยิ่งกว่าเม็ดทรายในทะเล
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ข้าได้พูดอย่างวู่วาม
4ลูกศรขององค์ทรงฤทธิ์ฝังอยู่ในข้า
ยาพิษที่อาบไว้ซึมซาบวิญญาณของข้า
ความหวาดหวั่นที่พระเจ้าส่งมาประดังเข้าใส่ข้า
5มีหรือที่ลาป่าจะร้องเมื่อมีหญ้า?
มีหรือที่วัวจะส่งเสียงเมื่อมีอาหารกิน?
6จะกินอาหารที่จืดชืดโดยไม่เหยาะเกลือได้หรือ?
ไข่ขาวดิบๆ จะมีรสชาติอะไร?6:6 ในภาษาฮีบรูวลีนี้มีความหมายไม่ชัดเจน
7ข้าไม่ยอมแตะต้องอาหารแบบนั้นหรอก
เพราะทำให้ข้าเอือม
8“โอ ขอให้ข้าได้ตามที่ทูลขอเถิด
ขอพระเจ้าโปรดประทานตามที่ข้าหวังไว้
9คือขอให้พระเจ้าทรงขยี้ข้า
ขอทรงคลายพระหัตถ์ที่กำข้าไว้ แล้วปล่อยให้ข้าถูกตัดขาดไป!
10อย่างน้อยข้าก็ยังมีข้อปลอบใจ
และยินดีขณะเจ็บปวดแสนสาหัส
ว่าข้าไม่ได้ปฏิเสธพระวจนะขององค์บริสุทธิ์
11“ข้าเอากำลังจากไหนหนอจึงยังมีความหวังอยู่?
ข้ามีความคาดหมายอะไรหนอถึงทนอยู่ได้?
12กำลังของข้าแข็งแกร่งดั่งหินผาหรือ?
เนื้อของข้าเป็นทองสัมฤทธิ์หรือ?
13ข้ายังมีกำลังจะช่วยเหลือตัวเองได้หรือ
ในเมื่อความสำเร็จมลายไปจากข้าแล้ว?
14“ถึงแม้ว่าคนสิ้นหวังจะหมดความยำเกรงองค์ทรงฤทธิ์
แต่เขายังสมควรจะได้รับความเห็นอกเห็นใจจากเพื่อนฝูง
15แต่ข้าพึ่งพวกท่านที่เป็นเสมือนพี่น้องของข้าไม่ได้เลย เหมือนสายน้ำที่ไหลๆ หยุดๆ
เหมือนลำธารที่ไหลล้น
16ซึ่งขุ่นดำและเอ่อล้น
เพราะน้ำแข็งและหิมะละลาย
17แต่ยามแห้งแล้งกลับหยุดไหล
และเมื่ออากาศร้อนระอุกลับแห้งผาก
18กองคาราวานหันออกจากเส้นทางของเขา
เข้าไปในแดนกันดารแล้วก็พินาศ
19กองคาราวานของเหล่าพ่อค้าเร่จากเทมาและเชบา
เสาะหาน้ำด้วยความหวัง
20พวกเขาทุกข์เพราะหวังไว้มาก
ครั้นมาถึงกลับต้องผิดหวัง
21ท่านก็เป็นเช่นนั้น พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ได้ช่วยเหลืออะไร
พอเห็นสิ่งที่น่าขยะแขยงท่านก็ขยาดกลัว
22ข้าเคยเอ่ยปากหรือว่า ‘ขออะไรให้ข้าบ้าง
ขอไถ่ข้าด้วยทรัพย์สินของท่าน
23หรือขอช่วยข้าจากมือของศัตรู
ขอไถ่ข้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต’?
24“สอนข้าเถิด แล้วข้าจะนิ่งสงบ
ชี้แจงมาสิว่าข้าผิดตรงไหน
25คำพูดจริงใจช่างน่าเจ็บปวดจริงนะ!
แต่คำโต้แย้งของท่านพิสูจน์อะไรได้?
26ท่านจงใจจะแก้คำพูดของข้า
และทำราวกับว่าถ้อยคำของคนสิ้นหวังเป็นเหมือนสายลมหรือ?
27พวกท่านถึงกับจับฉลากเลือกลูกกำพร้าพ่อ
และขายเพื่อน
28“แต่บัดนี้ โปรดเมตตาดูข้าเถิด
ข้าจะโกหกท่านซึ่งๆ หน้าหรือ?
29หยุดเหมาว่าข้าผิดเสียทีเถิด อย่าอยุติธรรมนักเลย
ขอให้ทบทวนดูเพราะข้าชอบธรรม
30ข้ากล่าวสิ่งชั่วร้ายอันใดหรือ?
ปากของข้าแยกแยะความชั่วไม่ได้หรือ?
