Job 5 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Job 5:1-27

1»Clama, si quieres, pero ¿habrá quien te responda?

¿A cuál de los seres angelicales5:1 seres angelicales. Lit. santos. te dirigirás?

2El resentimiento mata a los necios;

la envidia mata a los insensatos.

3Yo mismo he visto al necio echar raíces,

pero de pronto su casa fue maldecida.5:3 fue maldecida. Lit. yo maldije.

4Sus hijos distan mucho de estar a salvo;

en el tribunal son oprimidos y nadie los defiende.

5Los hambrientos se comen su cosecha,

y la recogen de entre las espinas;

los sedientos se beben sus riquezas.

6Y aunque las penas no brotan del suelo,

ni los sufrimientos provienen de la tierra,

7con todo, el hombre nace para sufrir,

tan cierto como que las chispas vuelan.

8»Si se tratara de mí, yo apelaría a Dios;

ante él expondría mi caso.

9Él realiza maravillas insondables,

portentos que no pueden contarse.

10Él derrama lluvia sobre la tierra

y envía agua sobre los campos.

11Él enaltece a los humildes

y da seguridad a los enlutados.

12Él deshace las maquinaciones de los astutos,

para que no prospere la obra de sus manos.

13Él atrapa a los sabios en su propia astucia,

y desbarata los planes de los malvados.

14De día estos se topan con las tinieblas;

a plena luz andan a tientas, como si fuera de noche.

15Pero a los menesterosos los salva

de la opresión de los poderosos

y de su lengua viperina.

16Así es como los pobres recobran la esperanza

y a la injusticia se le tapa la boca.

17»¡Cuán dichoso es el hombre a quien Dios corrige!

No menosprecies la disciplina del Todopoderoso.

18Porque él hiere, pero venda la herida;

golpea, pero sana con sus manos.

19De seis aflicciones te rescatará

y la séptima no te causará ningún daño.

20Cuando haya hambre, te salvará de la muerte;

cuando haya guerra, te librará de la espada.

21Estarás a salvo del latigazo de la lengua,

y no temerás cuando venga la destrucción.

22Te burlarás de la destrucción y del hambre,

y no temerás a las bestias salvajes,

23pues harás un pacto con las piedras del campo

y las bestias salvajes estarán en paz contigo.

24Reconocerás tu casa como lugar seguro;

contarás tu ganado y ni un solo animal faltará.

25Llegarás a tener muchos hijos,

y descendientes como la hierba del campo.

26Llegarás al sepulcro anciano, pero vigoroso,

como las gavillas que se recogen a tiempo.

27»Esto lo hemos examinado y es verdad.

Así que escúchalo y compruébalo tú mismo».

Ang Pulong Sa Dios

Job 5:1-27

1Job, bisag mangayo ka pa ug tabang, walay motabang kanimo. Bisan ang mga anghel5:1 mga anghel: sa literal, mga balaan. dili motabang kanimo. 2Ang kasuko ug kasina mopatay sa tawong buang-buang ug walay kaalam. 3Sa akong naobserbahan, ang tawong buang-buang mahimong mouswag sa iyang panginabuhi, apan sa kalit lang tunglohon sa Dios ang iyang panimalay. 4Walay kapaingnan ang iyang mga anak, ug walay makatabang kanila.5:4 walay makatabang kanila: o, dili makalingkawas sa katalagman. Wala usay molaban kanila sa korte. 5Ang iyang mga abot, bisan pa ang mga bunga niadtong nanurok lang taliwala sa tunokong mga tanom, kuhaon sa mga tawong gutom. Ug ang iyang bahandi kuhaon sa mga tawong hakog. 6Ang kalisod ug kaguol wala nagatubo sa yuta. 7Ang tawo mao ang nagadala ug kalisod sa iyang kaugalingon, sama sa aligato nga molupad gayod pataas.

8“Kon ako pay anaa sa imong dapit, modangop ako sa Dios ug itugyan ko kaniya ang akong kahimtang. 9Kay nagahimo siyag katingalahang mga butang ug mga milagro nga dili matugkad ug dili maihap. 10Ginapaulanan niya ang kalibotan ug ginapatubigan ang kaumahan. 11Ginapataas niya ang nagapaubos, ug ginatabangan ang nagaantos. 12Gub-on niya ang mga plano sa mga tawong limbongan, aron dili sila magmalampuson. 13Ginabitik niya ang mga maalamon sa ilang pagkalimbongan, ug ginasumpo niya ang mga plano sa mga limbongan. 14Mangitngitan sila bisag adlawng dako, ug magpangapkap sila bisag udtong tutok. 15Ginaluwas sa Dios ang mga kabos gikan sa kamatayon ug gikan sa mga tawong gamhanan nga nangdaog-daog kanila. 16Busa may paglaom ang mga kabos, apan ang mga daotan santaon sa Dios.

17“Bulahan ang tawo nga ginatul-id sa Dios ang iyang pamatasan. Busa ayaw ikasakit ang pagdisiplina sa Makagagahom nga Dios kanimo. 18Kay ang iyang gisamdan, iya usab nga tambalan; ang iyang gisakit, iya usab nga hupayon. 19Sa kanunay luwason niya ikaw gikan sa kalamidad ug katalagman. 20Luwason niya ikaw gikan sa kamatayon sa panahon sa kagutom o sa gira. 21Panalipdan niya ikaw sa pagpangdaot kanimo sa uban, ug wala kay kahadlokan kon moabot ang katalagman. 22Kataw-an mo lang ang katalagman ug kagutom, ug dili ka mahadlok sa mabangis nga mga mananap, 23kay dili na kini manghilabot kanimo. Ug dili ka na maglisod magtanom sa imong batoon nga uma. 24Makasiguro ka nga maayo ang kahimtang sa imong panimalay, ug walay mawala sa imong kahayopan. 25Modaghan ang imong kaliwat sama kadaghan sa sagbot sa yuta. 26Taas ang imong kinabuhi, ug dili ka mamatay sa dili pa hustong panahon. 27Sumala sa among pagtuki, tinuod gayod kining tanan. Busa pamatii kini ug iaplikar sa imong kinabuhi.”