Job 31 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Job 31:1-40

1»Yo había convenido con mis ojos

no mirar con lujuria a ninguna mujer joven.31:1 mujer joven. Lit. virgen.

2¿Qué se recibe del Dios de lo alto?

¿Qué se hereda del Todopoderoso en las alturas?

3¿No es acaso la ruina para los malvados

y el desastre para los malhechores?

4¿Acaso no se fija Dios en mis caminos

y toma en cuenta todos mis pasos?

5»Si he andado en malos pasos

o mis pies han corrido tras la mentira,

6¡que Dios me pese en una balanza justa

y así comprobará mi integridad!

7Si mis pies se han apartado del camino

o mi corazón se ha dejado llevar por mis ojos

o mis manos se han llenado de ignominia,

8¡que se coman otros lo que yo he sembrado

y que sean destruidas mis cosechas!

9»Si por alguna mujer me he dejado seducir,

si a las puertas de mi prójimo he estado al acecho,

10¡que mi esposa muela el grano de otro hombre

y que otros hombres se acuesten con ella!

11Eso habría sido una infamia,

¡un pecado que tendría que ser juzgado!

12¡Habría sido un incendio destructor!31:12 destructor. Lit. Abadón.

¡Habría arrancado mi cosecha de raíz!

13»Si me negué a hacerles justicia

a mis siervos y a mis siervas

cuando tuvieron queja contra mí,

14¿qué haré cuando Dios me llame a cuentas?

¿qué responderé cuando me haga comparecer?

15El mismo Dios que me formó en el vientre

fue el que los formó también a ellos;

nos dio forma en el seno materno.

16»Jamás he desoído los ruegos de los pobres

ni he dejado que las viudas desfallezcan;

17jamás el pan me lo he comido solo,

sin querer compartirlo con los huérfanos.

18Desde mi juventud he sido un padre para ellos;

a las viudas las he guiado desde mi nacimiento.

19Si he dejado que alguien muera por falta de vestido

o que un necesitado no tenga qué ponerse;

20si este no me ha bendecido de corazón

por haberlo abrigado con lana de mis rebaños;

21o si he levantado contra el huérfano mi mano

por contar con influencias en los tribunales,31:21 en los tribunales. Lit. en la puerta (de la ciudad).

22¡que los brazos se me caigan de los hombros!,

¡que se me zafen de sus articulaciones!

23Siempre he sido temeroso del castigo de Dios;

¡ante su majestad no podría resistir!

24»¿Acaso he puesto en el oro mi confianza

o he dicho al oro puro: “En ti confío”?

25¿Me he ufanado de mi gran fortuna,

de las riquezas amasadas con mis manos?

26¿He admirado acaso el esplendor del sol

o el avance esplendoroso de la luna,

27como para rendirles culto en lo secreto

y enviarles un beso con la mano?

28¡También este pecado tendría que ser juzgado,

pues habría yo traicionado al Dios de las alturas!

29»¿Acaso me he alegrado de la ruina de mi enemigo?

¿Acaso he celebrado su desgracia?

30¡Jamás he permitido que mi boca peque

pidiendo que le vaya mal!

31¿Quién bajo mi techo no sació su hambre

con los manjares de mi mesa?

32Jamás mis puertas se cerraron al viajero;

jamás un extraño pasó la noche en la calle.

33Jamás he ocultado mi pecado como el común de la gente,31:33 como el común de la gente. Alt. como Adán.

ni he mantenido mi culpa en secreto

34por miedo al qué dirán.

Jamás me he quedado en silencio y encerrado

por miedo al desprecio de mis parientes.

35»¡Cómo quisiera que Dios me escuchara!

Estampo aquí mi firma;

que me responda el Todopoderoso.

Que mi acusador ponga su denuncia por escrito.

36Llevaré esa acusación sobre mis hombros;

me la pondré como diadema.

37Le daré cuenta de cada uno de mis pasos,

como quien se presenta ante su gobernante.

38»Si mis tierras claman contra mí

y todos sus surcos se inundan en llanto;

39si he tomado la cosecha de alguien sin pagarle

o quebrantado el ánimo de sus dueños,

40¡que nazcan en mi tierra zarzas en vez de trigo

y maleza en vez de cebada!».

Con esto Job dio por terminado su discurso.

Ang Pulong Sang Dios

Job 31:1-40

1“Nagpromisa ako sa akon kaugalingon nga indi gid magtulok nga may kailigbon sa mga dalaga. 2Kay ano nga balos ang ihatag sang Makagagahom nga Dios sa langit sa ginahimo sang tawo? 3Indi bala kalaglagan kag kalalat-an para sa mga nagahimo sang kalautan? 4Nahibaluan sang Dios ang tanan ko nga ginahimo. 5Kon nagabinutig ako kag nagapangdaya, 6kabay pa nga hukman ako sang Dios. Kay siya ang nakahibalo kon nakasala ako. 7Kon wala ako magsunod sa husto nga dalan kag ginsunod ko ang kailigbon sang akon mga mata, kag gindagtaan ko ang akon kaugalingon, 8kabay pa nga magkalapierdi ang akon mga tanom ukon kaunon ini sang iban. 9Kon naganyat ako sang babayi ukon nagapangaluyag ako sa asawa sang akon kaingod, 10kabay pa nga kuhaon ukon huliran sang iban nga lalaki ang akon asawa. 11Kay ang pagpanginbabayi makahuluya nga sala, kag dapat gid nga silutan ang nagahimo sina. 12Pareho ini sa makahalalit nga kalayo nga makalaglag sang tanan ko nga pagkabutang.

13“Kon ginbaliwala ko ang kinamatarong sang akon mga suluguon sang magreklamo sila sa akon, 14ano ang himuon ko kon hukman ako sang Dios? Ano ang isabat ko kon usisaon niya ako? 15Indi bala nga ang Dios nga naghimo sa akon amo man ang naghimo sa akon mga suluguon?

16“Kon wala ako nagbulig sa mga imol kag sa mga balo nga babayi nga nalisdan, 17kag kon gindalukan ko sang pagkaon ang mga ilo, kabay pa nga silutan ako sang Dios. 18Pero halin pa sang bataon ako ginaatipan ko na ang mga ilo; sa bug-os ko nga kabuhi wala ako nagpabaya sa mga balo nga babayi. 19Kon may makita ako nga tawo nga nagaantos sa katugnaw tungod nga kulang siya sang bayo, 20ginahatagan ko siya sang bayo nga pangtugnaw nga hinimo halin sa bulbol sang akon mga karnero. Dayon nagapasalamat siya sa akon sing tinagipusuon. 21Kon ginsakit ko sang akon kamot ang ilo, tungod kay nahibaluan ko nga may impluwensya ako sa korte, 22kabay pa nga mautod ang akon butkon. 23Indi ko mahimo ina nga mga butang kay nahadlok ako sa silot kag sa gahom31:23 gahom: ukon, pagkahalangdon. sang Dios.

24“Wala ako nagsalig sa akon manggad ukon naghunahuna nga makahatag ini sa akon sang seguridad. 25Wala ako nagpabugal sa akon madamo nga manggad kag sa tanan nga pagkabutang nga naangkon ko. 26Wala ako nagsimba sa adlaw nga nagasilak sing masanag, ukon sa bulan nga nagalakat sing matahom. 27Wala man naganyat sing sekreto ang akon tagipusuon sa pagsimba sini. 28Kon matuod nga ginhimo ko ini nga mga sala dapat ako silutan, kay nagluib ako sa Dios nga ara sa langit.

29“Wala ako nagkalipay sang nalaglag ang akon mga kaaway ukon sang nag-abot sa ila ang kalisod. 30Wala ako nagpakasala paagi sa pagpakamalaot sa ila. 31Nahibaluan sang akon panimalay nga ginpakaon ko sing maayo ang mga nagbisita sa akon. 32Wala ko ginpabay-an nga magtulog ang mga dumuluong bisan diin kay permi bukas ang akon puwertahan para sa ila. 33Wala ko gintago ang akon mga sala pareho sang ginahimo sang iban. 34Wala ako naghipos-hipos lang ukon nagpakuribong tungod sa kahadlok kon ano ang isiling sang mga tawo.

35“Kon may magpamati lang kuntani sa akon! Karon, handa ako sa pagpirma sa pagpamatuod nga wala ako sing sala. Kon may iakusar ang Makagagahom nga Dios sa akon, ginapangabay ko siya nga ihambal niya sa akon, kon indi gani isulat niya. 36Kay ikabit ko ini sa akon abaga ukon ibutang sa akon ulo nga daw sa korona sa pagpakita nga handa ako sa pag-atubang sini. 37Sugiran ko ang Dios sang tanan ko nga ginahimo. Magaatubang ako sa iya pareho sa pangulo nga wala nahuya.

38“Kon ginaabusuhan ko ang akon duta ukon ginkawat ko ini sa iban,31:38 sa literal, Kon nagareklamo ang akon duta kontra sa akon kag ang gin-arado nga duta basa sang luha. 39ukon ginpalain ko ang buot sang mga nagaobra sa akon duta tungod nga ginkuha ko ang mga patubas nga wala sila pagbayari, 40kabay pa nga magtubo sa akon duta ang tunukon nga mga kahoy-kahoy kag ang mga hilamon sa baylo sang trigo kag barley.”

Diri natapos ang hambal ni Job.