Job 17 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Job 17:1-16

1Mi espíritu está quebrantado,

mis días se acortan,

la tumba me espera.

2Estoy rodeado de burlones;

mis ojos no pueden cerrarse por su hostilidad.

3»Dame, oh Dios, la garantía que demandas.

¿Quién más podría responder por mí?

4Tú has cerrado sus mentes al entendimiento,

por eso no dejarás que triunfen.

5Quien por una recompensa denuncia a sus amigos

verá a sus hijos desfallecer.

6»Dios me ha puesto en boca de todos;

no falta quien me escupa en la cara.

7Los ojos se me apagan a causa del dolor;

todo mi esqueleto no es más que una sombra.

8Los íntegros ven esto y se quedan asombrados;

los inocentes se indignan contra el impío.

9La gente justa se aferra a su camino;

los de manos limpias aumentan su fuerza.

10»Vengan, pues, todos ustedes; ¡arremetan contra mí!

No hallaré entre ustedes a un solo sabio.

11Mis días van pasando, mis planes se frustran

junto con los anhelos de mi corazón.

12Esta gente convierte la noche en día;

todo está oscuro, pero insisten:

“La luz se acerca”.

13Si el único hogar que espero está en los dominios de la muerte,17:13 los dominios de la muerte. Lit. el Seol.

he de tenderme a dormir en las tinieblas;

14he de llamar “padre mío” a la corrupción

y “madre” y “hermana” a los gusanos.

15¿Dónde queda entonces mi esperanza?

¿Quién ve alguna esperanza para mí?

16¿Bajará conmigo hasta los dominios de la muerte?17:16 los dominios de la muerte. Lit. las puertas del Seol.

¿Descenderemos juntos hasta el polvo?».

Ang Pulong Sang Dios

Job 17:1-16

1“Madali na lang ako mapatay; daw sa mabugto na ang akon ginhawa. Handa na ang lulubngan para sa akon. 2Ginalibutan ako sang mga manugtamay. Bulgar gid ang ila pagtamay sa akon. 3O Dios, buligi ako nga mahilway ako. Wala na sang iban nga makabulig sa akon kundi ikaw lang. 4Ginlipdan mo ang panghunahuna sang akon mga abyan agod indi sila makaintiendi. Gani indi sila pagtuguti nga magmadinalag-on sa ila nga pag-akusar sa akon. 5Pareho sila sa tawo nga nagaluib sa iya mga abyan para makakuwarta, nga amo ang kabangdanan sang pag-antos17:5 pag-antos: sa literal, pagkabulag. sang iya kabataan.

6“Ginhimo ako sang Dios nga kaladlawan sang mga tawo, kag ginaduplaan nila ako sa guya. 7Nagapalangdulom na ang akon panulok sa kasubo; daw kalag na ako kaniwang. 8Ang mga tawo nga nagakabig sang ila kaugalingon nga matarong nagakatingala sa sining natabo sa akon. Ginapakamalaot nila ako subong sa isa ka indi diosnon nga tawo. 9Para sa ila ang matarong nga tawo malig-on sa iya nga pagkabuhi kag nagabaskog pa gid. 10Pero ginahangkat ko sila sa pag-usisa liwat sa akon. Sigurado nga masapwan ko nga wala sing bisan isa sa ila nga nakaintiendi. 11Madali na lang matapos ang akon mga inadlaw. Napaslawan ang akon mga plano kag mga handom. 12Pero nagasiling sila nga basi mangin maayo man ang akon kahimtangan sa palaabuton. Siling nila, ‘Sa pihak sang kadulom may magaabot nga kasanag.’ 13Kon maglaom gid man ako, ang akon lauman amo ang makaestar na sa lugar sang mga patay. Gusto ko na iplastar ang akon hiligdaan sa sining madulom nga lugar. 14Kabigon ko na ang lulubngan nga akon amay, kag kabigon ko ang mga ulod nga magaut-ot sa akon nga akon iloy kag mga utod nga babayi. 15May paglaom pa bala ako? Sin-o ang makasiling nga may paglaom pa ako? 16Ang akon paglaom magaupod sa akon sa lugar sang mga patay. Magaupod kami didto sa idalom sang duta.”