Deuteronomio 2 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Deuteronomio 2:1-37

Peregrinación por el desierto

1Enseguida nos dirigimos hacia el desierto por la ruta del mar Rojo, como el Señor me lo había ordenado. Nos llevó mucho tiempo rodear la región montañosa de Seír.

2Entonces el Señor me dijo: 3«Dejen ya de andar rondando por estas montañas y diríjanse al norte. 4Dale estas órdenes al pueblo: “Pronto pasarán ustedes por el territorio de sus hermanos, los descendientes de Esaú, que viven en Seír. Aunque ellos les tienen miedo a ustedes, tengan mucho cuidado. 5No peleen con ellos, porque no daré a ustedes ninguna porción de su territorio ni siquiera el espacio que alcanzan a cubrir con un pie. A Esaú he dado por herencia la región montañosa de Seír. 6Páguenles todo el alimento y el agua que ustedes consuman”».

7Bien saben que el Señor su Dios los ha bendecido en todo lo que han emprendido, y los ha cuidado por todo este inmenso desierto. Durante estos cuarenta años, el Señor su Dios ha estado con ustedes y no les ha faltado nada.

8Así que bordeamos el territorio de nuestros hermanos, los descendientes de Esaú, que viven en Seír. Seguimos la ruta del Arabá, que viene desde Elat y Ezión Guéber. Luego dimos vuelta y viajamos por la ruta del desierto de Moab.

9El Señor también me dijo: «No ataquen a los moabitas ni los provoquen a la guerra, porque no daré a ustedes ninguna porción de su territorio. A los descendientes de Lot les he dado por herencia la región de Ar».

10(Tiempo atrás vivió allí un pueblo fuerte y numeroso, el de los emitas, que eran tan altos como los anaquitas. 11Tanto a ellos como a los anaquitas se les consideraba refaítas, pero los moabitas los llamaban emitas. 12Antiguamente los horeos vivieron en Seír, pero los descendientes de Esaú los desalojaron, los exterminaron y se establecieron en su lugar, tal como lo hizo Israel en la tierra que el Señor le dio en posesión.)

13El Señor ordenó: «¡Levántense y crucen el arroyo Zéred!». Y así lo hicimos.

14Habían pasado treinta y ocho años desde que salimos de Cades Barnea hasta que cruzamos el arroyo Zéred. Para entonces ya había desaparecido del campamento toda la generación de guerreros, tal como el Señor lo había jurado. 15La mano del Señor estuvo sobre ellos hasta que los eliminó por completo del campamento.

16Cuando ya no quedaba entre el pueblo ninguno de aquellos guerreros, 17el Señor me dijo: 18«Hoy van a cruzar la frontera de Moab por la ciudad de Ar. 19Cuando lleguen a la frontera de los amonitas, no los ataquen ni los provoquen a la guerra, porque no daré a ustedes ninguna porción de su territorio. Esa tierra se la he dado por herencia a los descendientes de Lot».

20(Hace mucho tiempo, esta región se consideró tierra de refaítas, porque antiguamente ellos vivían allí. Los amonitas los llamaban zamzumitas. 21Eran fuertes, numerosos y tan altos como los anaquitas, pero el Señor los destruyó por medio de los amonitas, quienes luego de desalojarlos se establecieron en su lugar. 22Lo mismo hizo el Señor en favor de los descendientes de Esaú, que vivían en Seír, cuando por medio de ellos destruyó a los horeos. A estos los desalojó para que los descendientes de Esaú se establecieran en su lugar, y hasta el día de hoy residen allí. 23Y en cuanto a los aveos que vivían en las aldeas cercanas a Gaza, los caftoritas procedentes de Creta los destruyeron y se establecieron en su lugar.)

Derrota de Sijón, rey de Hesbón

24«Emprendan de nuevo el viaje y crucen el arroyo Arnón. Yo les entrego a Sijón el amorreo, rey de Hesbón, y su tierra. Láncense a la conquista. Declárenle la guerra. 25Hoy mismo comenzaré a infundir entre todas las naciones que hay debajo del cielo terror y espanto hacia ustedes. Cuando ellas escuchen hablar de ustedes, temblarán y se llenarán de pánico».

26Desde el desierto de Cademot envié mensajeros a Sijón, rey de Hesbón, con esta oferta de paz: 27«Déjanos pasar por tu territorio; nos mantendremos en el camino principal, sin desviarnos ni a la derecha ni a la izquierda. 28Te pagaremos todo el alimento y toda el agua que consumamos. Solo permítenos pasar, 29tal como nos lo permitieron los descendientes de Esaú, que viven en Seír, y los moabitas, que viven en Ar. Necesitamos cruzar el Jordán para entrar en la tierra que nos da el Señor nuestro Dios». 30Pero Sijón, rey de Hesbón, se negó a dejarnos pasar por allí, porque el Señor nuestro Dios había puesto obstinación en su espíritu y lo había puesto terco,2:30 lo había puesto terco. Lit. había endurecido su corazón. En la Biblia, corazón se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano. para hacerlo súbdito nuestro, como lo es hasta hoy.

31Entonces el Señor me dijo: «Ahora mismo voy a entregarles a Sijón y su país. Láncense a conquistarlo y tomen posesión de su territorio».

32Cuando Sijón, acompañado de todo su ejército, salió a combatirnos en Yahaza, 33el Señor nuestro Dios nos lo entregó y lo derrotamos, junto con sus hijos y todo su ejército. 34En aquella ocasión conquistamos todas sus ciudades y las destruimos por completo; matamos a varones, mujeres y niños. ¡Nadie quedó con vida! 35Solo nos llevamos el ganado y el botín de las ciudades que conquistamos. 36Desde Aroer, que está a la orilla del arroyo Arnón, hasta Galaad, no hubo ciudad que nos ofreciera resistencia; el Señor nuestro Dios nos entregó las ciudades una a una. 37Sin embargo, conforme a la orden del Señor nuestro Dios, no nos acercamos al territorio amonita, es decir, a toda la franja que se extiende a lo largo del arroyo Jaboc, ni tampoco a las ciudades de la región montañosa.

Ang Pulong Sang Dios

Deuteronomio 2:1-37

Didto sa Kamingawan

1“Dayon nagbalik kita kag nagkadto sa kamingawan pakadto sa Mapula nga Dagat, suno sa ginmando sang Ginoo sa akon. Kag sa madugay nga tion naglibot-libot kita sa kabukiran sang Seir. 2Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, 3‘Dugay na kamo nga nagalibot-libot sa sini nga kabukiran. Karon, magderetso na kamo sa aminhan. 4Silinga ang mga tawo, “Magaagi kamo sa teritoryo sang inyo mga kadugo nga mga kaliwat ni Esau, nga nagaestar sa Seir. Mahadlok sila sa inyo, gani maghalong kamo 5nga indi ninyo sila pagsalakayon. Kay ginahatag ko sa ila ang mga kabukiran sang Seir bilang ila duta, kag indi ko kamo paghatagan sang ila duta bisan gamay lang. 6Bayaran ninyo sila sang kuwarta sa inyo makaon kag mainom. 7Dumdumon ninyo kon paano ko kamo ginbendisyunan sa tanan ninyo nga ginhimo. Ako, ang Ginoo nga inyo Dios, ang nagbantay sa inyo sa pagpanglakaton ninyo sa sining malapad nga kamingawan. Sa sulod sang 40 ka tuig nag-upod ako sa inyo, kag wala gid kamo nakulangi sang bisan ano.” ’

8“Gani nag-agi lang kita sa aton mga kadugo nga mga kaliwat ni Esau, nga nagaestar sa Seir. Wala kita nag-agi sa dalan sang Kapatagan sang Jordan,2:8 Kapatagan sang Jordan: sa Hebreo, Araba. nga nagahalin sa mga banwa sang Elat kag Ezion Geber. Sang nagapanglakaton kita sa alagyan sa kamingawan sang Moab, 9nagsiling ang Ginoo sa akon, ‘Indi ninyo paggamuha ukon pagsalakaya ang mga Moabnon nga mga kaliwat ni Lot, kay ginhatag ko sa ila ang Ar bilang ila duta, kag indi ko kamo paghatagan sang ila duta bisan gamay lang.’ ”

10(Sang una didto nagaestar sa Ar ang madamo kag makusog nga mga tawo nga ginatawag Emhanon. Mga mataas man sila nga mga tawo pareho sang mga kaliwat ni Anak. 11Ginatawag man sila nga mga Refaimnon, pareho sang mga kaliwat ni Anak, pero ginatawag sila sang mga Moabnon nga mga Emhanon. 12Sang una didto nagaestar ang mga Horhanon sa Seir, pero ginlaglag sila kag gintabog sang mga kaliwat ni Esau, kag sila na ang nag-estar didto, pareho sang ginhimo sang mga Israelinhon sa mga Canaanhon sa duta nga ginhatag sang Ginoo sa ila.)

13“Dayon nagsiling ang Ginoo nga matabok kita sa Zered nga ililigan sang tubig, gani nagtabok kita. 14Ini pagkaligad sang 38 ka tuig halin sang tion nga naghalin kita sa Kadesh Barnea. Nagkalamatay na sa kamingawan ang mga soldado nga Israelinhon sa sina nga henerasyon, suno sa ginsumpa sang Ginoo sa ila. 15Ginsilutan sila sang Ginoo hasta nga gin-ubos niya sila pamatay sa kampo.

16“Sang nagkalamatay na ang tanan nga soldado, 17nagsiling sa akon ang Ginoo, 18‘Matabok kamo subong sa dulunan sang Moab sa Ar. 19Kon makaabot na kamo sa mga Ammonhon, nga mga kaliwat ni Lot, indi ninyo sila paggamuha ukon pagsalakaya kay ginhatag ko sa ila ang ila duta, kag indi ko kamo paghatagan sang ila duta bisan gamay lang.’

20“Ang amo nga duta ginkabig sang una nga duta sang mga Refaimnon kay gin-estaran nila ini. Ini sila gintawag sang mga Ammonhon nga Zamzumnon. 21Ini sila madamo kag makusog, kag mataas pareho sang mga kaliwat ni Anak. Pero ginpalaglag sila sang Ginoo sa mga Ammonhon. Gintabog sila sang mga Ammonhon kag gin-estaran ang ila duta. 22Pareho man sina ang pagbulig sang Ginoo sa mga kaliwat ni Esau nga nagaestar sa Seir. Kay ginpalaglag sa ila sang Ginoo ang mga Horhanon. Gintabog nila ang mga Horhanon kag gin-estaran ang ila duta hasta subong. 23Amo man sini ang natabo sang ginsalakay sang mga taga-Caftor2:23 taga-Caftor: ukon, taga-Crete. ang mga taga-Avim nga nagaestar sa mga baryo sa Gaza. Ginlaglag nila ang mga taga-Avim kag gin-estaran ang ila duta.

24Dayon nagsiling ang Ginoo, ‘Karon magtabok na kamo sa Arnon nga ililigan sang tubig. Ginatugyan ko sa inyo si Sihon nga Amornon nga hari sang Heshbon, kag ang iya duta. Salakaya ninyo siya kag panag-iyahi ang iya duta. 25Sugod subong pahadlukon ko sa inyo ang tanan nga nasyon sa bug-os nga kalibutan. Magakulurog sa kahadlok ang makabati parte sa inyo.’

Napierdi si Haring Sihon sang Heshbon

(Num. 21:21-30)

26“Gani sang didto kita sa kamingawan sang Kedemot, nagpadala ako sang mga mensahero kay Haring Sihon sang Heshbon sa paghambal sa iya sining akon mensahi nga para sa kaayuhan sang amon relasyon: 27‘Kon mahimo tuguti kami sa pag-agi sa inyo duta. Indi kami mag-agi sa iban nga mga dalan kundi sa inyo lang mayor nga dalan. 28Bayaran namon sang kuwarta ang amon makaon kag mainom. Ang amon lang pangabay amo nga tugutan mo kami sa pag-agi sa inyo duta 29pareho sang pagtugot sa amon sang mga kaliwat ni Esau nga nagaestar sa Seir kag sang mga Moabnon nga nagaestar sa Ar. Tuguti kami sa pag-agi hasta nga makatabok kami sa Suba sang Jordan pakadto sa duta nga ginahatag sang Ginoo nga amon Dios sa amon.’ 30Pero wala nagsugot si Haring Sihon sang Heshbon sa pagpaagi sa aton. Kay ginpatig-a sang Ginoo nga inyo Dios ang iya tagipusuon agod itugyan siya sa aton mga kamot, pareho sang natabo subong.

31“Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, ‘Ginaumpisahan ko na sa pagtugyan sa inyo si Sihon kag ang iya duta; gani umpisahi na ninyo ang pagsalakay kag pagsakop sang iya duta.’

32“Sang nagpakig-away sa aton si Sihon kag ang tanan niya nga soldado2:32 soldado: ukon, katawhan. Amo man sa sunod nga bersikulo. didto sa Jahaz, 33gintugyan siya sa aton sang Ginoo nga aton Dios kag ginpatay ta siya, pati ang iya mga anak kag ang tanan niya nga soldado. 34Sadto nga tion, gin-agaw naton ang tanan niya nga banwa kag ginlaglag sila sing bug-os2:34 ginlaglag sila sing bug-os: Ang Hebreo nga pulong sini nagakahulugan sang mga gintugyan sa Ginoo paagi sa paghalad ukon paglaglag sini.—mga lalaki, babayi, kag kabataan. Wala gid kita sing ginbilin sa ila nga buhi. 35Ginpangdala naton ang ila mga kasapatan kag mga pagkabutang nga aton naagaw sa ila mga banwa.

36“Ginbuligan kita sang Ginoo nga aton Dios sa pag-agaw sang Aroer sa higad sang Arnon nga ililigan sang tubig kag sang banwa nga malapit sa sini nga ililigan kag sang mga lugar hasta sa Gilead. Wala sing banwa nga mabakod para sa aton. 37Pero suno sa ginsugo sa aton sang Ginoo nga aton Dios, wala naton pagpalapiti ang bisan diin nga duta sang mga Ammonhon, bisan ang duta nga ara sa higad sang Jabok ukon ang mga banwa sa palibot sang mga kabukiran.