Yesaia 64 – AKCB & NVI-PT

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 64:1-12

1Ao, sɛ anka wubesunsuane ɔsorosoro mu, asian aba fam a,

ɛno na anka mmepɔw no ho bɛpopo wɔ wʼanim!

2Sɛnea ogya ma mmabaa dɛw

na ɛma nsu huru no,

sian bra fam na ma wʼatamfo nhu wo din,

na ma amanaman no ho mpopo wɔ wʼanim!

3Na bere a woyɛɛ nneɛma a ɛyɛ nwonwa a yɛanhwɛ anim no,

wusian baa fam na mmepɔw no ho popoo wɔ wʼanim.

4Efi teteete obiara ntee,

entwaa obiara aso mu,

ani biara nhuu Onyankopɔn bi sɛ wo,

nea odi dwuma ma wɔn a wɔtwɛn no no.

5Woboa wɔn a wɔde anigye yɛ nea ɛteɛ,

wɔn a wɔkae wʼakwan.

Nanso yɛkɔɔ so yɛɛ bɔne tiaa wɔn no,

wo bo fuwii.

Na afei ɛbɛyɛ dɛn na woagye yɛn nkwa?

6Yɛn nyinaa ayɛ sɛ obi a ne ho ntew,

na yɛn trenee nneyɛe nyinaa te sɛ ntamagow fi;

yɛn nyinaa akisa te sɛ ahaban,

na yɛn bɔne pra yɛn kɔ te sɛ mframa.

7Obiara mmɔ wo din,

na obiara mpere sɛ obeso wo mu;

efisɛ wode wʼanim ahintaw yɛn

na yɛn bɔne nti woama yɛasɛe.

8Nanso wo, Awurade, ne yɛn Agya.

Yɛyɛ dɔte, na wo ne ɔnwemfo no;

yɛn nyinaa yɛ wo nsa ano adwuma.

9Mma wo bo mfuw ntra so, Awurade;

nkae yɛn bɔne da biara da.

Ao, brɛ wʼani ase hwɛ yɛn, yɛsrɛ wo,

efisɛ yɛn nyinaa yɛ wo nkurɔfo.

10Wo nkuropɔn kronkron no adan nweatam;

Sion mpo ayɛ nweatam, Yerusalem ada mpan.

11Yɛn asɔredan kronkron a ɛwɔ anuonyam, faako a yɛn nenanom yii wo ayɛ no,

wɔde ogya ahyew,

na nea ɛsom bo ma yɛn no, abubu.

12Eyi nyinaa akyi, Awurade, wode wo ho bɛkame yɛn ana?

Wobɛkɔ so ayɛ komm atwe yɛn aso aboro so ana?

Nova Versão Internacional

Isaías 64:1-12

1Ah, se rompesses os céus e descesses!

Os montes tremeriam diante de ti!

2Como quando o fogo acende os gravetos

e faz a água ferver,

desce, para que os teus inimigos conheçam o teu nome

e as nações tremam diante de ti!

3Pois, quando fizeste coisas tremendas,

coisas que não esperávamos, desceste,

e os montes tremeram diante de ti.

4Desde os tempos antigos ninguém ouviu,

nenhum ouvido percebeu,

e olho nenhum viu outro Deus, além de ti,

que trabalha para aqueles que nele esperam.

5Vens ajudar aqueles que praticam a justiça com alegria,

que se lembram de ti e dos teus caminhos.

Mas, prosseguindo nós em nossos pecados, tu te iraste.

Como, então, seremos salvos?

6Somos como o impuro—todos nós!

Todos os nossos atos de justiça são como trapo imundo.

Murchamos como folhas,

e como o vento as nossas iniquidades nos levam para longe.

7Não há ninguém que clame pelo teu nome,

que se anime a apegar-se a ti,

pois escondeste de nós o teu rosto e nos deixaste perecer

por causa das nossas iniquidades.

8Contudo, Senhor, tu és o nosso Pai.

Nós somos o barro; tu és o oleiro.

Todos nós somos obra das tuas mãos.

9Não te ires demais, ó Senhor!

Não te lembres constantemente das nossas maldades.

Olha para nós! Somos o teu povo!

10As tuas cidades sagradas transformaram-se em deserto.

Até Sião virou um deserto, e Jerusalém, uma desolação!

11O nosso templo santo e glorioso,

onde os nossos antepassados te louvavam,

foi destruído pelo fogo,

e tudo o que nos era precioso está em ruínas.

12E depois disso tudo, Senhor, ainda irás te conter?

Ficarás calado e nos castigarás além da conta?