1Atreneefo wu,
na obiara nnwen ho wɔ ne koma mu;
wɔfa nyamesurofo kɔ,
na obiara nte ase
sɛ wɔfa atreneefo kɔ
sɛnea wobeyi wɔn afi bɔne mu.
2Wɔn a wɔnantew tee no
wɔhyɛn asomdwoe mu;
wonya ahomegye bere a wɔadeda sɛ awufo.
3“Nanso mo, mommra ha, mo ɔbayifo mma,
mo nguaman ne mmea nguamanfo mma!
4Hena na moreserew no?
Hena na moredi ne ho fɛw
na morebɔ no adapaa yi?
Monnyɛ atuatewfo fekuw
ne atorofo asefo ana?
5Mode ɔpɛ mmoroso bɔ afɔre wɔ adum mu
ne dua biara a adennan ase;
mode mo mma bɔ afɔre wɔ aku a mu dɔ mu
ne abotan mpaapae ase.
6Anyame a wɔyɛ abo trontrom, a ɛwɔ aku a mu dɔ mu no,
wɔyɛ mo kyɛfa. Wɔn na mopɛ.
Yiw, moahwie nsa afɔrebɔde agu wɔn so
na mode aduan afɔrebɔde ama wɔn.
Eyinom nyinaa akyi, mingow me nsam ana?
7Moasiesie mo nnabea wɔ koko a ɛkorɔn so;
ɛhɔ na mokɔ kɔbɔ afɔre.
8Mo apon ne apongua akyi
na mo de mo abosonsom nsɛsode asisi.
Mufii mʼakyi koyii mo mpa so ntama,
mokɔdaa so na motrɛw mu;
mo ne wɔn a modɔ wɔn mpa yɛɛ apam,
na mohwɛɛ wɔn adagyaw mu.
9Mode ngo kɔɔ Molek nkyɛn
na momaa mo nnuhuam dɔɔso.
Mosomaa mo ananmusifo kɔɔ akyirikyiri;
mosian kɔɔ ɔda mu ankasa!
10Mo nneyɛe maa mo ɔbrɛ,
nanso moanka da se, ‘Yenni anidaso.’
Mopɛɛ ahoɔden foforo
enti moantɔ piti.
11“Hena na wama mo koma atu na wabɔ mo hu sɛɛ
a enti moanni me nokware,
na moankae me
anaa moannwene eyi ho wɔ mo koma mu yi?
So ɛnyɛ komm a mayɛ akyɛ no nti
na munsuro me no ana?
12Mɛda mo trenee ne mo nnwuma adi,
na so remma mo mfaso.
13Sɛ moteɛ mu pɛ mmoa a,
momma mo ahoni a moaboa ano no nnye mo!
Mframa bɛbɔ wɔn nyinaa akɔ,
home kɛkɛ bɛfa wɔn.
Nanso onipa a ɔde me yɛ ne guankɔbea no
bedi asase no so
na wafa me bepɔw kronkron no.”
Koma A Abubu No Awerɛkyekye
14Na wɔbɛka se:
“Monyɛ, monyɛ, munsiesie ɔkwan no!
Munyiyi akwanside mfi me nkurɔfo akwan mu.”
15Na oyi ne nea ɔkorɔn no,
nea ɔte ase daa a ne din yɛ kronkron no se:
“Mete beae a ɛkorɔn na ɛyɛ kronkron,
mene nea ɔwɔ ahonu na ɔyɛ honhom mu hiani nso te,
sɛ mɛkanyan honhom mu hiani no honhom,
na makanyan ne koma a abubu no.
16Meremmɔ sobo afebɔɔ,
na me bo remfuw daa,
sɛ anyɛ saa a onipa honhom bɛtɔ beraw wɔ mʼanim,
onipa ahome a me na mabɔ no.
17Ne nnebɔne adifudepɛ maa me bo fuwii;
metwee nʼaso, na mede abufuw yii mʼani,
nso ɔkɔɔ so yɛɛ nea ne koma pɛ.
18Mahu ne nneyɛe, nanso mɛsa no yare.
Mɛkyerɛ no kwan na makyekye ne werɛ,
19na mama ayeyi aba wɔn a wɔredi awerɛhow wɔ Israel no ano.
Asomdwoe, asomdwoe mmra wɔn a wɔwɔ akyirikyiri ne wɔn a wɔbɛn so,”
sɛɛ na Awurade se. “Na mɛsa wɔn yare.”
20Na amumɔyɛfo te sɛ po a ɛrehuru,
entumi nyɛ komm,
nʼasorɔkye yiyi dontori ne fi.
21“Amumɔyɛfo nni asomdwoe.” Sɛɛ na me Nyankopɔn se.
1ጻድቅ ይሞታል፤
ይህን ግን ማንም ልብ አይልም፤
ለእግዚአብሔር ያደሩ ሰዎች ይወሰዳሉ፤
ጻድቃን ከክፉ ይድኑ ዘንድ፣
መወሰዳቸውን፣
ማንም አያስተውልም።
2በቅንነት የሚሄዱ፣
ሰላም ይሆንላቸዋል፤
መኝታቸው ላይ ያርፋሉ።
3“እናንት የአስማተኛዪቱ ልጆች ግን፣
እናንት የአመንዝራውና የጋለሞታዪቱ ዘር፤ እናንት፣ ወዲህ ኑ፤
4የምትሣለቁት በማን ላይ ነው?
የምታሽሟጥጡት ማንን ነው?
ምላሳችሁንስ አውጥታችሁ የምታሾፉት በማን ላይ ነው?
እናንት የዐመፀኞች ልጆች፣
የሐሰተኞች ዘር አይደላችሁምን?
5በባሉጥ ዛፎች መካከል፣
ቅጠሉ በተንዠረገገ ዛፍ ሥር በዝሙት የምትቃጠሉ፣
በሸለቆዎች፣ በዐለት ስንጣቂዎችም ውስጥ
ልጆቻችሁን የምትሠዉ አይደላችሁምን?
6በሸለቆው በሚገኙት ለስላሳ ድንጋዮች
ውስጥ ያሉት ጣዖቶች የአንቺ ናቸው፤
እነርሱም ዕጣ ፈንታዎችሽ ናቸው፤
ርግጥ ነው፣ በእነርሱ ላይ የመጠጥ ቍርባን አፍስሰሻል፤
የእህል ቍርባንም አቅርበሻል፤
ታዲያ፣ ስለ እነዚህ ነገሮች ዝም እላለሁን?
7ዐልጋሽን ከፍ ባለውና በረጅሙ ኰረብታ ላይ አነጠፍሽ፤
በዚያም መሥዋዕትሽን ልታቀርቢ ወጣሽ።
8ከመዝጊያሽና ከመቃንሽ ጀርባ፣
የጣዖት ምስሎችሽን ሰቀልሽ፤
እኔን ትተሽ መኝታሽን ገላለጥሽ፤
በላይም ወጥተሽ በጣም ገለጥሽው፤
መኝታቸውን ከወደድሽላቸው ጋር ስምምነት አደረግሽ፤
ዕርቃናቸውንም አየሽ።
9የወይራ ዘይት ይዘሽ፣
ሽቶ በላዩ ጨምረሽ ወደ ሞሎክ57፥9 ወይም ወደ ንጉሡ ሄድሽ፤
መልእክተኞችሽን57፥9 ወይም፣ ጣዖቶችሽን ወደ ሩቅ አገር ላክሽ፤
እስከ ራሱ እስከ ሲኦልም ዘለቅሽ።
10በመንገድ ብዛት ደከምሽ፤
ነገር ግን ‘ተስፋ የለውም’ አላልሽም፤
የጕልበት መታደስ አገኘሽ፤
ስለዚህም አልዛልሽም።
11“እኔን የዋሸሽኝ፤
ማንን ፈርተሽ፣ ማንንስ ሠግተሽ ነው?
እኔን ያላስታወስሽው፣
ይህንም በልብሽ ያላኖርሽው፣
እኔን ያልፈራሽው፣
ዝም ስላልሁ አይደለምን?
12ጽድቅሽንና ሥራሽን አጋልጣለሁ፤
እነርሱም አይጠቅሙሽም።
13ለርዳታ በምትጮኺበት ጊዜ፣
የሰበሰብሻቸው ጣዖቶች እስቲ ያድኑሽ!
ነፋስ ጠራርጎ ይወስዳቸዋል፤
ሽውሽውታም ይበትናቸዋል።
እኔን መጠጊያው ያደረገ ሰው ግን፣
ምድሪቱን ይወርሳል፤
የተቀደሰ ተራራዬንም ገንዘቡ ያደርገዋል።”
ልባቸው ለተሰበረ መጽናናት
14እንዲህ ይባላል፤
“አብጁ፤ አብጁ፤ መንገድ አዘጋጁ፤
ከሕዝቤ መንገድ ዕንቅፋት አስወግዱ።”
15ከፍ ከፍ ያለውና ልዕልና ያለው እርሱ፣
ስሙም ቅዱስ የሆነው፣ ለዘላለም የሚኖረው እንዲህ ይላል፤
“የተዋረዱትን መንፈሳቸውን ለማነሣሣት፣
የተሰበረ ልብ ያላቸውን ለማነቃቃት፣
ከፍ ባለውና በቅዱሱ ስፍራ እኖራለሁ፤
የተሰበረ ልብ ካለውና በመንፈሱ ከተዋረደው ጋር እሆናለሁ።
16የሰው መንፈስ በፊቴ እንዳይዝል፣
የፈጠርሁትም ሰው እስትንፋስ እንዳይቆም፣
ለዘላለም አልወቅሥም፤
ሁልጊዜም አልቈጣም።
17ኀጢአት ስለ ሞላበት ስግብግብነቱ ተቈጣሁት፤
ቀጣሁት፤ ፊቴንም በቍጣ ከእርሱ ሸሸግሁ፤
ያም ሆኖ በገዛ መንገዱ ገፋበት።
18መንገዶቹን አይቻለሁ፤ ቢሆንም እፈውሰዋለሁ፤
እመራዋለሁ፤ ለእርሱና ስለ እርሱ ለሚያለቅሱትም
መጽናናትን እመልሳለሁ፤
19በእስራኤል አልቃሾች ከንፈር ላይ ምስጋና እፈጥራለሁ።
በቅርብና በሩቅ ላሉት ሰላም፣ ሰላም ይሁን፤
እኔ እፈውሳቸዋለሁ” ይላል እግዚአብሔር።
20ክፉዎች ግን ማዕበሉ ጭቃና ጕድፍ እንደሚያወጣ፣
ጸጥ ማለት እንደማይችል፣
እንደሚናወጥ ባሕር ናቸው።
21አምላኬ፣ “ለክፉዎች ሰላም የላቸውም” ይላል።
