1Atreneefo wu,
na obiara nnwen ho wɔ ne koma mu;
wɔfa nyamesurofo kɔ,
na obiara nte ase
sɛ wɔfa atreneefo kɔ
sɛnea wobeyi wɔn afi bɔne mu.
2Wɔn a wɔnantew tee no
wɔhyɛn asomdwoe mu;
wonya ahomegye bere a wɔadeda sɛ awufo.
3“Nanso mo, mommra ha, mo ɔbayifo mma,
mo nguaman ne mmea nguamanfo mma!
4Hena na moreserew no?
Hena na moredi ne ho fɛw
na morebɔ no adapaa yi?
Monnyɛ atuatewfo fekuw
ne atorofo asefo ana?
5Mode ɔpɛ mmoroso bɔ afɔre wɔ adum mu
ne dua biara a adennan ase;
mode mo mma bɔ afɔre wɔ aku a mu dɔ mu
ne abotan mpaapae ase.
6Anyame a wɔyɛ abo trontrom, a ɛwɔ aku a mu dɔ mu no,
wɔyɛ mo kyɛfa. Wɔn na mopɛ.
Yiw, moahwie nsa afɔrebɔde agu wɔn so
na mode aduan afɔrebɔde ama wɔn.
Eyinom nyinaa akyi, mingow me nsam ana?
7Moasiesie mo nnabea wɔ koko a ɛkorɔn so;
ɛhɔ na mokɔ kɔbɔ afɔre.
8Mo apon ne apongua akyi
na mo de mo abosonsom nsɛsode asisi.
Mufii mʼakyi koyii mo mpa so ntama,
mokɔdaa so na motrɛw mu;
mo ne wɔn a modɔ wɔn mpa yɛɛ apam,
na mohwɛɛ wɔn adagyaw mu.
9Mode ngo kɔɔ Molek nkyɛn
na momaa mo nnuhuam dɔɔso.
Mosomaa mo ananmusifo kɔɔ akyirikyiri;
mosian kɔɔ ɔda mu ankasa!
10Mo nneyɛe maa mo ɔbrɛ,
nanso moanka da se, ‘Yenni anidaso.’
Mopɛɛ ahoɔden foforo
enti moantɔ piti.
11“Hena na wama mo koma atu na wabɔ mo hu sɛɛ
a enti moanni me nokware,
na moankae me
anaa moannwene eyi ho wɔ mo koma mu yi?
So ɛnyɛ komm a mayɛ akyɛ no nti
na munsuro me no ana?
12Mɛda mo trenee ne mo nnwuma adi,
na so remma mo mfaso.
13Sɛ moteɛ mu pɛ mmoa a,
momma mo ahoni a moaboa ano no nnye mo!
Mframa bɛbɔ wɔn nyinaa akɔ,
home kɛkɛ bɛfa wɔn.
Nanso onipa a ɔde me yɛ ne guankɔbea no
bedi asase no so
na wafa me bepɔw kronkron no.”
Koma A Abubu No Awerɛkyekye
14Na wɔbɛka se:
“Monyɛ, monyɛ, munsiesie ɔkwan no!
Munyiyi akwanside mfi me nkurɔfo akwan mu.”
15Na oyi ne nea ɔkorɔn no,
nea ɔte ase daa a ne din yɛ kronkron no se:
“Mete beae a ɛkorɔn na ɛyɛ kronkron,
mene nea ɔwɔ ahonu na ɔyɛ honhom mu hiani nso te,
sɛ mɛkanyan honhom mu hiani no honhom,
na makanyan ne koma a abubu no.
16Meremmɔ sobo afebɔɔ,
na me bo remfuw daa,
sɛ anyɛ saa a onipa honhom bɛtɔ beraw wɔ mʼanim,
onipa ahome a me na mabɔ no.
17Ne nnebɔne adifudepɛ maa me bo fuwii;
metwee nʼaso, na mede abufuw yii mʼani,
nso ɔkɔɔ so yɛɛ nea ne koma pɛ.
18Mahu ne nneyɛe, nanso mɛsa no yare.
Mɛkyerɛ no kwan na makyekye ne werɛ,
19na mama ayeyi aba wɔn a wɔredi awerɛhow wɔ Israel no ano.
Asomdwoe, asomdwoe mmra wɔn a wɔwɔ akyirikyiri ne wɔn a wɔbɛn so,”
sɛɛ na Awurade se. “Na mɛsa wɔn yare.”
20Na amumɔyɛfo te sɛ po a ɛrehuru,
entumi nyɛ komm,
nʼasorɔkye yiyi dontori ne fi.
21“Amumɔyɛfo nni asomdwoe.” Sɛɛ na me Nyankopɔn se.
De vrede van God
1Rechtvaardige mensen verdwijnen, de vromen sterven te vroeg, maar niemand schijnt zich er iets van aan te trekken of zich af te vragen waarom dat gebeurt. Niemand schijnt te beseffen dat God hen wegneemt voordat de kwade dagen komen. 2Zij zullen in vrede rusten, allen die in hun leven de rechte weg bewandelen. 3Maar u: kom hier, heksenzonen, kinderen van echtbrekers en overspelige vrouwen! 4Wie bespot u? Tegen wie trekt u gezichten en steekt u de tong uit? Kinderen van zondaars en leugenaars! 5Met veel overgave aanbidt u uw afgoden in de schaduw van elke boom en in de dalen slacht u uw kinderen als mensenoffers onder de overhangende rotsen. 6De gladde stenen in de dalen zijn uw goden. U aanbidt ze en zij, niet Ik, zijn uw erfenis. Moet dit alles Mij gelukkig maken? 7-8 U hebt overspel gepleegd op de heuveltoppen, want u aanbidt daar uw afgoden en laat Mij in de steek. Achter gesloten deuren zet u uw afgodsbeelden op en aanbidt niet Mij, maar iemand anders. Dat is overspel, want u geeft deze afgoden uw liefde in plaats van Mij lief te hebben. 9U bracht geurig reukwerk en parfum als geschenk naar Moloch. U hebt ver gereisd, zelfs naar het dodenrijk, om nieuwe goden te vinden van wie u kon houden. 10U werd moedeloos tijdens het zoeken, maar u gaf het niet op. U sprak uzelf moed in en ging door. 11Waarom was u banger voor hen dan voor Mij? Hoe is het mogelijk dat u zelfs geen moment aan Mij hebt gedacht? Ben Ik te vriendelijk geweest, zodat u voor Mij geen angst voelt? 12En dan zijn daar uw ‘gerechtigheid’ en uw ‘goede werken’, maar die zullen u niet redden. 13Laten we maar eens kijken of uw hele verzameling afgoden u kan helpen als u schreeuwt om hulp! Zij zijn zo zwak dat de wind ze zonder moeite wegblaast! Ze tuimelen al om van een ademtocht.
Maar wie op Mij vertrouwt, zal het land bezitten en mijn heilige berg erven. 14Ik zal zeggen: herstel de weg! Haal de rotsen en stenen weg! Maak een goed begaanbare hoofdweg klaar voor de terugkomst van mijn volk uit gevangenschap. 15De hoge en doorluchtige, die de eeuwigheid bewoont, de Heilige, zegt: Ik leef in die hoge en heilige plaats, maar ook bij ieder die berouwvol en nederig is, Ik verfris de nederigen en geef nieuwe moed aan mensen met een berouwvol hart. 16Want Ik zal niet altijd tegen u vechten, noch voor altijd mijn toorn op u loslaten. Als Ik dat deed, zou de hele mensheid verdwijnen, mensen die Ik Zelf gemaakt heb. 17Ik was boos en sloeg deze begerige mensen neer. Maar zij gingen gewoon door met zondigen en deden alles wat hun zondige hart wilde. 18Ik heb gezien wat zij doen, maar toch zal Ik hen genezen! Ik zal hen leiden en troosten, hen helpen met berouw hun zonden te belijden. 19Vrede, vrede voor hen, dichtbij en veraf, want Ik zal hen allemaal genezen. 20Maar zij die Mij blijven afwijzen, zijn als de rusteloze zee die nooit stilligt, maar altijd modder en vuil opwoelt. 21Voor hen, zegt mijn God, is er geen vrede!
