Awurade Somfo No
1“Me somfo a mahyɛ no den ni,
nea mayi no na ɔsɔ mʼani;
mede me Honhom begu no so
na ɔde atɛntrenee bɛbrɛ aman no.
2Ɔrenteɛ mu anaa ɔremma ne nne so.
Ɔremma ne nne so wɔ mmɔnten so.
3Demmire a ayɛ mmerɛw no, ɔremmu mu.
Kanea ntamabamma a ɛnnɛw yiye no, ɔrennum.
Nokware mu na ɔbɛda trenee adi;
4ɔrenhinhim na ɔrempa abaw
kosi sɛ ɔde trenee bɛba asase so.
Ne mmara so na amanaman no de wɔn ani bɛto.”
5Sɛɛ na Onyankopɔn, Awurade no se,
nea ɔbɔɔ ɔsoro na ɔtrɛw mu,
nea ɔtwee asase mu ne nea efi mu nyinaa,
nea ɔma wɔn a wɔte so home,
na ɔma wɔn a wɔnantew so no nkwa:
6“Me, Awurade, mafrɛ wo trenee mu;
meso wo nsa.
Mɛhwɛ wo so na mede wo ayɛ
apam ama nkurɔfo no
ne kanea ama amanamanmufo,
7na woabue ani a afura,
na woayi nneduafo afi afiase
na woagye wɔn a wɔda afiase amoa mu, wɔn a wɔte sum kabii mu no.
8“Mene Awurade; me din ne no!
Meremfa mʼanuonyam mma obi
anaa mʼayeyi mma ahoni.
9Hwɛ, nneɛma dedaw no asisi,
na nneɛma foforo no mepae mu ka;
ansa na ɛbɛba mu no,
meka kyerɛ mo.”
Awurade Ayeyi Dwom
10Monto dwom foforo mma Awurade!
Nʼayeyi mfi asase ano,
mo a mokɔ po so ne nea ɛwo mu nyinaa,
mo asupɔw ne wɔn a wɔtete so nyinaa.
11Ma nweatam ne so nkurow mma wɔn nne so;
ma atenae a Kedar te so no nsɛpɛw wɔn ho.
Ma nnipa a wɔwɔ Sela nto nnwom nnye wɔn ani;
ma wɔnteɛ mu mfi mmepɔw no atifi!
12Ma wɔnhyɛ Awurade anuonyam;
na wɔmpae mu nka nʼayeyi no wɔ asupɔw no so.
13Awurade bepue aba sɛ ɔkatakyi,
te sɛ ɔkofo no, ɔbɛhyɛ ne mmɔdemmɔ mu den;
ɔde nteɛmu bɛyɛ ɔkofo nkanyan
na obedi nʼatamfo so nkonim.
14“Mayɛ komm akyɛ,
mayɛ dinn na mahyɛ me ho so.
Nanso afei, te sɛ ɔbea a ɔrewo no,
meteɛ mu, mehome a ensi so na mehome afrɛ so.
15Mɛsɛe mmepɔw ne nkoko no
na mahyew so afifide nyinaa.
Mɛdan nsubɔnten ama ayɛ asupɔw,
na mama atare ayoyow.
16Medi anifuraefo anim afa akwan a wonnim so so,
akwan a wonnim so papa so na mɛkyerɛ wɔn kwan.
Mɛma sum no ayɛ hann wɔ wɔn anim,
na mayɛ mmeae a ɛyɛ abonkyiabonkyi no trontrom.
Eyinom ne nneɛma a mɛyɛ;
merennyaw wɔn mu.
17Na wɔn a wɔde wɔn ho to ahoni so,
na wɔka kyerɛ nsɛsode se, ‘Moyɛ yɛn anyame’ no,
wɔbɛpam wɔn wɔ animguase mu.”
Israel, Onifuraefo Ne Ɔsotifo
18“Tie, wo ɔsotifo;
hwɛ, wo onifuraefo na hu!
19Hena ne onifuraefo sɛ me somfo,
na ɔyɛ ɔsotifo sɛ ɔbɔfo a mesoma no?
Hena na nʼani afura sɛ nea ɔde ne werɛ ahyɛ me mu,
nʼani afura sɛ Awurade somfo?
20Woahu nneɛma bebree, nanso amfa wo ho;
Ɔkwan da wʼasom, nanso wonte hwee.”
21Ɛsɔɔ Awurade ani,
ne trenee nti
sɛ ɔbɛma ne mmara ayɛ kɛse na anya anuonyam.
22Nanso saa nnipa a wɔawia wɔn na wɔafow wɔn yi,
wɔn nyinaa aka amoa mu
anaa wɔde wɔn asie wɔ afiase.
Wɔayɛ wɔn asade
na wonni obi a obegye wɔn;
wɔayɛ wɔn akorɔnne
na wonni obi a ɔbɛka se, “Momfa wɔn nsan nkɔ.”
23Mo mu hena na obetie eyi
anaa nʼani beku ho yiye akyiri yi?
24Hena na ɔde Yakob maa sɛ ɔmmɛyɛ akorɔnne,
na ɔde Israel maa afowfo?
Ɛnyɛ Awurade a
yɛayɛ bɔne atia no no?
Efisɛ wɔannantew nʼakwan so;
na wɔanni ne mmara so.
25Enti ohwiee nʼabufuwhyew guu wɔn so,
akodi mu basabasayɛ.
Ɛde ogyaframa bunkam wɔn so, nanso wɔante ase.
Ɛhyew wɔn, nanso amfa wɔn ho.
O Servo do Senhor
1“Eis o meu servo, a quem sustento,
o meu escolhido, em quem tenho prazer.
Porei nele o meu Espírito,
e ele trará justiça às nações.
2Não gritará nem clamará,
nem erguerá a voz nas ruas.
3Não quebrará o caniço rachado,
e não apagará o pavio fumegante.
Com fidelidade fará justiça;
4não mostrará fraqueza nem se deixará ferir
até que estabeleça a justiça na terra.
Em sua lei as ilhas porão sua esperança.”
5É o que diz Deus, o Senhor,
aquele que criou o céu e o estendeu,
que espalhou a terra e tudo o que dela procede,
que dá fôlego aos seus moradores
e vida aos que andam nela:
6“Eu, o Senhor, o chamei para justiça;
segurarei firme a sua mão.
Eu o guardarei e farei de você
um mediador para o povo
e uma luz para os gentios,
7para abrir os olhos dos cegos,
para libertar da prisão os cativos
e para livrar do calabouço os que habitam na escuridão.
8“Eu sou o Senhor; este é o meu nome!
Não darei a outro a minha glória
nem a imagens o meu louvor.
9Vejam! As profecias antigas
aconteceram, e novas eu anuncio;
antes de surgirem, eu as declaro a vocês”.
10Cantem ao Senhor um novo cântico,
seu louvor desde os confins da terra,
vocês, que navegam no mar, e tudo o que nele existe,
vocês, ilhas, e todos os seus habitantes.
11Que o deserto e as suas cidades ergam a sua voz;
regozijem-se os povoados habitados por Quedar.
Cante de alegria o povo de Selá,
gritem pelos altos dos montes.
12Deem glória ao Senhor
e nas ilhas proclamem seu louvor.
13O Senhor sairá como homem poderoso,
como guerreiro despertará o seu zelo;
com forte brado e seu grito de guerra,
triunfará sobre os seus inimigos.
14“Fiquei muito tempo em silêncio e me contive, calado.
Mas agora, como mulher em trabalho de parto,
eu grito, gemo e respiro ofegante.
15Arrasarei os montes e as colinas
e secarei toda sua vegetação;
tornarei rios em terra seca e secarei os açudes.
16Conduzirei os cegos por caminhos que eles não conheceram,
por veredas desconhecidas eu os guiarei;
transformarei as trevas em luz diante deles
e tornarei retos os lugares acidentados.
Essas são as coisas que farei;
não os abandonarei.
17Mas retrocederão em vergonha total
aqueles que confiam em imagens esculpidas,
que dizem aos ídolos fundidos:
‘Vocês são nossos deuses’.
A Cegueira de Israel
18“Ouçam, surdos;
olhem, cegos, e vejam!
19Quem é cego senão o meu servo,
e surdo senão o mensageiro que enviei?
Quem é cego como aquele que é consagrado a mim,
cego como o servo do Senhor?
20Você viu muitas coisas, mas não deu nenhuma atenção;
seus ouvidos estão abertos, mas você não ouve nada.”
21Foi do agrado do Senhor,
por amor de sua retidão,
tornar grande e gloriosa a sua lei.
22Mas este é um povo saqueado e roubado;
foi apanhado em cavernas e escondido em prisões.
Tornou-se presa,
sem ninguém para resgatá-lo;
tornou-se despojo,
sem que ninguém o reclamasse, dizendo: “Devolvam”.
23Qual de vocês escutará isso
ou prestará muita atenção no tempo vindouro?
24Quem entregou Jacó para tornar-se despojo
e Israel aos saqueadores?
Não foi o Senhor, contra quem temos pecado?
Pois eles não quiseram seguir os seus caminhos;
não obedeceram à sua lei.
25De modo que ele lançou sobre eles o seu furor,
a violência da guerra.
Ele os envolveu em chamas,
contudo nada aprenderam; isso os consumiu
e, ainda assim, não o levaram a sério.