Ahohia Ne Mmoa
1Due, ɔdesɛefo,
wo a wɔnsɛee wo!
Due, ɔfatwafo,
wo a wonnii wo huammɔ!
sɛ wugyae adesɛe a,
wɔbɛsɛe wo;
sɛ wuwie huammɔdi a,
wobedi wo huammɔ.
2Ao Awurade, hu yɛn mmɔbɔ;
yɛn ani da wo so.
Yɛ yɛn ahoɔden anɔpa biara,
ne yɛn nkwagye wɔ ahohia mu.
3Aman no te wo nne mmubomu a, woguan;
sɛ woma wo ho so a amanaman no bɔ ahwete.
4Wɔtase mo asade, Ao amanaman, sɛnea mmoadabimma yɛ;
nnipa tow hyɛ so te sɛ mmoadabi dɔm.
5Wɔama Awurade so, na ɔte ɔsorosoro;
ɔde trenee ne adetreneeyɛ bɛhyɛ Sion ma.
6Ɔbɛyɛ fapem a atim yiye wɔ mo mmere so,
nkwagye, nyansa ne nhumu mmoroso akorae;
Awurade suro ne ademude yi akorae ano safe.
7Monhwɛ, wɔn mmarima akokodurufo su teɛteɛɛ mu wɔ mmɔnten so;
asomdwoe ho abɔfo su yayaayaw.
8Atempɔn no so da hɔ kwa,
akwantufo biara nni akwan no so.
Wɔabu apam no so,
wobu nʼadansefo animtiaa
wommu obiara.
9Asase no wo kesee na ɛsɛe,
Lebanon agyigya na nʼanim agu ase;
Saron ayɛ sɛ Araba,
Basan ne Karmel porow wɔn nhaban.
10“Afei na mɛsɔre,” sɛɛ na Awurade se.
“Afei na wɔbɛpagyaw me ɛ;
afei na wɔbɛma me so.
11Munyinsɛn ntɛtɛ,
na mowo sare;
mo home yɛ ogya a ɛhyew mo.
12Wɔbɛhyew aman no ama wɔatɔ nso;
wɔbɛto wɔn mu gya te sɛ nsɔe a wɔatwa.”
13Mo a mowɔ akyirikyiri no, muntie nea mayɛ;
mo a mobɛn no, monkamfo me kɛseyɛ!
14Nnebɔneyɛfo a wɔwɔ Sion abɔ huboa;
ahopopo aka wɔn a wonnim Onyame:
“Yɛn mu hena na obetumi ne ogya a ɛhyew ade atena?
Yɛn mu hena na obetumi ne daa ogyatannaa atena?”
15Nea ɔnantew trenee mu
na odi nokware
nea ɔpo mfaso a asisi de ba
na onnye adanmude,
nea ontie awudi ho pɔwbɔ
nea ɔmpɛ sɛ ohu bɔneyɛ ho agyinatu,
16saa onipa yi na ɔbɛtena ɔsorosoro hɔ,
ne guankɔbea bɛyɛ bepɔw aban no.
Wɔde nʼaduan bɛma no
na ne nsu remmɔ no.
17Mo ani behu ɔhene no wɔ nʼanuonyam mu
na ahwɛ asase a ɛtrɛw kɔ akyirikyiri no.
18Mo adwennwen mu, mobɛbooboo nea na ohunahuna mo no ho:
“Odwumayɛni panyin no wɔ he?
Nea na ogyigye tow no wɔ he?
Nea na ɔhwɛ abantenten so no wɔ he?”
19Morenhu saa ahantanfo no bio,
wɔn a wɔn kasa mu nna hɔ,
na monte nea wɔka no ase no.
20Monhwɛ Sion, yɛn afahyɛ kuropɔn no;
mo ani behu Yerusalem,
asomdwoe tenabea, ntamadan a wontutu;
wɔrentutu ne nnyinaso da,
na wɔrentetew ne ntampehama mu nso.
21Ɛhɔ na Awurade bɛyɛ yɛn Tumfo.
Ɛbɛyɛ sɛ faako a nsu akɛse ne nsuwansuwa wɔ.
Akorow a wɔhare remfa so
ahyɛn akɛse rennantew so.
22Na Awurade ne yɛn temmufo,
Awurade ne yɛn mmarahyɛfo,
Awurade ne yɛn hene;
na ɔno na obegye yɛn nkwa.
23Wo ntampehama mu agow
enti hyɛn dua no nni nnyinaso,
na wɔntrɛw hyɛn so ntama no mu.
Afei wɔbɛkyɛ asade bebree no mu
na mpakye mpo bɛsoa asade akɔ.
24Obiara nni Sion a ɔbɛka se, “Meyare;”
na wɔde wɔn a wɔte hɔ no bɔne bɛkyɛ wɔn.
ความทุกข์และการทรงช่วย
1วิบัติแก่เจ้า ผู้ทำลายเอ๋ย
เจ้าผู้ไม่เคยถูกทำลายมาก่อน!
วิบัติแก่เจ้าคนทรยศ
เจ้าผู้ไม่เคยถูกทรยศมาก่อน!
เมื่อเจ้าหยุดทำลาย
เจ้าจะถูกทำลาย
เมื่อเจ้าหยุดทรยศ
เจ้าจะถูกทรยศ
2ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเมตตาข้าพระองค์ทั้งหลาย
ข้าพระองค์ทั้งหลายใฝ่หาพระองค์
ขอทรงเป็นกำลังของเหล่าข้าพระองค์ทุกเช้า
เป็นความรอดของข้าพระองค์ในยามทุกข์ลำเค็ญ
3บรรดาประชาชาติเตลิดหนีเมื่อได้ยินพระสุรเสียงกึกก้อง
เมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้น ชนชาติต่างๆ ก็กระจัดกระจายไป
4ประชาชาติทั้งหลายเอ๋ย ของที่พวกเจ้าปล้นมา จะถูกกอบโกยเหมือนถูกฝูงตั๊กแตนหนุ่มกัดกิน
ผู้คนจะกลุ้มรุมเข้าใส่เหมือนฝูงตั๊กแตน
5องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นที่ยกย่องเทิดทูน เพราะพระองค์ประทับอยู่ในที่สูงส่ง
พระองค์จะทรงทำให้ศิโยนเปี่ยมด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม
6พระองค์จะทรงเป็นความมั่นคงสำหรับวันเวลาของเจ้า
เป็นคลังอันมั่งคั่งแห่งความรอด สติปัญญา และความรู้
ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นกุญแจไขคลังนี้33:6 หรือเป็นทรัพย์สมบัติจากพระองค์
7ดูเถิด บรรดาผู้กล้าหาญร้องไห้เสียงดังกลางถนน
ทูตแห่งสันติภาพร่ำไห้อย่างขมขื่น
8ทางหลวงก็เริศร้าง
ตามถนนหนทางไม่มีผู้สัญจร
สนธิสัญญาถูกละเมิด
บรรดาพยาน33:8 ฉบับ MT. ว่าเมืองต่างๆถูกดูหมิ่น
ไม่มีใครได้รับความเคารพ
9ดินแดนร่ำไห้33:9 หรือแห้งไปและอ่อนระโหย
เลบานอนอดสูและเหี่ยวแห้งไป
ชาโรนเป็นดั่งอาราบาห์
บาชานและคารเมลก็สลัดใบ
10องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “บัดนี้เราจะลุกขึ้น
บัดนี้เราจะได้รับการยกย่องเทิดทูน
บัดนี้เราจะได้รับการเชิดชูขึ้น
11เจ้าตั้งท้องแกลบ
ให้กำเนิดฟาง
ลมหายใจของเจ้าเป็นไฟเผาผลาญเจ้า
12เหล่าประชากรจะถูกเผาราวกับเป็นหินปูน
จะลุกเป็นไฟเหมือนเผาพุ่มหนามที่ถูกตัด”
13เจ้าผู้อยู่ไกล จงฟังสิ่งที่เราได้ทำ
เจ้าผู้อยู่ใกล้ จงรับรู้อำนาจของเรา!
14เหล่าคนบาปในศิโยนอกสั่นขวัญแขวน
คนที่ไม่นับถือพระเจ้าตัวสั่นงันงก
“มีใครในพวกเราอยู่กับไฟที่เผาผลาญนี้ได้?
มีใครในพวกเราอยู่กับการเผาไหม้ชั่วนิรันดร์ได้?”
15คือผู้ที่ดำเนินอย่างชอบธรรม
และกล่าวสิ่งที่ถูกต้อง
ผู้ปฏิเสธประโยชน์จากการบีบบังคับ
ผู้หดมือไม่รับสินบน
ผู้อุดหูไม่ยอมฟังแผนฆาตกรรม
ผู้ปิดตาไม่เห็นด้วยกับการวางแผนชั่ว
16คนเช่นนี้จะอาศัยอยู่บนที่สูง
ป้อมปราการบนภูเขาจะเป็นที่ลี้ภัยของเขา
จะมีอาหารและน้ำ
อำนวยแก่เขา
17ตาของท่านจะเห็นกษัตริย์ผู้ทรงงามสง่า
และเห็นดินแดนซึ่งแผ่ไพศาล
18ใจของท่านจะหวนระลึกถึงความสยดสยองในครั้งก่อนว่า
“เจ้านายคนนั้นอยู่ที่ไหน?
ผู้เก็บส่วยสาอากรนั้นอยู่ที่ใด?
เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลหอคอยต่างๆ ไปไหนแล้ว?”
19ท่านจะไม่เห็นคนหยิ่งยโสเหล่านี้อีก
ผู้ซึ่งพูดจาคลุมเครือ
ผู้ซึ่งมีสำเนียงภาษาแปลกๆ ที่ท่านไม่อาจเข้าใจได้
20จงมองดูศิโยน นครแห่งเทศกาลของเรา
ตาของท่านจะเห็นเยรูซาเล็ม
ที่พำนักอันสงบสุข เต็นท์ซึ่งไม่ต้องเคลื่อนย้ายหลักหมุด
เสาจะไม่ถูกถอนเลย
และเชือกก็ไม่ถูกตัดขาด
21ที่นั่นพระยาห์เวห์จะเป็นองค์ทรงฤทธิ์ของเรา
จะเป็นดินแดนแห่งแม่น้ำและลำธารกว้าง
ไม่มีเรือกรรเชียงใหญ่แล่น
ไม่มีเรือใหญ่โอฬารผ่าน
22เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นตุลาการของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นผู้ตรากฎหมายของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ของเรา
เป็นพระองค์เองที่จะทรงช่วยเราให้รอด
23สายโยงในเรือของเจ้าก็หย่อนยาน
เสาเรือก็คลอนแคลน
ใบเรือก็ไม่กาง
แล้วของที่ริบมาได้มากมายนั้น เขาก็จะแบ่งกัน
แม้แต่คนง่อยก็จะได้รับส่วนแบ่งด้วย
24ไม่มีใครที่อาศัยในศิโยนจะพูดว่า “ฉันป่วย”
และบาปทั้งหลายของผู้ที่พำนักอยู่ที่นั่นจะได้รับการอภัย
