Yesaia 14 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yesaia 14:1-32

1Awurade behu Yakob mmɔbɔ;

ɔbɛsan afa Israel

na ɔbɛbɔ wɔn atenase wɔ wɔn ankasa asase so.

Ananafo bɛba abɛka wɔn ho

na wɔne Yakobfi aka abɔ mu.

2Amanaman bɛfa wɔn

de wɔn aba wɔn ankasa atenae.

Na Israelfi bɛfa amanaman no ayɛ wɔn de

sɛ nkoa ne mfenaa wɔ Awurade asase so.

Wɔbɛyɛ wɔn a wɔyɛɛ wɔn nnommumfo no nnommum

na wobedi wɔn sohwɛfo so.

3Na da a Awurade bɛma mo ɔhome afi amanehunu, ahoyeraw ne nkoasom dennen mu no, 4mubedi Babiloniahene ho fɛw se:

hwɛ sɛnea sohyɛfo no aba nʼawie!

ne sɛnea nʼabufuw nso to atwa!

5Awurade abubu otirimɔdenfo no abaa mu,

sodifo ahempema no,

6nea abufuw mu no ɔde bobɔɔ wɔn

toatoaa so hwehwee fam,

na abufuwhyew mu otintim wɔn so a ahomegye nni mu

de brɛɛ amanaman no ase no.

7Nsase no nyinaa rehome wɔ asomdwoe mu;

na wɔto dwom.

8Mpo, ɔpepaw nnua ne Lebanon sida

nya ho anigye na wɔka se,

“Afei a wɔabrɛ wo ase yi,

duatwafo biara remmetwa yɛn.”

9Awufo nna a ɛwɔ ase no rekeka ne ho

abehyia wo kwan;

ɛkanyan wɔn a wɔafi mu no honhom

sɛ wɔmmɛma wo akwaaba,

wɔn a na wɔyɛ akannifo wɔ wiase

ɛma wɔsɔre fi wɔn nhengua so,

wɔn a na wɔyɛ ahemfo wɔ amanaman so.

10Wɔn nyinaa begye so,

wɔbɛka akyerɛ wo se,

“Wo nso woayɛ mmerɛw sɛ yɛn;

woayɛ sɛ yɛn ara.”

11Wo kɛseyɛ nyinaa wɔde aba ɔda mu,

ne huuyɛ a efi wo asanku no;

wɔde nsaammoa asɛw kɛtɛ ama wo

na asunson akata wo so.

12Sɛnea wufi ɔsoro abɛhwe fam,

anɔpa nsoromma, adekyee babarima!

Wɔato wo abɛhwe asase so,

wo a na kan no wobrɛ amanaman ase!

13Wokaa no wo koma mu se,

“Mɛforo akɔ ɔsoro;

mɛma mʼahengua so

asi Onyankopɔn nsoromma atifi;

mɛtena ase adi hene wɔ ahyiae bepɔw so,

nea ɛkorɔn pa ara wɔ bepɔw kronkron no so.

14Mɛforo atra omununkum atifi;

mɛyɛ me ho sɛ Ɔsorosoroni no.”

15Nanso wɔde wo abɛto ɔda mu,

amoa donkudonku ase tɔnn.

16Wɔn a wuhu wo no hwɛ wo haw,

wodwen nea ato wo no ho bisa se,

“Ɛnyɛ ɔbarima a ɔwosow asase

na ɔmaa ahenni ho popoe,

17ɔbarima a ɔmaa wiase dan nweatam,

nea ɔdan ne nkuropɔn butuwii

na wamma ne nneduafo ankɔ wɔn nkyi no ni?”

18Amanaman ahemfo no nyinaa wɔadeda wɔn

obiara wɔ ne da mu.

19Nanso wɔapam wo afi wo da mu

te sɛ dubaa a wɔapo;

wɔde wɔn a wɔatotɔ akata wo so,

wɔn a wɔtɔɔ wɔ afoa ano,

wɔn a wosian kɔ abo amoa mu,

te sɛ funu a wɔatiatia so,

20Wɔrensie wo nka wɔn ho,

efisɛ woasɛe wʼasase

na wakunkum wo nkurɔfo.

Otirimɔdenfo asefo no

wɔrenkae wɔn bio. Wo babarima renni wʼade sɛ ɔhene.

21Siesie faako a wobekunkum ne mmabarima

wɔ wɔn agyanom bɔne nti;

ɛnsɛ sɛ wɔsɔre di asase no so

na wɔde wɔn nkuropɔn pete so.

22“Mɛsɔre atia wɔn,”

Sɛnea Asafo Awurade se ni.

“Metwa ne din ne ne nkae,

ne mma ne ne nenanom afi Babilonia ho,”

sɛnea Asafo Awurade se ni.

23“Mɛdan no ayɛ faako a mpatu wɔ

ne ɔwora;

mede ɔsɛeprae bɛpra no,”

sɛnea Asafo Awurade se ni.

Nkɔmhyɛ A Etia Asiria

24Asafo Awurade aka ntam se,

“Nokware, sɛnea mahyehyɛ no, saa ara na ɛbɛyɛ,

na sɛnea masusuw no, ɛrensesa.

25Mɛsɛe Asiria pasaa wɔ mʼasase so;

metiatia no so me mmepɔw so.

Obeyi ne konnua afi me nkurɔfo so,

na nʼadesoa nso afi wɔn so.”

26Eyi ne nhyehyɛe a wɔayɛ ama wiase nyinaa;

eyi ne nsa a wɔateɛ wɔ aman nyinaa so.

27Na sɛ Asafo Awurade ayɛ nʼadwene a hena na obesiw no kwan?

Na sɛ wateɛ ne nsa, hena na obesianka no?

Nkɔmhyɛ A Etia Filistifo

28Saa adehu yi baa afe a ɔhene Ahas wui no:

29Munnni ahurusi, mo Filistifo,

sɛ abaa a ɛbɔɔ mo no mu abubu;

saa ɔwɔ no ase na ahurutoa befi aba,

na nʼaba bɛyɛ ɔwɔ a ne ho yɛ hare na nʼano wɔ bɔre.

30Ahiafo mu hiani benya didibea,

na mmɔborɔni bɛda asomdwoe mu.

Nanso wʼasefo de, mede ɔkɔm bɛtɔre wɔn ase;

ebekunkum wo nkae no.

31Twa adwo, kurow pon! Su teɛ mu kuropɔn!

munguan, mo Filistifo!

Wusiw kumɔnn bi fi atifi fam reba,

na obiara ntwentwɛn ne nan ase wɔ wɔn mu.

32Mmuae bɛn na wɔde bɛma

saa ɔman no ananmusifo?

Awurade de Sion atim hɔ,

ne mu na nʼamanehunufo benya guankɔbea.”

O Livro

Isaías 14:1-32

Restauração de Israel

1Mas o Senhor terá compaixão dos descendentes de Jacob; ele tornará a escolher de novo Israel e há de trazê-los novamente para a sua terra. Muitas nações virão e se juntarão a eles, tornando-se seus fiéis aliados. 2As nações do mundo os ajudarão a regressar e aqueles que vierem estabelecer-se na sua terra os servirão; aqueles que os escravizaram serão seus escravos; Israel dominará sobre os seus inimigos.

3Nesse dia, em que o Senhor der ao seu povo descanso das tristezas e dos terrores, das prisões e cadeias por que passaram, 4dirás assim do rei da Babilónia: “O tirano desaparece, enfim! A sua opressão terminou! 5O Senhor quebrou o teu bastão de dominador, esmagou o teu poder malvado! 6Perseguiste os povos com os golpes contínuos da tua raiva odiosa, tiranizaste nações sob as tuas garras. Era insustentável a tua atrocidade! 7Finalmente, a Terra está sossegada e em descanso! Todo o mundo começa a cantar! 8Até as árvores dos bosques, as faias e os cedros do Líbano cantam com alegria: ‘Desde que tu caíste, ninguém mais nos incomoda. Até que enfim, estamos em paz!’ ”

9Os habitantes do mundo dos mortos juntam-se em magotes para te receberem quando entrares nos seus domínios. Entre eles estão grandes chefes mundiais e poderosos governantes que vieram esperar-te. 10E todos chorarão juntos em voz alta: “Também te tornaste em nada, tal como nós!” 11A tua força e o teu poder desapareceram; foi tudo lançado no mundo dos mortos. Cessou de vez a bela música dos teus palácios. Agora, são os bichinhos o teu lençol; os vermes são o cobertor com que te tapas!

12Como caíste do céu, ó Lúcifer, estrela matinal! Como foste abatido, tu que enfraqueceste as nações do mundo! 13Dizias no teu íntimo: “Hei de subir aos céus; levantarei o meu trono acima das estrelas de Deus; ascenderei ao mais alto trono e governarei a partir do monte da assembleia, lá no extremo norte! 14Subirei aos mais altos céus e serei semelhante ao Altíssimo!”

15Mas em vez disso serás levado para o mundo dos mortos, lá bem para as profundezas do abismo. 16Todos os que lá te virem perguntarão espantados: “Então é este quem fazia tremer a Terra e as nações do mundo? 17É este quem tudo arrasou e fez da Terra um açougue? Quem demoliu as grandes cidades, sem ter a mínima compaixão dos prisioneiros?”

18Os reis, os grandes chefes das nações jazem, cada um, no seu pomposo mausoléu. 19Quanto a ti, o teu corpo foi lançado fora da tua sepultura como se fosse um pau seco que não presta. E ali está, de cova aberta, coberto com os cadáveres dos que foram mortos nos combates, tão desprezado como um cadáver espezinhado. 20Não te juntarás a eles no túmulo, pois destruíste a tua nação e assassinaste o teu povo. Nunca o teu filho te sucederá como rei. 21Matem os filhos desse malvado! Não deixem que venham a levantar-se, a reconquistar a terra e a tornar a encher o mundo de cidades reconstruídas!

22“Eu próprio me levantarei contra ele”, diz o Senhor dos exércitos, e tirarei aos seus filhos e aos seus netos toda e qualquer possibilidade de virem a ocupar o trono. 23“Reduzirei a Babilónia a uma terra desolada, cheia de porcos-espinhos, de charcos fétidos e de pântanos insalubres. Varrerei aquela terra com a vassoura da destruição”, diz o Senhor dos exércitos.

Profecia contra a Assíria

24O Senhor dos exércitos jurou e estes são os seus propósitos e os seus planos: 25“Decidi destruir os exércitos da Assíria, enquanto se encontram em Judá, na minha terra, e esmagá-los, enquanto ocupam as minhas montanhas. O meu povo não mais será escravo deles. 26E este é o meu plano a aplicar em toda a Terra. Farei isso pela minha força poderosa que é capaz de atuar no mundo inteiro.”

27O Senhor dos exércitos foi quem falou, quem poderá alterar os seus planos? Quando o seu braço se estende para atuar, haverá alguém capaz de o impedir?

Profecia contra os filisteus

28Esta é a mensagem que veio até mim, no ano em que o rei Acaz morreu: 29“Não se alegrem, filisteus, pelo facto de ter morrido o rei que vos afligia. A vara quebrou-se, é verdade, mas o seu filho tornar-se-á num açoite ainda mais duro do que o seu pai! Da cobra nascerá uma terrível serpente venenosa que te destruirá! 30Tratarei dos pobres do meu povo com os cuidados dum pastor; os necessitados estarão em segurança. Quanto a ti, escorraçar-te-ei por meio da fome e da guerra; a ti e aos teus descendentes. 31Gritem de dor, ó cidades filisteias, vocês estão condenadas, tal como toda a vossa nação! Toda ela está condenada. Eles são como uma nuvem negra de fumaça vinda do norte contra ti. Não há ninguém que vacile naquelas fileiras. 32Que se dirá, então, aos mensageiros deste povo? Que o Senhor fundou Sião e determinou que os oprimidos do seu povo encontrem um refúgio dentro dos seus muros.”