1“ ‘Saa bere no, sɛnea Awurade se ni, wobeyiyi Yuda ahemfo ne adwumayɛfo nnompe, asɔfo ne adiyifo nnompe ne Yerusalemfo nnompe afi wɔn nna mu. 2Wɔbɛsɛw no kɛtɛ wɔ owia ne ɔsram ne ɔsorosoro nsoromma nyinaa a wɔdɔe, na wɔsomee, na wodii akyi kɔɔ so abisa na wɔsɔree no ase. Wɔremmoa wɔn ano na wɔrensie wɔn; mmom, wɔbɛyɛ sɛ sumina a egugu fam. 3Baabiara a metwa saa ɔman bɔne yi nkae no asu akɔ no, wɔbɛpɛ sɛ wobewu sen sɛ wɔbɛtena nkwa mu, sɛnea Asafo Awurade se ni.’
Bɔne Ne Asotwe
4“Ka kyerɛ wɔn se, ‘Nea Awurade se ni:
“ ‘Sɛ nnipa hwe ase a, wɔnsɔre ana?
Sɛ onipa dan ne ho a, ɔnsan nʼakyi ana?
5Afei adɛn nti na saa nnipa yi adan wɔn ho?
Adɛn nti na Yerusalem dan ne ho daa yi?
Wokura nnaadaa mu pintinn;
na wɔmpɛ sɛ wɔsan wɔn akyi.
6Mawɛn mʼaso atie,
nanso wɔnnka nea ɛteɛ.
Wɔn mu biara nnu ne ho wɔ nʼamumɔyɛ ho,
na ɔka se, “Dɛn na mayɛ?”
Obiara fa ne kwan
te sɛ ɔpɔnkɔ a ɔrepem akɔ akono.
7Mpo aturukuku a ɔwɔ wim
nim ne mmere a wɔahyehyɛ ama no,
na asukɔnkɔn, asomfena ne agyenkuku
hu bere a wotu kɔtena baabi,
nanso me nkurɔfo nnim
nea Awurade hwehwɛ.
8“ ‘Adɛn na mutumi ka se, “Yenim nyansa,
efisɛ yɛwɔ Awurade mmara,”
wɔ bere a akyerɛwfo kyerɛwdua torofo
de atoro adannan mu?
9Anyansafo no anim begu ase;
wɔn ho bedwiriw wɔn na afide ayi wɔn.
Sɛ wɔapo Awurade asɛm no a,
na nyansa bɛn na wɔwɔ?
10Mede wɔn yerenom bɛma mmarima afoforo
ne wɔn mfuw nso ama afoforo.
Efi akumaa so kosi ɔkɛse so,
wɔn nyinaa yɛ adifudepɛfo de pɛ ahonya;
adiyifo ne asɔfo te saa,
wɔn nyinaa yɛ asisifo.
11Wɔtoto me nkurɔfo apirakuru
te sɛnea ɛnyɛ hu.
Wɔka se, “Asomdwoe, asomdwoe”
wɔ mmere a asomdwoe nni hɔ.
12Wɔn ani wu wɔ wɔn animguase nneyɛe no ho ana?
Dabi da, wɔn ani nnwu koraa;
wonnim fɛre mpo.
Enti wɔbɛtotɔ wɔ atɔfo mu;
wɔbɛhwehwe ase, sɛ metwe wɔn aso a,
sɛnea Awurade se ni.
13“ ‘Mɛfa wɔn twabere nnɔbae akɔ,
nea Awurade se ni.
Aba biara remma bobe nnua no so.
Aba biara remma borɔdɔma nnua no so,
ɛso nhaban begunguan.
Nea mede ama wɔn no,
wobegye afi wɔn nsam.’ ”
14Adɛn nti na yɛtete ha?
Mommoaboa mo ho ano!
Momma yenguan nkɔ nkuropɔn a ɛwɔ bammɔ mu
na yenkowuwu wɔ hɔ!
efisɛ Awurade yɛn Nyankopɔn abu yɛn kumfɔ
na wama yɛn nsu a awuduru wɔ mu sɛ yɛnnom,
efisɛ yɛayɛ bɔne atia no.
15Yɛhwɛɛ kwan sɛ yebenya asomdwoe
nanso biribi pa biara amfi mu amma,
yɛhwɛɛ ayaresabere kwan
nanso ehu nko ara na ɛkaa yɛn.
16Wɔte atamfo no apɔnkɔ home
fii Dan;
na wɔn apɔnkɔnini su
ma asase no nyinaa wosow.
Wɔaba sɛ wɔrebɛsɛe
asase no ne so nneɛma nyinaa,
kuropɔn no ne wɔn a wɔtete mu nyinaa.
17“Hwɛ, mɛsoma awɔ a wɔn ano wɔ bɔre aba mo mu,
nhurutoa a wontumi nnwudwo wɔn,
na wɔbɛkeka mo,”
nea Awurade se ni.
18Wone mʼawerɛhow mu Werɛkyekyefo,
me koma abotow wɔ me mu.
19Tie me nkurɔfo sufrɛ;
a efi akyirikyiri asase so:
“Awurade nni Sion ana?
Ne Hene no nni hɔ bio ana?”
“Adɛn nti na wɔde wɔn nsɛsode ahyɛ me abufuw,
wɔn ananafo ahoni huhuw no?”
20“Otwabere no atwa mu,
ahuhuru bere no aba awiei,
na wonnnyee yɛn nkwa.”
21Sɛ wɔadwerɛw me nkurɔfo no nti, wɔadwerɛw me;
midi awerɛhow, na ahodwiriw akyekyere me.
22Aduru bi nni Gilead ana?
Ɔyaresafo bi nni hɔ ana?
Na afei adɛn nti na ayaresa nni hɔ
mma me nkurɔfo apirakuru?
1Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo, “Nianang adlawa, panghabwaon gikan sa mga lubnganan ang mga bukog sa mga hari ug sa mga opisyal sa Juda, apil ang mga bukog sa mga pari, sa mga propeta, ug sa katawhan sa Jerusalem. 2Ikatag kini diha sa yuta, ilalom sa kahayag sa adlaw, bulan, ug mga bitoon nga ilang gihigugma, gialagaran gisunod, gidangpan, ug gisimba. Dili na tigomon ang ilang mga bukog ug ilubong. Magkatag nalang kini diha sa yuta nga daw tae. 3Ang mabilin nga buhi niining daotan nga nasod katagon ko ngadto sa ubang mga nasod. Ug didto palabihon pa nilang mamatay kaysa mabuhi. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang nagaingon niini.”
Ang Sala ug ang Silot
4Miingon ang Ginoo kanako nga isulti ko kini nga mensahe ngadto sa mga tawo, “Kon matumba ang tawo, dili ba motindog man siya pagbalik? Kon nasaag siya, dili ba mobalik man siya sa iyang agi? 5Apan ngano man nga kamong mga taga-Jerusalem padayon nga mitalikod kanako? Nganong dili man ninyo mahimong biyaan ang mga dios-dios nga nagatunto kaninyo ug mobalik kanako? 6Gipaminaw kog maayo ang inyong gipanulti ug wala kamoy gisulti nga husto. Walay bisan usa kaninyo nga naghinulsol sa iyang kadaotan. Wala gayoy nakaingon, ‘Unsa kining akong nahimo?’ Tanan kaninyo abtik kaayong magpakasala, daw mga kabayo kamo nga mipaturatoy ug dagan ngadto sa gira. 7Ang talabon, ang salampati, ang sayaw, ug ang lapay nahibalo kon kanus-a mobalhin ngadto sa ubang mga dapit ug kanus-a sila mobalik, apan kamong akong mga katawhan wala mahibalo sa akong lagda. 8Nganong moingon man kamo nga maalamon kamo tungod kay anaa kaninyo ang kasugoan sa Ginoo, nga ang tinuod, gituis man kini sa inyong mga magtutudlo? 9Maulawan gayod ang mga nagaingon nga maalamon. Malisang gayod sila kay bihagon man sila, tungod sa ilang pagsalikway sa akong mga pulong. Nan, unsa mang matanga sa kaalam ang anaa kanila? 10Busa ihatag ko sa ubang mga tawo ang ilang mga asawa ug mga uma. Tungod kay silang tanan, gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon, nanglimbong aron makasapi. Bisan mga propeta ug mga pari nanglimbong usab. 11Wala nila tagda ang samad sa akong mga katawhan, bisan ug grabe na kini. Nagaingon sila nga maayo ra ang tanan bisan ang tinuod dili kini maayo. 12Naulaw ba sila sa ilang mangil-ad nga mga batasan? Wala! Kay wala na silay ulaw! Dili man lang gani mahilaw ang ilang mga dagway. Busa ipaubos sila sa panahon nga sila silotan. Ako, ang Ginoo, nagaingon nga mangalaglag sila sama sa uban. 13Laglagon ko gayod sila, apil ang ilang mga abot nga mga ubas ug mga igera. Bisan ang mga dahon niini mangalaya. Ang gipanghatag ko kanila mawala na.
14“Unya moingon sila, ‘Unsa pa may atong gihulat? Dali, mangadto kita sa pinarilan nga mga lungsod ug didto kita magpakamatay, kay gihukman na kita nga patyon sa Ginoo nga atong Dios. Daw sama lang nga gihatagan niya kita ug tubig nga may hilo aron atong imnon, tungod kay nakasala kita kaniya. 15Nangandoy kitag kalinaw, apan walay kalinaw nga miabot. Nangandoy kitag kaayohan, apan kalisang ang miabot. 16Gikan sa Dan mabatian ang pagpangusmo sa mga kabayo sa mga kaaway. Sa tingog lang sa ilang mga kabayo mangurog na sa kahadlok ang tibuok kayutaan. Mianhi sila aron sa paglaglag niini nga yuta ug sa tanan nga anaa niini—ang mga lungsod ug ang tanang mga lumulupyo niini.’ ”
17Miingon ang Ginoo, “Pamati! Ipadala ko diha kaninyo kining mga kaaway nga daw sa malala nga mga bitin nga dili mapaamo, unya pamaakon nila kamo.”
18Unya miingon si Jeremias, Dili gyud mahupay ang akong kasubo. Sakit gayod ang akong kasingkasing. 19Paminawa ang pagpakitabang sa akong mga katagilungsod; madungog kini sa tibuok kayutaan. Nagaingon sila, “Wala na ba sa Jerusalem8:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ang Ginoo? Wala na ba dinhi ang Dios nga Hari sa Jerusalem?” Mitubag ang Ginoo, “Nganong gipalagot ninyo ako pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios nga walay pulos?” 20Mireklamo ang mga tawo, “Human na man unta ang ting-init, ug nahuman na usab ang ting-ani, apan wala gihapon kami maluwas!”
21Hilabihan ang akong kasakit tungod sa kasakit nga nahiagoman sa akong mga katagilungsod. Nagbangotan ako ug hilabihan ang akong kaguol. 22Wala bay tambal sa Gilead? Wala bay mananambal didto? Nganong wala man maayo ang samad sa akong mga katagilungsod?
