Asɛm A Ɛfa Babilonia Ho
1Asɛm a Awurade nam odiyifo Yeremia so ka faa Babilonia ne Babiloniafo asase ho ni:
2“Mommɔ no dawuru na mompae mu nka wɔ amanaman mu.
Momma frankaa so na mompae mu nka;
na momma wɔnte sɛ,
‘Wɔbɛfa Babilonia;
wobegu Bel anim ase,
na ehu bɛhyɛ Merodak ma.
Wobegu ne nsɛsode anim ase
na ehu bɛhyɛ nʼahoni ma.’
3Ɔman bi fi atifi fam bɛtow ahyɛ ne so
na wɔbɛyɛ nʼasase amamfo.
Obiara rentena so;
nnipa ne mmoa beguan afi so.
4“Nna no mu ne saa bere no,”
Awurade na ose,
“Israelfo ne Yudafo bɛka abɔ mu
de nusu akɔhwehwɛ wɔn Awurade, wɔn Nyankopɔn.
5Wobebisa ɔkwan a ɛkɔ Sion
na wɔde wɔn ani akyerɛ hɔ.
Wɔbɛba de wɔn ho abɛbɔ Awurade
wɔ daa apam a
werɛ remfi mu.
6“Me nkurɔfo ayɛ nguan a wɔayera;
wɔn nguanhwɛfo ama wɔafom ɔkwan
ma wokyinkyin mmepɔw so.
Wokyinkyin bepɔw ne koko so
na wɔn werɛ fii wɔn ankasa homebea.
7Obiara a ohuu wɔn no tetew wɔn mu:
wɔn atamfo kae se, ‘Yenni fɔ,
efisɛ wɔyɛɛ bɔne tiaa Awurade, wɔn nokware didibea no,
Awurade wɔn agyanom anidaso no.’
8“Munguan mfi Babilonia;
mumfi Babiloniafo asase so,
na monyɛ sɛ mpapo a wodi nguankuw anim.
9Mɛkanyan amanaman akɛse nkabom
afi atifi fam asase so de wɔn abɛko atia Babilonia.
Wobegyinagyina wɔn afa atia no,
wobefi atifi fam ako afa no.
Wɔn agyan bɛyɛ sɛ dɔmmarima a wɔakwadaw akodi mu,
wɔn a wɔmmfa nsapan nsan wɔn akyi.
10Enti wɔbɛfow Babilonia;
wɔn a wɔfow no nyinaa benya asade bebree,”
Awurade na ose.
11“Esiane sɛ mo ani gye na mudi ahurusi,
mo a mofow mʼagyapade,
sɛ muhuruhuruw anigye so te sɛ nantwiforo a ɔwɔ sare frɔmfrɔm mu
na musu te sɛ apɔnkɔnini nti,
12wo na ani bewu pa ara;
nea ɔwoo wo anim begu ase.
Ɔbɛyɛ akumaa wɔ amanaman no mu,
sare, asase wosee ne nweatam.
13Awurade abufuw nti, obiara rentena hɔ
na ɛbɛda mpan korakora.
Wɔn a wotwa mu wɔ Babilonia nyinaa ho bedwiriw wɔn na wɔadi ne ho fɛw
esiane nʼapirakuru nyinaa nti.
14“Munnyinagyina mo afa ntwa Babilonia ho nhyia,
mo a motow agyan nyinaa.
Montow no! Munnyaw bɛmma biara,
efisɛ wayɛ bɔne atia Awurade.
15Monteɛ mu ntia no wɔ afanan nyinaa!
Ɔma ne nsa so, nʼabandennen bubu,
wodwiriw nʼafasu gu fam.
Esiane sɛ eyi yɛ Awurade aweretɔ no nti,
montɔ ne so were;
monyɛ no sɛnea wayɛ afoforo no.
16Munyi ogufo mfi Babilonia,
ɔne otwafo a okura ne kantankrankyi wɔ otwabere mu no.
Esiane nhyɛsofo no afoa nti
obiara nsan nkɔ ne nkurɔfo mu,
obiara nguan nkɔ nʼankasa asase so.
17“Israel yɛ nguankuw a wɔahwete
a gyata apam wɔn.
Nea odii kan tetew ne mu
yɛ Asiriahene;
na nea ɔdwerɛwee ne nnompe akyiri no
yɛ Babiloniahene Nebukadnessar.”
18Ɛno nti, sɛɛ na Asafo Awurade, Israel Nyankopɔn se:
“Mɛtwe Babiloniahene ne nʼasase aso
sɛnea metwee Asiriahene aso no.
19Na mede Israel bɛsan aba nʼankasa didibea,
na obedidi wɔ Karmel ne Basan;
ɔbɛmee wɔ Efraim ne Gilead nkoko so.
20Saa nna no ne saa bere no,”
Awurade na ose,
“Wɔbɛhwehwɛ Israel afɔbu mu,
nanso wɔrennya bi,
wɔbɛhwehwɛ Yuda nnebɔne mu,
nanso wɔrenhu bi,
efisɛ, mede nkae a migyaa wɔn no bɔne bɛkyɛ wɔn.
21“Montow nhyɛ Merataim asase so
ne nnipa a wɔte Pekod.
Montaa wɔn, munkunkum wɔn
na monsɛe wɔn korakora,”
Awurade na ose.
“Monyɛ biribiara a mahyɛ mo no.
22Ɔko mu gyegyeegye wɔ asase no so,
ɔsɛe kɛse nnyigyei!
23Hwɛ sɛnea wɔabubu na wɔabobɔ
asase nyinaa so asae!
Hwɛ sɛnea Babilonia ada mpan
wɔ amanaman no mu!
24Misum wo afiri, Babilonia,
na eyii wo ansa na worehu;
wohuu wo kyeree wo
efisɛ woko tiaa Awurade.
25Otumfo Awurade abue nʼakode adekoradan
na wayi nʼabufuwhyew akode de apue,
efisɛ Asafo Awurade wɔ adwuma yɛ
wɔ Babiloniafo asase so.
26Mumfi akyirikyiri mmra ne so.
Mummubu nʼasan no ani;
monhɔre no siw sɛ awi akuwakuw.
Monsɛe no korakora
na munnyaw nkae biara mma no.
27Munkunkum nʼanatwinini nyinaa;
momfa wɔn nkɔ mma wonkokum wɔn!
Mmusu nka wɔn! Efisɛ wɔn da no adu,
bere a wɔde bɛtwe wɔn aso no.
28Muntie akobɔfo ne aguanfo a wofi Babilonia no
sɛ wɔreka wɔ Sion
sɛnea Awurade, yɛn Nyankopɔn atɔ were,
nʼasɔrefi ho aweretɔ.
29“Momfrɛ agyantowfo nkɔtoa Babilonia,
wɔn a wɔtow agyan nyinaa.
Muntwa ne ho nhyia;
mommma obiara nguan.
Muntua ne nneyɛe so ka;
monyɛ no sɛnea wayɛ.
Efisɛ wabu Awurade animtiaa,
Israel kronkronni no.
30Enti ne mmerante bɛtotɔ wɔ mmɔnten so;
wɔbɛtɔre nʼasraafo nyinaa ase saa da no,”
Awurade na ose.
31“Hwɛ, mikyi wo; ɔhantanni.”
Awurade, Asafo Awurade na ose,
“efisɛ wo da no adu
bere a wɔde bɛtwe wʼaso no.
32Ɔhantanni no behintiw na wahwe ase,
obiara remmoa no mma ɔnnsɔre;
mɛto ne nkurow mu gya
na ahyew wɔn a atwa ne ho ahyia nyinaa.”
33Sɛɛ na Asafo Awurade se:
“Wɔhyɛ Israelfo so,
na Yudafo nso saa ara.
Wɔn nnommumfafo no kura wɔn dennen
a wɔmpɛ sɛ wogyaa wɔn ma wɔkɔ.
34Nanso wɔn Gyefo yɛ ɔhoɔdenfo;
ne din ne Asafo Awurade.
Obedi wɔn asɛm ama wɔn anibere so,
sɛnea ɔde ahotɔ bɛba wɔn asase no so,
na wɔn a wɔte Babilonia no nea wahyɛ wɔn ahometew.
35“Afoa a etia Babiloniafo!”
Awurade na ose,
“etia wɔn a wɔte Babilonia
na etia nʼadwumayɛfo ne nʼanyansafo!
36Afoa a etia nʼatoro adiyifo!
Wɔbɛdan nkwaseafo.
Afoa a etia nʼakofo!
Ehu bɛhyɛ wɔn ma.
37Afoa a etia nʼapɔnkɔ ne ne nteaseɛnam
ne ananafo a wɔwɔ wɔn mu nyinaa!
Wɔbɛdan mmea.
Afoa a etia nʼademude!
Wɔbɛfom.
38Ɔyow wɔ nʼasu ahorow so!
Ɛbɛyoyow.
Efisɛ ɛyɛ ahoni asase,
ahoni a ehu bɛma wɔabobɔ adam.
39“Enti sare so mmoa ne mpataku bɛtena hɔ,
na ɛhɔ na patu bɛtena.
Obiara rentena so bio
efi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso.
40Sɛnea Onyankopɔn tuu Sodom ne Gomora
ne wɔn nkurow gui no,”
Awurade na ose,
“saa ara na obiara rentena hɔ;
onipa biara rentena mu.
41“Monhwɛ! Asraafo bi fi atifi fam reba;
ɔman kɛse ne ahemfo bebree,
wɔrehwanyan wɔn afi nsase ano.
42Wokurakura bɛmma ne mpeaw;
wɔn tirim yɛ den, na wonni ahummɔbɔ.
Wɔn nnyigyei te sɛ po a ɛworo so.
Sɛ wɔtete wɔn apɔnkɔ so a,
wɔba sɛ mmarima a wɔrekɔ sa
abɛtow ahyɛ wo so, Ɔbabea Babilonia.
43Babiloniahene ate wɔn ho nsɛm,
ne nsa sesa ne ho kwa.
Ahohiahia akyekyere no
ɔyaw a ɛte sɛ ɔbea a ɔrekyem wɔ awo so.
44Sɛnea gyata a ofi Yordan nkyɛkyerɛ mu
rekɔ adidibea frɔmfrɔm no,
saa ara na mɛtaa Babilonia fi nʼasase so wɔ bere tiaa bi mu.
Hena ne nea mayi no sɛ ɔnyɛ eyi?
Hena na ɔte sɛ me, na hena na obetumi ne me adi asi?
Na oguanhwɛfo bɛn na obetumi asɔre atia me?”
45Enti tie nea Awurade ahyehyɛ atia Babilonia,
nea wabɔ ne tirim sɛ ɔbɛyɛ de atia Babiloniafo asase ni:
Nguankuw no mu nkumaa no wɔbɛtwe wɔn akɔ;
wɔn nti ɔbɛsɛe adidibea no koraa.
46Babilonia nnommumfa nnyigyei bɛma asase awosow;
ne nteɛteɛmu gyegyeegye wɔ amanaman no mu.
พระดำรัสเกี่ยวกับบาบิโลน
(ยรม.10:12-16)
1พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งตรัสผ่านผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์เกี่ยวกับบาบิโลนและดินแดนของชาวบาบิโลน50:1 หรือชาวเคลเดียเช่นเดียวกับข้อ 8,25,35 และ 45ความว่า
2“จงป่าวร้องและประกาศในหมู่ประชาชาติ
จงชูธงขึ้นประกาศออกไป
อย่าปิดบังเลย แต่จงกล่าวว่า
‘บาบิโลนจะถูกยึด
เบลจะอับอายขายหน้า
มาร์ดุคจะหวาดหวั่นขวัญผวา
เทวรูปของบาบิโลนจะอัปยศอดสู
และอกสั่นขวัญแขวน’
3ชนชาติหนึ่งจากทางเหนือจะมาโจมตีบาบิโลน
ทำให้ดินแดนนั้นถูกทิ้งร้าง
ไม่มีใครอาศัยอยู่
ทั้งคนและสัตว์จะหนีเตลิดไปหมด”
4องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
“ในเวลานั้น ชนอิสราเอลและยูดาห์
จะร่วมกันแสวงหาพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกเขาด้วยน้ำตานองหน้า
5พวกเขาจะถามทาง
และมุ่งหน้ามายังศิโยน
พวกเขาจะเข้ามาผูกพันกับองค์พระผู้เป็นเจ้า
โดยพันธสัญญานิรันดร์
ซึ่งจะไม่ถูกลืมเลือน
6“ประชากรของเราเป็นแกะหลงทาง
คนเลี้ยงของพวกเขาได้พาพวกเขาให้หลงเตลิดไป
และเป็นเหตุให้พวกเขาร่อนเร่อยู่บนภูเขา
พวกเขาซัดเซพเนจรไปเหนือภูเขาและเนินเขา
และลืมถิ่นที่พำนักของตน
7ผู้ใดพบพวกเขาก็ขย้ำกิน
ศัตรูของพวกเขากล่าวว่า ‘เราไม่ผิด
เพราะพวกเขาทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นทุ่งหญ้าที่แท้จริงของพวกเขา
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นความหวังของบรรพบุรุษของพวกเขา’
8“จงหนีจากบาบิโลน
จงออกจากดินแดนของชาวบาบิโลนเถิด
และจงเป็นเหมือนแพะนำฝูง
9เพราะเราจะเร่งเร้ากองทัพพันธมิตรของชนชาติใหญ่ๆ จากทางเหนือ
มาสู้รบกับบาบิโลน
พวกเขาจะเข้าประจำที่ต่อสู้กับมัน
บาบิโลนจะถูกยึดโดยคนจากทางเหนือ
ลูกศรของพวกเขาเหมือนนักรบชำนาญศึก
ออกรบคราใดไม่เคยกลับไปมือเปล่า
10ดังนั้นบาบิโลนจะถูกปล้น
และโจรทุกคนได้ของมากมาย”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
11“เพราะเจ้าผู้ปล้นกรรมสิทธิ์ของเรา
กระหยิ่มลิงโลด
เพราะเจ้าร่าเริงอย่างวัวสาวย่ำนวดเมล็ดข้าว
และส่งเสียงร้องอย่างม้าตัวผู้
12มารดาของเจ้าจะอับอายขายหน้ายิ่งนัก
ผู้ให้กำเนิดเจ้าจะอัปยศอดสู
กลายเป็นผู้ต่ำต้อยที่สุดในหมู่ประชาชาติ
เป็นถิ่นกันดาร เป็นทะเลทรายอันแห้งผาก
13เนื่องด้วยพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้า
บาบิโลนจะกลายเป็นถิ่นร้างไม่มีคนอยู่อาศัย
ทุกคนที่ผ่านไปมาจะตะลึงและเย้ยหยัน
เนื่องจากบาดแผลทั้งหมดของมัน
14“พวกเจ้าผู้โก่งธนู
จงเข้าประจำที่ล้อมรอบบาบิโลน
ระดมยิงมัน! ไม่ต้องออมลูกศร
เพราะมันได้ทำบาปต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า
15จงโห่ร้องเข้าใส่บาบิโลนทุกด้าน!
มันยอมแพ้ หอคอยต่างๆ พังทลาย
กำแพงพังลง
เพราะนี่เป็นการแก้แค้นขององค์พระผู้เป็นเจ้า
จงแก้แค้นบาบิโลน
จงทำกับบาบิโลนเหมือนที่มันเคยทำแก่ชาติอื่นๆ
16จงตัดผู้หว่าน
และผู้เก็บเกี่ยวซึ่งถือเคียวออกจากบาบิโลน
ให้ทุกคนกลับไปหาพี่น้องร่วมชาติของตน
ให้ทุกคนหนีไปยังบ้านเกิดเมืองนอน
เพราะดาบของผู้กดขี่ข่มเหง
17“อิสราเอลเป็นฝูงแกะที่กระจัดกระจาย
ซึ่งสิงโตได้ไล่หนีกระเจิง
รายแรกที่ขย้ำเขา
คือกษัตริย์อัสซีเรีย
ล่าสุดผู้ที่บดขยี้กระดูกของเขา
คือกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน”
18ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า
“เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและดินแดนของเขา
เหมือนที่เราได้ลงโทษกษัตริย์อัสซีเรีย
19ส่วนอิสราเอล เราจะนำพวกเขากลับคืนสู่ทุ่งหญ้าของเขาเอง
พวกเขาจะกินหญ้าบนภูเขาคารเมลและบาชาน
พวกเขาจะอิ่มเอม
บนภูเขาเอฟราอิมและในกิเลอาด”
20องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
“ในครั้งนั้น
จะมีการเสาะหาความผิดของอิสราเอล
แต่ไม่พบเลย
และจะมีการเสาะหาบาปทั้งหลายของยูดาห์
แต่ไม่พบเลย
เพราะเราจะอภัยโทษชนหยิบมือที่เหลือซึ่งเราไว้ชีวิต
21“จงโจมตีดินแดนเมราธาอิม
และผู้คนในเปโขด
ตามล่า ฆ่าทิ้ง และทำลายล้าง50:21 คำนี้ในภาษาฮีบรูหมายถึงสิ่งของหรือบุคคลที่ถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า แล้วไม่อาจเรียกคืนได้ มักจะต้องทำลายให้หมดสิ้นไป เช่นเดียวกับข้อ 26ให้หมด”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“จงทำทุกสิ่งตามที่เราสั่งไว้
22มีเสียงโห่ร้องออกศึกในดินแดน
เสียงหายนะใหญ่หลวง!
23ค้อนซึ่งทุบโลกทั้งโลก
ก็แหลกลาญป่นปี้
บาบิโลนถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิง
ในหมู่ประชาชาติ!
24บาบิโลนเอ๋ย เราวางกับดักเจ้าไว้
และเจ้าก็ติดกับก่อนจะรู้ตัว
เจ้าถูกจับได้
เพราะเจ้าต่อสู้ขัดขืนองค์พระผู้เป็นเจ้า
25องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเปิดคลังสรรพาวุธของพระองค์
และนำอาวุธแห่งพระพิโรธออกมา
เพราะพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่สูงสุดทรงมีพระราชกิจที่จะกระทำ
ในดินแดนของชาวบาบิโลน
26จงยกกำลังต่อสู้บาบิโลนจากแดนไกล
จงทำลายยุ้งฉางของมันเสีย
จงกองมันไว้เหมือนกองเมล็ดข้าว
จงทำลายล้างมันอย่างสิ้นเชิง
และอย่าให้มีใครหลงเหลืออยู่
27จงฆ่าวัวหนุ่มของมันให้หมด
ต้อนพวกมันไปโรงเชือด!
วิบัติแก่พวกเขา! เพราะถึงเวลาของพวกเขาแล้ว
เวลาที่พวกเขาจะถูกลงโทษ
28จงฟังเสียงผู้ลี้ภัยและผู้อพยพจากบาบิโลน
ที่ป่าวร้องในศิโยน
ว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราได้ทรงแก้แค้นอย่างไร
ทรงแก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์อย่างไร
29“จงเรียกพลธนูมาต่อสู้กับบาบิโลน
บรรดาผู้โก่งคันศร
จงมาตั้งค่ายล้อมบาบิโลนไว้
อย่าให้มีใครหนีรอดไปได้
จงตอบแทนมันให้สาสม
จงทำกับมันเหมือนที่มันเคยทำไว้
เพราะบาบิโลนได้ลบหลู่พระยาห์เวห์
องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
30ฉะนั้นชายหนุ่มของบาบิโลนจะล้มลงกลางถนน
และทหารทุกคนจะถูกทำให้เงียบเสียงในวันนั้น”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
31“ดูเถิด เราสู้กับเจ้า คนหยิ่งจองหองเอ๋ย”
องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น
“เพราะวันเวลาของเจ้านั้นได้มาถึงแล้ว
เวลาที่เจ้าจะถูกลงโทษ
32คนหยิ่งจองหองจะสะดุดล้มลง
และจะไม่มีใครช่วยพยุงเขาขึ้นมา
เราจะจุดไฟในเมืองต่างๆ ของบาบิโลน
ไฟนี้จะเผาผลาญทุกคนที่อยู่รอบเมือง”
33พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า
“ชาวอิสราเอลถูกกดขี่ข่มเหง
และชาวยูดาห์ก็เช่นกัน
บรรดาคนที่จับเขาไปเป็นเชลยก็กุมตัวเขาไว้แน่น
ไม่ยอมปล่อยให้พวกเขาไป
34แต่พระผู้ไถ่ของพวกเขานั้นเข้มแข็ง
พระนามของพระองค์คือ พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
พระองค์จะทรงแก้คดีของเขาอย่างแข็งขัน
เพื่อจะทรงนำการพักสงบมาสู่ดินแดนของพวกเขา
และนำความวุ่นวายมายังชาวบาบิโลน”
35องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า
“ให้ดาบฟาดฟันชาวบาบิโลน
ฟาดฟันผู้คนในบาบิโลน
และให้ดาบฟาดฟันขุนนางและปราชญ์ของบาบิโลน!
36ให้ดาบฟาดฟันผู้เผยพระวจนะเท็จ!
พวกเขาจะกลายเป็นคนโง่เขลา
ให้ดาบฟาดฟันนักรบ!
พวกเขาจะเต็มไปด้วยความอกสั่นขวัญแขวน
37ให้ดาบฟาดฟันเหล่าม้าและรถม้าศึก
และฟาดฟันคนต่างชาติทั้งปวงในกองทัพของเขา!
พวกเขาจะกลายเป็นเหมือนผู้หญิง
ให้ดาบฟาดฟันทรัพย์สมบัติของบาบิโลน!
สิ่งเหล่านั้นจะถูกปล้นชิง
38ให้ความแห้งแล้งมาเหนือ50:38 หรือให้ดาบฟาดฟันห้วงน้ำทั้งหลายของมัน!
พวกมันจะได้เหือดแห้ง
เพราะดินแดนนั้นเต็มไปด้วยรูปเคารพ
และผู้คนก็คลั่งไคล้ไปกับพระต่างๆ
39“สัตว์ทะเลทรายและสุนัขจิ้งจอกจะอาศัยอยู่ที่นั่น
และนกเค้าแมวจะอยู่ที่นั่น
จะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่อีก
ตลอดทุกชั่วอายุ
40ดังที่พระเจ้าได้ล้มล้างเมืองโสโดมและโกโมราห์
พร้อมทั้งเมืองใกล้เคียง”
องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
“ดังนั้นจะไม่มีใครอยู่ที่นั่น
จะไม่มีผู้ใดตั้งถิ่นฐานในเมืองนั้น
41“ดูเถิด กองทัพจะมาจากทางเหนือ
ชนชาติยิ่งใหญ่และกษัตริย์หลายองค์
กำลังถูกเร่งเร้าจากทุกมุมโลก
42พวกเขามีทั้งธนูและหอก
โหดเหี้ยมและไร้ความเมตตา
เสียงควบม้าของพวกเขา
เหมือนเสียงทะเลคำราม
พวกเขายกกระบวนทัพมาเพื่อโจมตีเจ้า
ธิดาแห่งบาบิโลน50:42 คือ ชาวบาบิโลนเอ๋ย
43กษัตริย์บาบิโลนได้ยินรายงานข่าว
พระหัตถ์ก็หมดแรง
ความทุกข์ร้าวรานจู่โจมจับพระทัย
เจ็บปวดรวดร้าวดั่งผู้หญิงที่กำลังคลอดลูก
44เราจะขับไล่บาบิโลนออกจากดินแดน
ในชั่วพริบตา
ดุจสิงโตออกมาจากพงไพรแห่งจอร์แดนสู่ทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์
ใครคือผู้ที่เราเลือกสรรแต่งตั้งเพื่อการนี้?
ผู้ใดเสมอเหมือนเราและใครจะท้าทายเราได้?
คนเลี้ยงแกะหน้าไหนจะยืนต้านทานเราได้?”
45ฉะนั้นจงฟังแผนการที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะจัดการกับบาบิโลน
สิ่งที่พระองค์ทรงดำริไว้สำหรับดินแดนของชาวบาบิโลน
ลูกอ่อนในฝูงจะถูกลากไป
พระองค์จะทรงทำลายทุ่งหญ้าของพวกเขาจนหมดสิ้น เพราะตัวพวกเขาเอง
46ทั่วโลกจะสั่นสะท้าน เมื่อได้ยินเสียงบาบิโลนล่มสลาย
เสียงร้องของชาวบาบิโลนจะดังก้องในหมู่ประชาชาติ
