Yeremia 31 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Yeremia 31:1-40

1“Saa bere no,” Awurade na ose, “Mɛyɛ Israel mmusuakuw no nyinaa Nyankopɔn, na wɔbɛyɛ me nkurɔfo.”

2Nea Awurade se ni:

“Nnipa a wotumi gyinaa wɔ afoa ano no

benya adom wɔ nweatam so;

mede ahomegye bɛbrɛ Israel.”

3Awurade daa ne ho adi kyerɛɛ yɛn kan no na ɔkae se,

“Mede ɔdɔ a ɛnsa da adɔ mo

mede adɔe atwe mo.

4Mede mo besi hɔ bio

na wɔbɛsan de wo, Ɔbabun Israel, asi hɔ.

Wobɛfa wʼakasae bio

na woafi adi ne anigyefo akɔsaw.

5Bio, mobɛyɛ bobe nturo

wɔ Samaria nkoko so;

akuafo no bedua

na wɔadi so aba.

6Da bi bɛba a, awɛmfo bɛteɛ mu

wɔ Efraim nkoko so se,

‘Mommra, momma yɛnforo nkɔ Sion,

nkɔ Awurade yɛn Nyankopɔn nkyɛn.’ ”

7Nea Awurade se ni:

“Momfa ahosɛpɛw nto nnwom mma Yakob;

Monteɛ mu mma amanaman mu kannifo.

Momma wɔnte mo ayeyi na monka se,

Awurade, gye wo nkurɔfo,

Israel nkae no.’

8Hwɛ, mede wɔn befi atifi fam asase so aba

na maboa wɔn ano afi nsase ano.

Wɔn mu bi bɛyɛ anifuraefo, mpakye,

apemfo ne mmea a wɔwɔ awoko mu;

dɔm kɛse bɛsan aba.

9Wɔde osu na ɛbɛba;

wɔbɛbɔ mpae bere a mede wɔn resan aba no.

Mede wɔn bɛfa nsuwa ho;

ɔkwan tamaa a wɔrenhintiw wɔ so,

efisɛ mɛyɛ Israel agya,

na Efraim yɛ me babarima piesie.

10“Muntie Awurade asɛm, mo amanaman;

mommɔ no dawuru wɔ mpoano nsase a ɛwɔ akyirikyiri so se,

‘Nea ɔbɔɔ Israel petee no bɛboaboa wɔn ano

na wahwɛ ne nguankuw so sɛ oguanhwɛfo.’

11Na Awurade begyina mu ama Yakob

na wagye wɔn afi wɔn a

wɔwɔ ahoɔden sen wɔn no nsam.

12Wɔbɛba na wɔde ahurusi ateɛ mu wɔ Sion sorɔnsorɔmmea;

wɔbɛsɛpɛw wɔn ho wɔ akyɛde bebrebe a

efi Awurade hɔ mu,

atoko, nsa foforo ne ngo,

nguantenmma ne anantwi.

Wɔbɛyɛ sɛ turo a wɔagugu so nsu yiye,

na wɔrenni awerɛhow bio.

13Afei mmabaa bɛsaw na wɔn ani agye,

mmerante ne nkwakoraa nso ka ho.

Mɛma wɔn awerɛhow adan anigye;

mɛma wɔn ahotɔ ne ahosɛpɛw de asi awerɛhow anan mu.

14Mɛma asɔfo no nea ehia wɔn ama abu so,

na mama mʼakyɛde bebrebe amee me nkurɔfo,”

Awurade, na ose.

15Sɛɛ na Awurade se:

“Wɔte nne bi wɔ Rama,

awerɛhow ne agyaadwotwa bebree,

Rahel resu ne mma

na ɔmpɛ sɛ wɔkyekye ne werɛ,

efisɛ ne mma nni hɔ bio.”

16Sɛɛ na Awurade se:

“Hyɛ wo ho so na woansu,

mia wʼani na woante nusu,

efisɛ wobetua wʼadwumayɛ so ka,”

Awurade na ose.

“Wɔbɛsan afi atamfo no asase so aba.

17Enti anidaso wɔ hɔ ma wo daakye.”

Awurade na ose.

Wo mma bɛsan aba wɔn ankasa asase so.

18“Ampa ara mate sɛ Efraim resu se,

‘Woteɛteɛɛ me so sɛ nantwi ba a nʼani yɛ den,

na manya ahohyɛso.

Gye me bio, na mɛsan aba,

efisɛ wo ne Awurade, me Nyankopɔn.

19Meman akyi no,

minyaa adwensakra;

na akyiri a minyaa ntease no,

mebɔɔ me koko so.

Mʼanim guu ase na mefɛree,

efisɛ me mmabun mu animguase da so so me.’

20Efraim nyɛ me babarima dɔfo,

ɔba a ɔsɔ mʼani ana?

Ɛwɔ mu, metaa kasa tia no de,

nanso meda so kae no.

Enti me koma pere hwehwɛ no;

mewɔ ayamhyehye ma no,”

sɛɛ na Awurade se.

21“Momfa agyiraehyɛde nsisi akwan ho;

munsisi akwankyerɛ afadum.

Monhyɛ ɔtempɔn no nsow,

ɔkwan a monam so ba.

San wʼakyi, Ɔbabun Israel,

san bra wo nkurow so.

22Wubekyinkyin akosi da bɛn,

Ɔbabea Israel sesafo?

Awurade bɛyɛ ade foforo wɔ asase so,

ɔbea bɛbɔ ɔbarima ho ban.”

23Sɛɛ na Asafo Awurade, Israel Nyankopɔn no se: “Sɛ mesan de wɔn fi nnommum mu ba a, nnipa a wɔwɔ Yuda asase ne nkurow so bɛsan aka saa nsɛm yi se, ‘Awurade nhyira wo, wo yiyeyɛ kuropɔn ne bepɔw kronkron.’ 24Nnipa bɛbɔ mu atena ase wɔ Yuda ne ne nkurow nyinaa so, akuafo ne wɔn a wɔde wɔn nguankuw nenam. 25Mɛma nea wabrɛ no anya ahoɔden foforo, na nea watɔ piti no nso mɛma no amee.”

26Minyanee, na mehwɛɛ me ho hyiae. Medaa hatee.

27“Nna bi reba,” Awurade na ose, “A mede nnipa mma ne mmoa mma bedua Israel ne Yuda fi. 28Sɛnea mehwɛ ma wotutui, wodwiriwii, wobubui, wɔsɛee na wɔde amanehunu bae no, saa ara na mɛhwɛ ama wɔasi na wɔadua,” sɛnea Awurade se ni. 29Saa nna no mu, nnipa renka bio se,

“ ‘Agyanom adi bobe nwennaa,

na mma se afem.’

30Mmom, obiara bewu wɔ ɔno ara bɔne ho; nea obedi bobe nwennaa no ɔno na ne se bɛfem.

31“Bere no reba,” Awurade na ose,

“a me ne Israelfi

ne Yudafi bɛyɛ apam foforo.

32Ɛrenyɛ sɛ apam a

me ne wɔn agyanom yɛe no

bere a misoo wɔn nsa,

dii wɔn anim fii Misraim,

esiane sɛ wobuu mʼapam so,

wɔ bere a na meyɛ okunu ma wɔn no,”

Awurade na ose.

33“Eyi ne apam a me ne Israelfi bɛyɛ saa bere no akyi,”

Awurade na ose.

“Mede me mmara bɛhyɛ wɔn adwene mu,

na makyerɛw wɔ wɔn koma so.

Mɛyɛ wɔn Nyankopɔn,

na wɔbɛyɛ me nkurɔfo.

34Na obiara renkyerɛkyerɛ ne yɔnko bio,

anaa ne nua se, ‘Hu Awurade,’

Efisɛ, wɔn nyinaa behu me,

efi wɔn mu akumaa so, kosi ɔkɛse so,”

Sɛnea Awurade se ni.

“Na mede wɔn amumɔyɛ bɛkyɛ wɔn,

na merenkae wɔn bɔne bio.”

35Sɛɛ na Awurade se,

nea ɔma owia hyerɛn adekyee,

na ɔhyɛ ɔsram ne nsoromma

sɛ wɔnhyerɛn anadwo;

nea ɔkanyan ɛpo

ma nʼasorɔkye bobɔ mu,

Asafo Awurade ne ne din.

36“Saa ahyɛde yi twa mu mʼani so a,”

Awurade na ose,

“ɛno ansa na Israel begyae

ɔmanyɛ wɔ mʼanim.”

37Sɛɛ na Awurade se:

“Sɛ wobetumi asusuw wim ntrɛwmu

na wɔatumi ahwehwɛ asase ase fapem mu a

ɛno de, mɛpo Israel asefo nyinaa,

esiane nea wɔayɛ nyinaa nti,”

Awurade na ose.

38“Nna no reba,” Awurade na ose, “a wɔbɛkyekye kuropɔn yi bio ama me, fi Hananel abantenten kosi Twɔtwɔw so Pon. 39Wɔbɛtwe susuhama no mu, afi hɔ de akosi Gareb koko so, na akɔntɔn akɔ Goa. 40Obon a wɔtow afunu ne nsõ gu mu no nyinaa ne asase a ɛkɔ Kidron bon mu wɔ apuei fam, kosi apɔnkɔ pon no twɔtwɔw so bɛyɛ kronkron ama Awurade. Wɔrentutu na wɔrensɛe kuropɔn no da.”

O Livro

Jeremias 31:1-40

1“Nesse tempo, diz o Senhor, serei o Deus de todas as famílias de Israel e elas serão o meu povo. 2Cuidarei deles, diz o Senhor, dos que escaparam da morte, a quem demonstrei as minhas misericórdias no deserto, quando Israel buscava descanso.”

3De longe, o Senhor apareceu-nos, dizendo: “Amei-te, ó meu povo, com um amor eterno! Foi com terna benignidade que te atraí a mim! 4Por isso, hei de reconstruir a tua nação, ó virgem de Israel. Tornarás assim a ser feliz, a dançar alegremente com as pandeiretas. 5Plantarás novamente as tuas vinhas sobre as colinas de Samaria e ali comerás os frutos dos teus próprios pomares. 6Porque haverá um dia em que os vigias sobre os outeiros de Efraim gritarão: ‘Levantem-se, vamos a Sião, ao Senhor, nosso Deus!’ ”

7Porque o Senhor diz: “Cantem de gozo por tudo aquilo que farei a Jacob, a maior das nações! Cantem de prazer e de alegria: ‘O Senhor salva o seu povo, os que restaram de Israel!’ 8Porque hei de trazê-los do norte e dos cantos mais remotos da Terra, sem esquecer os cegos, os aleijados e as mães à espera de bebés, ou com eles nos braços. Uma grande multidão que se apresentará. 9Lágrimas de felicidade correrão pelos seus rostos e eu os conduzirei de regresso com muito cuidado. Andarão junto aos ribeiros de águas e não tropeçarão, porque eu sou um Pai para Israel e Efraim é o meu filho mais velho.

10Ouçam esta mensagem, todas as nações da Terra, e levem-na bem longe: ‘O Senhor, que foi quem dispersou o seu povo, é ele mesmo agora que o torna a reunir de volta, velando por ele como um pastor pelo seu rebanho.’ 11Salvará a Jacob daqueles que o querem esmagar! 12O povo regressará à sua terra natal e cantará cânticos de alegria sobre as colinas de Sião; andará radiante por causa da bondade do Senhor, das boas colheitas, trigo, vinho novo e azeite, dos belos rebanhos, do belo gado, por tudo o que lhe deu! A sua vida será como um jardim plantado junto a correntes de água e todas as suas tristezas desaparecerão. 13As moças dançarão de alegria e os homens, velhos e moços, participarão dessas manifestações de satisfação. Mudarei tudo o que for lamentação em expressões de contentamento, confortá-los-ei e farei com que se sintam bem, visto que todo o seu cativeiro, com tudo o que representou de acabrunhamento, ficou para trás. 14Os sacerdotes andarão contentíssimos com a abundância de ofertas trazidas ao templo. O meu povo se fartará de boas coisas”, diz o Senhor.

15O Senhor falou-me novamente: “Ouve-se em Ramá um clamor, amargas lamentações e um pranto imenso; é Raquel chorando pelos seus filhos; e está absolutamente inconsolável, porque foram-se, definitivamente.”

16Mas o Senhor diz: “Não chores mais, pois ouvi as tuas orações e poderás vê-los novamente! Eles regressarão da terra do inimigo, diz o Senhor. 17Há esperança para o teu futuro, diz o Senhor. Os teus filhos regressarão à sua terra natal, à sua própria terra.

18Ouvi os gemidos de Efraim: ‘Fui pesadamente punido, mas mereci-o bem. Fui como um bezerro que teve de se habituar ao jugo. Agora faz-me voltar de novo para ti e restaura-me, pois só tu és o Senhor, meu Deus. 19Afastei-me de Deus, mas a minha tristeza foi grande. Depois bati com a mão na cabeça, espantado com a minha própria estupidez. Fiquei profundamente envergonhado com tudo aquilo que fiz antes.’ ”

20E o Senhor responde: “Efraim é ainda meu filho, meu filho querido. É verdade que tive de o castigar, mas ainda o amo. Lembro-me muito dele e terei misericórdia dele, quero-o na minha presença.”

21“Quando forem para o exílio, vão pondo marcas no caminho; marcas bem visíveis, para poderem reconhecer a via quando regressarem; porque tu hás de regressar, ó virgem de Israel, às tuas cidades. 22Até quando andarás vagueando, ó filha rebelde? Porque o Senhor fará acontecer algo diferente, como uma mulher que corteja um homem!”

23O Senhor dos exércitos, o Deus de Israel, diz: “Quando os trouxer de volta, dirão em Judá e nas suas cidades: ‘O Senhor te abençoe, ó centro de justiça, ó santo monte!’ 24Tanto os habitantes da cidade como os que vivem no campo e os pastores viverão juntos em paz e felizes. 25Porque eu darei descanso a todos os cansados e alegria aos contristados.”

26Jeremias como que despertou e disse: “Que belo sonho que eu tive!”

27Diz o Senhor: “Virá o tempo em que aumentarei grandemente a população e multiplicarei o número de gado aqui em Israel. 28No passado, destruí meticulosamente toda a nação; mas agora com igual cuidado a reconstruirei. 29O povo não espalhará mais esse provérbio que diz: ‘Os pais comeram uvas azedas, mas foi nos dentes dos filhos que ficou o mau sabor.’ 30Porque cada um morrerá pelos pecados que comete; a pessoa que comer as uvas verdes, essa é que ficará com os dentes embotados.

31Virá o tempo, diz o Senhor, em que farei uma nova aliança com o povo de Israel e de Judá. 32Essa aliança não será como a que eu estabeleci com os seus pais, quando os tomei pela mão, a fim de os fazer sair da terra do Egito. Eles não cumpriram a sua obrigação nessa aliança, embora eu fosse como um marido para eles, diz o Senhor. 33Será assim a nova aliança que farei com o povo de Israel, depois daqueles dias: Porei a minha Lei nos seus entendimentos e vou escrevê-la nos seus corações. Nessa altura, eu serei o seu Deus e eles serão o meu povo. 34Então não será mais necessário insistir com alguém para conhecer a Deus. Porque todos, tanto os grandes como os pequenos, me conhecerão realmente, diz o Senhor; perdoarei e esquecer-me-ei dos seus pecados.”

35O Senhor, que nos dá a luz do Sol durante o dia e da Lua e das estrelas para alumiar a noite, que provoca ele próprio a agitação do mar, de maneira a formarem-se as vagas alterosas, cujo nome é Senhor dos exércitos, diz assim: 36“Se estas leis da natureza puderem alterar-se, então eu também poderei rejeitar o meu povo de Israel! 37Enquanto não se puderem medir nem a altura do firmamento, nem a profundidade da Terra, eu não o rejeitarei para sempre pelos seus pecados!

38Porque virá o tempo, diz o Senhor, em que toda a Jerusalém será reconstruída para o Senhor, desde a torre de Hananel na extremidade nordeste, até à porta do Canto a noroeste; 39desde o outeiro de Garebe no sudoeste, até Goa no sudeste. 40E toda a cidade, incluindo o campo dos mortos e o terreno das cinzas, no vale, será santa para o Senhor, como também todos os campos até ao ribeiro de Cedron e até à porta dos Cavalos a oriente da cidade. Ela nunca mais será capturada nem destruída!”