Yeremia Anwiinwii
1Woyɛ ɔtreneeni bere biara, Awurade,
sɛ mede asɛm to wʼanim a.
Nso me ne wo bɛkasa afa wʼatɛntrenee ho:
Adɛn nti na amumɔyɛfo kwan si wɔn yiye?
Adɛn nti na wɔn a wonni gyidi ho dwo wɔn?
2Woadua wɔn, na wɔagye ntin;
wonyinyin na wɔsow aba.
Wɔbɔ wo din bere biara
nanso wɔn koma mmɛn wo.
3Nanso wunim me, Awurade;
wuhu me, na wosɔ mʼadwene a mewɔ wɔ wo ho no hwɛ.
Twe wɔn kɔ sɛ nguan a wɔrekotwitwa wɔn mu!
Yi wɔn si nkyɛn ma okumda!
4Asase no nkyen nkosi da bɛn
na prama so sare nguan nkosi da bɛn?
Esiane sɛ wɔn a wɔte so no yɛ amumɔyɛfo nti
mmoa ne nnomaa a wɔwɔ so awuwu.
Na nnipa no da so ka se,
“Ɔrenhu nea ɛba yɛn so.”
Onyankopɔn Mmuae
5“Sɛ wo ne mmarima atu mmirika
ama woabrɛ a,
ɛbɛyɛ dɛn na wo ne apɔnkɔ besi mmirikakan?
Sɛ wuhintiw wɔ asase petee so a,
ɛno de, dɛn na wobɛyɛ wɔ Yordan ho nkyɛkyerɛ mu?
6Wo nuabarimanom, wʼankasa abusuafo,
wɔn mpo ayi wo ama;
wɔteɛ mu dennen tia wo.
Mfa wo ho nto wɔn so,
sɛ mpo wɔka wo ho asɛm pa a.
7“Megyaw me fi,
ato mʼagyapade asaworam;
mede nea medɔ no no
bɛhyɛ nʼatamfo nsa.
8Mʼagyapade ayɛ me sɛ
gyata a ɔwɔ kwae mu.
Ɔbobɔ mu gu me so;
ɛno nti metan no.
9So mʼagyapade nyɛɛ me sɛ anomaa
a nkekae sisi ne ho a ɔkyere mmoa
na nnomaa foforo a wɔkyere mmoa atwa ne ho ahyia resosɔw no ana?
Monkɔboaboa nkekaboa nyinaa ano.
Momfa wɔn mmra na wonkum wɔn.
10Nguanhwɛfo bebree bɛsɛe me bobeturo,
na wɔatiatia me mfuw so;
wɔbɛdan me mfuw fɛɛfɛ no
ayɛ no asase hunu a ɛda mpan.
11Ɛbɛyɛ asase a ada mpan a,
awo wosee na ɛda hɔ kwa wɔ mʼanim;
asase no nyinaa bɛda mpan
efisɛ obiara nni hɔ a ɔhwɛ so.
12Nkoko wosee a ɛwɔ nweatam no nyinaa so no
na asɛefo bɛba abegu bebree,
Awurade afoa bekunkum wɔn
afi asase ano de akosi ano nohɔ;
obiara remfa ne ho nni.
13Wobedua atoko, nso wobetwa nsɔe;
wɔbɛbrɛ wɔn ho nanso wɔrennya hwee.
Wɔn ani bewu wɔ wɔn nnɔbaetwa ho.
Awurade abufuwhyew nti.”
14Nea Awurade se ni: “Na me yɔnkonom amumɔyɛfo a wɔfa agyapade a, mede maa me nkurɔfo Israelfo no de, metu wɔn afi wɔn nsase so na metu Yudafi afi wɔn mu. 15Na sɛ mitu wɔn wie a, mehu wɔn mmɔbɔ bio, na mede wɔn mu biara bɛba nʼagyapade, ne nʼasase so. 16Na sɛ wosua me nkurɔfo akwan yiye na wɔbɔ me din ka ntam se, ‘Nokware sɛ Awurade te ase yi’ a, ɛwɔ mu sɛ mmere bi wɔkyerɛɛ me nkurɔfo ma wɔde Baal kaa ntam de, nanso wɔn ase betim wɔ me nkurɔfo mu. 17Nanso sɛ ɔman bi antie a, metu nʼase, na masɛe no korakora,” Awurade na ose.
Ang mga Reklamo ni Jeremias
1O Ginoo, kanunay mo akong gihatagan sa hustisya kon may dad-on akong reklamo diha kanimo. Apan may pangutana ako bahin sa imong hustisya: Nganong nagauswag man ang mga tawong daotan? Nganong nagakinabuhi man nga hayahay ang mga tawong nagaluib kanimo? 2Gipanalanginan mo sila sama sa kahoy nga nakapanggamot, nga mitubo ug namunga. Kanunay silang nagasultig maayo bahin kanimo, apan ang ilang kasingkasing halayo kanimo. 3Apan nakaila ka kanako, O Ginoo. Nakita mo ang akong mga binuhatan ug gisusi mo ang akong kasingkasing. Guyora kining mga tawhana nga daw gaguyod ka ug mga karnerong ihawonon. Igahin sila alang sa adlaw sa pag-ihaw. 4Hangtod kanus-a magpabilin nga uga ang yuta ug laya ang mga sagbot sa tanang kaumahan? Nangamatay ang mga hayop ug ang mga langgam tungod sa pagkadaotan sa mga katawhan nga nagapuyo sa mao nga yuta. Kay nagaingon sila, “Wala manghilabot ang Dios sa atong dangatan.”
Ang Tubag sa Ginoo
5Miingon ang Ginoo, “Jeremias, kon nakapaluya kanimo ang pagpakiglumba sa mga tawo, unsaon nimo pagpakiglumba sa kabayo? Kon nagakadagma ka sa hawan nga dapit, unsa na lay imong buhaton kon atua ka sa kalasangan duol sa Suba sa Jordan? 6Bisan na ang imong igsoon ug mga paryente nagluib kanimo. Nagplano silag daotan batok kanimo. Ayawg salig kanila bisan pag maayo ang ilang isulti bahin kanimo.
7“Gisalikway ko na ang akong katawhan, ang nasod nga akong gipanag-iyahan. Gitugyan ko ang akong hinigugma nga mga katawhan sa kamot sa ilang mga kaaway. 8Misukol sila kanako. Mingulob sila nga daw mga liyon sa kalasangan, busa naglagot ako kanila. 9Nahisama sila sa usa ka langgam nga nagapangdagit, ug sila mismo gipalibotan usab sa mga langgam nga nagapangdagit. Tapukon ko ang tanang mabangis nga mga mananap aron sa pagtukob kanila. 10Laglagon sa daghang mga pangulo ang Juda nga giisip ko nga akong ubasan. Giyatak-yatakan nila kining matahom kong yuta ug gihimong awaaw. 11Gihimo nila kining usa ka dapit nga dili na mapuslan sa akong atubangan. Nahimo kining awaaw, kay wala may nagtagad niini. 12Miabot sa taas nga mga dapit sa kamingawan ang mga tiglaglag. Gigamit ko kini silang espada sa paglaglag sa tibuok yuta, ug wala gayoy makaikyas kanila. 13Nagtanom ang akong katawhan ug trigo, apan miani silag mga tunok. Naghago sila pag-ayo, apan walay nakuha. Miani silag kaulawan tungod sa akong labihang kasuko.”
14Nagaingon pa gayod ang Ginoo, “Mao kini ang akong buhaton sa tanang daotan nga nasod sa palibot sa Israel, nga naglaglag sa yuta nga gihatag ko sa akong katawhan isip ilang panulondon: Palayason ko sila sa ilang yuta, ingon sa pagpalayas ko sa mga taga-Juda sa ilang yuta. 15Apan human ko kini buhata, kaloy-an ko pag-usab kining mga nasora ug ibalik ko sila sa ilang kaugalingong yuta. 16Ug kon tun-an nila pag-ayo ang mga paagi sa pagkinabuhi sa akong katawhan ug manumpa sila sa akong ngalan, sama nga ilang gitudloan kaniadto ang akong katawhan sa pagpanumpa sa ngalan ni Baal, mahimo usab silang kabahin sa akong katawhan. 17Apan kon dili sila motuman kanako, abugon ko sila sa ilang yuta ug laglagon. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”
