Awurade Bɛhwɛ Yudafo
1Mummisa Awurade hɔ nsu asusowbere mu;
ɛyɛ Awurade na ɔyɛ osu ne mu ahum.
Ɔma osu tɔ ma nnipa nyinaa,
ne nnɔbae nso ma obiara.
2Ahoni no ka nnaadaasɛm,
nkɔmhyɛfo nya anisoadehu a ɛyɛ atoro;
wɔde nkontomposɛm kyerɛ dae ase,
wɔma awerɛkyekye kwa.
Enti nnipa no nenam te sɛ nguan
a wonni ɔhwɛfo na wɔhyɛ wɔn so.
3“Me bo afuw nguanhwɛfo no yiye,
na mɛtwe ntuanofo no aso.
Na Asafo Awurade bɛhwɛ
ne nguankuw a wɔyɛ Yudafi no,
na wayɛ wɔn sɛ anuonyam pɔnkɔ wɔ ɔsa mu.
4Tweatibo befi Yuda mu,
na ntamadan pɛe befi ne mu,
ɔsa mu tadua befi Yuda mu,
na sodifo nyinaa nso saa ara.
5Wɔbɛbɔ mu ayɛ sɛ dɔmmarima
a wotiatia mmorɔn so dontori mu wɔ ɔko mu.
Esiane sɛ Awurade ka wɔn ho no nti,
wɔbɛko na wɔadi apɔnkɔsotefo no so.
6“Mɛhyɛ Yudafi den
na magye Yosefi no nkwa.
Mede wɔn besi wɔn dedaw mu
efisɛ me yam hyehye me wɔ wɔn ho.
Wɔbɛyɛ te sɛ nea
mempoo wɔn mpo,
na mene Awurade wɔn Nyankopɔn,
na megye wɔn so.
7Efraimfo bɛyɛ sɛ dɔmmarima,
wɔn ani begye te sɛ nea wɔanom nsa.
Wɔn mma behu na wɔn ani begye;
wobedi ahurusi wɔ wɔn koma mu wɔ Awurade mu.
8Mɛto nsa afrɛ wɔn
aboaboa wɔn ano.
Ampa ara megye wɔn bio;
wɔbɛdɔɔso sɛ kan no.
9Ɛwɔ mu, mɛhwete wɔn mu akɔ aman so,
nanso wɔbɛkae me wɔ akyirikyiri nsase so.
Wɔne wɔn mma bɛtena nkwa mu,
na wɔbɛsan aba.
10Mede wɔn befi Misraim aba
mɛboa wɔn ano afi Asiria.
Mede wɔn bɛba Gilead ne Lebanon,
na wɔrensen hɔ.
11Wɔbɛfa ɔhaw ne abɛbrɛsɛ po mu,
nanso wobedi po asorɔkye a ehuru no so.
Nil mu nsu nyinaa bɛyow.
Asiria ahomaso nso wɔbɛbrɛ no ase
na Misraim ahempema betwa mu akɔ.
12Mɛhyɛ wɔn den wɔ Awurade mu
na ne din mu na wɔbɛnantew,”
sɛnea Awurade se ni.
O Senhor cuidará de Judá
1Peçam ao Senhor chuva na primavera. Ele, que faz os relâmpagos, vos dará bátegas de água. Os campos tornar-se-ão pastagens luxuriantes. 2Que loucura pedir a ídolos coisas como essa! As previsões dos adivinhos são todas um amontoado de mentiras. Que conforto poderá haver em coisas que sabemos não serem verdade? Judá e Israel têm vagueado como ovelhas perdidas; toda a gente os ataca, pois não têm pastor para os defender.
3“A minha ira se acende contra os vossos pastores, os vossos chefes, e castigarei esses bodes. O Senhor dos exércitos veio, enfim, socorrer o seu rebanho de Judá. Torná-los-ei fortes e gloriosos, semelhantes a cavalos de guerra na batalha. 4Deles sairá a pedra fundamental, a estaca principal que dá garantia, o arco da batalha; deles sairão os chefes. 5O povo de Judá será vitorioso como valentes guerreiros que pisam os inimigos na lama das ruas. O Senhor está com eles durante a luta; os seus adversários estão condenados.
6Fortalecerei a casa de Judá e salvarei a casa do José. Tornarei a estabelecê-las, porque as amo. Será como se nunca as tivesse afastado. Eu, o Senhor, seu Deus, ouvirei os seus clamores. 7Os efraimitas serão como valentes guerreiros. Estarão alegres como quem tenha bebido vinho! Os seus filhos verão isso acontecer e muito se alegrarão com aquilo que o Senhor fez. 8Assobiarei para eles e os ajuntarei, porque os resgatei. A partir do pequeno resto que ficou, tornarei a fazê-los crescer até à extensão anterior. 9Ainda que os tenha semeado pelas outras nações, eles se lembrarão de mim em terras remotas. Na companhia dos seus descendentes regressarão à sua pátria, a Israel. 10Farei com que voltem do Egito e da Assíria, para se radicarem novamente em Israel, em Gileade, no Líbano. Será até com dificuldade que todos encontrarão lugar para ficarem! 11Atravessarão em segurança o mar da angústia, as ondas do mar se retirarão para os deixar passar. O Nilo secará e o domínio da Assíria e do Egito sobre o meu povo terminará.”
12Diz assim o Senhor: “O meu povo será fortalecido com a força do meu poder! Irão onde quer que desejarem; para onde quer que forem, estarão sempre sob os meus cuidados.”