Obadia 1 – AKCB & HTB

Akuapem Twi Contemporary Bible

Obadia 1:1-21

Edom Atemmu Ho Nkɔmhyɛ

1Anisoadehu a Awurade Nyankopɔn daa no adi faa Edom asase ho kyerɛɛ Obadia ni:

Yɛate asɛm a efi Awurade nkyɛn.

Wɔsomaa ɔnanmusini bi kɔɔ aman so kɔkae se,

“Monsɔre na momma yɛnkɔko ntia Edom.”

2Awurade ka kyerɛ Edom se:

“Hwɛ, mɛbrɛ wo ase.

Mɛyɛ wo ketewa wɔ aman no mu,

na wɔabu wo animtiaa.

3Wayɛ ahantan adaadaa wo ho,

Wo a wote abotan ntokuru mu

na woayɛ wʼatenae wɔ mmepɔw so,

na woka kyerɛ wo ho se,

‘Hena na obetumi ayi me asi fam?’

4Sɛ wutu kɔ wim sɛ akɔre,1.4 Ɔkɔre. Anomaa a obu ne ho sɛ ɔhene na ɔwɔ ahoɔden a otumi de tu kɔ akyirikyiri na otumi hu ade kann nso. (5 Mose 28.49; Yes 40.31; Yer 4.13; 49.22; Hes 17.3).

na woyɛ wo berebuw wɔ nsoromma ntam mpo a,

hɔ na mɛba abɛtwe wo adwira fam.”

Sɛnea Awurade se ni.

5“Sɛ akorɔmfo ba wo so,

anaa adwowtwafo ba wo so anadwo a,

atoyerɛnkyɛm bɛn na ɛrento wo?

Na wɔrennwia wo nneɛma dodow a wɔpɛ ana?

Sɛ bobe abatewfo ba wo so a,

ɛnyɛ bobe aba kakraa bi pɛ na wobegyaw ama wo ana?

6Na wo Esau de, wobewia wʼademude

a wode asie na wɔayɛ wo dosodoso.

7Wɔn a wo ne wɔn wɔ nkabom nyinaa

bedi wo huammɔ.

Wɔn a wʼadwene yɛ wo sɛ

wo ne wɔn te asomdwoe mu no

bɛdaadaa wo adi wo so,

wɔn a wodi wʼaduan no asum wo afiri,

nanso, wunhui.

8“Saa da no,” Awurade na ose,

“Merensɛe anyansafo a wɔwɔ Edom ana,

mmarima a wɔte asɛm ase

a wɔwɔ Esau mmepɔw so ana?

9Teman1.9 Teman: Teman kyerɛ Edom nyinaa sɛnea Yeremia ka wɔ 49.7, 20. Teman nkyerɛase yɛ “anafo.” Saa din yi tumi yɛ Edom a ɛyɛ anafo asase. Ebinom nso kyerɛ Teman ase se Tawilan a ɛda borɔfokwansin abiɛsa wɔ Petra apuei fam. wʼakofo bɛbɔ hu

ne obiara a ɔwɔ Esau bepɔw so no,

wobetwitwa mo atɔre mo ase.

10Esiane basabasayɛ a woyɛ tiaa wo nua Yakob no nti

aniwu bɛka wo,

na wɔbɛsɛe wo koraa.

11Da a wugyinaa ntentenso hwɛɛ no haa,

maa ananafo faa nʼahonyade kɔe

na ahɔho hyɛn ne kurow apon mu,

na wɔbɔɔ Yerusalem so ntonto no,

na wote sɛ wɔn mu baako.

12Anka ɛnsɛ sɛ wubu wo nua animtiaa

bere a ɔwɔ asiane mu,

anaa sɛ wudi ahurusi wɔ Yudafo so

bere a wɔwɔ ɔsɛe mu,

na mpo wohoahoa wo ho

bere a wɔwɔ ahohia mu no.

13Anka ɛnsɛ sɛ wode nsrabɔ

hyɛn me nkurɔfo kurow apon no mu

wɔ wɔn amanehunuda,

anka ɛnsɛ sɛ woserew wɔ bere a

wɔwɔ ɔhaw mu.

Afei nso anka ɛnsɛ sɛ

wode wo nsa to wɔn ahode so gye

wɔ bere a wɔwɔ amanehunu mu.

14Anka ɛnsɛ sɛ wotɛw wɔn nkwantanan so

kunkum nʼaguanfo

Na wuyi wɔn a aka no ma

wɔ wɔn amanehunuda no mu.

15Awurade da no abɛn

ama amanaman nyinaa.

Na hwɛ, Edom, sɛnea woyɛɛ no

saa ara na wɔbɛyɛ wo.

Wo nneyɛe bɛsan abegu wʼapampam.

16Sɛnea mononom nsã wɔ me bepɔw kronkron so no,

saa ara na amanaman no nyinaa bɛkɔ so anom,

saa ara na ɛbɛkɔ so da biara

na wɔbɛyɛ te sɛ nea wonni hɔ.

17Na ogye bɛba Sion bepɔw so

na ɛbɛyɛ kronkronbea,

na Yakob nsa

bɛsan aka nʼagyapade.

18Yakob bɛyɛ ogya

na Yosef ayɛ ogyatannaa;

Esau bɛyɛ adehunu bi

na wɔde no bɛto ogya so ahyew no a

obiara renka wɔ Esau ase.”

Nea Awurade se ni.

19Nkurɔfo a wofi Negeb no

bɛtena Esau mmepɔw so,

Na wɔn a wofi nkoko no ase no,

bɛfa Filisti asase no,

na wɔbɛfa Efraim ne Samaria mfuw atena so,

na Benyamin nso afa Gilead.

20Nnipakuw yi a wɔyɛ Israelfo a wotwaa wɔn asu kɔɔ Kanaan no

bɛfa Kanaan asase no akosi Sarefat;

na Yerusalemfo a wotwaa wɔn asu a

wɔte Safarad no bɛfa Negeb nkurow no adi so.

21Agyefo bɛkɔ Sion bepɔw so,

akodi Edom mmepɔw no so.

Na ahenni no bɛyɛ Awurade de!

Het Boek

Obadja 1:1-21

De toekomst van het land Edom

1De Oppermachtige Here liet Obadja in een visioen de toekomst van het land Edom zien. ‘De Here heeft ons laten weten,’ zei hij, ‘dat Hij een bode naar de volken heeft gestuurd met het bevel: Kom, laten we ten strijde trekken tegen Edom! 2Ik zal u klein maken onder de volken en u zult diep worden veracht. 3U bent trots, omdat u in die hoge, ontoegankelijke rotskloven woont. U bluft: “Wie zou ons hier ooit kunnen bereiken?” 4Bedrieg uzelf niet! Al vloog u zo hoog als een arend en bouwde u een nest tussen de sterren, Ik zou u daarvandaan naar beneden laten tuimelen,’ zegt de Here. 5‘Het zou voor u veel beter zijn geweest als er ʼs nachts dieven waren gekomen om u te beroven. Want die zouden niet alles hebben meegenomen. Als er druivenplukkers kwamen, zouden die dan niets overlaten? 6Alle verborgen schatten van Esauʼs nakomelingen zullen worden opgespoord en meegenomen.

7Al uw bondgenoten zullen zich tegen u keren en u uit uw land zetten. Zij zullen vrede beloven, maar zijn in werkelijkheid op uw ondergang uit. Uw beste vrienden zullen valstrikken voor u spannen en uw tegenmaatregelen zullen niets uithalen. 8Op die dag,’ zegt de Here, ‘zal in Edom geen enkele wijze man meer worden gevonden. Want Ik zal de wijze mannen van Edom vullen met onverstand. 9Ook de dappere soldaten uit Teman zullen verbijsterd zijn en niets kunnen doen om de slachtpartij op de bergen van Edom te voorkomen. 10U hebt uw broeder Israël vreselijke dingen aangedaan. Beschaamd en weerloos zult u daarom voorgoed worden uitgeroeid. 11Want in tijden van nood liet u Israël in de steek. U ging aan de kant staan en stak geen hand uit om te helpen toen binnenvallende troepen haar soldaten als krijgsgevangenen meenamen en Jeruzalem door loting onder elkaar verdeelden. U was geen haar beter dan al die vijanden. 12Dat had u niet moeten doen. U had geen leedvermaak mogen hebben, toen zij uw broeder naar vreemde landen wegvoerden. U had zich niet mogen verheugen over zijn ongeluksdag. U had niet de spot met hem mogen drijven toen hij in nood verkeerde. 13Kom niet naar Israël op die rampzalige dag. Maak u niet meester van de buit en heb geen leedvermaak over haar ondergang. 14Ga niet op de kruispunten staan om degenen die proberen te vluchten, te vermoorden. Neem de overlevenden niet gevangen om hen uit te leveren aan hun vijanden in die tijd van barre ellende. 15Binnenkort zal de Here een oordeel vellen over alle heidense volken. Wat u Israël hebt aangedaan, zal u nu zelf overkomen. U krijgt uw verdiende loon.

16Zoals u op mijn heilige berg hebt gedronken, zo zullen alle omringende volken onophoudelijk drinken uit de beker met mijn straf en worden alsof ze nooit hadden bestaan. 17Maar de berg Sion zal een toevluchtsoord zijn, een afgezonderde, heilige plaats. Het volk Israël zal het land weer in bezit nemen. 18Israël zal zijn als een vuur dat de stoppelvelden van Edom in brand steekt. Er zullen geen overlevenden in Edom zijn, omdat de Here het zo heeft bevolen. 19Dan zal mijn volk dat in de Negev woont, het berggebied van Edom in bezit nemen. Die in het laagland wonen, zullen het land van de Filistijnen innemen en weer beslag leggen op de velden van Efraïm en Samaria. En het volk van Benjamin zal Gilead weer in bezit nemen. 20De Israëlitische ballingen zullen terugkeren en het land van de Kanaänieten tot Zarfath in het noorden bezetten. En de mensen uit Jeruzalem die in ballingschap waren in Sefarad in Klein-Azië, zullen terugkeren naar hun vaderland en de steden aan de rand van de Negev veroveren. 21Want verlossers zullen naar de berg Sion komen en heersen over heel Edom. En de Here zal koning zijn!’