Nnwom 95 – AKCB & TNCV

Akuapem Twi Contemporary Bible

Nnwom 95:1-11

Dwom 95

1Mommra mma yɛnto dwom wɔ anigye so mma Awurade;

momma yɛmmɔ ose mma yɛn nkwagye Botan no.

2Momma yɛmfa aseda mmra nʼanim,

na yɛmfa ahosɛpɛw nnwom mma no so.

3Efisɛ Awurade yɛ Onyankopɔn kɛse,

ɔhenkɛse wɔ anyame nyinaa so.

4Ne nsam na asase mu nneɛma nyinaa wɔ,

na mmepɔw mpampam wɔ no.

5Po wɔ no, ɔno na ɔbɔe,

na ne nsa na ɛnwenee asase kesee no.

6Mommra, mma yɛnkotow nsom no.

Momma yemmu nkotodwe wɔ Awurade yɛn Yɛfo no anim!

7Ɔyɛ yɛn Nyankopɔn;

yɛyɛ ne didibea nnipa,

ne nguankuw a ɔhwɛ wɔn so.

Nnɛ, sɛ mote ne nne a,

8mummpirim mo koma sɛnea moyɛɛ wɔ Meriba no,

sɛnea moyɛɛ da no wɔ Masa, sare no so no,

9Ɛhɔ no, mo mpanyimfo sɔɔ no hwɛe,

a na wonim nea meyɛ maa wɔn.

10Me bo fuw saa nnipa no mfe aduanan

na mekae se, “Wɔyɛ nnipa a wɔn koma aman afi me ho,

na wɔanhu mʼakwan.”

11Ɛno nti mekaa ntam wɔ mʼabufuw mu se,

“Wɔrenhyɛn mʼahomegye mu da.”

Thai New Contemporary Bible

สดุดี 95:1-11

สดุดี 95

1มาเถิด ให้เราร้องเพลงรื่นเริงถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า

ให้เราโห่ร้องแด่พระศิลาแห่งความรอดของเรา

2ให้เรามาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระองค์ด้วยการขอบพระคุณ

ให้เราโห่ร้องสดุดีพระองค์ด้วยดนตรีและบทเพลง

3เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นพระเจ้ายิ่งใหญ่

เป็นกษัตริย์ยิ่งใหญ่เหนือทวยเทพทั้งมวล

4ห้วงลึกแห่งแผ่นดินโลกอยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์

ยอดเขาทั้งหลายเป็นของพระองค์

5ท้องทะเลเป็นของพระองค์ เพราะพระองค์ทรงสร้างขึ้น

และพระหัตถ์ของพระองค์ทรงปั้นแผ่นดิน

6มาเถิด ให้เรากราบนมัสการและหมอบคำนับ

ให้เราคุกเข่าต่อหน้าพระยาห์เวห์พระผู้สร้างของเรา

7เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของเรา

เราเป็นประชากรที่พระองค์ทรงเลี้ยงดูในทุ่งหญ้าของพระองค์

เป็นฝูงแกะที่พระองค์ทรงอุ้มชูด้วยพระหัตถ์ของพระองค์

วันนี้หากท่านได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์

8อย่าทำใจแข็งกระด้างเหมือนที่เมรีบาห์95:8 แปลว่า ทะเลาะวิวาท

เหมือนที่มัสสา95:8 แปลว่า การลองดีในถิ่นกันดาร

9ที่ซึ่งบรรพบุรุษของพวกเจ้าได้ทดลองเรา

พวกเขาลองดีกับเราทั้งๆ ที่พวกเขาได้เห็นสิ่งต่างๆ ที่เราทำ

10ตลอดสี่สิบปีเราโกรธคนในชั่วอายุนั้น

และเรากล่าวว่า “พวกเขาเป็นชนชาติที่ใจหลงเตลิด

และพวกเขาไม่รู้จักวิถีทางของเรา”

11ดังนั้นเราจึงสาบานด้วยความโกรธของเราว่า

“พวกเขาจะไม่มีวันได้เข้าสู่การพักสงบของเรา”