Nnwom 95 – AKCB & HOF

Akuapem Twi Contemporary Bible

Nnwom 95:1-11

Dwom 95

1Mommra mma yɛnto dwom wɔ anigye so mma Awurade;

momma yɛmmɔ ose mma yɛn nkwagye Botan no.

2Momma yɛmfa aseda mmra nʼanim,

na yɛmfa ahosɛpɛw nnwom mma no so.

3Efisɛ Awurade yɛ Onyankopɔn kɛse,

ɔhenkɛse wɔ anyame nyinaa so.

4Ne nsam na asase mu nneɛma nyinaa wɔ,

na mmepɔw mpampam wɔ no.

5Po wɔ no, ɔno na ɔbɔe,

na ne nsa na ɛnwenee asase kesee no.

6Mommra, mma yɛnkotow nsom no.

Momma yemmu nkotodwe wɔ Awurade yɛn Yɛfo no anim!

7Ɔyɛ yɛn Nyankopɔn;

yɛyɛ ne didibea nnipa,

ne nguankuw a ɔhwɛ wɔn so.

Nnɛ, sɛ mote ne nne a,

8mummpirim mo koma sɛnea moyɛɛ wɔ Meriba no,

sɛnea moyɛɛ da no wɔ Masa, sare no so no,

9Ɛhɔ no, mo mpanyimfo sɔɔ no hwɛe,

a na wonim nea meyɛ maa wɔn.

10Me bo fuw saa nnipa no mfe aduanan

na mekae se, “Wɔyɛ nnipa a wɔn koma aman afi me ho,

na wɔanhu mʼakwan.”

11Ɛno nti mekaa ntam wɔ mʼabufuw mu se,

“Wɔrenhyɛn mʼahomegye mu da.”

Hoffnung für Alle

Psalm 95:1-11

Lobt Gott und hört auf das, was er sagt!

1Kommt, lasst uns dem Herrn zujubeln!

Wir wollen ihn preisen, den Fels, bei dem wir Rettung finden!

2Lasst uns dankbar zu ihm kommen

und ihn mit fröhlichen Liedern besingen!

3Denn der Herr ist ein gewaltiger Gott,

der große König über alle Götter!

4In seiner Hand liegt alles – von den Tiefen der Erde

bis hin zu den Gipfeln der höchsten Berge.

5Ihm gehört das Meer, er hat es ja gemacht,

und seine Hände haben das Festland geformt.

6Kommt, wir wollen ihn anbeten und uns vor ihm beugen;

lasst uns niederknien vor dem Herrn, unserem Schöpfer!

7Denn er ist unser Gott, und wir sind sein Volk.

Er kümmert sich um uns wie ein Hirte,

der seine Herde auf die Weide führt.

Hört doch auf das, was er euch heute sagt:

8»Verschließt eure Herzen nicht, wie es eure Vorfahren getan haben;

damals, als sie mich in der Wüste herausforderten

und mir bittere Vorwürfe machten95,8 Vers 8b wörtlich: wie zu Meriba, wie am Tag von Massa in der Wüste. – Meriba bedeutet »Vorwurf«, Massa »Herausforderung«. Vgl. 2. Mose 17,1‒7..

9Jeden Tag erlebten sie, dass ich sie führte.

Und trotzdem haben sie immer wieder

neue Beweise meiner Macht verlangt.

10Vierzig Jahre lang ekelte ich mich vor diesem Volk.

Schließlich sagte ich: ›Ihr ganzes Wünschen und Wollen

ist verkehrt und leitet sie in die Irre.

Die Wege, die ich sie führen will, verstehen sie nicht.‹

11Darum habe ich in meinem Zorn geschworen:

Niemals sollen sie in das verheißene Land kommen,

nie die Ruhe finden, die ich ihnen geben wollte!‹«