Dwom 79
Asaf dwom.
1Ao Onyankopɔn, amanaman no atow ahyɛ wʼagyapade so;
wɔagu wʼasɔredan kronkron no ho fi,
wɔama Yerusalem adan nnwiriwii.
2Wɔde wʼasomfo afunu ayɛ aduan
ama wim nnomaa,
na wɔde wʼahotefo nam ama asase so mmoa.
3Wɔahwie mogya agu te sɛ nsu
wɔ Yerusalem ho nyinaa,
na obiara nni hɔ a obesie awufo no.
4Yɛayɛ animtiaabude ama yɛn mfɛfo,
fɛwdi ne nsopa ama wɔn a wɔatwa yɛn ho ahyia.
5Awurade, enkosi da bɛn? Wo bo befuw afebɔɔ ana?
Wo ninkunu bɛdɛw sɛ ogya akosi da bɛn?
6Hwie wʼabufuw gu amanaman
a wonnye wo nto mu no so,
ahenni a
wɔmmɔ wo din no;
7efisɛ wɔakum Yakob
na wɔasɛe nʼatenae.
8Mfa yɛn agyanom bɔne so asotwe mma yɛn;
ma wo mmɔborɔhunu mmra yɛn so ntɛm,
na yɛwɔ ahohiahia mu.
9Onyankopɔn yɛn Agyenkwa, boa yɛn,
wo din no anuonyam nti;
gye yɛn na fa yɛn bɔne kyɛ yɛn
wo din nti.
10Adɛn nti na ɛsɛ sɛ amanaman ka se,
“Wɔn Nyankopɔn wɔ he?”
Yɛn anim ha ara, ma wonhu wɔ amanaman mu sɛ
wotɔ wʼasomfo mogya a wɔahwie agu no so werɛ.
11Ma nneduafo no apinisi nnu wʼanim;
fa wo basa ahoɔden no
kora wɔn a wɔabu wɔn kumfɔ no.
12Awurade, ahohora a yɛn mfɛfo asum agu wo so no,
tua wɔn so ka mpɛn ason.
13Na yɛn a yɛyɛ wo nkurɔfo, wʼadidibea nguan no,
beyi wo ayɛ daa nyinaa;
efi awo ntoatoaso kosi awo ntoatoaso,
yɛbɛkɔ so aka wʼayeyi akyerɛ.
สดุดี 79
(บทสดุดีของอาสาฟ)
1ข้าแต่พระเจ้า ชนชาติทั้งหลายได้รุกรานกรรมสิทธิ์ของพระองค์
พวกเขาทำให้พระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์เป็นมลทิน
พวกเขาทำให้เยรูซาเล็มกลายเป็นซากปรักหักพัง
2พวกเขาปล่อยให้ศพผู้รับใช้ของพระองค์
เป็นอาหารของฝูงนกในอากาศ
ให้เนื้อประชากรของพระองค์ตกเป็นอาหารของสัตว์ร้ายในแผ่นดิน
3พวกเขาทำให้เลือดหลั่งรินทั่วเยรูซาเล็ม
ดั่งน้ำนอง
ไม่มีใครสักคนที่จะจัดการฝังศพ
4ข้าพระองค์ทั้งหลายตกเป็นคำเปรียบเปรยของเพื่อนบ้าน
เป็นที่ดูหมิ่นและเยาะเย้ยของชนชาติโดยรอบ
5อีกนานเพียงใด ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า? พระองค์จะทรงพระพิโรธไปตลอดกาลหรือ?
อีกนานเพียงใดที่ความหึงหวงของพระองค์จะเผาผลาญดั่งไฟ?
6ขอทรงเทพระพิโรธลงเหนือชนชาติทั้งหลาย
ที่ไม่ยอมรับพระองค์
ลงเหนืออาณาจักรต่างๆ
ที่ไม่ยอมร้องทูลโดยออกพระนามของพระองค์
7เพราะพวกเขาได้กลืนกินยาโคบ
และทำลายล้างภูมิลำเนาของเขา
8ขออย่าทรงให้โทษบาปของบรรพบุรุษมาตกกับข้าพระองค์ทั้งหลาย
ขอพระเมตตามาถึงข้าพระองค์ทั้งหลายโดยเร็ว
เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำที่สุด
9ข้าแต่พระเจ้าองค์พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายเถิด
เพื่อเห็นแก่เกียรติสิริแห่งพระนามของพระองค์
โปรดช่วยกู้และอภัยบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย
เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์
10เหตุใดจะให้ชนชาติต่างๆ พูดได้ว่า
“พระเจ้าของพวกเขาอยู่ที่ไหน?”
ต่อหน้าต่อตาของเรา ขอให้ชนชาติทั้งหลายรับรู้โดยทั่วกันว่า
พระเจ้าทรงแก้แค้นแทนโลหิตที่หลั่งรินของผู้รับใช้ของพระองค์
11ขอให้เสียงครวญครางของเหล่านักโทษมาถึงต่อหน้าพระองค์
โดยอานุภาพแห่งพระกรของพระองค์
ขอทรงไว้ชีวิตผู้ถูกสั่งประหาร
12ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงแก้แค้นบรรดาคนที่อยู่ล้อมรอบข้าพระองค์
ซึ่งกำลังลบหลู่พระองค์ให้รับโทษหนักถึงเจ็ดเท่า
13แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายผู้เป็นประชากรของพระองค์
เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์
จะสรรเสริญพระองค์เป็นนิตย์
ข้าพระองค์ทั้งหลายจะสรรเสริญเทิดทูนพระองค์สืบไปทุกชั่วอายุ
