Nnwom 78 – AKCB & CST

Akuapem Twi Contemporary Bible

Nnwom 78:1-72

Dwom 78

Asaf dwom.

1Me nkurɔfo, muntie me nkyerɛkyerɛ;

monyɛ aso mma mʼanom nsɛm.

2Mɛkasa wɔ abebu mu,

mɛka ahintasɛm, teteete nneɛma no,

3nneɛma a yɛate na yɛahu;

nneɛma a yɛn agyanom aka ho asɛm akyerɛ yɛn.

4Yɛremfa nkame wɔn mma;

yɛbɛka akyerɛ nkyirimma

Awurade nneyɛe a ɛfata nkamfo no,

ne tumi ne anwonwade a wayɛ no.

5Ɔyɛɛ ahyɛde maa Yakob

na ɔyɛɛ mmara wɔ Israel,

nea ɔhyɛɛ yɛn nenanom

sɛ wɔnkyerɛ wɔn mma,

6sɛnea ɛbɛyɛ a nkyirimma besua,

mpo mmofra a wonnya nwoo wɔn,

na wɔn nso akyerɛkyerɛ wɔn mma.

7Afei wɔde wɔn ho bɛto Onyankopɔn so,

na wɔn werɛ remfi ne nneyɛe,

na wobedi nʼahyɛde so.

8Wɔrenyɛ sɛ wɔn nenanom,

a na wɔyɛ asoɔdenfo ne atuatewfo,

wɔn a wonni Onyankopɔn nokware wɔ wɔn koma mu

na woyɛ honhom mu atorofo ma no no.

9Ɛwɔ mu sɛ na Efraim mmarima kurakura agyan,

nanso ɔko da no woguanee;

10Wɔanni Onyankopɔn apam no so,

wɔampɛ sɛ wodi ne mmara no so.

11Wɔn werɛ fii nea wayɛ,

anwonwade a wayɛ akyerɛ wɔn no.

12Ɔyɛɛ anwonwade wɔ wɔn nenanom anim,

wɔ Soan mantam a ɛwɔ Misraim asase so.

13Ɔkyɛɛ po mu na ɔde wɔn faa mu.

Ɔmaa nsu no gyinaa sɛ afasu.

14Ɔde omununkum dii wɔn anim awia

na ɔde ogyatɛn dii wɔn anim anadwo nyinaa.

15Ɔpaee ɔbotan mu wɔ sare so,

na ɔmaa wɔn nsu a ɛdɔɔso sɛ po;

16Ɔmaa asuti fii abotan mu

na ɔmaa nsu sen sɛ nsubɔnten.

17Nanso wɔkɔɔ so yɛɛ bɔne tiaa no,

wɔsɔre tiaa Ɔsorosoroni no wɔ sare no so.

18Wɔhyɛɛ da kaa aduan a wɔpɛ,

de sɔɔ Onyankopɔn hwɛe.

19Wɔkasa tiaa Onyankopɔn se,

“Onyankopɔn betumi ato pon wɔ sare so ana?

20Ɔde ade bɔɔ ɔbotan mu no, nsu tue fii mu,

na nsuwa sen buu so.

Na obetumi ama yɛn aduan nso?

Obetumi ama ne nkurɔfo nam ana?”

21Bere a Awurade tee nea wɔreka no, ne bo fuw yiye;

ne gya beguu Yakob so,

na nʼabufuwhyew sɔre tiaa Israel,

22efisɛ na wonni Onyankopɔn mu gyidi

anaasɛ ne nkwagye mu ahotoso.

23Nanso ɔkasa kyerɛɛ ɔsoro wɔ ɔhyɛ so;

na obuee ɔsorosoro apon.

24Ɔtɔɔ mana guu fam maa nnipa no sɛ wunni,

ɔmaa wɔn ɔsoro aduan.

25Nnipa dii abɔfo aduan;

ɔmaa wɔn aduan a wobetumi adi nyinaa.

26Ogyaa apuei mframa fi ɔsoro,

na ofi ne tumi mu bɔɔ atɔe mframa.

27Ɔtɔɔ nam sɛ mfutuma guu wɔn so,

nnomaa a wotu bebree sɛ mpoano nwea.

28Ɔma wɔbaa fam kɔɔ wɔn atenae,

ne wɔn ntamadan ho nyinaa.

29Wodidi maa aduan no boroo wɔn so

efisɛ ɔmaa wɔn nea wɔhwehwɛ.

30Nanso ansa na wobefi aduan a wɔhwehwɛ no ho,

bere a ɛhyehyɛ wɔn anom mpo no,

31Onyankopɔn abufuw sɔree wɔn so;

okum ahoɔdenfo a wɔwɔ wɔn mu

twitwaa Israel mmerante gui.

32Eyinom nyinaa akyi, wɔkɔɔ so yɛɛ bɔne;

nʼanwonwade akyi no, wɔannye anni.

33Enti otwaa wɔn nna so te sɛ ahuru

yɛɛ wɔn mfe awiei huhuuhu.

34Bere biara a Onyankopɔn bekum wɔn no, wɔhwehwɛ no

na wɔpere wɔn ho san ba ne nkyɛn.

35Wɔkaee sɛ Onyankopɔn yɛ wɔn botan,

sɛ Ɔsorosoro Nyankopɔn no yɛ wɔn Gyefo.

36Nanso wɔde wɔn ano bɛdaadaa no,

na wɔde wɔn tɛkrɛma atwa atoro akyerɛ no;

37wɔn koma nni no nokware,

na wonni nʼapam no so.

38Nanso na ɔyɛ ahummɔbɔ;

ɔde wɔn amumɔyɛ kyɛɛ wɔn

a wansɛe wɔn.

Mpɛn pii, ɔtwentwɛn nʼabufuw so

na wanhwie nʼabufuwhyew nyinaa.

39Ɔkaee sɛ wɔyɛ ɔhonam ara kwa,

mframa bi a ɛbɔ twa mu na ɛnsan nʼakyi.

40Mpɛn ahe na wɔansɔre antia no wɔ sare no so hɔ,

na mpɛn ahe na wɔamma ne werɛ anhow wɔ asase wosee no so!

41Wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛɛ bere biara;

na woyii Israel Ɔkronkronni no abufuw.

42Wɔn werɛ fii ne tumi no,

da a ogyee wɔn fii wɔn nhyɛsofo nsam no,

43da a ɔyɛɛ nsɛnkyerɛnne nwonwaso wɔ Misraim no

ne nʼanwonwade wɔ Soan mantam mu no.

44Ɔmaa wɔn nsubɔnten dan mogya;

wɔantumi annom wɔn nsuten mu nsu.

45Ɔmaa nwansenadɔm baa wɔn so bɛhaw wɔn

na mpɔtorɔ nso bɛsɛee wɔn asase.

46Ɔmaa tɛwtɛw bedii wɔn mfuw so aduan

na ɔde wɔn nnɔbae nso maa mmoadabi.

47Ɔde mparuwbo sɛee wɔn bobe

na ɔde sukyerɛmma sɛee wɔn ankye nnua.

48Ɔde sukyerɛmma kum wɔn anantwi

ɔde anyinam kum wɔn nyɛmmoa.

49Ohwiee nʼabufuwhyew guu wɔn so,

abufuw, anibere ne ɔtan;

abɔfo asɛefo kuw no.

50Ɔbɔɔ kwan maa nʼabufuw;

na wamfa wɔn nkwa ankyɛ wɔn,

mmom, ɔde wɔn maa ɔyaredɔm.

51Okunkum Misraimfo mmakan nyinaa,

Ham ntamadan mu nnipa mu abakan.

52Nanso oyii ne nkurɔfo fii mu sɛ nguankuw;

odii wɔn anim sɛ nguan wɔ sare no so.

53Odii wɔn anim dwoodwoo, enti wɔansuro;

nanso wɔn atamfo de, po asorɔkye bu faa wɔn so.

54Sɛɛ na ɔyɛ de wɔn baa nʼasase kronkron no ahye so,

bepɔw asase a ɔde ne nsa nifa gyee no.

55Ɔpam amanaman a wɔwɔ wɔn anim no

na ɔkyekyɛɛ wɔn nsase no mu maa wɔn sɛ wɔn agyapade;

ɔbɔɔ Israel mmusuakuw no atenase wɔ wɔn afi mu.

56Nanso wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛe,

na wɔsɔre tiaa Ɔsorosoroni no;

na wɔanni ne mmara so.

57Wɔyɛɛ sɛ wɔn agyanom, wɔanni nokware na wɔannya gyidi,

ahotoso nni wɔn mu na wɔte sɛ agyan a asɛe.

58Wɔde wɔn sorɔnsorɔmmea hyɛɛ no abufuw

na wɔn ahoni maa ne ninkutwe mu yɛɛ den.

59Onyankopɔn tee wɔn nka no, ne bo fuwii;

na ɔpoo Israel korakora.

60Ogyaw nʼatenae a ɛwɔ Silo no,

ntamadan a wasi wɔ nnipa mu no.

61Ɔde Apam Adaka a ɛyɛ ne tumi no kɔɔ nnommum mu,

nʼanuonyam kɔɔ atamfo nsam.

62Ɔde ne nkurɔfo maa afoa;

ne bo fuw nʼagyapade yiye.

63Ogya hyew wɔn mmerante kum wɔn,

na wɔn mmabaa annya ayeforohyia dwom anto;

64Wɔn asɔfo wuwuu afoa ano,

na wɔn akunafo antumi ansu.

65Afei Awurade sɔree sɛnea ofi nna mu no,

sɛnea ɔbarima a wabow nsa nyan fi nnahɔɔ mu no.

66Ɔbobɔɔ nʼatamfo ma woguan kɔɔ wɔn akyi;

ɔhyɛɛ wɔn aniwu afebɔɔ.

67Afei ɔpoo Yosef ntamadan no,

na wamfa Efraim abusuakuw no nso;

68Na mmom, ɔfaa Yuda abusuakuw no,

Bepɔw Sion a ɔdɔ no no.

69Osii ne kronkronbea te sɛ sorɔnsorɔmmea,

te sɛ asase a etim hɔ daa.

70Oyii ne somfo Dawid,

ɔfrɛɛ no fii nguannan mu;

71fii nguan akyi na ɔde no bae

se ɔmmɛyɛ oguanhwɛfo mma ne nkurɔfo Yakob,

mma Israel a wɔyɛ nʼagyapade.

72Na Dawid de koma pa hwɛɛ wɔn so

na ɔde ne nimdeɛ dii wɔn anim.

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Salmo 78:1-72

Salmo 78

Masquil de Asaf.

1Pueblo mío, atiende a mi enseñanza;

presta oído a las palabras de mi boca.

2Mis labios pronunciarán parábolas

y evocarán misterios de antaño,

3cosas que hemos oído y conocido,

y que nuestros padres nos han contado.

4No las esconderemos de sus descendientes;

hablaremos a la generación venidera

del poder del Señor, de sus proezas,

y de las maravillas que ha realizado.

5Él promulgó un decreto para Jacob,

dictó una ley para Israel;

ordenó a nuestros antepasados

enseñarlos a sus descendientes,

6para que los conocieran las generaciones venideras

y los hijos que habrían de nacer,

que a su vez los enseñarían a sus hijos.

7Así ellos pondrían su confianza en Dios

y no se olvidarían de sus proezas,

sino que cumplirían sus mandamientos.

8Así no serían como sus antepasados:

generación obstinada y rebelde,

gente de corazón fluctuante,

cuyo espíritu no se mantuvo fiel a Dios.

9La tribu de Efraín, con sus diestros arqueros,

se puso en fuga el día de la batalla.

10No cumplieron con el pacto de Dios,

sino que se negaron a seguir sus enseñanzas.

11Echaron al olvido sus proezas,

las maravillas que les había mostrado,

12los milagros que hizo a la vista de sus padres

en la tierra de Egipto, en la región de Zoán.

13Partió el mar en dos para que ellos lo cruzaran,

mientras mantenía las aguas firmes como un muro.

14De día los guio con una nube,

y toda la noche con luz de fuego.

15En el desierto partió en dos las rocas,

y les dio a beber torrentes de aguas;

16hizo que brotaran arroyos de la peña

y que las aguas fluyeran como ríos.

17Pero ellos volvieron a pecar contra él;

en el desierto se rebelaron contra el Altísimo.

18Con toda intención pusieron a Dios a prueba,

y le exigieron comida a su antojo.

19Murmuraron contra Dios, y aun dijeron:

«¿Podrá Dios prepararnos una mesa en el desierto?

20Cuando golpeó la roca,

el agua brotó en torrentes;

pero ¿podrá también darnos de comer?,

¿podrá proveerle carne a su pueblo?»

21Cuando el Señor oyó esto, se puso muy furioso;

su enojo se encendió contra Jacob,

su ira ardió contra Israel.

22Porque no confiaron en Dios,

ni creyeron que él los salvaría.

23Desde lo alto dio una orden a las nubes,

y se abrieron las puertas de los cielos.

24Hizo que les lloviera maná, para que comieran;

pan del cielo les dio a comer.

25Todos ellos comieron pan de ángeles;

Dios les envió comida hasta saciarlos.

26Desató desde el cielo el viento solano,

y con su poder levantó el viento del sur.

27Cual lluvia de polvo, hizo que les lloviera carne;

¡nubes de pájaros, como la arena del mar!

28Los hizo caer en medio de su campamento

y en los alrededores de sus tiendas.

29Comieron y se hartaron,

pues Dios les cumplió su capricho.

30Pero el capricho no les duró mucho:

aún tenían la comida en la boca

31cuando el enojo de Dios vino sobre ellos:

dio muerte a sus hombres más robustos;

abatió a la flor y nata de Israel.

32A pesar de todo, siguieron pecando

y no creyeron en sus maravillas.

33Por tanto, Dios hizo que sus días

se esfumaran como un suspiro,

que sus años acabaran en medio del terror.

34Si Dios los castigaba, entonces lo buscaban,

y con ansias se volvían de nuevo a él.

35Se acordaban de que Dios era su roca,

de que el Dios Altísimo era su redentor.

36Pero entonces lo halagaban con la boca,

y le mentían con la lengua.

37No fue su corazón sincero para con Dios;

no fueron fieles a su pacto.

38Sin embargo, él tuvo compasión de ellos;

les perdonó su maldad y no los destruyó.

Una y otra vez contuvo su enojo,

y no se dejó llevar del todo por la ira.

39Se acordó de que eran simples mortales,

un efímero suspiro que jamás regresa.

40¡Cuántas veces se rebelaron contra él en el desierto,

y lo entristecieron en los páramos!

41Una y otra vez ponían a Dios a prueba;

provocaban al Santo de Israel.

42Jamás se acordaron de su poder,

de cuando los rescató del opresor,

43ni de sus señales milagrosas en Egipto,

ni de sus portentos en la región de Zoán,

44cuando convirtió en sangre los ríos egipcios

y no pudieron ellos beber de sus arroyos;

45cuando les envió tábanos que los devoraban,

y ranas que los destruían;

46cuando entregó sus cosechas a los saltamontes,

y sus sembrados a la langosta;

47cuando con granizo destruyó sus viñas,

y con escarcha sus higueras;

48cuando entregó su ganado al granizo,

y sus rebaños a las centellas;

49cuando lanzó contra ellos el ardor de su ira,

de su furor, indignación y hostilidad:

¡todo un ejército de ángeles destructores!

50Dio rienda suelta a su enojo

y no los libró de la muerte,

sino que los entregó a la plaga.

51Dio muerte a todos los primogénitos de Egipto,

a las primicias de su raza en los campamentos de Cam.

52A su pueblo lo guio como a un rebaño;

los llevó por el desierto, como a ovejas,

53infundiéndoles confianza para que no temieran.

Pero a sus enemigos se los tragó el mar.

54Trajo a su pueblo a su tierra santa,

a estas montañas que su diestra conquistó.

55Al paso de los israelitas expulsó naciones,

cuyas tierras dio a su pueblo en heredad;

¡así estableció en sus tiendas a las tribus de Israel!

56Pero ellos pusieron a prueba a Dios:

se rebelaron contra el Altísimo

y desobedecieron sus estatutos.

57Fueron desleales y traidores, como sus padres;

¡tan falsos como un arco defectuoso!

58Lo irritaron con sus santuarios paganos;

con sus ídolos despertaron sus celos.

59Dios lo supo y se puso muy furioso,

por lo que rechazó completamente a Israel.

60Abandonó el tabernáculo de Siló,

que era su santuario aquí en la tierra,

61y dejó que el símbolo de su poder y gloria

cayera cautivo en manos enemigas.

62Tan furioso estaba contra su pueblo

que dejó que los mataran a filo de espada.

63A sus jóvenes los consumió el fuego,

y no hubo cantos nupciales para sus muchachas;

64a filo de espada cayeron sus sacerdotes,

y sus viudas no pudieron hacerles duelo.

65Despertó entonces el Señor,

como quien despierta de un sueño,

como un guerrero que, a causa del vino,

lanza gritos desaforados.

66Hizo retroceder a sus enemigos,

y los puso en vergüenza para siempre.

67Rechazó a los descendientes78:67 a los descendientes. Lit. al tabernáculo. de José,

y no escogió a la tribu de Efraín;

68más bien, escogió a la tribu de Judá

y al monte Sión, al cual ama.

69Construyó su santuario, alto como los cielos,78:69 santuario, alto como los cielos. Lit. santuario como las alturas.

como la tierra, que él afirmó para siempre.

70Escogió a su siervo David,

al que sacó de los apriscos de las ovejas,

71y lo quitó de andar arreando los rebaños

para que fuera el pastor de Jacob, su pueblo;

el pastor de Israel, su herencia.

72Y David los pastoreó con corazón sincero;

con mano experta los dirigió.