Dwom 59
Wɔto no sɛnea wɔto “Nsɛe No” sanku nne so. Dawid “miktam” dwom. Ɔtoo no bere a Saulo soma kɔwɛn Dawid fi sɛ wonkokum no no.
1Ao, Onyankopɔn, gye me fi mʼatamfo nsam;
bɔ me ho ban fi wɔn a wɔtaa me no ho.
2Gye me fi amumɔyɛfo nsam.
Gye me nkwa fi mogyapɛfo nsam.
3Hwɛ sɛnea wɔatɛw rehwehwɛ me akum me!
Nnipa a wɔn ho yɛ hu bɔ pɔw bɔne tia me
a emfi me mfomso anaa bɔne bi, Awurade.
4Menyɛɛ mfomso bi, nanso wɔayɛ krado sɛ wɔbɛtow ahyɛ me so.
Sɔre begye me; hwɛ mʼamanehunu!
5Wo, Awurade Nyankopɔn, Israel Nyankopɔn,
ma wo ho so na twe amanaman no nyinaa aso;
nhu amumɔyɛfo nkontompofo no mmɔbɔ.
6Wɔsan ba anwummere,
wɔbobɔ mu sɛ akraman,
na wokyinkyin kuropɔn no mu.
7Hwɛ nea wɔfe fi wɔn anom,
wɔn anofafa mu nsɛm ano yɛ nnam sɛ mfoa,
na wosusuw se: “Hena na ɔbɛte yɛn nka?”
8Nanso wo Awurade, woserew wɔn;
wudi saa aman no nyinaa ho fɛw.
9Wone mʼAhoɔden, mehwɛ wo kwan;
wo, Onyankopɔn, ne mʼabandennen,
10me Nyankopɔn a metumi atweri no.
Onyankopɔn bedi mʼanim
na ɔbɛma mahwɛ wɔn a wɔbɔ me ahohora no haw.
11Nanso nkum wɔn, Awurade, yɛn nkatabo,
na me nkurɔfo werɛ amfi wɔn.
Wo tumi mu no tutu wɔn ase,
na brɛ wɔn ase.
12Bɔne a efi wɔn anom,
ne wɔn ano nsɛm nti
ma wɔn ahomaso nkyekyere wɔn.
Abususɛm a wɔka ne atoro a wotwa nti,
13sɛe wɔn wɔ abufuwhyew mu,
kosi sɛ wɔn ase bɛtɔre.
Afei ɛbɛma asase so mmaa nyinaa ahu
sɛ Onyankopɔn di Yakob so.
14Wɔsan ba anwummere,
wɔbobɔ mu sɛ akraman,
na wokyinkyin kuropɔn no mu.
15Wokyinkyin pɛ aduan
na sɛ wɔammee a, wosu bobɔ mu.
16Nanso mɛto wʼahoɔden ho dwom,
mɛto wʼadɔe ho dwom anɔpa;
efisɛ woyɛ mʼabandennen,
me guankɔbea wɔ ahohia mmere mu.
17Ao mʼAhoɔden, mɛto ayeyi dwom ama wo;
wo, Onyankopɔn, ne mʼabandennen, me Nyankopɔn a ɔyɛ ɔdɔ.
1Een waardevol lied van David voor de koordirigent. Te zingen op de wijs van: ‘Vernietig niet.’ Hij schreef dit lied nadat Saul zijn huis had omsingeld met de bedoeling hem te doden.
2O mijn God, bevrijd mij toch van mijn vijanden.
Bescherm mij tegen hen die mij naar het leven staan.
3Red mij uit de handen van deze zondaars
en bewaar mij voor deze mannen die mijn bloed willen zien.
4Kijk maar, zij staan mij naar het leven,
zij sturen de sterksten eropuit om mij te vermoorden.
Ik heb toch niet tegen U gezondigd, Here?
5Zonder dat er aanleiding toe is,
komen zij op mij af.
Word toch wakker, kijk dan en kom mij te hulp.
6Here, U bent de God van de hemelse legers,
de God van mijn volk Israël.
Kom en straf alle ongelovigen.
Schenk uw genade niet aan verraderlijke zondaars.
7Elke avond komen zij terug
en lopen als huilende honden door de stad.
8Zij bespotten U en mij,
hun woorden zijn een aanval op wat heilig is.
Zij denken dat niemand dat hoort.
9U, Here, lacht hen uit!
U bespot al die ongelovigen.
10U bent al mijn kracht!
Ik let alleen op U,
want God is als een burcht voor mij,
bij Hem kan ik schuilen.
11Mijn God van liefde en trouw zal mij tegemoetkomen.
God, laat mij met blijdschap neerzien
op al die mensen die het mij moeilijk maakten.
12Dood hen niet, want dan zou mijn volk hen vergeten.
Maar laat hen door uw ingrijpen doelloos ronddwalen.
Laat hen maar vallen, o Here,
achter U kunnen wij wegschuilen.
13Alles wat zij zeggen, is zonde.
Zij denken dat zij onaantastbaar zijn.
Neem hen gevangen om die hoogmoed,
maar ook om de vloeken en leugens die zij uitspreken.
14Vernietig hen in uw toorn,
dood hen zodat wij hen nooit meer zullen zien
en zij er niet meer zijn.
Dan zullen zij beseffen dat God regeert in Israël
en ook in de rest van de wereld.
15Elke avond komen zij terug
en lopen als huilende honden door de stad.
16Zij zwerven rond om eten te vinden
en als zij niet genoeg vinden,
worden zij agressief.
17Maar ik wil uw kracht bezingen.
Reeds ʼs morgens vroeg jubel ik het uit
over uw goedheid en trouw.
Want U bent voor mij als een burcht,
een wijkplaats voor als het mij te moeilijk wordt.
18Mijn God, U bent mijn sterkte,
voor U wil ik lofliederen zingen.
God is voor mij een veilige burcht,
Hij betoont mij zijn goedheid en trouw.
