Dwom 18
Awurade akoa Dawid dwom. Ɔtoo saa dwom yi maa Awurade, bere a ogyee no fii nʼatamfo nyinaa ne Saulo nsam no.
1Medɔ wo, Awurade, mʼahoɔden.
2Awurade ne me botantim;
mʼaban ne me gyefo;
me Nyankopɔn yɛ me botan.
Ne mu na minya me hintabea.
Ɔyɛ me nkatabo, me nkwagye abɛn ne mʼabandennen.
3Misu frɛ Awurade; ɔno na ayeyi sɛ no,
efisɛ ogye me fi mʼatamfo nsam.
4Owu nkɔnsɔnkɔnsɔn kyekyeree me;
na ɔsɛe asorɔkye bu faa me so.
5Ɔda mu hama kyekyeree me;
mihyiaa owu mfiri.
6Mʼahohia mu, misu frɛɛ Awurade.
Misu frɛɛ me Nyankopɔn hwehwɛɛ mmoa.
Ofi nʼasɔrefi hɔ tee me nne;
me sufrɛ baa nʼanim, na ɛkɔɔ nʼasom.
7Asase wosowee na ehinhimii,
na mmepɔw fapem wosowee
wosuroe, efisɛ na ne bo afuw.
8Wusiw fii ne hwene mu;
ogyaframa fii nʼanom,
na nnyansramma dɛw fii mu.
9Ofii ɔsoro baa fam;
na omununkum kabii duruu nʼanan ase.
10Ɔte kerubim so tu kɔɔ soro;
gyaagyaa ne ho wɔ mframa ntaban so.
11Ɔde sum kataa ne ho,
osu a amuna tumm atwa ne ho ahyia.
12Hann kɛse hyerɛn wɔ nʼanim,
na omununkum a mparuwbo ne anyinam wɔ mu fii ne ho hyerɛn mu bae.
13Awurade bobɔɔ mu fii ɔsoro;
Ɔsorosoroni no nne gyigyee bio.
14Ɔtow ne bɛmma no de bɔɔ atamfo no ahwete,
ɔde anyinam a ano yɛn den pam wɔn.
15Po mu abon ho yiyii
na asase nnyinaso ho daa hɔ,
esiane wʼanimka ne ahomegu a efi wo hwene mu no nti,
Awurade.
16Ofi soro baa fam besoo me mu;
ɔtwee me fii nsu a mu dɔ mu.
17Ogyee me fii me tamfo hoɔdenfo nsam,
wɔn a wɔn ani sa me, na wɔn ho yɛ den dodo ma me no.
18Wɔbaa me so wɔ mʼamanehunu da mu,
nanso Awurade maa me so,
19wode me baa baabi a hɔ trɛw;
ogyee me, efisɛ nʼani sɔɔ me.
20Awurade ne me adi no sɛnea me trenee te;
wahwɛ me nsa a ho tew so atua me ka.
21Manantew Awurade akwan so.
Mentwee me ho mfii me Nyankopɔn ho nkɔyɛɛ bɔne ɛ.
22Madi ne mmara nyinaa so:
mimmuu nʼahyɛde so.
23Me ho nni asɛm wɔ Onyankopɔn anim,
na matwe me ho afi bɔne ho.
24Awurade agyina me treneeyɛ
ne me nsa a ho tew wɔ nʼanim no so atua me ka.
25Woda wo ho adi sɛ ɔnokwafo kyerɛ wɔn a wodi nokware,
wɔn a wodi mu nso wokyerɛ wɔn sɛ wodi mu.
26Woyɛ kronkron ma wɔn a wɔyɛ kronkron,
na amumɔyɛfo de, wukyi wɔn.
27Wugye ahobrɛasefo nkwa,
na wobrɛ ahantanfo ase.
28Awurade, woma me kanea hyerɛn.
Yiw, woma me sum dan hann.
29Wʼahoɔden a wode ma me nti, mitumi ka asraafo gu;
me Nyankopɔn nti, mitumi foro ɔfasu.
30Onyankopɔn de, nʼakwan yɛ pɛ;
Awurade bɔhyɛ nyinaa ba mu.
Ɔyɛ nkatabo
ma wɔn a wɔhwehwɛ bammɔ wɔ ne mu.
31Na hena na ɔyɛ Onyankopɔn ka Awurade ho?
Hena na ɔyɛ Ɔbotan no? Gye sɛ yɛn Nyankopɔn no.
32Ɛyɛ Onyankopɔn na ɔma me ahoɔden,
na ɔma me kwan yɛ pɛ.
33Ɔma mʼanammɔn ho yɛ hare sɛ ɔforote de.
Ɔma me gyina sorɔnsorɔmmea.
34Osiesie me ma ɔko,
na me basa tumi kuntun kɔbere mfrafrae tadua.
35Wode wo ogye boa me nkatabo,
na wo nsa nifa ma me gyina.
Wobrɛ wo ho ase ma meyɛ ɔkɛse.
36Woabɔ kwan tɛtrɛɛ ama mʼanan
sɛnea me nkotodwe rengurow.
37Metaa mʼatamfo kɔtoo wɔn;
mansan mʼakyi kosii sɛ mesɛee wɔn.
38Mɛdwerɛw wɔn, na wɔantumi ansɔre,
wɔhwehwee ase wɔ mʼanan ase.
39Wode akodi ahoɔden maa me;
womaa mʼatamfo bɔɔ wɔn mu ase wɔ me nan ase.
40Womaa mʼatamfo dan wɔn ho guanee,
na mesɛe wɔn a wɔtan me.
41Wosu hwehwɛɛ mmoa, nanso obiara ammegye wɔn,
wɔfrɛɛ Awurade, nanso wammua.
42Meyam wɔn sɛ mfutuma a mframa bɔ gu;
mihwiee wɔn guu sɛ mmɔnten so dontori.
43Woagye me afi nnipa no ɔfow mu,
woayɛ me amanaman no ti;
nnipa a minnim wɔn abɛyɛ mʼasomfo.
44Wɔte me nka pɛ a, wɔyɛ osetie ma me;
ananafo kotow mʼanim.
45Wɔn nyinaa botobotow;
wofi wɔn abandennen mu ba ahopopo so.
46Awurade te ase! Ayeyi nka me Botan!
Wɔmma Onyankopɔn, me Gyefo no din so!
47Ɔno ne Onyankopɔn a ɔtɔ were ma me,
ɔno na ɔka amanaman hyɛ mʼase,
48ɔno na ogye me fi mʼatamfo nsam.
Wopagyaw me sii mʼatamfo so,
wugyee me fii basabasayɛfo nsam.
49Ɛno nti, mɛkamfo wo wɔ amanaman mu, Ao Awurade.
Mɛto ayeyi dwom ama wo din.
50Wode nkonimdi akɛse ama wo hene;
woda ɔdɔ a ɛnsa da adi kyerɛ nea woasra no ngo,
wode kyerɛ Dawid, ne nʼasefo afebɔɔ.
1Voor de koordirigent. Van David, de dienaar van de Here.
2David zei toen:
Ik heb U lief, Here,
U bent mijn kracht.
3Here, U bent als een rots voor mij,
als een sterk fort.
Altijd bent U mijn bevrijder.
Mijn God bent U, mijn rots,
bij U schuil ik.
Achter U, mijn schild, schuil ik weg.
U verkondigt mijn redding
en bij U mag ik veilig wonen.
4Ik roep het uit:
lof zij de Here!
Hij verloste mij
van al mijn vijanden.
5Ik heb de dood in de ogen gezien,
de nederlaag stond voor mij.
6Ik voelde mij al bijna gestorven
en het einde naderde.
7Toen ik ten einde raad was,
riep ik naar de Here,
ik vroeg mijn God mij te helpen.
Hij hoorde mij
en reageerde op mijn hulpgeroep.
8Daarop begon de aarde te beven en te dreunen.
De bergen sidderden, omdat Hij toornig werd.
9Rook en vuur verspreidden zich over de aarde.
10Hij daalde neer uit de hemel
met onder zijn voeten de duisternis.
11Hij reed op een cherub
en vloog op de vleugels van de wind.
12Hij hulde Zich in het duister,
zodat Hij beschut was.
In donker water en donkere wolken.
13De wolken verdwenen toen zijn glans naderde.
Het regende hagel en vurige kolen.
14De Here liet de donder weerklinken.
God, de Allerhoogste, liet zijn stem horen.
15Hij richtte zijn pijlen op mijn vijanden
en joeg ze uiteen.
Hij slingerde bliksemstralen
en bracht verwarring onder hen.
16Door uw dreigen, Here,
kwamen de rivierbeddingen bloot te liggen
en zag men de fundamenten van de aarde.
17God reikte naar mij,
pakte mij vast
en trok mij uit het diepe water omhoog.
18Mijn vijand was erg machtig,
maar God redde mij uit zijn hand.
Hij hielp mij ontkomen aan hen die mij haten
en die sterker waren dan ik.
19Toen het slecht met mij ging,
liepen zij mij voor de voeten,
maar de Here was een steun voor mij.
20Hij leidde mij uit de ellende
en gaf mij de ruimte.
Hij redde mij
omdat Hij van mij hield.
21De Here deed dit
omdat ik rechtvaardig ben.
Hij hielp mij
omdat geen kwaad aan mijn handen kleeft.
22Ik heb altijd op zijn weg gewandeld
en ben nooit op een dwaalweg van God afgeraakt.
23Ik hield zijn wetten steeds in gedachten,
vergat nooit een van zijn regels.
24Ik gedroeg mij altijd precies
zoals Hij verwachtte
en zorgde ervoor dat ik niet zondigde.
25De Here heeft mij overeenkomstig behandeld,
Hij zag mijn zuiverheid.
26U bent trouw
tegenover wie U trouw is
en iemand die zuiver leeft,
wordt door U op dezelfde manier tegemoet getreden.
27Aan de trouwe volgeling
betoont U Zich trouw,
maar voor de zondaar
blijkt U een tegenstander.
28U verlost een volk dat in nood is,
maar veracht trotse mensen.
29U zorgt ervoor
dat mijn lamp blijft branden.
U, Here, mijn God,
bent het Licht in de duisternis.
30Samen met U
durf ik een leger tegemoet te treden.
Ja, met mijn God
kan ik over muren springen.
31De weg van God
is een volmaakte weg,
het woord van de Here
is zuiver als goud.
God beschermt ieder
die zijn heil bij Hem zoekt.
32Er is immers geen andere god dan de Here?
Wie is zo sterk en krachtig als Hij?
33God geeft mij kracht
en baant de weg voor mij.
34Hij maakt mij lichtvoetig als een hert,
zodat ik overal kan gaan
en geen weg onbegaanbaar voor mij is.
35Hij oefent mijn handen,
zodat ik in oorlogstijd kundig de wapens kan hanteren.
36Ook hebt U, Here, mij het schild van het heil gegeven,
ik voelde de steun van uw rechterhand.
U boog Zich naar mij over
en uw goedheid hielp mij te overwinnen.
37U gaf mij de ruimte om te lopen
en ik stond stevig op mijn voeten.
38Ik achtervolgde mijn vijanden
en rustte niet tot ik hen had vernietigd.
39Ik liep de vijand onder de voet
en verpletterde hem.
Hij kon niet meer opstaan.
40U hebt mij kracht en sterkte gegeven
om de strijd aan te binden,
U liet mij de een na de ander overwinnen.
41U zorgde ervoor dat mijn vijanden
voor mij op de vlucht sloegen,
ik heb hen gedood.
42Toen zij om hulp riepen,
kwam er niemand om hen te redden.
Zelfs de Here riepen zij aan,
maar Hij hielp hen niet.
43Ik heb hen vernietigd
tot er niets van over was.
Zij waren niet meer terug te vinden.
44U liet mij ontsnappen
aan de onlusten onder het volk.
U hebt mij aangesteld
tot koning over vele volken, die ik niet kende.
Zij werden aan mij onderworpen.
45Zij hadden nog maar net van mij gehoord
of zij gehoorzaamden mij al.
Vreemdelingen gedroegen zich onderdanig tegenover mij.
46Vreemden verloren zo hun sterke positie
en verlieten vol angst hun versterkte kastelen.
47De Here leeft! Ik prijs Hem.
Hij is mijn rots
en ik geef Hem de hoogste plaats.
Hij is de God, die mij in veiligheid brengt.
48Hij is de God, die voor mij wraak heeft genomen
en volken aan mij heeft onderworpen.
49Hij heeft mij uit de handen van mijn vijanden gered.
Here, U hebt mij zelfs boven die vijanden gesteld.
U redde mij uit de handen van gewelddadige mensen.
50Daarom prijs ik,
ook onder die andere volken,
uw naam en zing psalmen voor u.
51God redt de koning die Hij aanstelde,
uit elke moeilijke situatie
en toont zijn trouw aan hem die Hij heeft gezalfd,
aan David en zijn nageslacht, voor altijd.
