Dwom 106
1Monkamfo Awurade!
Monna Awurade ase na oye;
na nʼadɔe wɔ hɔ daa.
2Hena na obetumi aka nneɛma akɛse a Awurade ayɛ?
Anaasɛ obetumi aka ne nkamfo awie?
3Nhyira nka wɔn a wɔkɔ so bu atɛntrenee,
na daa wɔyɛ nea eye.
4Awurade, sɛ wuhu wo nkurɔfo mmɔbɔ a kae me,
sɛ wugye wɔn nkwa a, boa me,
5na manya wɔn a wapaw wɔn no yiyedi mu kyɛfa,
na manya wo manfo anigye no mu kyɛfa,
na me ne wʼagyapade no abɔ mu de nkamfo ama wo.
6Yɛayɛ bɔne sɛnea yɛn nenanom yɛe no;
yɛayɛ mfomso na yɛadi atirimɔdensɛm.
7Bere a yɛn nenanom wɔ Misraim no,
wɔannwene wo nsɛnkyerɛnne ho;
wɔankae wʼadɔe bebrebe no,
na wɔtew atua wɔ Po Kɔkɔɔ no ho.
8Nanso ne din nti ogyee wɔn nkwa,
sɛnea ɔbɛda ne tumi kɛse no adi.
9Ɔteɛɛ Po Kɔkɔɔ no ma ɛyowee;
ɔde wɔn faa bun mu te sɛ sare so.
10Ogyee wɔn fii ɔtamfo no nsam;
nea ɔtan wɔn no nsam na oyii wɔn fii.
11Nsu kataa wɔn atamfo so;
na ɔbaako mpo annya nkwa.
12Afei wogyee ne bɔhyɛ no dii
na wɔtoo nʼayeyi nnwom.
13Nanso ntɛm so, wɔn werɛ fii nea wayɛ
na wɔantwɛn nʼagyinatu.
14Akɔnnɔ bɛhyɛɛ wɔn mu wɔ sare so hɔ,
asase paradada no so na wɔsɔɔ Onyankopɔn hwɛe,
15enti ɔmaa wɔn nea wobisae,
nanso ɔde ɔfɔn yare baa wɔn so.
16Na nsraban mu hɔ wɔn ani beree Mose
ne Aaron a Awurade atew ne ho no.
17Asase mu bue ma ɛmenee Datan
na esiee Abiram asafo no.
18Ogya tɔɔ wɔn akyidifo no mu;
ogyatannaa hyew amumɔyɛfo no.
19Wɔyɛɛ nantwi ba wɔ Horeb
na wɔkotow ohoni a wɔde fagude ayɛ.
20Wɔsesaa wɔn Anuonyam
wɔde nantwinini, a ɔwe sare nsɛsode.
21Wɔn werɛ fii Onyankopɔn a ogyee wɔn nkwa,
nea ɔyɛɛ nneɛma akɛse wɔ Misraim no,
22nsɛnkyerɛnne a ɔyɛɛ wɔ Ham asase so
ne nneɛma a ɛyɛ hu wɔ Po Kɔkɔɔ ho no.
23Enti ɔkae se ɔbɛsɛe wɔn,
nanso Mose a ɔyɛ nea wapaw no no,
sɔre gyinaa Onyankopɔn ne nnipa no ntam;
ɔsrɛ de dwudwoo nʼabufuwhyew no ano sɛnea ɔrensɛe wɔn.
24Afei wɔn ani ansɔ asase fɛfɛ no;
na wɔannye ne bɔhyɛ no anni.
25Wonwiinwii wɔ wɔn ntamadan mu
na wɔanyɛ osetie amma Awurade.
26Enti ɔmaa ne nsa so kaa ntam kyerɛɛ wɔn se
ɔbɛma wɔatotɔ wɔ sare no so,
27ɔbɛma wɔn asefo atotɔ wɔ amanaman mu
na wabɔ wɔn ahwete nsase nyinaa so.
28Wɔde wɔn ho bɔɔ Baal-Peor ho
na wodii afɔrebɔde a wɔde ama anyame a wonni nkwa;
29wɔde wɔn atirimɔdensɛm hyɛɛ Awurade abufuw
na ɔyaredɔm sii wɔn mu.
30Na Pinehas sɔre dii akagyinamu,
na wosiw ɔyaredɔm no ano.
31Wɔde eyi yɛɛ trenee maa no
wɔ awo ntoatoaso a enni awiei a ɛbɛba no mu.
32Meriba nsu ho nso, wɔhyɛɛ Awurade abufuw,
na wɔn nti, ɔhaw baa Mose so,
33efisɛ wɔtew Onyankopɔn Honhom anim atua,
na asɛm a wannwene ho fii Mose anom.
34Wɔansɛe nnipa no
sɛnea Awurade hyɛɛ wɔn no,
35nanso wɔde wɔn ho frafraa amanaman no
yɛɛ nneɛma a wɔyɛ no bi.
36Wɔsom wɔn ahoni,
na ɛbɛyɛɛ afide maa wɔn.
37Wɔde wɔn mmabarima
ne wɔn mmabea bɔɔ afɔre maa abosom.
38Wɔkaa mogya a edi bem gui,
wɔn mmabarima ne wɔn mmabea mogya a
wɔde bɔɔ afɔre maa Kanaan ahoni no
maa asase no ho guu fi.
39Wɔde nea wɔyɛɛ no guu wɔn ankasa ho fi;
wɔnam nea wɔyɛɛ no so bɔɔ aguaman.
40Enti Awurade bo fuw ne nkurɔfo;
na okyii nʼagyapade.
41Ɔdan wɔn maa amanaman no,
na wɔn atamfo dii wɔn so.
42Wɔn atamfo hyɛɛ wɔn so
na wɔkaa wɔn hyɛɛ wɔn tumi ase.
43Mpɛn bebree, Awurade gyee wɔn,
nanso wɔkɔɔ so tew atua
na wɔsɛe wɔ wɔn bɔne mu.
44Nanso ohuu wɔn ahohiahia
bere a wosu frɛɛ no no.
45Wɔn nti ɔkaee nʼapam no,
na ofii nʼadɔe kɛse no mu huu wɔn mmɔbɔ.
46Ɔmaa asodifo a wɔafa wɔn nnommum no
nyaa ahummɔbɔ maa wɔn.
47Gye yɛn, Awurade yɛn nkwagye Nyankopɔn,
na boaboa yɛn ano fi amanaman so,
na yɛada wo din kronkron no ase,
na yɛde nkamfo ahyɛ wo anuonyam.
48Ayeyi nka Awurade, Israel Nyankopɔn,
emfi mmeresanten nkosi nnasanten.
Momma nnipa no nyinaa nka se, “Amen!”
Monkamfo Awurade.
مهربانی خداوند نسبت به قومش
1خداوند را حمد و سپاس گوييد، زيرا كه او مهربان است و رحمتش جاودانی! 2كيست كه بتواند تمام كارهای بزرگی را كه خداوند انجام داده است بيان كند و شكر و سپاس او را آنچنان كه بايد و شايد، بجا آورد؟ 3خوشا به حال آنانی كه با انصاف و درستكار هستند.
4-5ای خداوند، هنگامی كه بر قوم خود رحمت می‌فرمايی و آنها را نجات می‌دهی مرا نيز به ياد آور و نجات بده تا سعادت برگزيدگان تو را ببينم و با قوم تو شادی كنم و در فخر آنها شريک باشم.
6ما نيز مانند اجداد خود گناه كرده‌ايم؛ شرور و بدكار بوده‌ايم. 7اجدادمان معجزات تو را در مصر درک ننمودند. آنها محبت و رحمت تو را فراموش كردند و در كنار دريای سرخ از اطاعت تو سر باز زدند. 8ليكن تو، همانگونه كه وعده فرموده بودی، آنها را نجات دادی و بدين وسيله قدرت خود را آشكار ساختی. 9دريای سرخ را امر فرمودی و خشک گرديد و بنی‌اسرائيل را هدايت كردی تا از ميان دريا كه همچون بيابان، خشک شده بود گذر كنند. 10آنها را از دست دشمنانشان رهانيدی و آزاد ساختی. 11همه دشمنان آنها در دريا غرق شدند و حتی يكی از آنها نيز زنده نماند.
12آنگاه قوم خداوند، به او ايمان آوردند و او را با سرود ستايش كردند. 13ولی طولی نكشيد كه معجزاتش را فراموش كردند و بدون مشورت با او به راه خود ادامه دادند. 14آنها با خواسته‌های نفسانی خود، خدا را در صحرا امتحان كردند. 15خدا هم آنچه را كه خواستند به ايشان داد، ولی آنها را به بيماری سختی مبتلا ساخت.
16بنی‌اسرائيل در صحرا به موسی و هارون، پيشوايان برگزيده خداوند، حسد بردند. 17آنگاه زمين دهان گشود و «داتان» و «ابيرام» را با خاندانشان فرو برد، 18و آتش از آسمان بر طرفداران ايشان افروخته شد و آن مردم شرور را سوزانيد.
19بنی‌اسرائيل در دامنه كوه سينا بُتی گوساله شكل از طلا ساختند و آن را پرستش كردند. 20آنها به جای عبادت خدای پرجلال، مجسمه گاو را پرستش نمودند. 21-22به اين ترتيب، خدای نجات دهنده خود را خوار شمردند و كارهای شگفت‌انگيز او را در مصر و دريای سرخ فراموش كردند. 23آنگاه خداوند خواست ايشان را هلاک كند، ولی خادم برگزيده او موسی به شفاعت برخاست و التماس نمود كه از نابود كردن آنها بگذرد.
24بنی‌اسرائيل نمی‌خواستند وارد سرزمين موعود شوند، چون به وعده خدا كه گفته بود آن زمين را به ايشان می‌دهد، ايمان نداشتند. 25آنها در خيمه‌های خود پيوسته غرغر می‌كردند و به دستورات خداوند گوش نمی‌دادند. 26از اين رو، خداوند خواست ايشان را در صحرا نابود كند، 27و فرزندانشان را در سرزمينهای بيگانه پراكنده و آواره سازد.
28بنی‌اسرائيل در «فغور» به پرستش بت بعل پرداختند و از گوشت قربانیهایی كه به بتهای بی‌جان تقديم می‌شد، خوردند. 29با اين رفتار خود، خشم خداوند را برانگيختند كه به سبب آن بيماری وبا دامنگير آنها شد. 30آنگاه «فينحاس» برخاسته، افراد مقصر را مجازات نمود و وبا قطع گرديد. 31اين كار نيک فينحاس در نزد خدا هرگز فراموش نخواهد شد و تمام نسلها او را به نيكی ياد خواهند كرد.
32بنی‌اسرائيل در كنار چشمهٔ «مريبه»، خداوند را خشمگين ساختند، چنانكه حتی موسی به خاطر آنها از ورود به سرزمين كنعان محروم شد. 33زيرا چنان موسی را به ستوه آوردند كه او غضبناک شده، سخن ناشايست به زبان راند.
34آنها، قومهايی را كه خداوند گفته بود از بين ببرند، نكشتند، 35بلكه با آنها وصلت نمودند و از كارهای بد ايشان پيروی كردند. 36بتهای آنها را پرستش نمودند و با اين كار، خود را محكوم به مرگ كردند. 37اسرائيلی‌ها، پسران و دختران خود را برای بتها قربانی كردند. 38خون فرزندان بی‌گناه خود را برای بتهای كنعان ريختند و زمين موعود را با خون آنها ناپاک ساختند. 39با اين كارها، خود را آلوده كردند و به خدا خيانت ورزيدند. 40بنابراين، خشم خداوند بر بنی‌اسرائيل افروخته شد و او از آنها بيزار گرديد. 41آنها را به دست قومهایی كه از ايشان نفرت داشتند، سپرد تا بر آنها حكمرانی كنند. 42دشمنانشان بر آنها ظلم كردند و ايشان را خوار و ذليل ساختند.
43خداوند بارها بنی‌اسرائيل را از دست دشمنانشان نجات بخشيد، ولی آنها هر بار بر ضد او شوريدند و در گناهان خود بيشتر غرق شدند. 44با وجود اين، هنگامی كه فرياد برآوردند، خداوند به داد ايشان رسيد و به درماندگی آنها توجه نمود. 45او وعده‌ای را كه به ايشان داده بود، به ياد آورد و به سبب رحمت فراوانش، آنها را مجازات نكرد. 46او دل اسيركنندگان آنها را به رقت آورد تا به آنها رحم كنند.
47ای خداوند، ما را نجات ده. ما را از ميان قومها، به سرزمين خودمان برگردان تا نام مقدس تو را حمد گویيم و با شادی تو را ستايش كنيم.
48خداوند، خدای اسرائيل، از حال تا ابد متبارک باد. همه مردم اسرائيل بگويند: «آمين! خدا را سپاس باد!»
