Nnwom Mu Dwom 5 – AKCB & NVI-PT

Akuapem Twi Contemporary Bible

Nnwom Mu Dwom 5:1-16

Aberante:

1Maba me turo mu, me nuabea, mʼayeforo;

maboaboa me kurobow ne me nnuhuam ano.

Madi me wokyɛm ne ɛwo;

manom me bobesa ne me nufusu.

Nnamfonom:

Nnamfonom, munnidi na monnom;

Adɔfonom, monnom nea ɛbɛmee mo dɔ.

Ababaa:

2Medae, nanso me koma anna.

Tie! me dɔfo rebɔ pon no mu;

“Bue me, me nuabea, me dɔ,

mʼaborɔnoma, a ne ho nni dɛm.

Obosu afɔw me tirim,

anadwo mu bosu afɔw me nwi.”

3Maworɔw mʼatade,

mensan mfa nhyɛ ana?

Mahohoro mʼanan ase,

memma ho nyɛ fi bio ana?

4Me dɔfo yɛɛ sɛ ɔrebue pon no

me koma fii ase bɔɔ kim kim wɔ me mu.

5Mesɔree sɛ merekobue me dɔfo,

na me nsa ho kurobow

ne me nsateaa ho aduhuam,

yɛɛ korɔkorɔ no nsa ho.

6Mibue maa me dɔfo no,

nanso na ɔkɔ.

Ne kɔ no maa me ho dwiriw me.

Mehwehwɛɛ no nanso manhu no baabiara.

Mefrɛɛ no nanso wannye me so.

7Awɛmfo no huu me

bere a wɔrebɔ aporɔw wɔ kuropɔn no mu.

Wɔbobɔɔ me pirapiraa me;

woyii mʼatade kɔe;

saa awɛmfo a wɔwɛn afasu no!

8Yerusalem mmabea, mehyɛ mo,

sɛ muhu me dɔfo no a,

asɛm bɛn na mobɛka akyerɛ no?

Monka nkyerɛ no se ɔdɔ ama matɔ beraw.

Nnamfonom:

9Dɛn na wo dɔfo de sen afoforo,

mmea ahoɔfɛfo mu ahoɔfɛ?

Dɛn na wo dɔfo de sen afoforo a

enti wohyɛ yɛn sɛɛ?

Ababaa:

10Me dɔfo ho twa na ogyigye,

wɔfa mpem du a, ɔyɛ sononko.

11Ne ti yɛ sikakɔkɔɔ ankasa;

ne ti so nwi yɛ kuhaa,

na ɛyɛ tuntum sɛ kwaakwaadabi.

12Nʼaniwa aba te sɛ aborɔnoma a

ogyina asuwa bi ho;

ɛte sɛ nea wɔde nufusu aguare no,

na etuatua hɔ sɛ abohemaa.

13Nʼafono te sɛ pɛprɛ a wɔasɛw no kɛtɛ.

Ɛho hua te sɛ aduhuam.

Nʼanofafa te sɛ sukooko

a ɛsosɔ kurobow.

14Nʼabasa te sɛ sikakɔkɔɔ abaa

a wɔde sikabereɛbo asisi mu.

Ne nipadua te sɛ asonse a wɔatwiw ho

na wɔde hoabo adura ho.

15Nʼanan te sɛ abohemaa afadum a

esisi sikakɔkɔɔ ankasa nnyinaso so.

Ne bɔbea te sɛ Lebanon a

ɔyɛ sononko sɛ ne sida.

16Nʼano te sɛ ɔdɛ ankasa;

ɔkwan biara so, ne ho yɛ fɛ.

Me dɔfo ni, mʼadamfo ni,

Yerusalem mmabea.

Nova Versão Internacional

Cântico dos Cânticos 5:1-16

O Amado

1Entrei em meu jardim,

minha irmã, minha noiva;

ajuntei a minha mirra com as minhas especiarias.

Comi o meu favo e o meu mel;

bebi o meu vinho e o meu leite.

Poeta

Comam, amigos,

bebam quanto puderem, ó amados!

A Amada

2Eu estava quase dormindo,

mas o meu coração estava acordado.

Escutem! O meu amado está batendo.

O Amado

Abra-me a porta, minha irmã,

minha querida, minha pomba,

minha mulher ideal,

pois a minha cabeça está encharcada de orvalho;

o meu cabelo, da umidade da noite.

A Amada

3Já tirei a túnica;

terei que vestir-me de novo?

Já lavei os pés;

terei que sujá-los de novo?

4O meu amado pôs a mão por uma abertura da tranca;

meu coração começou a palpitar por causa dele.

5Levantei-me para abrir-lhe a porta;

minhas mãos destilavam mirra,

meus dedos vertiam mirra,

na maçaneta da tranca.

6Eu abri, mas o meu amado se fora;

o meu amado já havia partido.

Quase desmaiei de tristeza!

Procurei-o, mas não o encontrei.

Eu o chamei, mas ele não respondeu.

7As sentinelas me encontraram

enquanto faziam a ronda na cidade.

Bateram-me, feriram-me;

e tomaram o meu manto,

as sentinelas dos muros!

8Ó mulheres de Jerusalém, eu as faço jurar:

se encontrarem o meu amado,

que dirão a ele?

Digam-lhe que estou doente de amor.

Amigas (As Mulheres de Jerusalém)

9Que diferença há entre o seu amado e outro qualquer,

ó você, das mulheres a mais linda?

Que diferença há entre o seu amado e outro qualquer,

para você nos obrigar a tal promessa?

A Amada

10O meu amado tem a pele bronzeada;

ele se destaca entre dez mil.

11Sua cabeça é como ouro, o ouro mais puro;

seus cabelos ondulam ao vento como ramos de palmeira;

são negros como o corvo.

12Seus olhos são como pombas

junto aos regatos de água,

lavados em leite,

incrustados como joias.

13Suas faces são como um jardim de especiarias

que exalam perfume.

Seus lábios são como lírios

que destilam mirra.

14Seus braços são cilindros de ouro

com berilo neles engastado.

Seu tronco é como marfim polido

adornado de safiras.

15Suas pernas são colunas de mármore5.15 Ou alabastro

firmadas em bases de ouro puro.

Sua aparência é como o Líbano;

ele é elegante como os cedros.

16Sua boca é a própria doçura;

ele é mui desejável.

Esse é o meu amado, esse é o meu querido,

ó mulheres de Jerusalém.