Mmebusɛm 22 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Mmebusɛm 22:1-29

1Din pa ye sen ahonya bebrebe;

sɛ wobedi wo ni ye sen dwetɛ anaa sikakɔkɔɔ.

2Ɔdefo ne ohiani wɔ ade baako,

Awurade ne wɔn nyinaa Yɛfo.

3Onitefo hu amanehunu a ɛreba na ohintaw ne ho,

nanso atetekwaa kɔ nʼanim konya amane.

4Ahobrɛase ne Awuradesuro

ɛma ahonya ne anuonyam ne nkwa.

5Nsɔe ne mfiri wɔ amumɔyɛfo akwan so,

nanso nea ɔbɔ ne kra ho ban no mmɛn ho.

6Kyerɛ abofra ɔkwan a ɔmfa so,

na sɛ onyin a ɔremfi so.

7Adefo di ahiafo so,

na boseagyefo yɛ nea ɔde fɛm somfo.

8Nea odua amumɔyɛsɛm no twa ɔhaw

na wɔbɛsɛe nʼabufuwhyew abaa.

9Ɔyamyefo benya nhyira

efisɛ ɔne ahiafo kyɛ nʼaduan.

10Pam ɔfɛwdifo na basabasayɛ nso bɛkɔ;

ntɔkwaw ne animka to atwa.

11Obi a ɔdɔ koma a mu tew na ne kasa ho yɛ nyam no,

benya ɔhene afa no adamfo.

12Awurade ani wɛn nimdeɛ,

na ɔsɛe ɔtorofo nsɛm.

13Ɔkwadwofo ka se, “Gyata bi wɔ mfikyiri hɔ!”

anaasɛ, “Wobekum me wɔ mmɔnten so.”

14Ɔbea waresɛefo anom yɛ amoa donkudonku;

nea ɔhyɛ Awurade abufuw ase no bɛtɔ mu.

15Agyimisɛm kyekyere abofra koma ho,

nanso nteɛso abaa bɛpam no akɔ akyiri.

16Obi besisi ohiani de apɛ ahonya,

anaa ɔbɛkyɛ ɔdefo ade, ne nyinaa de no kɔ ohia mu.

Anyansasɛm

17Yɛ aso na tie anyansasɛm yi;

fa wo koma di me nkyerɛkyerɛ akyi,

18efisɛ eye sɛ wokora saa nsɛm yi wɔ wo koma mu,

na ne nyinaa ada wʼano.

19Sɛ ɛbɛyɛ a wode wo ho bɛto Awurade so,

merekyerɛkyerɛ wo nnɛ, yiw ɛyɛ wo.

20Menkyerɛw mmɛ aduasa mmaa wo,

nea ɛyɛ afotusɛm ne nimdeɛ,

21a ɛkyerɛkyerɛ wo nokware ne nea akyinnye nni ho,

sɛnea wubenya mmuae pa ama nea ɔsomaa wo no ana?

22Mmɔ ahiafo korɔn, sɛ wɔyɛ ahiafo nti,

na nsisi wɔn a wonni bi wɔ asennii,

23efisɛ Awurade bedi wɔn asɛm ama wɔn,

na wafom afa wɔn a wɔfom ahiafo fa.

24Mfa obi a ne koma yɛ den no adamfo,

na mfa wo ho mmɔ nea ne bo nkyɛ fuw,

25anyɛ saa a, wubesua nʼakwan

na woakɔtɔ afiri mu.

26Nyɛ nea ɔde ne nsa hyɛ krataa ase di akagyinamu

anaasɛ odi akagyinamu;

27na sɛ wunni nea wɔde tua a

wobehuam wo mpa mpo afi wʼase.

28Ntutu tete abo a wɔde ato hye,

nea wo nenanom de sisii hɔ no.

29Wuhu obi a ne nsa akokwaw nʼadwuma ho ana?

Ahemfo anim na ɔbɛsom,

na ɔrensom wɔ mpapahwekwa anim.

O Livro

Provérbios 22:1-29

1Se for preciso escolher, que se escolha antes uma boa reputação do que riquezas;

vale mais ser-se estimado do que ter ouro e prata.

2Afinal, tanto o rico como o pobre têm a mesma origem;

ambos são criaturas do Senhor.

3As pessoas prudentes preveem o mal e procuram evitá-lo;

os tolos continuam por diante e vêm a sofrer as consequências.

4A verdadeira humildade e o temor ao Senhor

abrem às pessoas as portas das riquezas, da honra e da vida.

5Os caminhos por que andam os perversos estão cheios de espinhos e de armadilhas;

quem tem amor à sua própria alma afasta-se para longe deles.

6Ensina à criança o caminho por onde deve andar

e quando for velha ainda continuará a andar por ele.

7Os ricos dominam os pobres;

aquele que pede emprestado fica na dependência de quem lhe empresta.

8Quem semear perversidade recolherá males;

as suas armas de violência se encravarão.

9Felizes os que recebem os pobres com bondade;

serão abençoados porque repartiram com eles a sua própria comida.

10Manda embora o escarnecedor, e com ele irá a contenda;

e acabar-se-ão as discussões e os insultos.

11Aquele que dá valor a um coração puro, e cujas falas são sensatas,

terá por seu amigo o rei.

12Os olhos do Senhor velam sobre aquele que tem sabedoria,

mas contraria as palavras do traidor.

13O preguiçoso inventa muitas desculpas. Ele diz:

“Não posso ir trabalhar.

Pode haver um leão lá fora e ainda me arrisco a morrer!”

14A boca das mulheres de má vida é como uma cova profunda;

caem nela aqueles contra quem o Senhor se ira.

15A insensatez é uma característica natural do coração das crianças;

a disciplina e a correção afastará delas esse mal.

16Quem oprime o pobre, para poder enriquecer,

ou para agradar aos ricos, acabará na pobreza.

Trinta conselhos dos sábios

17Ouve atentamente, escuta as palavras dos sábios

e consagra o teu coração a estudar a minha experiência.

18Verás como é bom guardá-las no teu coração

e aplicá-las a tudo o que disseres.

19Para que a tua confiança esteja posta no Senhor,

faço-te saber agora todas estas coisas, a ti, pessoalmente.

20Não é verdade que te tenho escrito já trinta conselhos,

referentes ao conhecimento e à experiência da vida?

21E se o fiz foi para te dar a certeza da verdade

e para que possas responder com essa mesma verdade

a quem vier pedir-te conselhos.

Conselho 1

22Não explores o pobre, pelo facto de não ter defesa,

nem oprimas os que vivem aflitos.

23Porque o Senhor defenderá a sua causa, perante a justiça,

e a quem lhes roubar a vida a vida lhes será tirada.

Conselho 2

24Não andes com gente desordeira,

nem acompanhes pessoas violentas.

25Para não vires a aprender os seus modos,

arriscando-te a colocares uma cilada à tua alma.

Conselho 3

26Não sejas dos que, com um simples aperto de mão,

se deixam ficar por fiadores de dívidas alheias.

27Se tu próprio não tens com que pagar,

porque ficarias sujeito a que te venham tirar

até a cama de debaixo de ti?

Conselho 4

28Não alteres os marcos que limitam as terras

e que já os teus antepassados fixaram.

Conselho 5

29Tens visto, certamente, as pessoas que trabalham diligentemente;

serão bem sucedidas, os governantes dar-lhe-ão responsabilidades

e não servirão pessoas insignificantes.