Mmebusɛm 16 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Mmebusɛm 16:1-33

1Koma mu nhyehyɛe yɛ onipa de,

na tɛkrɛma mmuae fi Awurade.

2Ɛyɛ onipa sɛ nʼakwan nyinaa yɛ kronkron,

nanso Awurade na ɔpɛɛpɛɛ adwene mu.

3Fa nea woyɛ nyinaa hyɛ Awurade nsam,

na wo nhyehyɛe besi yiye.

4Awurade yɛ biribiara ma nʼankasa botae,

mpo, ɔhwɛ omumɔyɛfo so kosi amanehunu da.

5Awurade kyi koma mu ahantanfo nyinaa.

Nya saa ntease yi sɛ, wɔremfa wɔn ho nni.

6Wɔnam ɔdɔ ne nokware so pata bɔne;

onipa nam Awurade suro so yi bɔne akwa.

7Sɛ onipa akwan sɔ Awurade ani a,

ɔma nʼatamfo mpo ne no tena asomdwoe mu.

8Kakraa bi a wɔnam trenee kwan so nya no ye

sen mfaso pii a wɔnam ntɛnkyew so nya.

9Onipa yɛ ne nhyehyɛe wɔ ne koma mu,

nanso Awurade na ɔhwɛ nʼanammɔntu.

10Ɔhene anom kasa te sɛ nkɔmhyɛ,

enti ɛnsɛ sɛ nʼano ka nea ɛnyɛ atɛntrenee.

11Nsania ne abrammo a asisi nni mu fi Awurade;

nkaribo a ɛwɔ kotoku mu no, ɔno na ɔyɛe.

12Ahemfo kyi bɔneyɛ,

efisɛ ahengua si trenee so.

13Ahemfo ani sɔ ano a ɛka nokware;

na wobu onipa a ɔka nokware.

14Ɔhene abufuwhyew yɛ owu somafo,

nanso onyansafo bedwudwo ano.

15Sɛ ɔhene anim tew a, ɛyɛ nkwa,

nʼadom te sɛ asusowbere mu omununkum.

16Eye sɛ wubenya nyansa sen sɛ wubenya sikakɔkɔɔ,

sɛ wubenya nhumu sen sɛ wubenya dwetɛ!

17Ɔtreneeni tempɔn kwati bɔne;

nea ɔhwɛ nʼakwan yiye no bɔ ne nkwa ho ban.

18Ahantan di ɔsɛe anim,

na ahomaso honhom nso di asehwe anim.

19Eye sɛ wobɛyɛ honhom mu hiani wɔ wɔn a wɔhyɛ wɔn so mu

sen sɛ wo ne ahantanfo bɛkyɛ asade.

20Nea ɔyɛ osetie ma nkyerɛkyerɛ no nya nkɔso;

nhyira nka nea ɔde ne ho to Awurade so.

21Wɔfrɛ koma mu anyansafo se nhumufo,

na kasa pa ma nkyerɛkyerɛ kɔ so.

22Ntease yɛ nkwa asuti ma wɔn a wɔwɔ bi,

nanso agyimisɛm de asotwe brɛ nkwaseafo.

23Onyansafo koma kyerɛ nʼano kwan,

na nʼanofafa ma nkyerɛkyerɛ kɔ so.

24Abodwosɛm te sɛ ɛwokyɛm;

ɛyɛ ɔkra dɛ, na ɛsa nnompe yare.

25Ɔkwan bi wɔ hɔ a ɛteɛ wɔ onipa ani so,

nanso awiei no, ɛkɔ owu mu.

26Apaafo akɔnnɔ ma wɔyɛ adwumaden;

efisɛ wɔpɛ sɛ wokum wɔn kɔm.

27Ohuhuni bɔ pɔw bɔne,

ne kasa te sɛ ogya a ɛhyew ade.

28Onipa kɔntɔnkye de mpaapaemu ba,

na ɔsututufo tetew nnamfonom ntam.

29Kitikitiyɛni daadaa ne yɔnko,

na ɔde no fa ɔkwammɔne so.

30Nea obu nʼani no redwene bɔneyɛ ho;

na nea omua nʼano no ani wɔ bɔne so.

31Dwen yɛ anuonyam abotiri;

trenee mu asetena na ɛde ba.

32Nea ɔwɔ abodwokyɛre no ye sen ɔkofo,

na nea ɔmfa abufuw ye sen nea ɔko fa kuropɔn.

33Wɔbɔ ntonto de hwehwɛ nea Awurade pɛ,

nanso ne gyinaesi biara fi Awurade.

O Livro

Provérbios 16:1-33

1Nós podemos fazer os nossos próprios planos,

mas o Senhor tem a última palavra.

2Ao homem parece-lhe bom tudo o que faz,

mas o Senhor é quem julga as verdadeiras motivações.

3Entrega tudo o que fazes ao Senhor,

e os teus planos irão por diante.

4Tudo o que o Senhor fez tem um objetivo;

até mesmo o perverso, para o dia do castigo.

5Deus abomina o orgulho;

por muito que se faça, o orgulho não escapará ao castigo.

6A culpa é perdoada pela misericórdia e pela verdade;

e é pelo temor ao Senhor que o ser humano se pode resguardar do mal.

7Quando alguém procura agradar ao Senhor,

Deus faz com que até os seus piores inimigos tenham paz com essa pessoa.

8Melhor é ter pouco, mas vivendo uma vida reta,

do que ter uma grande fortuna ganha por meios desonestos.

9Ao elaborarmos os nossos planos,

deveríamos sempre contar com a intervenção do Senhor.

10O rei fala com grande autoridade;

contudo, a sua boca não deve jamais trair a justiça.

11O Senhor exige as balanças certas;

e decide os pesos que se devem utilizar.

12Um chefe de estado tem horror à iniquidade;

o seu direito de governar só pode ter como fundamento a justiça.

13Um povo que fala e respeita a verdade

e que ama a justiça faz felizes os seus governantes.

14A ira do rei é como alguém que anuncia a morte;

o sábio encontrará a forma de a abrandar.

15Quando o rosto do rei exprime alegria, isso é vida;

a sua benevolência é como uma nuvem de chuva serôdia.

16É melhor ter sabedoria do que ouro;

vale mais o entendimento do que prata.

17O caminho dos justos distingue-se, essencialmente, por se desviar do mal;

quem segue por ele está em segurança.

18Ao orgulho segue-se a ruína;

a arrogância vem antes da queda.

19É preferível estar ao lado dos humildes e dos simples,

a partilhar privilégios com gente altiva.

20Deus abençoa os que obedecem consciente e refletidamente à sua palavra;

os que confiam no Senhor serão felizes.

21O indivíduo sábio será conhecido pelo seu bom senso;

quem ensina será mais persuasivo se empregar palavras adequadas.

22A sabedoria é fonte de vida para os que a possuem;

o castigo dos loucos é a sua própria loucura.

23Do íntimo de quem tem entendimento saem palavras inteligentes,

capazes de persuadir os outros.

24As palavras amáveis e delicadas são como o mel;

fazem bem à alma, dão saúde à vida.

25Há caminhos que ao homem parecem direitos e seguros,

mas no final deles encontra-se a morte.

26A fome é boa para levar o homem a trabalhar,

a fim de satisfazer a sua necessidade.

27O malfeitor provoca o mal;

aquilo que diz é como um fogo.

28As pessoas perversas estão sempre a levantar contendas;

o intriguista é capaz de separar os melhores amigos.

29As pessoas violentas costumam aliciar outros,

para os levar por caminhos condenáveis.

30Fecham os olhos, imaginando cuidadosamente o que podem tramar;

de lábios cerrados, levam os seus planos perversos por diante.

31Os cabelos brancos representam dignidade;

eles veem-se nos que caminham na justiça.

32Uma pessoa que é paciente vale mais do que alguém muito corajoso;

é melhor saber dominar-se do que conquistar uma cidade.

33As pessoas lançam sortes para muitas decisões,

mas no fim é sempre do Senhor que dependem as situações.