1Awurade de saa nsɛm yi brɛɛ Moresetni Mika1.1 Mika nkyerɛase ne “Hena na ɔte sɛ Awurade,” a ɛfa Samaria ne Yerusalem ho: Saa nkuropɔn abien yi gyina hɔ ma Israel ne Yuda. Atemmu a Mika hyɛɛ ho nkɔm no fa aman abien no ho na ɛmfa wɔn nkuropɔn no nko ho. bere a na Yotam, Ahas ne Hesekia di ade wɔ Yuda no. Anisoade a ohu faa Samaria ne Yerusalem ho.
2Monyɛ aso, mo nnipa nyinaa,
muntie, asase ne mo a mote so nyinaa.
Otumfo Awurade redi adanse atia mo,
ɔkasa fi nʼasɔredan kronkron no mu.
Atemmu A Etia Samaria Ne Yerusalem
3Monhwɛ! Awurade fi nʼatenae reba;
ɔresian na ɔnam asase sorɔnsorɔmmea so.
4Mmepɔw nan wɔ nʼase,
aku mu paapae
te sɛ ama a aka ogya,
te sɛ nsu a ɛresian waa fi koko so.
5Eyi nyinaa yɛ Yakob nnebɔne,
ne bɔne ahorow a ɛwɔ Israel fi nti.
Yakob nnebɔne ne dɛn?
Ɛnyɛ Samaria ana?
Na he ne Yuda sorɔnsorɔmmea?
Ɛnyɛ Yerusalem ana?
6“Enti mɛyɛ Samaria kurow no nnwiriwii siw,
baabi a wɔbɛyɛ bobe turo.
Mehwie nʼabo agu obon mu
ama ne fapem ho ada hɔ.
7Wobebubu nʼahoni nyinaa mu asinasin;
wɔde ogya bɛhyew nʼasɔredan mu ayɛyɛde nyinaa.
Mɛsɛe ne nsɛsode nyinaa.
Esiane sɛ nʼakyɛde a waboa ano no nyinaa,
onya fii nguamanfo akatua mu no nti
wɔde bɛma nguamanfo.”
Osu Ne Awerɛhow
8Eyinom nti mesu atwa agyaadwo;
mede adagyaw bɛnantew na merenhyɛ mpaboa.
Mɛworo so sɛ odompo
na masu sɛ patu.
9Nʼapirakuru no wu ayɛ den;
abedu Yuda.
Abedu me nkurɔfo pon ano
mpo adu Yerusalem ankasa.
10Monnka no wɔ Gat
munnsu koraa
Mo a mowɔ Bet-Leafra de,
monyantam mfutuma mu.
11Monsen nkɔ adagyaw ne aniwu mu,
mo a mote Safir.
Wɔn a wɔte Saanan ntumi mpue.
Bet-Esel wɔ awerɛhow mu;
efisɛ, wo hɔ na onya ne bammɔ.
12Wɔn a wɔte Marot de ɔyaw nunununu wɔn mu
de twɛn mmoa,
efisɛ amanehunu a efi Awurade hɔ aba
abedu Yerusalem pon ano.
13Mo a mote Lakis,
munsiesie nteaseɛnam no.
Mone bɔne farebae
ma Ɔbabea Sion,
na mudii Israel anim kɔɔ bɔne mu.
14Enti mode ntetewmu akyɛde bɛma Moreset-Gat,
Aksib kurow bɛdaadaa Israel ahemfo.
15Mede nkonimdifo bɛtoa mo;
mo a mote Maresa.
Nea ɔyɛ Israel onuonyamfo no
bɛba Adulam.
16Munyi mo tinwi mfa nni awerɛhow,
wɔ mma a mo ani gye wɔn ho no ho;
mommɔ tikwaw te sɛ opete,
efisɛ, wɔbɛfa wɔn afi mo nkyɛn
akɔ nnommum mu.
1Estas são as mensagens que, da parte do Senhor, foram comunicadas a Miqueias, o morastita, durante os reinados de Jotão, Acaz e Ezequias, reis de Judá. Estas palavras dirigem-se a Samaria e a Judá. Miqueias recebeu-as na forma de visões.
Julgamento contra Samaria e Judá
2Prestem atenção! Que todos os povos do mundo ouçam! O Senhor Deus no seu santo templo tem acusações contra vocês!
3O Senhor está a chegar! Está a deixar o seu trono no céu e vem até à Terra, andando no cimo dos montes. 4Estes derretem-se sob os seus pés e escorrem em direção aos vales, como cera ante o fogo, como água jorrando duma encosta.
5Por que razão está isto a acontecer? Por causa dos pecados de Jacob e de Israel. Qual é o pecado de Jacob? Porventura não é Samaria? Qual é o altar idólatra de Judá? Não será Jerusalém?
6“Por isso, farei da cidade de Samaria um montão de ruínas. Será transformada num campo aberto; as suas ruas serão lavradas para se plantarem vinhas. Eu deitarei abaixo as muralhas, deixando os alicerces a descoberto; os blocos de pedra dessas construções rolarão até aos vales em baixo. 7Todas as imagens esculpidas que ali havia serão feitas em mil pedaços; os templos da idolatria, belamente decorados, erguidos com o dinheiro pago a prostitutas, também em templos de prostituição se tornarão.”
O lamento de Miqueias
8Por isso, levanto este lamento que é semelhante ao uivo dum chacal, ao grito duma coruja do deserto, atravessando as areias dum deserto de noite. Andarei despido e descalço, na tristeza e na vergonha. 9Porque a ferida do meu povo é demasiado profunda para se curar; estendeu-se por Judá; chegou até à porta de Jerusalém. 10Não o declarem em Gate! Não chorem! Em Bete-Le-Afra revolve-te no pó com angústia e vergonha. 11Ali vão os moradores de Safir, levados como escravos, desamparados, nus, envergonhados. O povo de Zaanãa nem ousa sequer mostrar-se fora das suas muralhas. Os alicerces de Bete-Ezel foram descobertos e desapareceram; eram os únicos fundamentos sobre os quais se mantinha. 12O povo de Marote em vão esperou por melhores dias; mas é só a amargura que os espera, enquanto o Senhor se mantiver contra Jerusalém.
13Depressa! Preparem já os vossos carros mais rápidos e fujam neles, ó povo de Laquis! Porque vocês foram os primeiros, de todas as cidades de Sião, a seguir Israel no seu pecado de idolatria. Todas as outras cidades do sul foram depois atrás do vosso exemplo.
14Por isso, darás presentes de despedida a Moresete de Gate; não há esperança de salvação para eles. A cidade de Aczibe enganou os reis de Israel, pois prometeu uma ajuda que não pode dar. 15Vocês, gente de Maressa, tornar-se-ão um prémio para aqueles que vos tomarem. Aquele que é a glória de Israel virá até Adulão.
16Chorem, chorem pelas vossas criancinhas! Rapem os cabelos até ficarem calvos como a águia! Rapem as vossas cabeças em sinal de pesar, porque os vossos filhos foram levados para o exílio!