Mika 1 – AKCB & OL

Akuapem Twi Contemporary Bible

Mika 1:1-16

1Awurade de saa nsɛm yi brɛɛ Moresetni Mika1.1 Mika nkyerɛase ne “Hena na ɔte sɛ Awurade,” a ɛfa Samaria ne Yerusalem ho: Saa nkuropɔn abien yi gyina hɔ ma Israel ne Yuda. Atemmu a Mika hyɛɛ ho nkɔm no fa aman abien no ho na ɛmfa wɔn nkuropɔn no nko ho. bere a na Yotam, Ahas ne Hesekia di ade wɔ Yuda no. Anisoade a ohu faa Samaria ne Yerusalem ho.

2Monyɛ aso, mo nnipa nyinaa,

muntie, asase ne mo a mote so nyinaa.

Otumfo Awurade redi adanse atia mo,

ɔkasa fi nʼasɔredan kronkron no mu.

Atemmu A Etia Samaria Ne Yerusalem

3Monhwɛ! Awurade fi nʼatenae reba;

ɔresian na ɔnam asase sorɔnsorɔmmea so.

4Mmepɔw nan wɔ nʼase,

aku mu paapae

te sɛ ama a aka ogya,

te sɛ nsu a ɛresian waa fi koko so.

5Eyi nyinaa yɛ Yakob nnebɔne,

ne bɔne ahorow a ɛwɔ Israel fi nti.

Yakob nnebɔne ne dɛn?

Ɛnyɛ Samaria ana?

Na he ne Yuda sorɔnsorɔmmea?

Ɛnyɛ Yerusalem ana?

6“Enti mɛyɛ Samaria kurow no nnwiriwii siw,

baabi a wɔbɛyɛ bobe turo.

Mehwie nʼabo agu obon mu

ama ne fapem ho ada hɔ.

7Wobebubu nʼahoni nyinaa mu asinasin;

wɔde ogya bɛhyew nʼasɔredan mu ayɛyɛde nyinaa.

Mɛsɛe ne nsɛsode nyinaa.

Esiane sɛ nʼakyɛde a waboa ano no nyinaa,

onya fii nguamanfo akatua mu no nti

wɔde bɛma nguamanfo.”

Osu Ne Awerɛhow

8Eyinom nti mesu atwa agyaadwo;

mede adagyaw bɛnantew na merenhyɛ mpaboa.

Mɛworo so sɛ odompo

na masu sɛ patu.

9Nʼapirakuru no wu ayɛ den;

abedu Yuda.

Abedu me nkurɔfo pon ano

mpo adu Yerusalem ankasa.

10Monnka no wɔ Gat

munnsu koraa

Mo a mowɔ Bet-Leafra de,

monyantam mfutuma mu.

11Monsen nkɔ adagyaw ne aniwu mu,

mo a mote Safir.

Wɔn a wɔte Saanan ntumi mpue.

Bet-Esel wɔ awerɛhow mu;

efisɛ, wo hɔ na onya ne bammɔ.

12Wɔn a wɔte Marot de ɔyaw nunununu wɔn mu

de twɛn mmoa,

efisɛ amanehunu a efi Awurade hɔ aba

abedu Yerusalem pon ano.

13Mo a mote Lakis,

munsiesie nteaseɛnam no.

Mone bɔne farebae

ma Ɔbabea Sion,

na mudii Israel anim kɔɔ bɔne mu.

14Enti mode ntetewmu akyɛde bɛma Moreset-Gat,

Aksib kurow bɛdaadaa Israel ahemfo.

15Mede nkonimdifo bɛtoa mo;

mo a mote Maresa.

Nea ɔyɛ Israel onuonyamfo no

bɛba Adulam.

16Munyi mo tinwi mfa nni awerɛhow,

wɔ mma a mo ani gye wɔn ho no ho;

mommɔ tikwaw te sɛ opete,

efisɛ, wɔbɛfa wɔn afi mo nkyɛn

akɔ nnommum mu.

O Livro

Miqueias 1:1-16

1Estas são as mensagens que, da parte do Senhor, foram comunicadas a Miqueias, o morastita, durante os reinados de Jotão, Acaz e Ezequias, reis de Judá. Estas palavras dirigem-se a Samaria e a Judá. Miqueias recebeu-as na forma de visões.

Julgamento contra Samaria e Judá

2Prestem atenção! Que todos os povos do mundo ouçam! O Senhor Deus no seu santo templo tem acusações contra vocês!

3O Senhor está a chegar! Está a deixar o seu trono no céu e vem até à Terra, andando no cimo dos montes. 4Estes derretem-se sob os seus pés e escorrem em direção aos vales, como cera ante o fogo, como água jorrando duma encosta.

5Por que razão está isto a acontecer? Por causa dos pecados de Jacob e de Israel. Qual é o pecado de Jacob? Porventura não é Samaria? Qual é o altar idólatra de Judá? Não será Jerusalém?

6“Por isso, farei da cidade de Samaria um montão de ruínas. Será transformada num campo aberto; as suas ruas serão lavradas para se plantarem vinhas. Eu deitarei abaixo as muralhas, deixando os alicerces a descoberto; os blocos de pedra dessas construções rolarão até aos vales em baixo. 7Todas as imagens esculpidas que ali havia serão feitas em mil pedaços; os templos da idolatria, belamente decorados, erguidos com o dinheiro pago a prostitutas, também em templos de prostituição se tornarão.”

O lamento de Miqueias

8Por isso, levanto este lamento que é semelhante ao uivo dum chacal, ao grito duma coruja do deserto, atravessando as areias dum deserto de noite. Andarei despido e descalço, na tristeza e na vergonha. 9Porque a ferida do meu povo é demasiado profunda para se curar; estendeu-se por Judá; chegou até à porta de Jerusalém. 10Não o declarem em Gate! Não chorem! Em Bete-Le-Afra revolve-te no pó com angústia e vergonha. 11Ali vão os moradores de Safir, levados como escravos, desamparados, nus, envergonhados. O povo de Zaanãa nem ousa sequer mostrar-se fora das suas muralhas. Os alicerces de Bete-Ezel foram descobertos e desapareceram; eram os únicos fundamentos sobre os quais se mantinha. 12O povo de Marote em vão esperou por melhores dias; mas é só a amargura que os espera, enquanto o Senhor se mantiver contra Jerusalém.

13Depressa! Preparem já os vossos carros mais rápidos e fujam neles, ó povo de Laquis! Porque vocês foram os primeiros, de todas as cidades de Sião, a seguir Israel no seu pecado de idolatria. Todas as outras cidades do sul foram depois atrás do vosso exemplo.

14Por isso, darás presentes de despedida a Moresete de Gate; não há esperança de salvação para eles. A cidade de Aczibe enganou os reis de Israel, pois prometeu uma ajuda que não pode dar. 15Vocês, gente de Maressa, tornar-se-ão um prémio para aqueles que vos tomarem. Aquele que é a glória de Israel virá até Adulão.

16Chorem, chorem pelas vossas criancinhas! Rapem os cabelos até ficarem calvos como a águia! Rapem as vossas cabeças em sinal de pesar, porque os vossos filhos foram levados para o exílio!