Awurade Abufuw A Etia Israel
1Sɛ Efraim kasa a, na nnipa ho popo;
wɔma no so wɔ Israelman mu.
Nanso Baalsom nti, onyaa afɔbu na owui.
2Afei wɔkɔ so yɛ bɔne ara;
wɔde wɔn dwetɛ yɛ ahoni ma wɔn ho,
nsɛsode no nyinaa no.
Adwumfo no nam nyansakwan so na ayeyɛ.
Wɔka nnipa yi ho asɛm se,
“Wɔde nnipa bɔ afɔre
na wofew nantwimma ahoni ano.”
3Ɛno nti, wɔbɛyɛ sɛ anɔpa omununkum
sɛ anɔpa bosu a etu yera,
sɛ ntɛtɛ a ehuw fi awiporowbea
sɛ wusiw a ɛfa mfɛnsere mu kɔ.
4“Nanso mene Awurade wo Nyankopɔn,
a miyii wo fii Misraim.
Nnye Onyankopɔn biara nto mu sɛ me,
anaa Ogyefo biara sɛ me.
5Mehwɛɛ wo wɔ nweatam so,
asase a so yɛ hyew yiye no so.
6Memaa wɔn aduan no, wodi mee;
wɔmee no, wɔyɛɛ ahantan;
na wɔn werɛ fii me.
7Enti mɛtow ahyɛ wɔn so sɛ gyata,
mɛtɛw wɔn wɔ akwan ho sɛ ɔsebɔ.
8Mɛtow ahyɛ wɔn so na matetew wɔn mu
te sɛ sisi bi a wɔawia ne mma.
Mɛwe wɔn te sɛ gyata;
wuram aboa besunsuan wɔn mu.
9“Wɔasɛe wo, Israel,
efisɛ woasɔre atia me,
me a meyɛ wo boafo.
10Wo hene wɔ he na wabegye wo?
Wo sodifo a wɔwɔ wo nkurow nyinaa so no wɔ he,
wɔn a wokaa faa wɔn ho se,
‘Ma me ɔhene ne ahenemma’ no?
11Enti mʼabufuw mu, memaa wo ɔhene,
na mʼanibere mu no, miyii no hɔ.
12Efraim afɔdi no wɔaboaboa ano
wɔakyerɛw ne bɔne agu hɔ.
13Ɔbɛte ɔyaw te sɛ ɔbea a ɔreko awo,
na abofra no nnim nyansa nti;
sɛ bere no du a,
ɔmma awotwaa no ano.
14“Mɛpata agye wɔn afi ɔda tumi mu.
Megye wɔn afi owu nsam.
Owu, wo nwowɔe wɔ he?
Asaman, wo sɛe wɔ he?
“Merennya ayamhyehye biara,
15mpo sɛ ɔyɛ yiye wɔ ne nuanom mu a.
Apuei mframa a efi Awurade hɔ bɛba,
ɛbɛbɔ afi nweatam so;
osu rentɔ asusowbere
na nʼabura bɛyow.
Wɔbɛfom ne koradan mu nneɛma
nea ɛsom bo no nyinaa.
16Ɛsɛ sɛ nnipa a wɔwɔ Samaria gye wɔn afɔdi to mu,
efisɛ wɔayɛ dɔm atia wɔn Nyankopɔn.
Wɔbɛtotɔ wɔ afoa ano;
wɔbɛtotow wɔn mmofra ahwehwe fam,
wɔn mmaa a wɔanyinsɛn nso wɔbɛpaapae wɔn mu.”
Gods boosheid over Israël
1Wanneer Israël vroeger sprak, beefden de volken van angst, want Israël was een dappere held. Maar de Israëlieten gingen Baäl aanbidden en hun vonnis was geveld. 2En ook nu nog blijven zij voortdurend zondigen. Zij gieten zilveren afgodsbeelden, gemaakt door kundige edelsmeden. ‘Offer hieraan!’ zeggen zij en zij kussen deze kalveren. 3Daarom zullen zij verdwijnen als de ochtendmist, als dauw die in alle vroegte verdampt, als kaf dat wordt weggeblazen door de wind, als rook die het raam uitvliegt.
4‘Ik alleen ben de Here, uw God, al vanaf de tijd waarin Ik u uit Egypte heb geleid. U hebt geen andere God dan Mij en er is geen andere verlosser. 5Ik heb voor u gezorgd in de dorre, droge woestijn. 6Maar toen u uw buik had volgegeten, werd u trots en vergat Mij. 7Daarom zal Ik Mij als een leeuw op u storten. Of Ik ga als een panter aan de kant van de weg op de loer liggen. 8Ik zal u aanvallen als een berin die van haar jongen is beroofd en u aan stukken scheuren en verslinden als een leeuw. 9O Israël, als Ik u vernietig, wie kan u dan nog redden? 10Waar is uw koning? Waarom roept u hem niet te hulp? Waar zijn alle leiders van het land? Vroeger riep u: “Geef ons een koning en regeringsleiders!” Waar zijn zij nu? 11In mijn woede gaf Ik u koningen en nam hen uit boosheid weer weg. 12Israëls zonden zijn geoogst en opgeslagen tot het moment van het vonnis. 13Hij mag opnieuw worden geboren, maar is als een kind dat liever in de moederschoot blijft. Wat dwaas en onverstandig! 14Zou Ik hem verlossen uit het dodenrijk of loskopen van de dood? Dood, waar zijn uw verschrikkingen? Dodenrijk, wat voor kwaad kunt u nog doen? Ik ken geen medelijden meer. 15Hij werd de vruchtbaarste onder zijn broeders genoemd, maar de oostenwind, de wind van de Here, zal hard over hem waaien en zijn land verwoesten. Zijn bronnen zullen opdrogen en de oases verdorren, hij zal sterven van dorst.’
